nr. 4 – apr. 1999 (Demo)

Nieuwsbrief, jaargang 20, nr. 4

Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Beverbabbels, Hordenieuws, Hordenieuws 2, Stille Tocht, Troepnieuws, Troepnieuws 2, Jubileum, Rowannieuws, Australië, Stamgezwam, de Pen

---

van de Redactie
(door: de Redactie)

Bedankt voor die blümen en een salig paasveest,

Ja lieve mensen, de Paus heeft een nieuwe hit en wij weer een nieuwe Nieuwsbrief. De Pasen achter de rug en Pinksteren in het vooruitzicht. Hit Dwingeloo 1999 is enigszins minder zonnig geweest dan voorspeld, desalniettemin erg geslaagd en met een boel leermomenten. U zult hierover nader kunnen lezen in deze nieuwsbrief. Op het moment dat wij deze nieuwsbrief schrijven, zijn een aantal ferme knapen op het NPK terrein in de Marnewaard bezig geulen te graven voor de waterleiding. Ongeveer met een lengte van 2 kilometer. Harmen vindt het erg jammer dat hij nu andere verplichtingen heeft en niet om 05.00 uur uit z’n nest hoefde.
Een groot gedeelte van deze redactie zullen ook werkzaam zijn op het NPK. De één gaat leuke hebbedingetjes verkopen in de Scoutshop, de ander gaat meewerken bij opbouw/afbraak. Wij kunnen u vertellen, daar al erg naar uit te kijken. Hopelijk zal het weer zich van z’n beste kant laten zien.
Wij hebben u al in een eerdere editie van de nieuwsbrief gemeld dat er een ware babyboom -virus binnen de JPG heerst. Momenteel hebben daar een aantal van het levenslicht mogen ontdekken. Voor Merel Hummel is een plaatsje gereserveerd bij Stam Dien en Justin Visser kunnen we later vast terug vinden bij de Anthonie van Diemenstam.
Wij hebben een brief ontvangen van de Rotary Club Assen over Assen Breed-Uit. Ze zijn zeer tevreden over het verloop van die dag en de doelstellingen van de manifestatie zijn in alle opzichten gehaald.

• Geld bijeen brengen voor het Integraal Kankercentrum Noord-Nederland. Op donderdag 1 april bedroeg de stand fl. 17.500,-;
• Een manifestatie organiseren voor de Asser gemeenschap.

Momenteel denken ze aan een vervolg op Assen Breed-Uit. Zij willen ons hartelijk bedanken voor de medewerking.
Tot slot nog even onze yell, die we gezamenlijk altijd uitschreeuwen, voordat we met de nieuwsbrief beginnen:

Beleef, Bewaar, Beschrijf en zet je avonturen op schijf !!

(naar boven)

van de Voorzitter
(door: Martin Velthuizen)

Beste lezers,

Bent u nog even binnen wezen kijken, tijdens ‘Assen Breeduit’ in De Smelt op 27 maart? Op deze dag hebben vele verenigingen uit Assen zich gepresenteerd, en ook de Johannes Post Groep was van de partij. Er werd een spel gespeeld samen met de andere scouting-groepen uit Assen; De Zwervers en St. George. En ook al waren we dus met padvinders onder elkaar, het voelde toch wat onwennig aan. Misschien goed om eens wat vaker iets samen te ondernemen. Overigens duurt het niet lang meer voor dat alle scouts uit Assen zich weer laten zien aan de bevolking: op koninginnedag zijn we er allemaal weer bij!
En nu ik toch aan het vooruitblikken ben: op 4 mei zullen scouts uit heel Drenthe assisteren bij de Nationale Dodenherdenking bij het monument op de dam in Amsterdam, en op 5 mei is Assen het startpunt voor de viering van bevrijdingsdag. Ook hierbij zullen scouts uit Drenthe weer hand- en spandiensten verrichten, zoals het hijsen van vlaggen en dergelijke.
En alsof dat nog niet genoeg is: de voorbereidingen voor het 70-jarig jubileum van onze groep, op zaterdag 8 mei, zijn in volle gang. Het belooft een mooie dag te worden. ‘s Middags komt de groep in actie bij het Herinneringscentrum in Westerbork, en ‘s avonds is er een spetterend feest in Partytown. We rekenen op uw komst!
En twee weken later is er dan al weer het Pinksterkamp. Voor het vervoer van het Pinksterkamp naar huis hebben wij een touringcar gecharterd. De kinderen worden op dinsdag 25 mei dus netjes afgeleverd in Assen. Nou ja netjes, een enkeling misschien ook wel vies, moe en met een tas vol schone kleren, maar in ieder geval vol enthousiaste verhalen. Nadere details volgen nog via de leiding van de speltakken.
Het wordt weer een drukke periode voor scouting-minnend Nederland. In de volgende nieuwsbrief blikken we hier weer tevreden op terug. Time flies when you are having fun. Graag tot ziens op koninginnedag, 5 mei, het jubileum en op het Pinksterkamp!

(naar boven)

Beverbabbels
(door: de Beverleiding)

Beste lezers,

Hier weer wat nieuws van de bevers. Eigenlijk niet wetende waar de vorige nieuwsbrief eindigde van het nieuws van de bevers en nu te beginnen van wat we hebben gedaan de laatste tijd. Een kleine opsomming.
Een hoogtepunt was toch wel het VAZO-kamp waar we als bevers en hun vaders en 1 moeder als echte piraten verkleed het hele kamp doorbrachten. Tevens hadden de piraten een heus schip die mede dankzij een aantal rowans is gebouwd. Onze dank hiervoor. Het kamp was geweldig. ‘s nog een heuse speurtocht door het bos met echte fakkels op zoek naar de schatkaart. Natuurlijk gingen de bevers, zoals echte piraten behoren te doen goed, laat naar bed. Natuurlijk bleven de oudere piraten nog wat langer wakker onder het genot van een hapje en een drankje. Dit was heel gezellig en zo hebben we de vaders ook wat beter leren kennen. Maar langzaam maar zeker gingen ook die naar bed, hoewel het voor een tweetal vaders toch wel heel gezellig was en tot vroeg in de morgen fijn bij de open haard bleven zitten. De volgende dag hebben we als echte piraten onze eigen lunch gemaakt (broodjes gebakken boven kampvuur), gevechten op het schip gehad en natuurlijk de schat gevonden en nog veel meer. Het was een geweldig kamp wat voor herhaling vatbaar was vonden wij.
Wat hebben we nog meer gedaan de laatste tijd. We hebben bijvoorbeeld weer eens hutten gebouwd. Dit vinden de bevers ook altijd een leuke bezigheid. Verder zijn de bevers in de stad op zoek geweest naar wc rollen die overal waren verstopt en die door middel van aanwijzingen opgezocht moesten, dit ging geweldig goed. Een leuke bijkomstigheid was dat de brandweer demonstraties gaf op het Koopmansplein waar we natuurlijk ook nog naar hebben gekeken. Dit was heel leuk. Ook zijn we naar de Smelt geweest waar allerlei verenigingen stonden, natuurlijk ook scouting, daar hebben we een vossenjacht gedaan. De bevers hebben natuurlijk alle vossen gevonden en natuurlijk de oplossing die daarbij hoorde. Omdat we daarna nog wat tijd over hadden hebben we nog fijn in de bulten zand gespeeld. Dit was zeer leuk wat ook wel aan een aantal bevers te zien was.
Dit was het wel voor deze keer. Nu nog even een mededeling van huishoudelijke aard. Met ingang van heden is Bas geen teamleider meer wegens aankomend tijdgebrek. Onze nieuwe teamleider zal Hilde gaan worden. Wij verwachten dat ze dit goed zal gaan doen.

De hartelijk groeten!

(naar boven)

Hordenieuws
(door: de Welpenleiding)

Doe-het-zelf-ook

Na veel aandringen van de nationale pers, de tweede kamer en het pentagon, wist ik dat het weer eens tijd werd om wat hordenieuws naar buiten te brengen. Om te beginnen zijn er dit jaar vier van onze welpen meegeweest op HIT. HIT is een kamp in Dwingeloo waar kinderen tochten kunnen lopen, zelf eten kunnen koken en een hoop lol kunnen maken. De verhalen waar de vier jongens mee terugkwamen waren meer dan positief. Ook waren de verhalen doordrenkt met een diep respect voor de TOAM; wat hebben die lui hun best gedaan.
De volgende activiteit die even de aandacht verdient is de inzamelings-actie voor de bingo, die tijdens het jubileum-feest gehouden zal worden. Samen met de bevers, verkenners en rowans ploegde de welpen systematisch de stad door op zoek naar alles dat op een een bingo-prijs leek. De opbrengst was verrAssend groot en hiervoor willen wij de winkeliers uit Assen hartelijk bedanken.
Verder werd er natuurlijk ook weer deze periode voldoende gebeerd en geblikspuit, want schoon thuis komen kan altijd nog. Verder is er nog een lange wandeling gemaakt die ons leidde langs prachtige bezienswaardigheden als hunnebedden, schapen en water.
Tot slot willen we nog even kwijt dat het goed gaat met de ster-eisen. Over het algemeen is iedereen wel gemotiveerd om de testen af te leggen, alleen het mapje met de eisen meenemen blijkt nog de zwaarste eis te zijn.

(naar boven)

Welpen Hit ’99
(door: Vincent Velthuizen)

Hallo allemaal!

Ik ben samen met Sander Vijfschagt op Woodcamp geweest (Woodcamp is een onderdeel van hit Dwingeloo) . Toen we aankwamen en voor een groot deel de tent al opgezet hadden moesten we op het verzamel punt komen. Daar werden de regels door genomen en ongeveer het programma van dat weekend uit gelegd.
Daarna gingen we openen en we hadden een best grappige yell zo ging die:
Zagen zagen wiede wiede wagen Jo Woodcamp Jo Woodcamp Jo Woodcamp
Jo Woodcamp. Toen we die avond een wandeling gingen maken ging Sander niet mee en toen we die avond rond het kampvuur zaten ging Sander naar huis. Dat vond ik erg jammer. De volgende dag gingen we na het eten een speurtocht doen toen de groep waar ik in zat vertrok kwamen we op een kruispunt twee andere groepen tegen die verkeerd gelopen waren er stond een leiding op het kruispunt.
Die bracht ons en de twee andere groepen tot het punt waar hun verkeerd waren gelopen. Toen werden we groep voor groep verder gestuurd. ‘s Middags deden we workshops er waren er vijf: milieu materiaal 1(bijlen en messen) veiligheid martiaal 2 (schoppen en zagen) en bomen. ‘s Avonds hadden we een verhaal met “special effects”: een pan die rond vloog en vuurwerk. ‘s Maandags gingen we met de boswachter mee om het bos uit te dunnen. In het bos kregen we de opdracht om alle sparren uit de grond te halen of met een grote/kleine beugelzaag of gewoon er uit steken met een schop. na dat we in het bos geluncht hadden gingen we ook nog een grove den om gezaagd. Toen we weer terug waren en de meeste tenten al weg gehaald werden gingen we sluiten daarna werd ik opgehaald en gingen we weer terug naar huis . Het was een leuke hit (naar omstandig heden dan).

(naar boven)

Stille Tocht
(door: het Stichtingsbestuur JPG)

Uitnodiging

“STILLE TOCHT” – 4 mei 1999

Het hoort tot de goede tradities van de johannes Post Groep dat ook wij deelnemen aan de jaarlijkse stille tocht op de avond van 4 mei.
Als Groep willen wij ook mee gedenken de gevallenen, hun moed en verzet in de oorlog.
We nodigen dan ook alle leden van de JPG uit zich op 4 mei a.s. om 19.30 uur -in uniform- te verzamelen op de hoek Broeklaan/Hoofdweg te Assen.
Vandaar uit zullen wij ons aansluiten bij de stoet naar het monument.

Met vriendelijke groeten.

(naar boven)

Troepnieuws 1
(door: Laurens Rinsma)

Hit Harderwijk 1999 – Vrije Vlucht

Dag 1: Jaap en ik hadden al afgesproken dat Jaaps moeder heen zou rijden en mijn moeder terug. Eenmaal aangekomen op het kampterrein werd ons aangewezen waar wij onze tent moesten opzetten. (we stonden vlakbij een schommelrek, alleen zaten er geen schommels op). Toen we de tent hadden opgezet gingen we onze spullen erin leggen en natuurlijk hadden we heeeeel veeeeeel snoep en drinken bij ons. Toen iedereen er was gingen we Hollandse leeuwen doen (dat is hetzelfde als beren). Er was een jongen die we nooit te pakken konden krijgen. Even later moesten we er mee stoppen van de leiding want er was grote opkomst en we liepen er met zijn allen naar toe. Na de opening gingen we naar een stuk afgezette heide, waar mensen met een vliegtuigje aan een stukje koperdraad aan een handvat aan het vleigen waren. Je moest steeds in de rondte draaien anders stortte het vliegtuig neer. We mochten even het handvat vasthouden. Nadat iedereen was geweest gingen we weer terug naar het kampterrein, waar Jaap en ik gingen frisbeeën. ‘s Avonds gingen we dia’s kijken over vliegtuigen. Als je wist wat voor vliegtuig op de dia stond, moest je roepen wat je dacht wat het was. Jaap riep bij elk vliegtuig wat een beetje leek op een Mig, “dat is een Mig”. Na het dia’s kijken moesten we gaan slapen. We hadden chips en blikjes drinken gedronken en natuurlijk veel gekeet.

Dag 2: ‘s Ochtends moesten wij er om 07.00 uit. Maar Jaap en ik hadden daar geen zin in. Dus we gingen er om 07.30 uit. De leiding vond dat niet zo leuk want ze waren al aan het eten. Na het eten gingen we onder het zeil van crêpepapier een luchtballon maken. Je plakte vier vellen crêpepapier aan elkaar vast en plakte onderaan een strook gewoon papier. Aan dat papier werd weer een touw bevestigd en de bovenkant werd dichtgeplakt. Op een gasbrander werd een pijp van ca. 50 cm. Gezet waar de warmt doorheen kom. Daarboven hielden wij de ballon. Gelukkig was het koud, daarom stegen de ballonnen et warme lucht gauw op. Onze hebben we laten gaan. Hij ging heel erg hoog! Nadat we onze namen in de schommel hadden gekerfd, gingen we voetballen. Even later kwamen er twee bussen die ons naar vliegveld Lelystad brachten. Op vliegveld Lelystad aangekomen moesten we in een speciale hal wachten. Daar lagen allemaal boekjes over vliegtuigen en rondvluchtjes. We moesten in groepjes van drie. Jaap en ik gingen samen in een groepje met nog een andere jongen. Wij hadden al afgesproken dat ik voorin mocht zitten. Toen ons groepje aan de beurt was, moesten we eerst wacht op de landingsbaan omdat er een ander vliegtuig net opsteeg. Bij het opstijgen kreeg ik heel even een licht gevoel in mijn buik. We hebben ongeveer 20 minuten gevlogen. De piloot legde mij uit hoe alle instrumenten werkten. Na de landing vroed de piloot of hij met mijn fototoestel een foto van ons drieen bij het vliegtuig mocht maken. Dat was goed. (meestal is dit toch andersom, vraag je de piloot …of begrepen wij het verkeerd, red. ). Na de foto moesten we weer in het zaaltje wachten tot de andere groepjes ook klaar waren. ‘s Avonds was er groot kampvuur. Het goot zo erg dat de meeste scouts maar gingen slapen, want je hoefde niet mee. Jaap en ik gingen wel. Gelukkig had ik een parapluie (dit is wel een erg ouderwetse spelling, red.) bij me. We gingen liedjes zingen en rond het kampvuur ons warmen. Toen het afgelopen was moesten we weer naar bed.

Dag 3: ‘s Ochtends moesten we er om 09.00 uit. (en jullie raden het al, jawel weer boze leiding, red.) Jaap en ik gingen er om 09.30 uit en daar was de leiding weer niet blij mee. Na het eten gingen we een hike lopen. Onder de hike verdwaalden we. We kwamen allemaal boslopers tegen. Het bleek dat er een grote bosloop was. We vroegen aan een meneer waar we zaten want hij droeg een kaart met zich mee. De man zei “I speak English” en wij zeiden: ” What’s the time?” en de man gaf ons de tijd. We zijn met een omweg op het kampterrein aangekomen. We moesten de tent afbreken en onze spullen weer inpakken. We hadden alles met ingepakt en toen kwam er iemand op ons toe gestapt die vroeg of wij de vlag wilden neerhalen op de sluiting. Wij mochten de Nederlandse vlag doen. Toen dat gebeurd was, waren mijn ouder er al. Bij de uitgang van het kampterrein kocht ik een Hit T-shirt en een Hit badge. Al met al vond ik het een heel leuk kamp.

(naar boven)

Troepnieuws 2
(door: Erik Verdonk & Bauke Wierda)

Hit 1999 – Zwerfhike

Dag 1. De eerste dag, 3 april moesten we ons bij het gebouw van Beilo-ter-Horst melden. Daar hebben we ongeveer een uur gezeten. We kregen een preek van de boswachter en van de leiding. Eindelijk konden we weg. We liepen rustig en bij de eerst snackbar hebben we een half uur gezeten. We hadden toen 3 km gelopen. We moesten die dag ongeveer 7 km lopen en we hebben 3 keer gerust. We kwamen om 18.00 aan op het kampterrein 2 km van Lhee. Daar hebben we boerenkool met worst gegeten en als toetje een Danoontje.

Dag 2. We hadden die nacht veel regen dus was de buitentent veel zwaarder, gelukkig droeg Bauke die. Het bleef droog toen we moesten lopen. We hebben toen allebei onze kokosnoot opengebroken maar die hebben we na de eerste hap weggegooid want hij was rot. We hebben die dag gelift omdat Bauke zijn knieën zeer deden en we kregen er een ook. (zere knieën of een lift, red. ) Toen zeiden we waar we heen moesten. Daar werden we er uitgezet, aar toen bleek dat dat alleen een post was. Dus moesten we weer lopen. Die dag liepen w met een paar anderen mee en iedereen zei dat we niet langs de grote weg moesten, alleen lag het kampterrein dat wel dus we zijn gigantisch opgelopen. Hè, hè eindelijk dat kampterrein. We hebben die dag ongeveer 20 km gelopen. We hebben daar pannenkoeken gebakken en gegeten, maar ik was daar niet echt fantastisch in en ik kreeg een cursus van een jongen, hoe ik moest bakken. Die avond zijn we vroeg gaan slapen en hebben we ook uitgeslapen tot 07.30 uur.

Dag 3. We gingen om 11.00 uur weg. We hadden afgesproken met iemand om 13.00 ergens te zijn, alleen dat was heel ver dus dachten we laten we eens gaan liften. En ja hoor, na 2 km lopen stopte er een taxi busje en we konden meerijden naar Ruinen. Daar kwamen we diegene tegen met wie we hadden afgesproken. We hebben daar nog even gesnackt. En toen zijn we verder gelopen. Die jongen had een kaartspel bij zich en toen zijn we even gaan pesten onderweg naar Dwingeloo. De laatste 2 km liepen we over een pad dat helemaal volgelopen was. Gelukkig hadden we waterdichte schoenen dus hadden we geen natte voeten. Eindelijk het kampterrein. Het was tof maar best zwaar.

(naar boven)

Jubileum
(door: Dick van Schaik)

Acht mei 1999: 70 jaar JPG

Zoal iedereen inmiddels weet vieren wij op 8 mei het 70-jarig bestaan van de groep. Iedereen is hier uiteraard van harte welkom. Sterker nog, iedereen wordt eigenlijk wel verwacht om ‘s avonds acte de presence te geven: leden, ouders, familie, oud-leden, stam en leidinggevenden. Opgeven kan nog steeds bij het onderstaande adres. Het is voor ons erg belangrijk dat wij weten hoeveel mensen er komen.
Zaterdagmiddag gaan we met de hele groep, van bever tot rowan, meewerken aan het onderhoud van Herinneringscentrum Westerbork. Op het voormalig kampterrein ligt voldoende werk:

• Het schoonmaken van 102.000 herinneringsstenen op de voormalige appèlplaats
• Het schoonmaken van de omringende greppels
• Het beitsen van de omheining
• Het opschonen van de kiezelstenen rond het monument met de gebogen rail
• Het schoonmaken van de bunkers op het terrein

Met deze activiteit laten we als scoutinggroep onze betrokkenheid zien en eren we de naamgever van onze groep, want Johannes Post was zoals u wellicht weet een Drentse verzetsheld. Zoals het er nu naar uit ziet zal er ook pers aanwezig zijn, dus het is belangrijk dat iedereen in uniform komt. Het is wel aan te raden om een oude broek, schoenen en trui of jas aan te trekken. We gaan er van uit dat alle leden op deze middag aanwezig zullen zijn. We grijpen deze gelegenheid ook aan om een groepsfoto te maken. Oud-leden, ouders en familie hoeven deze middag niet aanwezig te zijn of mee te helpen maar zijn natuurlijk wel van harte welkom om even een kijkje te komen nemen.
De welpen, verkenners en rowans vertrekken zaterdag 8 mei om 11.30 uur op de fiets vanaf de Houtlaan. Bevers krijgen nog nadere informatie van de beverleiding. Om ongeveer 17.30 uur zijn de leden weer terug aan de Houtlaan. U krijgt nog een brief met bovenstaande informatie.
Oud-leden en leidinggevenden genieten aansluitend van een uitgebreide broodmaaltijd, terwijl de jeugdleden zich even thuis kunnen omkleden. Om 19.30 wordt vervolgens iedereen verwacht in Party Town Assen (naast het verkeerspark) waar iedere speltak zich zal presenteren met een stukje. De avond wordt verder opgeluisterd met een verloting en een live-band.
We hebben geen vaste eindtijd: u kunt gaan wanneer u wilt. Als u meer informatie wilt over deze avond of u wilt zich alsnog opgeven kunt u dat doen bij:
Dick van Schaik

(naar boven)

Rowannieuws
(door: Bart Raaijmakers)

Security JPG

Deze keer eindelijk weer eens een (uitgebreid) stuk van de Rowans. Zo lang als er een nieuwsbrief is, hebben de rowans al moeite met het (op tijd) in leveren van substantiële stukken voor dit, belangrijke, medium. Dat is ook wel te verklaren: rowans zijn ‘doeners’ (de meeste tenminste). Op een leeftijd dat huiswerk een belangrijk stempel op de dagindeling drukt is scouting een uitgelezen activiteit om de beslommeringen van het ‘moeten leren – lezen – schrijven’ even achter je te laten en gewoon leuke dingen te doen. U moet trouwens niet vergeten dat deze jongens wel grotendeels zelf een hele hoop organiseren voor hun rowanafdeling: zomerkamp, NPK, Koninginnedag en de grote klussen zoals de bewaking tijdens het Kerst Volleybal Toernooi en het Top of Holland toernooi.
Deze laatste klus vond plaats tijdens het Paasweekend en is voor alle rowans altijd weer een ware uitputtingsslag. Maar ook een ontzettend leuke en gezellige activiteit. Gewapend met portofoons en gekleed in door de organisatie beschikbaar gestelde kleding worden de gebouwen Quintus (hoofdgebouw Dr Nassau College) en Penta (voormalige LTS) beschermd tegen ongewenste indringers. Daarnaast bestaat een belangrijk deel van de taken uit het ‘handhaven van de orde’ in de gebouwen zelf. In de gebouwen mag niet gerookt worden en mag geen alcohol genuttigd worden. Veel deelnemers vinden echter dat deze regels niet op hen slaan en moeten op een tactische manier van het tegendeel overtuigd worden. Daarnaast moeten rond twaalf uur ‘s nachts de gangen gezuiverd worden van rondhangende deelnemers. Dit houdt in dat er rondes gelopen moeten worden waarbij alle deelnemers vriendelijk doch dringend verzocht worden om naar hun lokaal te gaan, zodat de serieuze sporters kunnen genieten van hun nachtrust. Ook dit gaat natuurlijk vaak gepaard met de nodige discussies. Als de rust eenmaal is weergekeerd en de meeste mensen stil zijn, zo rond een uur of twee, begint het wachten.
Pas om zeven uur mogen we iedereen wakker brullen door de intercom of met de zoemer (dus niet om half zes Remco!). In die tussentijd wordt er genoten van de secundaire arbeidsvoorwaarden. Koffie, frisdrank, gehaktballen, video en computerspelletjes. Daarnaast zijn deze rustige uren een uitgelezen moment om eens door de school te struinen en op plaatsen te kijken waar je normaliter niet komt (mag komen). Zo blijkt tot ieders verbazing elke school te beschikken over stevige hoeveelheid sterke drank. Wat verklaart dit?
Het leuke van een dergelijke activiteit is dat iedereen graag meewerkt en bereid is om zich extra in te zetten. Natuurlijk weet elke rowan ook waarvoor hij het doet: het zomerkamp. In eerste instantie was het doel van dit jaar om met z’n allen naar Kandersteg, Zwitserland, te gaan. Dit bleek iets te hoog gegrepen en nu is er dus gekozen voor een bestemming die iets dichterbij ligt: Wiltz, Luxemburg. Dit is een mooie locatie met veel bergen, bos en water. In de volgende nieuwsbrief leest u hier meer over.

Eerst gaan we nog naar het NPK, voor de tweede keer in de Marnerwaard. Het thema voor ons is dit jaar het Wilde Westen. Wij zijn met ons subkamp The Good, The Bad And The Ugly. Wie wat is mag u zelf uitmaken. Het kampterrein van de Rowans wordt voor deze gelegenheid omgetoverd tot een wapenhandel: JPGuns.
Wij hebben voor een van de activiteiten nog 14 bouwvakkershelmen nodig. Wie helpt ons uit de brand?!

Volgende keer hopelijk weer een stuk van een van de Rowans,
tot ziens op het feest van de JPG. Acht mei, komt allen!

(naar boven)

Australië
(door: Peter & Marco)

Too sexy for our boards…

Wow, de laatste keer dat ik deze homepage aanpaste is inmiddels al weer ruim vijf weken geleden! De tijd vliegt mensen, als je een feestje van een jaar hebt. Nou, Bunbury zaten we dus met de gedachten bij werken voor de verhuizing van het ziekenhuis aldaar. Helaas ging dat hele verhaal niet door. Die klote uitzendbureaus doen altijd alsof alles al in kannen en kruiken is, maar als je de volgende dag weer binnenwandelt moeten ze wel heel diep nadenken over wat ze ook al weer gezegd hadden gisteren! Nou goed, no worries natuurlijk, we zouden wel iets anders vinden.
Voordat we dat echter gingen doen gingen we eerst nog even naar Perth voor Australia Day. De grootste dag hier in Perth met een gigantisch vuurwerk. We verbleven bij Evan en Anja, twee lui die we op een camping in Freo waren tegen gekomen. Inmiddels hadden zij een huis gehuurd waar we dus konden logeren; ideaal.
Terug in Bunbury ontmoetten we een stel Rotterdammers: Martijn en Irene. Paar toffe dagen mee gehad, wederom met dolfijnen zwemmen en toen toch maar weer op zoek naar werk. Met z’n vieren Donnybrook (het mekka voor appelplukkers) in en elk een kant op. Peter en ik hadden geluk, al snel vonden we een boer die twee lange gasten nodig was voor het inpakken van het geplukte fruit. Direct geregeld dus en maandags konden we beginnen. Terug op de camping bleek dat onze Fyenoorders minder succes hadden gehad. Later nog eens een keer proberen voor hun dus.
Toen we ‘s middags op de camping terug kwamen bleek dat er nog meer Feyenoord-hooligans op de camping waren komen staan: Rene en Sjors (Even voor de volledigheid: Cameltrophy door Mongolië gezien? Sjors was coureur voor Nederland!).

Deze gasten waren net aangekomen in het Australische en eigenlijk ook niet vies van een paar centen verdienen met werken. Omdat het seizoen echter nog niet echt begonnen was en het ook met Martijn en Irene nog niet echt lukte om werk te vinden besloten ze naar Margeret River te gaan. Ondertussen ging ons werk super voorspoedig, leuke mensen, lekker binnen in een schuur en dus niet elke dag drijfnat van het zweet.
Toen het weekend aanbrak wilden we eigenlijk wel een weekendje ‘er tussenuit’. We wisten dat Darah en Quiva (Ieren met kerst) ook in Margeret River verbleven, dus het was snel besloten waar we dan wel heen zouden gaan: Margeret River.
Al snel vonden we iedereen op de camping aldaar. Super gezellig om die Ieren weer eens terug te zien en ook met onze Z-siders ging het top. Al snel kwam het idee naar boven om te gaan surfen, om les te gaan nemen in ieder geval. Top idee en de volgende dag lagen we dus met onze enorme surfboards in de zee.

En wat waren we cool! ‘t Was tof om te doen en ging ook best goed, maar waarschijnlijk had dat voor het merendeel te maken met de gigantische surfboards die we tot onze beschikking hadden! Zo’n weekendje ging natuurlijk weer eens veel te snel voorbij en de tijd van afscheid nemen van elkaar was dus aangebroken. Rene en Sjors gingen naar het zuiden, Martijn en Irene naar het noorden en Peter en ik bleven aan het werk bij die boer.
Echter, in de loop van de week bleek dat de boer waar wij voor werkten de volgende week ging starten met het plukken van appels. Interessant dus voor de Rotterdammers, dachten wij en belden ze op (iedere bakpakker heeft vanzelfsprekend een mobiele telefoon…). Een paar dagen later waren we met z’n allen weer bij elkaar en hebben we nog drie weken gewerkt voor Fry-farm.

Onze Rotterdammers plukten appels die wij vervolgens inpakten. Het zweet en de hitte waar ik het eerder dus over had… juist, daar zaten zij midden in!
In de tijd dat we met z’n allen op de camping in Bunbury verbleven was het ook nog m’n verjaardag. Gezang, slingers en hoedjes, ‘t was er allemaal toen we aankwamen op de camping na het werk. Tof natuurlijk en met het heerlijke Grolsch dat ik hier bij de plaatste Drive-in Liquor Store had gehaald hebben we een heerlijk avondje gehad. Je kent het wel: biertje, blaasje, gezellig!
Inmiddels kwam het einde van het werken in zicht. Rene, Sjors, Peter en ik wilden ons duikbrevet gaan halen in Fremantle, nabij Perth. Toen het werk dan ook eenmaal afgelopen was ging de reis richting Freo. Peter en ik konden logeren bij Evan en Anja, waar we al eerder gelogeerd hadden. Dat was natuurlijk weer heerlijk, na een maandje camping terug in een huis. Zo vriendelijk die lui, gewoon onvoorstelbaar. We kregen gewoon direct een sleutel en mochten alles gebruiken wat we maar wilden en ons absoluut gewoon thuis voelen. Dat is toch schitterend?!
We hebben hier nu zo langzamerhand wel door het allemaal gaat om (de juiste) mensen kennen!
Inmiddels hebben we duikcursus allemaal met goed vervolg afgerond en het was werkelijk een schitterende ervaring! Eerst twee dagen theorie-lessen en oefeningen doen in het plaatstelijke zwembad. Dag drie en vier bestonden uit drie duiken in de zee vanaf het strand. We gingen tot een diepte van zo’n meter of 9. Door het zand dat we met onze vinnen op deden waaieren was het zicht hier helaas beperkt tot een meter of drie. De laatste dag van de cursus kon je naar keuze weer duiken vanaf het strand of na betaling van een extra 70 dollar naar een super-gave dive-site. Ja, kut dus. Weer 70 dollar. Maar het toeval wil nu dat we ook bij die duikschool iemand kennen! Via die ieren waar we met kerst logeerden kennen we Nathan. Nathan is weer het vriendje van Angie. Angie ontmoetten we op de camping in Freo zo’n drie maanden geleden. Angie heeft weer een vriedin, Lea en zij kende die ieren in dat huis; simpel he?
Maar goed, waar het om gaat is dat Nathan ons zei: “Gaan jullie ook naar Rottnest; ik regel het voor jullie!”. Onvoorstelbaar gewoon, hij geeft ons gewoon die duiktrip naar Rottnest gratis! Daarnaast had ‘ie ook al een andere duikbril voor Peter geregeld direct toen de cursus begon. Peter zat namelijk met het feit dat ‘ie zonder bril moeite heeft haaien onder water te onderscheiden. Een duikbril op sterkte kopen c.q. huren was een optie, maar wel een kostbare. Ook toen was Nathan er met z’n no worries ik regel het! Nathan is dus weer een van die juiste mensen om te kennen!
Met een boot gingen we naar Rottnest-Island, 30 kilometer uit de kust. Deze dag zouden we twee duiken gaan maken, een met instructuur en een zonder. Ten tijde van de twee duik waren we namelijk al voorzien van een PADI-brevet en waren we dus onafhankelijke duikers. Het water rond Rottnest was super blauw, helder, en de visibility was top. Veel koraal op de bodem en een enorme veelheid aan grotten. Na deze duik waren we allemaal verslaafd.

We hebben het overleeft!!!! De cycloon, bedoel ik. We hebben 3 dagen moeten rijden maar dat was het wel waard. We moesten toch deze kant op en onderweg was het nu ook weer niet zo bijzonder dat we daar dagen zouden blijven.
Vrijdagochtend zijn we uit Exmouth vertrokken. Hier hadden we onze Advanced Open Water duikbrevet gehaald. Zwaar gaaf onder water nog een leopard shark gezien van bijna 3 meter lang. en op 30 meter diepte hebben we appelsap gedronken!!! We overnachten in een geairconditionde cabin. Dit was toch wel erg relaxed, met koelkast, magnetron en televisie. We hadden maarliefst 2 kanalen om uit te kiezen!!!
Vrijdag zijn we naar Tom Price gereden (600 km landinwaards) dit ligt aan de rand van Karijini National Park. Hier zijn we zaterdag doorheengereden. 120km over dirtroads!!! Af en toe even uit de auto om te kijken of we over de obstakels heenkonden en dan weer doorrijden. De Ford is nog steeds geen 4×4 (helaas). In dit park hebben we een stuk of 5 gorges gezien Top. Daarna gewoon weer in de auto naar Port Hedland, dit was echt een stad van niks. Wel dekking met OPTUS, dus lekker bellen. De volgende ochtend maar weer op de cycloonkaarten gekeken om te kijken of we Broome konden berijken. Dit moest wel lukken. Onderweg soms enorme stortregens gehad en wegen die onderwater stonden. Maar na 600 km rechte cq saaie weg hadden we het gehaald!!!
Broome is echt een heel mooi plaatsje. Veel palmbomen en een schitterend uitzicht over zee. Hier zijn we 2 nachten om vervolgens op mijn verjaardag (27) in Darwin te zijn.
Oja die Rotterdammers waar we 8 weken mee optrokken, zitten nog in Exmouth. Precies waar de cycloon overkomt. Ze hebben de auto’s strak moeten parkeren tegen een gebouw en bivakkeren in het gemeentehuis. Via de telefoon kunnen we nog een beetje op de hoogte blijven. Er waait echt van alles voorbij en ze vrezen voor het dak om van de auto’s maar te zwijgen. Het is moeilijk voor te stellen dat wij daar nog maar een paar dagen geleden waren. Coral Bay bestaat niet meer. Hier is het zee niveau 6 meter hoger komen te staan.
We zitten nu nog even in Alice Springs, midden in Australië. Eind april zullen we arriveren in Cairns waar onze ouwelui Australië zullen binnenvliegen; dat gaan goedkope weken worden…
Tot slot wensen wij iedereen een heel tof NPK toe. We balen best wel een beetje dat we dat zullen missen ondanks de schitterende tijd hier!

Hee lui, allemaal de groeten en tot later!

(naar boven)

Stamgezwam
(door: PalinG)

‘Sporen’ in Dwingeloo

Je moet wel een beetje getikt zijn om elk jaar weer een dag of vijf in en rond de bossen van Dwingeloo te gaan kamperen. En toch is het iets waar elk jaar weer velen naar uitkijken. Een lang paasweekend genieten van zand, regen, vuur, frisse lucht en ‘leermomenten’. Alle deze elementen komen terug in de droom van elke HIT-er.
Vrijdagochtend, een dag voordat de deelnemers zouden komen, zat ik als eerste en enige op de plek waar binnen een paar uur tijd het kloppend hart van dit evenement zou worden opgebouwd. Ik genoot van de zon. Jawel, voor het eerst in jaren beloofde het een fantastich weekend te worden, droog en warm, de werkelijkheid was anders, maar viel niet tegen. Ieder mens heeft een vuurtje van binnen en zolang dat hard genoeg brand krijg je het nooit koud. Stiekum verliefd hoorde ik in de verte de vernieuwde lokroep van ‘onze bedrijfsauto’. Niet lang daarna arriveerde ze, prachtig glimmend kwam ze ronkend aangereden. Mijn hart klopte in mijn keel, … ze is zo lief.

Na een fijne avond (en nacht) had ik weer dat, inmiddels vertrouwde, gevoel. Licht in het hoofd, knikkende knieen en een bonkend hart. Zij was in alle vroegte al weer vertrokken, maar niet voor lang wist ik. Zij kon er niks aan doen, zij had een oncontroleerbare drang om de omgeving te gaan verkennen. Altijd was ze weer benieuwd naar wat er veranderd was en naar wat onveranderd was. Rustig rijdt ze graag door de provincie, op bezoek bij de bekende plekjes aan de bosranden of bij het water. Daar geniet ze altijd weer van. De jongens die met haar mee gaan sloven zich uit met palen, stoere vlotten, touwen en andere ruige attributen. De gelukkigen die met haar meemogen weten drommels goed wat haar opwindt. Zij laat het niet snel merken, maar stilletjes geniet ze altijd weer van de aanrakingen van de aantrekkelijke jongens als zij zich vermaken met hun palen.
Het duurt niet lang het eerste buitje dient zich aan. Gewapend tegen de kou geniet ze van de lentedruppels op haar gladde huid. Rode wangen en natte haren maken haar wild, alle jongens weten dat. Stampend door de plAssen op het lange pad van het basisterrein geniet ze… Gladjes rolt ze door de modderplAssen. De jongens doen er alles aan om haar rusteloze tochtjes te verlichten. Afwatering of irrigatie, haar pad blijft hard. ‘s Avonds geniet ze van de rust, zwijgend kijkt ze naar de vlammen van het kampvuur. De jongens genieten van de vla, langzaam zakt ze mee in hun roes.
Zelfs dinsdag, als haar jongens zijn moegestreden, weet ze iedereen weer op te peppen. Zij zingt haar betoverende lied voor de jongens die nimmer van haar zijde wijken. Dit is het hoogtepunt, nog even en dan is het voorbij.

Ik hou van haar!

(naar boven)

Geef die pen ‘ns door…
(door: Atze & Johan)

Frank bedankt voor de pen, hij schrijft goed!

Wij verhuren het JPG-materiaal om zo een financieel steentje aan de groep bij te dragen.
Aan ons nu de taak om deze bladzijde te vullen, op zich niet zo’n probleem na een brokje serieuze informatie van onze groepsbegeleider in de vorige uitgave van dit blad. Stelen vervangen en bijlen slijpen doen we dus; als ook tenten onderhouden. Beide zijn meester in het scoutingleven en hebben alle facetten van dit vak reeds bij de kop gehad. Voor onze belangrijke functie mochten we de verkenners leiden tot wat ze nu zijn! Groene zeep is goed bruikbaar voor een zeephelling. Onze ervaringen zijn opgedaan door van jongs af aan elke zaterdag te besteden aan het verrichten van goede daden. Niks moet alles mag, materiaalmeester is een heel vrij beroep. De kettingzaag is net nieuw, best handig voor het haardhout.
Hou dus vol in het scoutingleven, dan kom je er vanzelf achter dat het een verslaving voor het leven is. Elke zaterdag zijn er wel klusjes die we geheel nutteloos en in andermans belang opknappen. We doelen natuurlijk niet op het creëren van brandhout wat net zo hard weer opgebrand word om je stokbrood zo zwart mogelijk te stoken. Peut kost maar één gulden (is nog minder euro’s) per liter, de olielampen branden dus regelmatig.
Onze ruimte bevindt zich boven in het gebouw, het kloppend hart van scouting Assen. Elke zaterdag na de noeste arbeid op den zolder drinken we nog wat na bij de AVD (Anthonie van Diemenstam) en wachten dan rusteloos zes dagen tot het weer zaterdag is en de materiaalzolder ons lachend verwelkomt.
Niet alleen aan de houtlaan, maar ook op de HIT, het N.P.K. en de Jamboree hebben wij onze nutteloze inbreng gehad om deze activiteiten tot ieders plezier te maken. Wel, het blijkt wel, veel zinloze informatie verstrekken wij niet. Maar daar zijn wij ook niet voor aangenomen. Onze voorganger in deze rubriek is daar beter in, die vindt het namelijk interressant wat voor tandpasta wij gebruiken in combinatie met wat voor tandeborstel kwa kleur. Deze vertrouwelijke informatie kunnen wij natuurlijk niet vrijgeven maar met groene zeep en een bezem krijg je een hoop schoon…
Voor meer (on)zinnige opmerkingen kun je ons altijd aanschieten als we niet al aangeschoten zijn.
Rest ons nog te vermelden wie de pen na ons mag vasthouden; deze man heeft ook al enige jaren ervaring in het scoutingleven is lid van een der beruchtste families die wij binnen onze groep kennen en op zaterdag voor sahi speelt;

Dirk-Jan veel succes!

(naar boven)