Nieuwsbrief, jaargang 20, nr. 5
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Beverbabbels 1, Beverbabbels 2, Hordenieuws, Troeppraat 1, Troeppraat 2, AVD Expeditions, Stamgezwam, de Pen
van de Redactie
(door: de Redactie)
Zo people,
Alweer de laatste Nieuwsbrief van dit seizoen. En we hebben nog genoeg te schrijven dus ‘leest en huivert’.
Allereerst hadden we natuurlijk het 70 jarig bestaan van onze groep. ‘s Middags is de groep naar het Herinneringskamp Westerbork geweest om daar de ‘ouderwetse goede daden’ te verrichten. Zelfs de krant vermeldde deze gebeurtenis. Het werk bestond uit het schoonmaken van steentjes. Deze steentjes hebben een bepaalde betekenis. Zij houden de nagedachtenis in stand aan de slachtoffers die in Westerbork hebben gezeten. En dat mogen we zeker niet vergeten, een hele goede zaak dus.
‘s Avonds hadden we een spetterend feest in Party Town. Zoals verderop wordt geschreven was er een internationale playback show waar elke speltak zijn/haar bijdrage kon leveren. De Beverleiding kwam goed voor de dag met een exotisch liedje en wat te denken van die ‘go go dancers’ op de voorgrond. Ja, iedereen had er heel wat tijd en energie ingestoken en dit geldt natuurlijk ook voor de organisatie. Op naar het 75 jarig bestaan.
Een paar weken geleden vertrokken we met z’n allen weer naar de Marnewaard voor het N.P.K. En zoals elk jaar was dit wederom een heel vermoeiend maar leuk evenement. Je kon er van alles zien en beleven. Goud zoeken, Zap city onveilig maken, op je rijdend ros naar het Wilde Westen om vervolgens de gestolen vaas van Ming onder een tentdoek vandaan te halen.
Er waren zelfs twee stammen van de groep, de stam Dien en de Anthonie van Dienstam (of was het de Anthonie van Diemenstam). Beide stammen hadden wel hun eigen taak. De mannen, in dit geval de A.V.D., hadden de zorg voor het transport van je kunt het zo gek niet bedenken en de vrouwen, stam Dien dus, zwaaiden de scepter in de Scoutshop. Maar we mengen natuurlijk niet, dat is een beetje teveel van het goede.
Het merendeel van de redactie was aanwezig bij deze gebeurtenis, verdeeld in zie bovengenoemde stammen. Op de laatste dag van het N.P.K. werd er zelfs een redactielid gesignaleerd met mega handschoenen aan om de welbekende klikoos op te halen. Tussendoor even lekker happen en dan weer gauw aan het werk met z’n vrinden. Leuk hè, ik vind het gewoon lekker. (dat wilde je toch steeds zeggen, Harmen)
Binnen het redactie team treedt er aan het eind van dit seizoen een verandering op. Ons trouwe lid Mathilde Doornbos gaat ons na 4 jaar verlaten. Heel jammer maar ze heeft nu tijd voor andere leuke dingen. Tenslotte ben je wel de hele zaterdag kwijt met het uitwerken van de kopij en op een gegeven moment is het leuk geweest. Mathilde, hartstikke bedankt voor je bijdrage in de vorm van huis, koffie, broodjes, ideeën en schrijftalent, ook namens de lezers.
Zoals jullie weten is dit de laatste Nieuwsbrief voor de vakantie. Dus de eerst volgende keer komen de vele verslagen van de Zomerkampen, niet vergeten!
Iedereen een hele prettige vakantie, veel plezier en tot het volgende Scouting seizoen.
Masolos en doe ze de groeten van ons.
|
|
(naar boven) |
van de Voorzitter
(door: Martin Velthuizen)
Beste lezers van de Nieuwsbrief,
Even uitblazen na al die drukke activiteiten! Koninginnedag zit er weer op (een halve dag slechts, helaas, nou ja, het terras was ook leuk), 4 mei in Assen en Amsterdam (nog bekende dAssen gezien op televisie?), het jubileum en het NPK.
Ik vond het jubileum zeer geslaagd. Het begon al met een leuke en nuttige middag op het voormalige kamp Westerbork, waar sloten zijn ontbladerd, de schuilkelder schoongemaakt, palen geverfd en het monument schoongemaakt. Hierbij bleek dat veel van de sterren gewoon los lagen: handenvol hebben we aan de beheerders gegeven. Laten we er maar vanuit gaan dat ze er blij mee waren. Wij waren in ieder geval blij met het mooie weer. ‘s Avonds was er de maaltijd en aansluitend het feest in Partytown. Het was een mooie avond, met leuke stukjes van de speltakken en een verrassingsoptreden van de stam. In deze kennelijk inspirerende omgeving is ook het idee geboren om een reünie te organiseren voor de Anthonie van Diemenstam, hiervoor worden nu al voorbereidingen getroffen. We kijken er al naar uit!
En toen was het hoog tijd voor het NPK. Als het er daar altijd zo aan toegaat als dit jaar voorspel ik een gouden toekomst voor windenergie in de Marnewaard! Af en toe een spatje regen, maar dat is tegen het stuiven moet je dan maar denken. Er was weer veel deelname van de welpen en verkenners, en zij hebben dan ook een geslaagd kamp gehad. Voor de rowans was dit kamp een leerzame ervaring, en hoewel ze vast een hoop lol gehad hebben denk ik dat ze het volgend jaar toch iets anders aanpakken.
Het seizoen loopt bijna ten einde, dus de voorbereidingen voor de zomerkampen zijn in volle gang. De welpenleiding organiseert bovendien ook nog een VaZo kamp (dat is toch pas geweest? nee, dat waren de bevers). Laten we hopen dat het net zo’n succes wordt als vorig jaar, alleen dit jaar wat minder regen alsjeblieft.
Mocht u opeens wat blauwe dAssen zien in en om het troepgebouw van de Johannes Post Groep, geen paniek, we hebben het uniform nog niet gewijzigd. De scoutinggroep St. George uit Assen heeft gevraagd of ze van ons gebouw gebruik kunnen maken totdat hun eigen nieuwbouw klaar is. Volgens planning is dit omstreeks 1 november van dit jaar. Wij zullen natuurlijk onze uiterste best doen om deze collega-groep zo goed mogelijk van dienst te zijn; dat doe je gewoon voor elkaar, bovendien is het ook wel eens andersom geweest (al is dat al 15 jaar geleden en heb ik dat alleen maar van horen zeggen…).
Ik wens alle leden en leiding alvast een geslaagd zomerkamp, en graag tot de volgende Nieuwsbrief.
|
|
(naar boven) |
Beverbabbels 1
(door: de Beverleiding)
Bevers,
Het is nu alweer tijd voor de Nieuwsbrief, wat vliegt de tijd voorbij. De openingszin is volgens mij altijd hetzelfde, ik kan ook eigenlijk niks anders bedenken.
Het is voor mij de eerste keer om een stukje te schrijven.
We hebben weer veel gedaan op de zaterdagen. Hutten bouwen, beren, annemaria koekoek en ook een spelletjesmiddag, dit was geweldig leuk.
Ilse en ik (Monique dus) hadden kledingstukken uitgezocht zoals een trui van Ilse, een oude schoen, T-shirt, 2 pyama’s van Monique en 2 beha’s. Nou moesten de Bevers in een kring zitten en 1 van de kledingstukken snel doorgeven. Want als de muziek gestopt was moest degene die het kledingstuk in de hand had het aantrekken.
Toen 1 van de beha’s aan de beurt was ging het wel erg snel de kring rond. Niemand wilde hem natuurlijk aan hebben. Totdat hij bij Gosse eindigde, ineens was Gosse onder de tafel verdwenen, hij wilde hem niet aan hebben maar het moest. Jammer dat we geen foto’s hebben gemaakt. Het was wel een geslaagde middag.
Zaterdag 29 mei hebben we gepicknickt. We gingen op de fiets, na 3 km. Te hebben gefietst zijn we gestopt bij een bankje. Daar hebben we alles uitgestald wat we hadden meegenomen. Iedereen had wat meegenomen. Eigengemaakte cakejes, kauwgomballen, soesjes, spekjes, cola flesjes (snoepjes), 45 kleine zakjes chips, 2 flessen cola en 1 fles sinas. We konden ons behoorlijk vol eten. Het was die middag erg warm en zijn we nog even doorgefietst naar Rolde voor een ijsje. We waren om 15.45 uur terug aan de Houtlaan. Al met al hebben we 8 km gefietst en was het een erg geslaagde middag.
De Bevergroetjes van alle Beverleiding
|
|
(naar boven) |
Beverbabbels 2
(door: de Beverleiding)
Hallo allemaal
Hier weer even een spetterend stukje van onze Bevers. Of zou u eerst een minder leuk stukje willen lezen. Nou, we zitten er zo mee in onze magen dus zadelen we u er ook mee op, in de hoop dat we het misschien tot een happy end kunnen brengen.
En zoals ze wel zeggen ‘Save the best for last’. Al wat nieuwsgierig, dan zullen we maar zeggen…
Na de zomer gaat een groot gedeelte van onze Bevers overvliegen, met als gevolg dat we nog maar een handje vol kinderen overhouden. Nu hopen we altijd nog weer heel hard dat er in één keer een stuk of wat kinderen uit de grond springen maar dat zal er wel niet in zitten.
Dus onze grote vraag aan u allen, weet u nog kinderen die het leuk lijkt om led te worden van de J.P.G., en dan wel de Bevers, want leuk is het, dan horen wij dat graag van u.
En nu het Happy nieuws.
Het u allen niet ontgaan zijn dat we op 8 mei jl. alweer 70 jaar bestonden. En dat hebben we uitbundig gevierd met een aantal Bevers en enthousiaste ouders. Maar de klapper vonden we nog wel het optreden van Ilse en Bas, die compleet bruin geschminkt het podium opkwamen om een liedje te gaan playbacken. Samen met onze voorgrond dansende Bevers.
En daarna hebben we nog heel wat afgeswingd en hard glijden over de vloer.
Hiervoor hadden we nog de herdenking van 4 mei. Met een mooie grote groep zijn we met z’n allen stil wezen staan bij de gevallenen, hun moed en verzet in de oorlog. Hierna hebben we er een mooi bloemstuk neergelegd.
De week daarop werden de Bevers verrast met een speurtocht, waarbij je je beste speurneus op moest zetten.
En de week daarop werden de Bevers onwijs sportief. Want we hebben een lekker eind gefietst, met in de fietstAssen van Ilse heeeel veel lekkers. De planning was om even voorbij het Deurse Diepje te gaan picknicken, maar de beentjes zijn nog jong dus de tocht werd voortgezet naar Rolde. Eerst even onze buiken vol eten met de beroemde cakejes van mama Roelie, chips, speculaas, kauwgomballen, waarvan er wel 6 in je mond kunnen, cola en noem maar op. Er is altijd wel een gaatje vrij te maken voor een ijsje, waar de jongens dan ook op werden getrakteerd. Bruin en voldaan kwamen we dan ook iets later aan dan gepland, maar het was een fantastische dag.
En jongens, volgende week weer???
Nog even dit. We willen ons hok wat vrolijker doen lijken. Dus mocht u de zomerkriebels al voelen om de garage of zolder een goede beurt te geven en vind weggooien zonde, dan zouden wij graag de bruikbare spullen hebben. We denken aan een boekenplank, kwasten, oud speelgoed, lappen, potjes e.d.
Heeft u dus wat gevonden, trek dan aan onze truien en alvast bedankt.
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws
(door: Sahi & Hathi)
Te weinig tijd, te veel te doen
Na veel inspanningen en deadlines te zijn vergeten hebben we het toch weer voor elkaar gekregen om een ‘hordenieuws’ te schrijven. Misschien denkt u nu bij het lezen: “zo moeilijk is het toch niet, even een stukje te schrijven”. Maar beste lezers u moet niet vergeten dat, naast stukjes schrijven voor de Nieuwsbrief, de welpenleiding ook actief is als, zeg maar, leiding van de welpen. De afgelopen periode was een hectische tijd met in het voor uitzicht nog een hectischere tijd. Maar laten we niet op de feiten vooruit lopen en eerst even bekijken wat we de afgelopen tijd hebben gedaan.
Allereerst willen wij even terugkomen op de st.Joris viering van vrijdag 23 april. St. Joris viering is een internationale herdenkingsdag voor scouts. Men staat dan stil bij de sterfdag van st.George. Deze dappere ridder had zijn leven geweid aan het uitroeien van het kwaad waaronder het uitroeien van de draak die elk jaar tien maagden eisde in ruil voor het niet vernietigen van de stad. Dit verhaal over de draak werd vrijdag avond op een hi-tech interactieve dia-voice wijze tentoongesteld. De realistische virtuele beelden (LEGO) sloegen aan bij elke leeftijdsgroep (inclusief de leiding). Na dit spectaculaire 3D verhaal was dan ook iedereen in de stemming om de maagden te gaan redden in de vorm van een fantastisch bosspel. Een geslaagde avond die afgesloten werd met een gezamenlijk kampvuur waar gezelligheid en gebondenheid voorop stonden.
Naast st. George die zich maatschapelijk heeft ingezet, heeft de Johannes Post Groep zelf ook een steentje bij gedragen. Dit gebeurde in het kader van het 70 jarig jubileum. Gewapend met schoffels, bezems, aardappelschilmesjes en harken verscheen de hele groep 8 mei op het gebouw. Daar stapten we met z’n allen op de fiets en gingen richting voormalig kamp Westerbork. Met een lekke band, zes verkeerde afslagen en twee plaspauzes was het een standaard fietstocht. Aangekomen op het kamp Westerbork konden de jongens meteen aan de slag met het onderhoud van de monumenten. Wij waren belast met het sorteren van de stenen die tussn de rails liggen. Dit was niet altijd even makkelijk want wat is nou een zwarte steen en wat een witte? Stel een steen is voor 80% wit dan kan er toch een stevige discussie volgen over dat het ook best een zwarte steen kan zijn. Al met al een middag waarin gepraat werd. Ook de bladeren verwijderen uit de herrinneringssteentjes viel niet mee door de harde wind. Er werd toen door de welpen maar besloten om de losliggende sterretjes te verzamelen. De terreinbeheerder was hier erg blij mee want die zit weer volop in het werk.
Na het harde werk van die middag was er ‘s avonds volop feest in Partytown. Oudleden en ouders werden door middel van toneel, theater, pinkelen en playback voorgesteld aan de Johannes Post Groep van 1999. De welpen manifesteerden zich beter dan ooit met een playback van Toybox, Tarzan and Jane. De choreochrafie was er één waar de Spicegirls jaloers op zouden zijn. Is de JPG nog wel een scouting groep of is het een zang/dans vereniging geworden?
Volgens de jongens niet, want na dit fantastische feest stonden de welpen de volgende zaterdag al weer met kaart en kompas in het bos om puur scouting te bedrijven. Er werd een route gelopen waarbij op elk kruispunt een kwartier overleg nodig was om overeenstemming te vinden. Volgens de eertste moeten we links volgens de tweede rechts en een derde zegt dat we terug moeten; opnieuw wordt het kompas ter hand genomen om de juiste hoeveelheid graden te schieten. Uiteindelijk slaagden de welpen erin om veilig terug te keren. Er mag wel vermeld worden dat de gidsen en helpers de route volledig op coördinaten gelopen hebben (goed werk jongens).
Na vele weken voorbereiding, waarbij een hele opkomst aan de kampaankleding werd gewerkt, werd het dan eindelijk tijd voor het NPK. De leiding die al een uitputtingsslag van drie dagen achter de kiezen had voor de opbouw, stond toch weer met frisse moed de welpen op zaterdagmiddag op te wachten. Het thema van dit jaar was goudzoekers. Hier zijn wij dan ook van ‘s ochtens vroeg tot ‘s avonds laat mee bezig geweest. Eerst moesten we onze collega-goudzoekers natuurlijk goed leren kennen. Dit gebeurde door verschillende roulatie-spelen, waarbij men moest buffelen, goudzeven, schieten, gokken en drinken. Na deze essentiele vaardigheden (op één na: de vrouwen) geleerd te hebben kon op zondag het goudzoeken beginnen. Uiteraard ging dit zoeken gepaard met vele moeilijkheden, waaronder: het maken van een bom, de overval op onze postkoets, indianen die in de weg zaten, wisselkoers bepalingen en nog veel meer wild-westerse problemen. Toen iedereen toch eindelijk zijn geld had kon dat weer even hard uitgegeven worden in het Seepeert. Toch werd er ook aan de laatste vaardigheid (de vrouwen) gehoor gegeven. Dit gebeurde op de laatste avond tijdens een gezamelijk kampvuur met de kabouters van de Zwervers Assen. Wij als leiding vinden het onverantwoord om hier verder op in te gaan (wegens een groot aantal gefrustreerde stamleden), dus voor verdere inlichtingen verwijzen wij u door naar uw zoon.
Rest ons nog te vermelden dat:
- Het seizoen nog niet afgelopen is
- Stevan Jager als eerste zijn tweede ster heeft gehaald
- Laurens dikke verkering heeft na het NPK
- Yorick in de vrachtwagen gezeten heeft
- Er weer een VAZO-kamp komt
- De familie Klok onafscheidelijk is
- Mang naar Noorwegen is voor een 6 weken
- King Lowie nu Chil heet
- De leiding na het NPK 36 uur achter elkaar geslapen heeft
- Zomerkamp te gek wordt, en we naar het land achter de horizon gaan
- Ruth ook meegaat op zomerkamp (waar Alex erg blij mee zal zijn)
- Dit erg veel Hordenieuws was
- Dat er in de volgende nog veel meer komt
- Dat Akela een nieuw huis heeft, en we een “house-warming-party” voor alle welpen verwachten
- De welpen (ook de rest van de groep) te bewonderen zijn op het internet. Het adres is… http://www.come.to/jpg-avd
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 1
(door: Gijsbert Rispens)
Beste Lezers
Er zijn de laatste tijd op veel plaatsen verkenners van de JPG gesignaleerd: In Amsterdam, bij het herinneringskamp Westerbork, de Marnewaard en natuurlijk in Assen. U hoort het wel, de verkenners hadden het druk.
Zo zijn een aantal verkenners op 4 mei naar Amsterdam gereisd om daar te helpen bij het leggen van de kransen tijdens de nationale herdenking. Dit was een leuke ervaring heb ik gehoord. En wie niet in Amsterdam was, was natuurlijk in Assen om daar mee te lopen met de stille tocht.
Op 8 mei werd het 70 jarig jubileum van de JPG gevierd en hierbij waren de verkenners natuurlijk ook paraat. ‘s Middags om, na een flinke fietstocht, te helpen het herinneringscentrum Westerbork weer iets toonbaarder te maken en ‘s avonds op het jubileumfeest met twee vermakelijke acts.
Maar het hoogtepunt de afgelopen tijd was natuurlijk het NPK in de Marnewaard. In Zapcity waren wij de beursberichten en natuurlijk zat tijdens ons verblijf de JPG-IndeX flink in de plus. Tijdens het NPK werden wij als leiding bijgestaan door Hanneke, Esther en Johan en ik wil hen hierbij graag bedanken voor hun hulp.
Nu het NPK achter de rug en de rommel opgeruimd is, zijn de voorbereidingen voor het Zomerkamp al weer in volle gang. Wat het doel van de reis is blijft nog even een verrassing, maar het beloofd een leuk kamp te worden.
Tot slot wil ik nog even melden dat Wim en ik in Ommen na het volgen van de Kamp-cursus onze kamperkenning gehaald hebben.
Namens de verkennersleiding, tot ziens!
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 2
(door: Bauke Wierda (Tijgers) & Laurens Rinsma)
Beste Lezers
Zó, een verhaal over het N.P.K. ’99. Ik ben net aan het uitrusten van het huiswerk en kan dit snel even schrijven.
Vrijdag; Ouders gedag zeggen en op naar Marnewaard. Aangekomen waren de leiding al bezig met het opbouwen van hun tenten. Nu wachten op de anderen. Die waren er ook al snel. Gauw even wat ranja drinken en aan het wek. De tenten werden opgezet en een vlug begin aan de keukens, te vlug want alles ging mis.
Toen kwamen er mensen van het thema. We kregen nep champagne en er werd wat gezegd over het thema.
Zaterdag; Verder aan de keukens en dit keer ging het beter.
De tijd verging met opbouwen en nog eens opbouwen. Toen de keukens stonden gingen we ook al bijna eten.
Dat smaakte niet verkeerd. Beter dan die macaroni van de kookwedstrijden, hè Joost?
Nou, ‘s avonds aan het vuur zitten en daarna slapen.
Groeten van Bauke Wierda (Patrouille Tijgers)
Zondag; We stonden op. Nadat we alles in onze rugzak hadden gedaan deden we de tenten helemaal open. Dat was klaar en daarna gingen we brood smeren. Na het ontbijt moesten we naar het subkamp voor de opening van die dag. ‘s Middags was de kerkdienst. In de kerkdienst ging het over Pasen en wat het inhield. Er werk een sketch nagespeeld over een dominee die telefonisch geld kon overmaken voor zijn Jaguar.
Na de kerkdienst ging van elke groep die in ons subkamp zaten, een toneelstukje spelen. Die van ons ging over Dikky Dik. Dat was een heel erg lachwekkend stukje. Toen de andere groepen ook waren geweest moest de jury uitkiezen wie er had gewonnen. Wij werden 3de. ‘s Avonds gingen we een wandeling maken.
Laurens Rinsma
(Dit was het N.P.K. verslag van de verkenners. Duurde het N.P.K. niet tot en met dinsdag? Wij kunnen ons toch niet voorstellen dat de verkenners geen wilde avonturen hebben beleefd na zondag. de Redactie)
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions
(door: Marco & Peter)
Daar zijn we weer!!!
Hier weer een verslag van jullie wereldreizigers (uitgezonden als verslaggevers in verre oorden). Na onze avonturen in Alice Springs, hebben we de oversteek gemaakt naar Cairns. We hebben zo weinig mogelijk de officiële weg genomen. Iets boven ‘Alice’ zijn we rechts af een zandpad op gegaan om vervolgens ca. 800 km verder weer op het asfalt te komen. Klinkt erg makkelijk, praktijk bleek dat onze uitlaat dat niet aankon en dat we in de middle of nowhere nog stil kwamen te staan omdat onze gaskabel het begeven had. Uitlaat konden we niet repareren, Het gevolg was dat we 1600 km met een scheepsdiesel in het vooronder hebben rond gereden tot aan Cairns. Hij is daar gerepareerd en dat klinkt een stuk beter. Die gaskabel hebben we weten te maken door middel van een bout en een moer plus 2 ringen. De tocht zelf was erg gaaf, slapen ergens als het donker wordt, gewoon ergens op het land van een cattle station, kampvuurtje, top gewoon.
‘T is 27 april om half zeven ‘s ochtends als we op Cairns International Airport staan te wachten op vlucht 239 uit Singapore. Na ruim zeven maanden zullen we onze ouders weer zien… Perfect op tijd landt de Airbus en al snel zijn de omhelsingen daar. Hardstikke leuk om elkaar weer te zien. Veel verhalen over en weer onder het genot van een koffie. Daarna op naar het hotel.
Als de knorretjes wakker worden begeven we ons richting het Longhouse, wat ontmoetingsplek betekent. Heerlijk a la carte eten; wat een luxe voor bakpakkers die bankroet zijn gegaan. Na drie dagen luxe in aan zee gelegen tropische gebied gaan we terug naar Cairns. We pikken de, reeds in Nederland geboekte, camper op en begeven ons richting camping; einde luxe…
Vanuit Cairns doe we verschillende dagtrips. De eerste gaat naar een plaatsje genaamd Kurunda. Met een oude trein klimmen we langs de rotswanden en ravijnen naar een behoorlijke hoogte. In Kurunda aangekomen is het een beetje rondkijken in al die (toeristische) winkeltjes. Na een paar uurtjes zo te hebben rondgewandeld is het tijd om terug te gaan naar Cairns. De reis gaat nu echter niet met de trein, maar met een ruim zeven kilometer lange kabelbaan over de toppen van het regenwoud. Niet voor iedereen even rustgevend die hoogte, maar wel erg mooi.
De tweede trip die we vanuit Cairns maken gaat naar het Great Barrier Reef. Het rif was schitterend, ondanks de minder geschikte weersomstandigheden. Peter en ik maakten twee duiken, Brunika snorkelde en de rest bekeek het rif vanuit een boot met glazen bodem. De tijd die we verbleven op het rif was perfect, maar de tijd die nodig was om er te komen was veel minder. Erg harde wind zorgde voor erg hoge golven en erg veel zee-zieke reizigers; braken bigtime was dus voor verschillende mensen het gevolg.
Als we de volgende dag vertrekken richting Townsville blijkt dat rijden met de zespersoons camper perfect gaat. In Townsville doen we verder niet bijzonder veel. Beetje op de camping rondhangen, relexiebeksie dus. Wel hebben we op onze laatste avond daar een heerlijke ozzie-stijl bbq gehad met z’n achten welke volgens een ieder erg goed was.
De volgende dag vertrekken we met z’n zessen naar Airly Beach. Aangekomen regende het bijna twee dagen. Dit was een aardig gekke ervaring want in de afgelopen zeven maanden hadden we dat zo goed als nooit gehad. We begonnen er net aan te wennen dat water alleen maar voorkwam in turquoise zeeen en stroomde uit douches!
In Airly Beach hebben wat serieus geknutseld aan de wagen. Al een paar dagen deed onze kilometerteller het niet meer en aangezien de benzinemeter het ook niet doet is het toch wel lastig om te bepalen wanneer je weer moet tanken… Naar de sloop dus voor een nieuwe teller. Verschillende tellers kwamen aan bod, maar vele hadden hetzelfde probleem. Uiteindelijk vonden we er eentje die het nog deed, maar… 305000 km op de teller. Niet tof als je echte km-stand 257000 is. Terug op de camping nemen we contact op met de heren Simon en Dirk van de firma “List en Bedrog”. We leggen het probleem voor en na wat geknutsel vertelt de teller ons dat we gereden hebben: 205000 km. Zo, dat staat ’em goed! Even later is ook de van de sloop ‘geleende’ buitenspiegel gemonteerd. Wat een heerlijkheid twee buitenspiegels.
De volgende dag. Het weer is goed en vertrekken richting MacKay… Na twee week van schitterende regenwouden en het Great Barrier Reef komen we nu terecht in het ‘surfies’ gebied. Mooie stranden waar je eindelijk weer eens in kan zwemmen zonder bang te hoeven zijn voor dodelijke box-jellyfish!
Als we de reis vervolgen komen we langs Bundaberg. Deze plaats is Australie-beroemd vanwege z’n Bundy-rum. Een rondleiding door de distilleerderij is dus de volgende stap met aan ‘t einde van de tour natuurlijk een proefsessie. Na dit opkrikken van ons alcoholpromillage rijden we verder na Hervey Bay.Hervey Bay zal het vertrekpunt zijn van de komende 4×4 ervaring op Fraser Island. Laat in de middag komen we aan in Hervey Bay. De volgende dag willen we al naar Fraser Island dus snel regelen Peter en ik nog even een coole 4×4. Met de boot varen we de volgende dag naar het eiland.
We zijn er vroeg en hebben dus de hele dag de tijd. Het rijden met zo’n 4×4 is vanzelfsprekend supertof en daarnaast zien we ook nog van alles aan natural beauty en mooie stranden. De dag blijkt toch heel erg snel voorbij te gaan en als we een ‘tussendoor-weggetje’ denken te nemen blijkt dat het een serieuze detour is. Doorrijden, snel, snel, snel is het gevolg. Om vier uur gaat de boot en als we om vijf over vier aankomen zijn we nog net op tijd om mee te gaan. Helaas dus niet een extra verplichte dag op dit fantastische eiland!
Een paar honderd kilometer rijden we via een hele mooie route door de Blue Mountains (ja, hier zijn we eerder geweest acht maanden geleden!). Via de stad Katoomba is het vervolgens nog maar een klein stukkie naar Sydney. Aldaar zullen we weer in hostels slapen, dus geen tent meer nodig! Acht maanden gelden kochten we onze tent bij K-mart voor 45 dollar; aanbiedingsprijs. Nu, acht maanden later, na vijf keer omruilen van de tent, zeggen we het zat te zijn; ‘er is altijd iets met deze tent!’ No worries, zegt K-mart; hier heb je je geld terug… En dan ook nog gewoon 70 dollar terugkrijgen; de normale prijs. Wat een wereldtoko he die K-mart?!?! Viva K-mart, dat lijkt me duidelijk!
De camper is ingeleverd en de pa’s en ma’s gaan naar een luxe hotel, wij naar Eva’s Backpackers. Dit is hetzelfde hostel van acht maanden geleden. Een luxe ontbijt in het hotel van pa’s en ma’s is een goed begin van de volgende dag. Dit was een hele goeie afsluiter van het travellen met de pa’s en de ma’s… De volgende dag vertrekt hun vliegtuig richting Los Angeles.
Ouders zijn weer weg, raar gevoel, maar ook wel weer een vrij gevoel natuurlijk. De zoektocht naar werk begint nu en het verkopen van de wagen. Na wat lukraak rondvragen krijg ik (Marco) ineens werk in een internettoko; de hele dag een beetje achter de computer zitten in het internetcafe en dan ook nog geld verdienen!
Als we op de tweede dag van het verkopen van onze auto zitten te eten maken we kennis met twee andere mensen uit het hostel. Ze komen uit Oostenrijk en gaan de volgende dag trouwen; of we getuigen willen ze zijn?!?! Aardig gek natuurlijk. We zeggen ze dat we overdag in de carmarket moeten zitten… Auto te koop dan? Ja. Nou, zij blijken ook nog een wagen te zoeken. Even kijken dan maar he? Jawohl. Rondritje maken, CD-tje draaien en wat praten over onze ervaringen met dit schitterende monster doet onze oostenrijkse vrienden het water in de mond lopen… Inmiddels moeten we bijna weg om naar onze auto-show-afspraak te gaan. We kunnen ze dus maar 15 minuten bedenktijd geven. En even later… ja hoor, ze nemen ’em! Met nog maar een maandje registratie brengt ‘ie toch nog 2200 dollar op (meer dan waar wij ’em voor kochten!). Top dus. Tegenprestatie van ons is dat we de volgende dag met ze mee zullen gaan naar hun trouw-festijn om te getuigen. Zo gezegd, zo gedaan. ‘t Blijken hele lieve mensen te zijn en een gratis ski-vakantie in Innsbruck is dus al weer geregeld!
Tot slot hier een overzichtje van de nog te maken vluchten voor we weer veilig in Nederland aan zullen komen… Vanaf 27 juni een maandje Nieuw-Zeeland voor een onvergetelijke ski-vakantie, 26 juli naar Singapore en Maleisië voor de scenery, Phuket (1 aug.) om te zonnen, Bangkok (6 aug.) om na positieve verhalen toch nog eens beter te ontdekken en Frankfurt (13 aug.), omdat het niet anders kon… Op zaterdag 14 augustus zijn we om 08.25 uur weer in Amsterdam (Vluchtnr. TG 7680).
Tot over een maandje of twee voor iedereen daar ver weg…
|
|
(naar boven) |
Wij hebben geen haast
Het begon allemaal op een mooie woensdagmiddag…
De jongens verzamelden zich op hun vaste plek. Zij was er ook. Iedereen had de kriebels in z’n buik. Hartelijk schudden de boys elkaar de handen, overal niets dan glimlachen. Er even een weekje tussenuit, daar had iedereen zin in.
De mannen gingen hard aan de slag om zo snel mogelijk te kunnen vertrekken, maar de enige dame in het gezelschap werd opgezadeld met de zwaarste klus voor vandaag. Zij moest en zou alle spullen dragen, dat doet ze altijd graag. Maar wel op haar tempo, want zij heeft nooit haast.
Terwijl de jongens snel van alles bij haar naar binnen staken, wond zij zich op over de reis. De reis was geen probleem, maar ze kon gewoon niet wachten. Toen het eindelijk zo ver was belden Peter & Marco uit Australië, zij hadden zich wel opgegeven, maar bleken op het laatste verhinderd. Jammer, we zouden het zonder ze moeten doen.
Op de ‘camping’ aangekomen, konden de stamleden meteen aan de slag: tentje hier, doesje daar… Het werd al snel gezellig, ze waren namelijk niet de enige vakantiegangers.
Na een korte nacht, bleek de morgen onverwacht vroeg, zeker voor sommigen. Ach, en als je toch wakker getrapt bent, dan kun je net zo goed maar even wat nuttige klusjes gaan doen. Met palen spelen, met tentstokjes rommelen, met tentdoek goochelen, haringen happen, enz. enz.
Het plan ontstond om, nu het zo langamerhand wat drukker werd op de camping, maar even alle materiaal eerlijk te verspreiden over het terrein. Dan had iedereen wat en dan wordt het vast gezellig, was de gedachte. Toen de oranje reuzen daar eenmaal druk mee bezig waren werd het volk enthousiast en begon het de jongens toe te juichen. Meisjes raakten in extase, vrouwen lieten de tranen de vrij loop. De menigte riep: “Oranje Boven!” en “Oranje Boven!”.
Aangemoedigd deden de stamleden extra goed hun werk. Ze boden zelfs vrijwillig aan om ‘s avonds laat nog even zo veel mogelijk Dortmunder vla op te maken. Als beloning voor hun goede daden mochten ze de volgende ochtend een uurtje uitslapen.
Ook op vrijdag waren de jongens niet te stuiten, meer werk, meer chili en meer vla. The morning after viel niet mee, vlaggemasten die niet pasten en gaten in de wet… Het weekend was rustig, vuren bleven slechts dankzij grote bijdragen van de stamleden branden. De laatste dag moest alles gesmeerd, de camping ging sluiten, dus alle materiaal moest weg. Negen containers waren daarvoor neer gezet. Alle troep erin en laten afvoeren, maar niet voordat schuttersvereniging “Trek” aan het werk was gezet.
Tot na de zomer!
|
|
(naar boven) |
Geef die pen ‘ns door…
(door: Dirk-Jan Visser)
Johan en Atze, bedankt voor de pen! (Ook deze schrijft goed…)
Eén van de beruchtste families wil ik niet zeggen maar toch zijn wij met z’n vieren aardig actief. Dit alles is 13 jaar geleden begonnen toen ik halsoverkop op een zaterdag middag naar de Houtlaan werd gesleept want volgens Pieter Jan gaat er niks boven een zinvolle besteding van de zaterdagmiddag. Na 13 jaar kan ik alleen maar concluderen dat hij hier in gelijk heeft gehad.
Na het volledige scouting-traject te hebben gevolgd, welpen, verkenners en rowans (bevers bestonden in mijn tijd nog niet) sta ik nu elke zaterdagmiddag de welpen te woord onder de naam Sahi. Wat wij zoal bij de welpen doen kunt u een paar bladzijden terug lezen. Ik begrijp dat als u het hordenieuws gelezen hebt best wel jaloers op de welpen bent en graag weer eentje zou willen zijn. Dit was ook mijn enige motivatie om welpenleiding te worden, wat ik nu ongeveer twee en een half jaar ben en wat erg goed bevalt, vooral tijdens de kampen. Ons team loopt als een trein en is erg gezellig. Ook over de welpen zelf heb ik niks dan goeds. Het zijn allemaal van die liefe brave jochies die nooit iets verkeerd doen, altijd goed luisteren, nooit schreeuwen en altijd opgewekt zijn, nooit ruzie hebben, altijd bij je in de buurt blijven, nooit in bomen klimmen, hun zakmessen altijd dicht hebben en nooit met vuur spelen. Ja, welpenleiding zijn is echt een “koekje”.
Verder ben ik lid van de Anthonie van Diemenstam. Dat zijn die jongens in het oranje met die dikke vrachtwagen. Dit is een leuke afwisseling naast de welpenleiding omdat je hier weer even de welp kunt uithangen. HIT en NPK zie ik echt als de hoogtepunten van het stamgebeuren omdat we dan voor, tijdens en na het kamp actief zijn met de TOAM (Transport, Opbouw, Afbraak en Materiaal). Anders gezegd: 200% scouting!
In het dagelijks leven zit ik op school, maar dit zal ook niet lang meer duren omdat ik samen met Rutger Rama Brood op reis ga. Wat Peter en Marco nu doen (zitten in australië, red.) gaan wij volgend seizoen doen. Wij gaan alleen niet naar Australië maar over land richting India. Of we dat halen is een tweede, maar het idee en de motivatie zijn er. Dit betekent ook dat wij volgend jaar niet in de vorm van Sahi en Rama aan de Houtlaan zullen zijn of tijdens de HIT achter op de vrachtwagen zullen zitten (Rutger moet dat zo wie zo maar niet doen als hij ook nog het gaspedaal moet bedienen). Wel kan iedereen onze reisverslagen lezen in de Nieuwsbrief. Tot dan.
Rest mij nog te vermelden wie de pen na mij zal ontvangen: Hij is onze nieuwste aanwinst maar ondertussen de oudste welpenleiding. In het dagelijks leven heet hij Willem en zaterdag laat hij zich Chil noemen. Dus Willem, veel succes!
Groetjes Dirk-Jan
|
|
(naar boven) |