nr. 4 – mei 2007 (Demo)

Nieuwsbrief, jaargang 28, nr. 4

Inhoud:
Van DE Redactie, Van de voorzitter, Groepsactie, Hordenieuws, Jantje Beton, Troeppraat, Joop v/dr Knoop, St. Joris 1, St. Joris 2, Stamgezwam 1, Stamgezwam 2

---

Inleveren kopij volgende Nieuwsbrief t/m: 9 juni 2007

(naar boven)

Van de redactie
“Ook de redactie moet inleveren…”
door: DE Redactie

Voor U ligt weer een Nieuwsbrief waarin alle ins en out rondom de Johannes Post Groep te lezen valt van de afgelopen drie maanden. Na veel gezweet op de burelen van de redactie is het ons ook deze keer weer gelukt dit kunstwerk in elkaar te draaien. Hoofdredacteur Komen heeft weer peentjes moeten zweten om alle neuzen binnen de redactie weer 1 kant op te laten wijzen. De rest van de redactie is er daarnaast weer in geslaagd om de hoofdredacteur zo te laten zweten.

Redactielid Nelis heeft voor het maken van deze Nieuwsbrief zijn etablissement ter beschikking gesteld. Om wat inspiratie op te doen alvorens wij deze nieuwsbrief gingen maken, besloten wij een goede film en een Sonja Bakker-pasta te nuttigen. Dit alles diende natuurlijk gecompenseerd te worden met enkele versnaperingen om onze hersens te smeren.

Enkele luide schreeuwen uit de keel van de hoofdredacteur doet de redactieleden beven. De redactieleden zouden spellvaudten maken. Tssss. Het geschreeuw wordt luider en luider. Bulderend schreeuwt en tiert hij door de kamer. De overige redactieleden duiken sidderend en bevend ineen. Het ge-schreeuw blijkt echter niet tegen de overige redactie maar tegen de mensen die wéér de stukjes te laat hebben ingeleverd…

Nou… de stukjes zijn eindelijk binnen en wij hebben ze voor jullie in de goede volgorde geplaatst. De Stam op HIT in Dwingeloo, het binnenhalen van het geld van Jantje Beton en de Poiezs Jeugdsponsor Actie en natuurlijk het jaarlijks terugkeren van Sint Joris en de Draak.

Veel leesplezier!

(naar boven)

Van de voorzitter
“In vogelvlucht”
door: M. Fokkens

Nu de kou plaats maakt voor de buitenactiviteiten komt de volgende nieuwsbrief al weer uit. Zoals ik in de vorige Nieuwsbrief al zei, hebben we in het begin van het jaar veel genoten van al het eten en gezellig samen zijn in het gebouw, zo kijken we nu al voorzichtig uit naar het gezellig samenzijn in de buitenlucht, dan doel ik op alle kampen die nu al volop in voorbereiding zijn.

Toch zijn er nog een aantal dingen gebeurt en staan te gebeuren alvorens we de kampen weer mogen ervaren. Zo heeft Pasen ons weer de HIT gebracht. Naast de deelname van verschillende jeugdleden van onze groep, was de stam aanwezig om zorg te dragen voor de opbouw en afbraak van de verschillende onderdelen. Ik denk dat u de verschillende verslagen verderop in deze nieuwsbrief zult aantonen.

Op 30 maart was er een avond voor de leiding. De avond en nacht zijn doorgebracht aan de Houtlaan en deze stond in het teken van eenheid. Het was een gezellige avond met een aantal goede conclusies.

Om een korte blik vooruit te werpen kan ik u melden dat er binnenkort op het volleybal toernooi van de regio hopelijk de titel verdedigd zal worden . We hebben op 20 april het traditionele St. Joris kampvuur. En om het weekend helemaal met scouting te kunnen vullen is de zondag bestemd voor de PAG. Zij houden dan hun jaarlijkse rally voor oude en exclusieve auto’s. Tijdens koninginnedag zullen we in een klein gezelschap aanwezig zijn. Wel hoop ik dat we als groep op 4 mei massaal aanwezig zullen zijn. U zal hier nog een officiële uitnodiging voor krijgen, maar ik vind dat we daar echt in grote getale aanwezig dienen te zijn. We danken onze naam tenslotte aan een verzetstrijder. En daarna zal de Marnewaard weer even de onze zijn, zodat het NPK weer door ons beleefd kan worden.

Ik heb u nu in korte vogelvlucht door het verleden geleid en de deur naar de toekomst op een kier gezet. Ik zal nu het woord aan de leden en leiding geven.

(naar boven)

Groepsactie 2007
“Een groot succes”
door: DE Redactie

De JPG is vol trots te melden dat wij 914 euro hebben ontvangen uit de Jeugd Sponsoractie georganiseerd door de Poeisz te Assen. Dit geld is vrijdag 13 april uitgereikt aan de groep op een groots gala in het FEC/WTC te Leeuwarden.

Eerder vertelden wij jullie al dat de JPG jaarlijks een activiteit organiseert om de clubkas te spekken. Zo hebben we vorig jaar paaseieren verkocht en eerder ook poetsdoekjes, afwasborstels en thee. Dit geld wordt, naast het geld van Jantje Beton, onder andere gebruikt om materiaal aan te schaffen. Het geld kunnen wij altijd goed gebruiken, omdat we van de overheid geen subsidiegelden krijgen en de contributie niet toereikend is.

De Poeisz Supermarkt organiseert elk jaar de jeugd sponsor actie. Het doel van deze actie is om jeugdverenigingen financieel te ondersteunen. Als vereniging hebben we zelf invloed gehad op het sponsorbedrag dat we uiteindelijk uitgekeerd krijgen. Zo is onder andere de groepsbegeleidster bij de supermarkt gaan staan om te vertellen hoe hard de Johannes Post Groep dit geld nodig heeft. Namens de groep hartelijk bedankt hiervoor.

De Poeisz organiseerde voor de uitreiking van het prijzengeld een groot gala waar onder andere Chipz en Popstars mooie optredens verzorgden. Een aantal jeugdleden is samen met de verkenennersleiding Vaandrig Marc en Hopman Berend naar dit gala toegegaan om de prijzen in ontvangst te nemen. Samen met de ladingen comsumptiemunten was dit een groot succes en heeft iedereen een leuke avond gehad. Het scheelde niet veel of de JPG was op het podium geroepen. We konden wel naast het podium een grote cheque afhalen (à la postcode loterij). Wat een geluk voor de groep! Nu kunnen we weer goed investeren in nieuwe tenten.

Wij willen iedereen die ons gesteund heeft tijdens de poeisz actie hartelijk danken voor het ondersteunen van de groep!

(naar boven)

Hordenieuws
“De eerste voorraad”
door: Rama (Marcel)

Voordat we beginnen over de welpen wat van leuke dingen die de laatste tijd gedaan hebben begin ik maar met me zelf even voor te stellen.

Ik ben Marcel, door de welpen genoemd RAMA (waterbuffel uit jungleboek). Ik ben 19 jaar en zit nu ruim 11 jaar bij JPG. Na die 11 jaar ben ik net afgelopen november overgevlogen naar de stam en dan nu net leiding geworden van de Welpen. Ik hoop dat ik daar nog veel jaren lol met ze kan hebben en ook met andere leiding en stamleden natuurlijk.

Dan nu over opkomsten van de Welpen.

1e Opkomst voor mij gingen we als altijd openen om 2 uur, daar het bos in om de welpen een beetje moe en rustig te krijgen.

Na dat spel gingen we de welpen leren knopen waarmee sommigen veel moeite hadden en anderen de knopen maakten alsof ze jaren ervaring hadden. Tussendoor werd er nog even voorgelezen door 1 van de welpen uit het logboek en dat was ook het einde van die dag al weer.

2e Opkomst was natuurlijk eerst weer openen om 2 uur. Daarna weer het bos in om de welpen rustig te krijgen. Nadat dat was gedaan moesten de welpen per groep een driehoek knopen met knopen die ze op de opkomst daarvoor hadden geleerd. Toen het knopen klaar was werd er met die driehoek een soort handelsspel gespeeld. Aan het einde hiervan kwam natuurlijk ook het logboek verhaal nog weer langs van een van de welpen.

3e Opkomst. Als eerste weer het zelfde als bij alle andere opkomsten daarna was het met 2 groepen, 1 groepen wat meer ervaren jongens en de andere met wat minder ervaren jongens. Daarmee gingen we verschillende soorten van routes leren, zoals bolletje pijl route, kruispunt enz. Als ze het een beetje door hadden gingen we toch lopen met behulp van die soorten routes. Aan het einde werd natuurlijk weer het logboek van een van de welpen voorgelezen.

4e Opkomst begon vrijdagavond voor de oudsten van de welpen. Zij moesten een zeer zware tocht lopen van ruim 500.000 cm. Ze kwamen midden in de nacht kapot aan op het gebouw waar ze na wat eten en drinken mochten gaan slapen. De volgende ochtend moesten ze een opkomst bedenken voor de welpen die zij ook moesten geven. Deze opkomst was wat druk maar weer erg leuk.

5e Opkomst als eerste weer hetzelfde als bij alle andere opkomsten. Daarna was het de welpen in de auto zetten en met de richting Balloërveld. Eenmaal daar hadden we 4 groepen waar verschillende spellen mee werden gedaan. Ondertussen even een logboekverhaal en wat ranje. Dat was ook al weer het einde van deze opkomst.

Dit waren voor mij ook allereerste voorraad opkomsten als leiding zijnde en ik vond ze helemaal super.

(naar boven)

Jantje Beton
door: Atze en Marjolein

Zo beste mensen, het is weer voorbij de jaarlijkse collecte, en het was weer een succes!!

Met iets meer bussen dan vorig jaar hebben we uiteraard weer meer geld opgehaald dan vorig jaar!!!!

Wat dus voor de groep betekent dat we zo’n 1000 euro op de eigen rekening erbij krijgen.

Dus een ieder bedankt voor het lopen, het was zeer de moeite waard dit jaar en nogmaals bedankt.

En dan maar weer tot volgend jaar.

Gegroet het Jantje Beton team.

(naar boven)

Troeppraat
“Opmerkelijke zin”
door: Mitchell Oost

De maand Maart was een leuke maand want het lekkere lenteweer kwam op gang daardoor konden we veel leuke spellen doen zonder de nadelen van de winter.

03-03-2007 was de eerste opkomst in Maart waarbij we gelijk na de opening begonnen met het altijd leuke spel beren en omdat er geen complete modderpoelen lagen op het gebruikelijke veldje deed iedereen fanatiek mee. Later gingen we knopen leren en oefenen want het duurde nog maar 2 maand tot NPK (Noordelijk Pinkster Kamp). De middag werd afgerond met een spel wat met knopen te maken had en daarna gingen we sluiten.

10-03-2007. Na het openen kregen we een kaart in de handen gedrukt daar moesten we eerst lijnen en coördinaten bijtekenen, later kregen we een coördinaat die we op onze kaart moesten zoeken. Toen elke patrouille de coördinaat op zijn kaart had gezet moesten we erheen lopen. Later bij een post werd nog de verjaardag van vaandrig Rob gevierd en gingen we vette hazen. Na het vette hazen liepen we terug naar het gebouw waar we gingen sluiten.

17-03-2007 was een actieve dag want gelijk na het openen gingen we vette hazen dat gelijk een mooi ruig potje werd door het lekkere weer. Na het vette hazen gingen we blikspuiten dat er nog vetter aan toe ging met een al eerder gebruikte techniek die in dit potje ook werd toegepast namelijk met een groep van 10-15 man de bal bestormen wat bijna altijd word beloont met een vliegende bal die de zoeker moet ophalen. Later gingen we ook softballen maar dat ging wat minder omdat er werd gespeeld met een kleine knuppel en veel mensen de spelregels niet kenden. Na het softballen gingen we sluiten.

24-03-2007. Er werd weer eens geopend en de groep had gelijk in de gaten dat dit een rare middag werd omdat de leiding erg vreemd gekleed was. We gingen met de hele groep en de leiding later naar de stad waarbij we te horen kregen dat we een vossenjacht gingen doen. Nadat de groep was opgesplitst in 6 groepjes begonnen we. Het doel was om zo veel mogelijk vossen te vinden en hun handtekening op papier te krijgen maar, er was ook een lieveheersbeestje (lees: boeman) als je hem tegenkwam en hij kreeg je te pakken dan streepte hij een handtekening bij je weg. Het gaf dan ook een erge kick om het lieveheersbeestje op te zoeken en dan rennend door de winkels aan hem proberen te ontsnappen. Verder had het lieveheersbeestje wel wat weg van Hannibal Lekter omdat hij ook zo’n rare masker op had.

Na de vossenjacht liepen we vastgebonden terug naar het gebouw want de heenreis was niet echt klierloos verlopen. Maar de arme leiding kreeg er nu nog erger van langs omdat het ontzettend leuk was om de wave te gaan doen met het touw toen mochten we halverwege weer vrij naar het gebouw toelopen waar we gingen sluiten.

31-03-2007. Na het openen ging de leiding overleggen met de PL’s wat er vandaag zou gebeuren, we gingen een vuurtafel bouwen er werd nog even uitgelegd hoe hij eruit zou moeten zien en we konden aan de slag. Na het materiaal uit het houthok te hebben gehaald begonnen we met het bouwen van de vuurtafel wat redelijk soepel verliep die middag. Na een tijd van knopen en passen waren de 4 patrouilles klaar, er werd nog even verteld wat er goed en fout was aan de vuurtafels en later om 5 uur gingen we weer sluiten.

(naar boven)

Advertentie

Gezocht!!!

Ouder of stamlid (m/v), om ons onderhoudsteam aan te vullen.

De Johannes Post Groep is per direct op zoek naar een gemotiveerde ouder of stamlid die samen met Lammert Aling en Eric Gordinou de Gouberville het onderhoud van het gebouw op zich wil nemen. Kan je overweg met een hamer en een schroevendraaier en ben je bereid zowel zelfstandig te werken als in een teamverband, dan ben jij degene wie wij zoeken!

Heb je interesse of vragen? Stuur dan een e-mail naar: denieuwsbrief@gmail.com

(naar boven)

Joop van der Knoop
“Het kompas”
door: JvdK

Het kompas en de werking ervan is voor sommige mensen nog altijd een soort magie. Het feit dat het kleine naaldje altijd feilloos het noorden weet te vinden is voor veel mensen dan ook een soort magische kracht.

Als je echter veel met een kompas werkt, dan zul je er al snel achter komen dat als je met het kompas wilt navigeren niet alleen het naaldje dat naar het noorden wijst belangrijk is. Er komen immers begrippen als kruispeiling, driehoeksmeting, declinatie en inclinatiezone om de hoek kijken zodra je echt serieus gebruik wilt maken van alle mogelijkheden die een kompas je kan bieden. Maar niet iedereen heeft een ten alle tijden een kompas bij zich. Maar met en beetje improvisatie kom je een heel eind. Je kunt namelijk zelf een kompas maken!

Wat heb je nodig?

Materiaal om het kompas te bouwen:

• Een jampotje gevuld met water
• Een magneet
• Een grote paperclip
• Een stukje tekenpapier

Gereedschap:

• Een kniptangetje
• Een markerstift
• Een schaar

Hoe maak je de magnetische kompasnaald?

Knip met het tangetje een stukje van de paperclip af. Het moet tussen de 2 of 3 cm lang zijn. Het stukje moet helemaal recht zijn, anders wordt het kompas onnauwkeurig. Dan houd je de magneet in je ene hand, en het ijzerdraadje in de andere hand. Je wrijft het stukje paperclip langs de magneet, keer op keer steeds in dezelfde richting. Doe dit enkele tientallen keren vaak, totdat het stukje paperclip magnetisch geworden is. Controleer dit door het tegen een stuk ijzer te houden. Het moet eraan kunnen blijven hangen. Dit wordt dan de kompasnaald.

Neem dan het jampotje, knip een cirkelvormig stuk papier af, met een doorsnede net zo groot als de kompasnaald. Leg het papiertje voorzichtig op het water, zodat het blijft drijven. Het papier mag geen water opzuigen, anders zinkt het later.

Leg daar voorzichtig de kompasnaald op en kijk wat er dan gebeurt. Het papiertje met de kompasnaald erop gaat dan draaien, tot het in een bepaalde richting staat. Dan wijst de ene kant van de naald naar het noorden, en de andere naar het zuiden. Hoe weet je nou wat het noorden is en wat het zuiden?

Dat kun je schatten aan de stand van de zon. De zon staat in het middaguur in het zuiden. ‘s Ochtends meer in het oosten, ‘s middags meer in het westen.

Als je het nog professioneler wilt maken, kun je op het papiertje een mooie windroos maken, met alle windrichtingen erop getekend. Zo, bijvoorbeeld. Je kunt ook de kompasrichtingen aan de zijkant van het jampotje tekenen.

Experimenten die je kunt doen met het kompas:

1. Breng het kompas uit evenwicht, door bijvoorbeeld het potje een slag te draaien. Kijk hoe lang het duurt voordat de naald weer naar het noorden wijst.
   Hoe beter het kompas, hoe sneller het weer stil ligt en naar het noorden wijst. Je zult zien dat dit kompas het vrij goed doet.

2. Kijk om 12 uur ‘s middags op het kompas, en controleer of de zon dan inderdaad precies in het zuiden staat. Als dat niet zo is, waarom zou dat dan zo zijn?
3. Neem iets groots van metaal (een koektrommel of groot conservenblik) en beweeg het op een afstand van een paar centimeter langs het kompas. Je zult zien dat het kompas dan een afwijking gaat vertonen. Terwijl het blik toch niet magnetisch is; hoe zou dat dan komen?

Nu weet je hoe je zelf een kompas kunt maken. Normaal gesproken krijg je natuurlijk altijd een kompas mee van je leiding. Maar het is erg leuk om zelf een keer een kompas te maken. En je weet nooit in wat voor situatie je terecht komt. Een kompas kun je altijd goed gebruiken.

(naar boven)

Stamgezwam 1
“HIT 2007: Goeiedag eem!”
door: Karl

April heeft zijn intrede weer gedaan, voor de AVD betekent dit de start van een nieuw kamp seizoen! Traditiegetrouwe trappen we af met de HIT in Dwingeloo. Positieve weersvoorspellingen zorgde voor positief gestemde AVD-ers. Aangezien een goed begin het halve werk is beloofde dit wederom een prachtig kamp te worden!

Donderdagavond gooiden we de trossen los, materiaal werd klaargezet, Maxima en Lex werden aangeslingerd en de aanwezige manschappen stonden te trappelen om aan het werk te kunnen! Na het inladen van het hout en overig materiaal in de vrachtwagens was de eerste HIT-avond een feit. Afgesproken was, de volgende dag vroeg te vertrekken en met die gedachte in het achterhoofd zijn we na ons welverdiende biertje vroeg op bed gegaan!

Aangekomen in het oude vertrouwde “Dwingel” en haar wonderschone omgeving was TOAM (Tent, Opbouw, Afbraak, Materiaal) meteen in zijn element, tenten schoten als paddestoelen de grond uit en ook de kampvuurbak vond zijn plaats! Langzaam druppelden ook overige medewerkers het kampterrein binnen, deze bestaan o.a. uit de EHBO en kampleiding van alle HIT-onderdelen. Wij zorgden er ondertussen voor dat al het meegebrachte materiaal uitgereden” werd op het kampterrein. Tijd voor de eerste lunch! Vervolgens ging er per vrachtwagen een team mee om posten buiten het kampterrein op te bouwen of om andere zaken te vervoeren. Zo moet er bijvoorbeeld voor de in totaal 225 medewerkers eten&drinken ingekocht worden. Deze haalt de AVD op, een behoorlijke klus want er worden voor de bar alleen al 140 kratjes pils ingeslagen!

Deze kratjes kwamen ‘s avonds goed van pas want Aflex had de respectabele leeftijd van een kwart eeuw + 1 bereikt, oftewel 26 jaar!!

Zaterdag, de dag dat voor alle deelnemers het kamp ook begint. Voor het AvD klaagteam een extra drukke dag want naast gewoon werken is er ook gespreksstof genoeg om met anderen te delen :P! Naast klagen werd er gelukkig ook gewerkt, zo waren er de leden van “het poortje” druk in de weer om de finishing touch aan de stoere ingangspoort te geven. Dit alles onder toezicht van haar ontwerper Simon”, inmiddels ook een begrip bij de Chauken! Lunch en de gezamenlijke opening vlogen voorbij en voor je het weet sta je te knopen aan de Galabaan, test je een of andere wateroversteek uit of ontdek je een opzettelijk in de brand gestoken afvalberg midden op de heide!

Ook de stam kan wel genieten van een stukje plaatselijke delicatesse.

Verder moest er nog iets met vlotten gedaan worden, dit vlotte aardig totdat een vlot dat opgehaald moest worden zich op mysterieuze wijze verstopt had. Daardoor liep team Lex een kleine vertraging op, dit had het gevolg dat de Pow-wow van Vincent iets later van start ging dan gepland.

Het onderwerp dat hij gekozen had verbaasde ons allen; Computers! De diepgang werd gelegd op CPU’s en software, de verschillen hierin en tot slot het vragenrondje ( niet te verwarren met een helpdesk). Gezelligheid kent geen tijd en met koude vla en warm vuur besef je soms niet dat de volgende dag om 9 uur opstaan wel eens problematischer kon worden dan doordeweeks! Gelukkig was het deze dag goed vertoeven in de buitenlucht en was het programma overdag ook lekker luchtig”. Dat de AvD echte avondmensen zijn is deze zondagavond wel gebleken, bij het invallen van de avond werd er namelijk in no-time nog een vette trappersbaan en een wateroversteek opgebouwd :D!

De laatste 2 dagen bestonden voor de TOAM uit het afbreken van posten, ophalen van pio-hout en materiaal, en het ondersteunen van de hulpbehoevenden… Dit alles ging gepaard met veel lol en bijdehante humor! Als alles ingepakt en opgeruimd is vertrekken we met zijn allen richting onze stam-chinees Hui Mao. Onder het genot van een heerlijk buffet en de bijbehorende drankjes word er met plezier terug gekeken om wederom een magnifieke HIT!

(naar boven)

Stamgezwam 2
“Stageverslag HIT”
door: Kyra en Annemieke

Voor het eerst in de geschiedenis was de KDS (Karel Doorman Stam uit Groningen, red.) ook van de partij op HIT en verzorgde daar uiteraard de verbindingen. Aangezien we het stokje over hadden genomen van het Rode Kruis en alles nog niet helemaal op de KDS manier verliep moesten we zaterdagavond bij het vuur aan Boels toegeven dat het we zondag niet bijster druk zouden hebben. Boels speelde daar handig op in door ons uit te nodigen voor een dagje stage bij de mannen van de AVD.

Na enige onderhandelingen (we wilden uiteraard mee op Max en mee uit lunchen) werd er om half tien de volgende ochtend afgesproken. We gingen maar meteen vroeg slapen om ons goed voor te bereiden op de zware, spannende dag die komen zou.

Fris en fruitig stonden we dan ook klaar om half tien, maar de AVD was nog in geen velden of wegen te bekennen. Ietwat verlaat vertrokken we samen met Karl, Marcel, Jos en Jorick in Max met Boels achter het stuur richting het zwembad om daar materiaal op te gaan halen. De hoeveelheid materiaal viel echter wat tegen, dus terug naar het stafhuisje, om daar dan maar een berg 4-meters in te laden. Men was daar niet echt blij met de mooie moves die Boels maakte met Max, terwijl wij daar toch zeker zeer van onder de indruk waren.

Op naar post 27. Kaartlezen is een duidelijke mannentaak volgens Karl en Boels, dus we hielden wijselijk onze mond. We hebben heel wat van het prachtige Dwingelerveld gezien, maar uiteindelijk was daar dan toch post 27, waar Sanders, Driver en Johan al op ons stonden te wachten. Max bleek toch een slankere dame dan men dacht, want het fietsbruggetje hield haar met gemak! Ondanks het feit dat er zowel een bruggetje als een vlot aanwezig was moest er toch nog een oversteek over het water worden gemaakt. Het werd een ladder die met behulp van het vlot, vlotjes over het water werd geplaatst met in het midden nog enige versteviging tegen doorbuigen. Een prachtige post en zo vlot in elkaar gezet ook!

Na al dat harde werken was het zeker tijd voor een welverdiende lunch. Op een topterras (uit de wind en in de zon) hadden we zeker 2 uur nodig om bij te komen.

Annemieke

Het was een dolle boel; kippen vlogen over de soep, openingszinnen werden op script gezet, er was een iets te lage deurpost voor lange AVDers, er kwamen bijzondere luchtjes van het platte land langs gedreven (of was er nou iemand die z’n tuinbroek uitdeed?) en er werd van alles over en weer ‘gepaast’. De serveerster had het er maar druk mee. Voldaan verlieten we het terras, een blozende serveerster en een dolgelukkige kok achterlatend.

We begonnen aan een spannende tocht richting de volgende post; een trappersbaan voor de happy hike. Zouden we dan eindelijk gaan leren pionieren?! Jaja meester Boels nam ons beginnelingen onder zijn hoede en leerde ons al gauw de fijne kneepjes van het pioniervak. Wat een boel leermomenten, fantástisch was het. Verbazingwekkend genoeg waren de mannen het er telkens weer over eens dat alles wat er in elkaar geknutseld was getest diende te worden door één van ons, aangezien wij het meest zouden lijken op de deelnemers die langs deze post zouden komen later die dag.

Kyra

Na de laatste aanpassingen was ook deze post klaar voor deelnemers (waar zijn die deelnemers eigenlijk tijdens zo’n HIT, we hebben geen deelnemer gezien!). Poeh poeh, ook dat was weer hard werken zeg. De hoogste tijd voor een witbiertje op het terras, aangezien het nog te vroeg was voor het vijf uurtje. Een duidelijk minder goed terras in vergelijking met de lunch (minder blo(ze)nde serveerster en veel wind), maar wel een heerlijk witbiertje. Drukdrukdrukdruk, maar wel genieten.

Na een rustige rit terug naar het kampterrein zat onze stage dag erop. Afzien is het hoor, bij de AVD!

Kyra en Annemieke

(naar boven)

Sint Joris 1
“Hoe deden ze dat vroeger?”
door: Marjan de Visser

Als ik er aan denk, krijg ik het nog hartstikke koud! Nou woonde ik als klein meisje in de stad Groningen. Daar kwam op Sint Joris dag iedereen die padvinder was (de naam scout kwam pas in de jaren zeventig van de vorige eeuw) ‘s morgens om 07.00 uur bij elkaar achter de Martini toren bij het beeld van Sint Joris en de draak (het plaatje) .

In Assen was de opening van Sint Joris-dag in het Asserbos, op het terrein van de Zwervers. Lange broeken had je niet bij het uniform en het kon gemeen koud zijn op de 23e april. Dus bibberen en hopen dat de commissaris zijn verhaal niet al te lang maakte! Tussen kwart voor 7 en zeven uur waren er dan al vreselijk veel padvinders aanwezig. Iedereen werd neergezet in een half-ronde cirkel rond het beeld en de vlaggenmast. Welpen vooraan, dan de verkenners en de voortrekkers en daar achter de leiding (rowans bestonden nog niet). Na het hijsen van de vlaggen (de Nederlandse vlag en de padvindersvlag) kwamen de horderoep en de wetten aan de beurt. Daarna het zingen van het Hoort zegt het Voort”. Een toespraak van de districtscommissaris over Sint Joris. Nadat iedereen een rode tulp had gekregen gingen we weer weg. Een rode tulp? Ja, die rode tulp is de herinnering aan de vallei van Sharon, waar Joris vocht met de draak en die was helemaal begroeit met rode bloemen. We gingen weg, naar school en de leiding naar hun werk. De hele dag hield je je uniform aan en daar was je hartstikke trots op. In de klas mocht je dan vertellen wat de padvinderij was en waarom je in uniform op school kwam.’s Avonds was er bij elke groep het Sint Joris-kampvuur. Dat is helemaal niet veranderd. Zingen, luisteren naar het verhaal van Sint Joris en de draak en tot slot het vernieuwen van de belofte en het zingen van het Hoort zegt het Voort. Andere tijden, andere gewoontes, maar het kampvuur en alles wat daar op de 23e april bij hoort is niet veranderd. Ik wens jullie een goed kampvuur.

(naar boven)

Advertentie

Heeft u al een JPG T-shirt besteld???

Voor slechts € 7,50 heb jij hem in je bezit.

Deze mooie JPG T-shirts zijn er in de maten M, L en XL.

Mail je bestelling naar: atzemajo@hotmail.com

(naar boven)

Sint Joris 2
“Het hele verhaal”
door: Marjan de Visser

Elk jaar vieren wij bij de Johannes Post Groep dat St. Joris de draak verslagen heeft. Daarom in deze Nieuwsbrief het verhaal van St. Joris.

De ochtendzon, die net op kwam, scheen haar eerste stralen door de open poort van het stadje Lydda, in de vallei van Saron. De velden rond de stad, waarvan de witte muren als het ware uit de vlakte omhoog rezen, waren tot nu toe grijs en vaal geweest . Maar nu de zon dan scheen was daar een tapijt van kleuren, dat scheen te leven in de koele morgenwind. Om al deze kleuren veroorzaakt door allerlei bloemen was de vlakte van Saron beroemd, in de hele omgeving. Stil was het nog . De stad ontwaakte zonder geluiden behalve die van de vogels. De straten van Lydda lagen verlaten in de vroege ochtend, wachtend op het eerste rumoer, dat weldra komen ging. Toen weergalmden de stappen van een paard tegen de muren der huizen. Het was het sein van een nieuwe dag. Deuren gingen open. De ruiter die op het paard zat en zijn paard door de bochtige stegen en straten stuurde was nog jong. Hij had een open gezicht en kaarsrecht zat hij in het zadel. De mensen die nu buiten stonden, hielden een ogenblik op met hun bezigheden en keken de ruiter en paard met een glimlach na. Als hij een bekende tegen kwam, en dat gebeurde vaak, klonk zijn groet blij en opgewekt. Stapvoets reed hij in de richting van de poort, waardoor de zonnestralen nu feller naar binnen vielen.

Joris ging in draf verder, dromend over de nieuwe dag. Die voor Joris zo speciaal want hij was vandaag 18 jaar geworden en dat betekende van eerst een jongen te zijn geweest en nu een man te zijn. Een man was hij. Een ridder, uittrekkend en rondgaand door de landen, helpend daar waar dat nodig was. Hoe heerlijk was die taak. Hij voelde zich sterk in zijn jonge kracht. In zijn hoofd hoorde hij opnieuw de woorden van zijn vader: “Jongen, vanaf nu ben je een man, een ridder, die het leed der wereld moet helpen verzachten waar hij kan. Ik hoop dat je dat nooit vergeten zult. Ik geef je hierbij je zwaard, het teken van je ridder zijn.” Joris keek opzij waar zijn zwaard hing. Zijn vader had het hem in zijn handen gelegd. Zwaar had het gewogen, even zwaar als de plicht die hij met zijn ridderschap op zich nam. “Joris, mijn jongen, wees nu een man. Leg in een eerlijke strijd, een strijd tegen onreinheid, tegen duisternis en donkerte, nooit je wapens neer.” Met deze woorden was de korte indrukwekkende plechtigheid voorbij. Opeens zag Joris hoe hoog de zon al aan de hemel stond en gaf zijn paard de sporen, en haastte zich naar huis. Een dromende ridder die zijn tijd verliest en dat op deze bijzondere dag dat kon niet. De dag van de stadsvergadering, die hij voor het eerst bij mag wonen. De straten waren druk en vol en alleen het marktplein lag er leeg en verlaten bij. Men had het schoongeveegd in afwachting van de stadsvergadering. Eerst moest men man zijn om de stadsvergadering bij te wonen. Er lag alleen een geheimzinnige waas over deze dag. Geen kind in Lydda wist er echt het fijne van . Maar vandaag zou Joris dit geheim ook te weten komen. Joris kwam thuis en na het eten stond zijn vader haastig op en verliet met korte groet het huis. Joris keek zijn moeder verwonderd aan, maar zij deed of ze dat niet merkte. Ze zei alleen : “Je zult moeten voortmaken, je mag niet te laat komen.” Terwijl Joris door de straten liep was hij niet vrolijk, het waren zeker geen blijde dingen die daar besproken werden. Hij keek naar alle gezichten die hij tegen kwam en er was niet 1, waar blijdschap op te lezen stond.

Toen de stadsvergadering begon, en Joris zijn vader zag staan bij de spreekstoel leek hij wel jaren ouder. Aarzelend, zoekend naar woorden, klonk zijn stem over het plein. “Gij weet allen waarvoor wij wederom bijeengekomen zijn. Alleen zij die voor het eerst in ons midden verkeren, dient deze zaak nog uitgelegd te worden. En hoewel het mij veel moeite kost, zal ik toch beginnen met de reden van de bijeenkomst te verklaren. Onze stad, die ligt temidden der bloeiende rozen, is niet een stad zonder vijand. Wij hebben namelijk 1 vijand en dat is de Draak. Deze draak heeft van ons dorp geëist dat wij elk jaar tien jonge schone vrouwen geven als offer en dan laat de draak ons dorp met rust. Die jonge vrouwen komt de draak elk jaar opeisen, we weten allemaal dat dit verschrikkelijk klinkt, maar evengoed weten wij dat er niet aan te ontkomen is. En daarom stel ik voor, evenals ieder ander jaar door het lot te laten beslissen wie aan de draak zal worden overgeleverd.” Het duurde een paar tellen voor Joris begreep, wat er elk jaar gebeurde in zijn dorp. Hij was geschokt en dacht nog even aan hoe blij hij vanmorgen nog was toen hij alleen door de straten liep met zijn paard. Voorzichtig keek hij om zich heen. Was er dan niemand die zijn stem verhief om zich te verzetten tegen deze vreselijke loting? Misschien waren er in het verleden wel stemmen van protest geweest, maar die waren nu echt verstomd. Waar woont die draak, vroeg Joris aan een man die naast hem stond. “Ver weg, verder dan de verre zon”, antwoordde de man. Plotseling draaide Joris zich om en ging weg van het plein. Dwars door de mensenmassa heen. Hij wilde hier niet langer zijn. Eenzaam ging hij door de straten der stad. Dat was het dus wat ze altijd verborgen hadden gehouden. Eigenlijk wilde Joris terug gaan en zeggen dat die offering van de meisjes niet langer kon, maar ach, wie zou er nu luisteren naar een jong man van net 18 jaar?

Doelloos liep hij rond in de straten, toen het donker werd ging Joris naar huis. Stil ging hij trap op naar zijn slaapvertrek. Niemand merkte dat hij thuis was gekomen en hij wilde liever ook alleen gelaten worden. Hij probeerde te slapen maar dat lukte niet. En opeens was het alsof er een vreemde stem tegen hem zei: “Je moet iets doen!!”Hij ging zitten en keek naar zijn wapenuitrusting, liep vastberaden naar zijn harnas en deed hem aan. Daarna nam hij zijn zwaard, en liep door de nachtelijke stilte naar de stal waar zijn paard stond. Het beest herkende hem en hinnikte blij. Joris had zijn paard snel klaar gemaakt voor een lange reis en liep stapvoets door de tuin. Terwijl hij door de straten liep dacht aan de families die nu verdrietig waren omdat hun dochter aan de draak gegeven zou worden, en liep vlug naar de poort. Joris ging op pad, hopend snel iets te horen van de draak, niet wetend wat hem te wachten stond.

De omgeving was nu zeer ruig aan het worden met overal spleten in de grond door de hitte. In de verte kwam de zon alweer op en opeens klonk er in de verte het gedonder van onweer? Of was het wat anders. Na een tijdje klonk het geluid weer, nu dichtbij. Het was zo sterk, dat de grond er van dreunde en het paard steigerde wild. Slechts met moeite wist Joris het paard in bedwang te houden. En opeens in de grauwe ochtendschemer zag Joris het monster van een Draak dichterbij komen. De wrede, grote bek wijd open. Vuur kwam over zijn tong en met zijn grote staart zwiepte hij zand en stenen de lucht in. Het was vreselijk. Erger dan hij zich had kunnen voorstellen. Hij dacht aan zijn vaders huis, waar ze nu wakker werden en hem niet konden vinden. Hij dacht aan de veiligheid daar. Maar toen schoot de schande van het offeren van jonge meisjes aan dit monster hem door het hoofd. En greep hij met vaste hand zijn zwaard . Het staal flitste in de glans van de net opkomende zon. De draak zag het zwaard blinken. Een vreselijk gebrul vervulde de lucht en met zijn kop stootte hij een rotsblok in de richting van Joris. Het paard sprong verschrikt opzij en het blok verdween in de diepte van de kloof. Met al zijn kracht dreef Joris zijn paard in de richting van de draak en sloeg met zijn zwaard, dat luid afketste tegen het schubbige pantser van het monster. De slagen dreunden door het bos. Hijgend ging de adem van de ridder en het paard sidderde van ingehouden vrees. Het monster sproeide een kring van vuur om zich heen, maar Joris vluchtte niet, maar viel ook niet aan. Na een even uitgehijgd te hebben trok Joris weer ten strijde, zwaaiend met zijn zwaard. Eenzaam vocht Joris voor zijn leven en voor het geluk van anderen. De draak trachtte steeds het paard te grijpen om het te doden, en toen het paard te moe was had de draak het paard dan ook te pakken.

Bloedend uit de vele wonden viel het paard uiteindelijk neer op de grond. Joris sprong weg om niet verpletterd te worden door zijn eigen paard. Even was Joris verdrietig om het verlies van zijn paard, maar toen hij een soort overwinningsgebrul hoorde van de draak, had hij opeens al zijn vechtlust weer terug. Hij greep opnieuw zijn zwaard, en vocht verder. Moe werden zijn voeten, was het dag of was het nacht? Hij wist het niet, hij wist alleen dat hij streed voor een serieuze zaak en dat het recht aan zijn zijde was. Zijn harnas was gedeukt en besmeurd met bloed. Eindelijk na zeer lange tijd, merkte Joris dat de draak ook moe werd en verzwakt was door bloedverlies. Zijn gebrul klonk minder luid. Zijn zwaard opheffend in de moede handen, drong hij naar voren. Een laatste slag. De genadeklap, draaiend op zijn grote poten valt de grote draak op zijn zij. Zijn enorme grote bek opent en sluit zich erg snel. Dan rolt het dood van de helling af, en blijft doodstil liggen. Het is dood, nooit zal het meer zijn afschuwelijke werk doen. De strijd is voorbij. De overwinning werd behaald. Wie gaf hem de kracht? Hij zakt op zijn knieën neer en kijkt omhoog. Hij dankt de Heer voor zijn kracht en de overwinning.

Toen viel Joris in een diepe slaap, na een zeer lange tijd ontwaakt hij en keert terug naar het dorp. Zonder rusten ging hij naar huis. In de poort gekomen van zijn eigen dorp en langs de straten op weg naar zijn huis, herkende niemand hem. Maar toen hij met zijn gedeukte en gescheurde harnas zijn huis binnen liep, herkende zijn vader hem direct. Zijn vader riep: “Joris, ben je terug gekeerd? Wat heb je gedaan? Vanwaar kom je? Ik weet het, je was treurig om de offering. Maar wees gerust, de draak is niet hier geweest om de meisje op te eten. Joris keek zijn vader ernstig aan en zei: “De draak is gedood, vader. Ik doodde hem na een lange strijd. Dit blije nieuws ging als een lopend uurtje door het dorp. Niemand kon het geloven. Er gingen mannen van de stadsraad te paard, naar de plek waar de draak lag, gedood door hun Joris. Toen een ieder het echt geloofde, na zelf hebben gekeken, kwam er een groot feest. Maar ze zochten naar de held die de draak gedood had, maar deze was nergens te vinden. Joris was weggegaan. Verder trekkend om te strijden voor rechten, vrede en eerlijkheid. Dat was zijn taak en die zal hij volbrengen.

(naar boven)