Nieuwsbrief, jaargang 27, nr. 2
Inhoud:
Van DE Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws
Troeppraat 1, Troeppraat 2, Joop v/dr Knoop, Rowannieuws 1, Rowannieuws 2, Stamgezwam, 60 jaar AVD
Inleveren kopij volgende Nieuwsbrief t/m: 2 februari 2006
|
|
(naar boven) |
Van DE redactie
“beter goed gejat…”
door: DE Redactie
Van de gehele nieuwsbrief is dit – voor de redactie – het moeilijkste stukje om te maken. Van-daar dat we het ook altijd uitstellen tot het allerlaatste moment. Helaas hadden we vrijdag avond geen tijd meer voor dit stukje, vandaar dat ik nu geheel inspiratieloos hier wat in elkaar zet. Eerst maar eens op internet kijken of er misschien wat te jatten is van een ander stukje…
“Dit zal de laatste Nieuwsbrief zijn van 1996. Inderdaad ook dit jaar is weer voorbij gevlogen. Welk jaar niet eigenlijk. We komen steeds dichter bij het magische jaartal van 2000.”
Mmm, niet echt bruikbaar dus, maar wel leuk om eens terug te lezen, die vele jaargangen nieuwsbrieven die inmiddels op de site van de JPG zijn terug te vinden. Dan maar zelf wat verzinnen, eerst maar over waar we deze keer te gast waren.
Bij Cheizberd en Heijltje kregen we eerst pasta met spinazie te eten. Heijltje was er niet en Cheizberd is de voorzitter van de Anthonie van Diemenstam. En toen gingen we een puzzel maken. En toen een rebus. En toen gingen we met de computer de stukjes opmaken. En toen zei Cheizberd iets heel grappigs en toen moest ik daarom lachen. Ha ha, wat had ik een lol. En toen moesten we snel weg naar een ander feestje. Toen hadden we geen tijd meer voor het interview. Het was een leuke redactievergadering. (geïnspireerd door een ander stukje). Mmm, dat schiet ook niet echt op, nog maar even wat jatten:
“Wat het jaar 1999 voor ons in petto heeft, weten we niet. Aangezien er niemand is binnen de redactie die zich op het paragnostische vlak bevind, is het voor ons ook een zwart gat. Maar wij gaan het nieuwe jaar vol energie tegemoet. Wij wensen iedereen prettige feestdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar.”
|
|
(naar boven) |
Van de voorzitter
“geplande activiteiten staan bol van gezelligheid”
door: Mario Fokkens
Nu de zon plaats heeft gemaakt voor de eerste sneeuw en de wind, open ik mijn traditionele herinneringsmail van de redactie
Ook de verandering van weer heeft invloed op de programma’s. De warmte zal weer meer binnen gezocht worden en het gezellig samenzijn krijgt weer meer gestalte binnen. Nu loop ik wat vooruit op de geplande activiteiten. Deze staan bol van traditie en gezelligheid.
Allereerst een korte terugblik op de afgelopen tijd. Het overvliegen gaat over in het installeren. En ten tijde van het drukken van deze nieuwsbrief zal het installeren aan de gang zijn. En een uitzonderlijke is het dit jaar wel. Waarom… Omdat naast alle nieuwe welpen, verkenners en rowans, we ook voor alle speltakken nieuwe leiding gaan installeren. Maar dit zult u wanneer u dit leest in gedachten kunnen terughalen, want u was er immers bij. Daarnaast waren er nog de herfstkamp en voor de rowans natuurlijk het ExAct. De Sint heeft ook alle speltakken weer met een bezoekje vereert en aan een ieder cadeautjes uitgedeeld.. Ik ga er van uit dat ik (en dus ook u) er van alles over kan lezen in deze nieuwsbrief.
Op korte termijn is er nog het poolkamp en aan het eind van het jaar hebben we een korte pauze van drie weken en daarna zal de gezelligheid en activiteiten weer losbarsten. Te denken valt aan de nieuwjaarsborrel en het nieuwjaarsdiner van de stam, de boerenkoolmaaltijd van de verkenners, de snowblast van de stam. Iets verder kijkend in mijn agenda zie ik dat de HIT en het NPK al weer snel dichter bij komen.
Ik hoop u binnenkort weer aan de Houtlaan te ontmoeten en gun iedereen een zeer plezierige en leuke tijd bij de Johannes Postgroep.
Om te voorkomen dat wij ons gaan vervelen in de kerstvakantie heeft de redactie twee puzzels in deze nieuwsbrief geplaatst. Ik ga in ieder geval mijn uiterste best doen ze op te lossen.
Groeten Mario
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws
“Hoezo, de herfst is niet leuk?”
door: Baloe
De welpen hebben afgelopen maanden heel wat leu-ke dingen meegemaakt. We hebben een groot aantal nieuwe welpen bij de horde mogen voegen. Dat zijn Thij-men, Janniek, Marco Jan-Dreewus, Lennard, Albert, Robert, Joost en Matthieu. Wij zijn harstikke blij dat de-ze stoere jongens onze hor-de komen versterken!!!
De nieuwe welpen konden meteen laten zien hoe dapper ze waren op ons traditionele herfstkamp. Vrijdag avond kwamen de welpen aan bij het gebouw. Na een kort en bondig afscheid was het direct tijd om Jungle Book te bekijken, de meeste namen van de leiding waren in deze spannende film te zien. Na deze film werd er nog een spannend sluipspel gedaan in het bos, vervolgens was het tijd om te gaan slapen. Voor de jongsten was dit best nog wel spannend, maar na het gekeet werd het al snel stiller in het welpenlokaal.
Zaterdagochtend waren de welpen, ook traditioneel, eerder wakker dan de leiding en deze werd gedwongen ietwat aan de vroege kant ook de slaapzak te verlaten. Gehard als de leiding is door de vele scouting kampen, duurde het maar even voordat ze weer in topvorm waren. Na het ontbijt werden de kinderen in auto’s gestopt en naar Zuidlaren gereden om daar het zwembad onveilig te maken. De hele middag zijn we daar gebleven. Terug in het gebouw stond een aangename verassing op iedereen te wachten. Baloe had het eten al klaargemaakt, en we konden meteen aanvallen!!! We moesten ons buikje goed vol eten, want er stond ons nog een zware fietstocht te wachten. Het is mij niet meer helemaal duidelijk waar we allemaal langs zijn gekomen, maar we eindigde in een mooi gebouw (niet zo mooi als het onze) waar iedereen zijn slaapspullen klaarlegde voor de nacht. De dapperheid van de nieuwe jongens moest nu echt getest worden; we gingen het sluipspel spelen, in een donker en onbekend bos. Iedereen was toch wel een beetje bang, maar we hebben nog wel een leuk gespeeld. Na het spel was het plassen, wassen, tandenpoetsen en de slaapzak in. Gelukkig voor de leiding sliepen de kinderen lekker uit! Na nog een spel gespeeld hebben bij een mooie vijver zijn we terug gefietst naar het gebouw waar de ouders al stonden te wachten. Al met al hebben we er samen een heel mooi kamp van gemaakt.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 1
“Het JPG journaal…”
met: Berend & Nelis
… met in deze uitzending:
- Verkennersleiding ernstige verwond tijdens het snijden van de ontbijtkoek, verkenners redden leven met zojuist vervaardigde EHBO kennis.
- Wulpse Madonna en spetterende performance van Herman met zijn megahit “I’m a dancer” tijdens opkomst kaderleden
- Nieuw olympisch dronkenmansrace record tijdens estafette opkomst.
- Hordes padvinders op de vlucht voor gemaskerde maniakken op een doodgewone vrijdagavond in het Asserbos.
- Volledige speltak verdwenen na bliksembezoek Sint Orange Klaas aan de Houtlaan
- Erasmus draait zich nog eens om in zijn graf na geminipionierde bruggen van verkenners.
Goedenavond. Wij zijn Berend en Nelis en dit is het JPG Journaal van zaterdag 10 december.
De verkennersleiding is ernstig gewond geraakt aan het begin van het seizoen tijdens een opkomst EHBO. Het tot dan toe niets vermoedende slachtoffer was op dat moment doodleuk plakjes ontbijtkoek aan het snijden voor de hongerige troep, toen hij plotseling met zijn natte handen over het mes gleed en een zeer ernstige snijwond opliep.
De net geïnstrueerde verkenners wisten gelukkig van wanten. Direct begonnen ze met twintig man tegelijk het slachtoffer gerust te stellen en elk persoon in de buurt op afstand te houden, waarna de hele troep gillend uiteen rende. Uit een interview met Pattrick O. blijkt dat de situatie erg hectisch was. “Ja, we zaten rustig te luisteren naar het verhaal van Vaandrig Rob over verschillende verbindtechnieken, toen plots Aspirant Vaandrig Marc luid schreeuwend het troeplokaal in kwam. Het liep helemaal uit de hand. Iedereen wist schijnbaar wat ze moesten doen, maar enige structuur miste. Toen besloot ik samen met de andere verkenners luid gillend en in blinde paniek het gebouw te verlaten. Verder mag ik geen mededelingen over de situatie op last van mijn advocaat.” Aldus Patrick O. uit Assen.
Uit een andere anonieme bron bleek de middag een beetje anders te zijn verlopen. Hoewel Aspirant Vaandrig Marc wel gewond was geraakt, hebben de verkenners meer opgestoken van de lessen dan eerder verslag doet vermoeden. Marc is zeer goed verbonden met de ambulance afgevoerd, en maakt het momenteel naar omstandigheden goed.
Tot zover onze berichtgeving over de EHBO opkomst.
Idols was ook in Assen een groot succes met spetterende optredens van beroemde artiesten van formaat. Tijdens de – door het kader opgezette – Idols audities bleek menig verkenner een verborgen talent te hebben voor entertainment. Zo bleek Adriaan de Boer een uitstekende imitatie neer te zetten van Herman, met “I’m a dancer”. Ook diverse caberetiers en andere hollandse artiesten kwamen voorbij. Ook uit de anders zo stille patrouille Gnoes, bleken mega talenten voort te komen. Het duo Joost en Marc wisten te verassen met een zelf gecomponeerd nummer. Dit viel echter niet in de smaak bij Mitchell Kaagman en Gijs Jan Smits. Zij konden dan ook halverwege hun act een luid boegeroep incasseren. Een dame die de harten van menig verkenner sneller liet kloppen schopte het uiteindelijk tot de overwinning. Nelis mocht met zijn performance als Madonna zijn overwinning in de vorm van een gouden baksteen mee naar huis slepen.
We vervolgen dit journaal met een rechtstreeks interview met een van de atleten die deelnam aan de estafette opkomst, waar uitzonderlijk veel records werden gebroken. We gaan nu live over naar Gijs van Maanen.
“Gijs, welkom in de uitzending…kkggggg (ruis)… Gijs????… …We zien Gijs wel, maar blijkbaar heeft hij geen geluid…Ik kijk even naar de regie?… %!!#$%@*@!# **&… (sorry, mijn excuses)
Ah, we hebben nu wel goede verbinding… Gijs, kunt u ons wat meer vertellen over de opkomst van 19 november.
“We gingen zoals gewoonlijk openen. Daarna moesten we naar het Ponyveld en namen we 4 pionnen, 4 bakjes, 4 banden en 4 flessen mee. We gingen levend kwartetten met 3 teams. Elk team kreeg bij het begin 1 pion, 1 bakje enz. Het ging er ruig aan toe en aan het eind had Floriaan gewonnen. Daarna moesten we weer naar het gebouw en kregen we thee.
Na de thee gingen we volgens mij een spel doen dat iedereen een naam moest verzinnen en dat werd ook een soort kwartet. Er waren vreemde namen zoals: Samir A., Max Cavalera (hoe je dat ook mog uitspreken) en nog veel meer. Na dit fantastische spel was het tijd en gingen we sluiten.”
Aldus Gij$, een van de atleten van de JPG.
Dan komt nu een korte reportage over de gezamenlijke opkomst met de St. George op 26 september 2006. Onze verslaggever Floriaan Thies was hier plaatse.
“saterdag 26 november 2005
we hadden vandaag opkomst met de st. jorge. dat was best wel lol.
Eerst gingen we openen, Pascal, Fabian en ik waren te laat. Toen kregen we allemaal een nummertje, er werd natuurlijk niet geruild en dus hadden we hele gezellige groepjes. We moesten iets van een spooktocht lopen en we kregen allemaal een breaklight en toen gingen we op weg. We liepen meteen goed uhum, toen we bij de eerste post aankwamen (ik denk in ieder geval dat dat de eerste post was) kregen we te horen dat we de eerste drie onderdelen al gehad hadden. Toen liepen we weer verder en na een paar keer fout te zijn gelopen zijn we nog net op tijd aangekomen, of net niet:P Daarna gingen we volgens mij nog sluiten en toen weer allemaal naar huis. het was weer een succesvolle avond.”
Dit was Floriaan Thies, voor het JPG Journaal
De Johannes Post Groep krijgt de zak bij een bezoek na Sint Orange Klaas. De altijd zo zoete kindertjes keken wel even goed zuur toen Sint Orange Klaas zijn rijkelijk gevulde boek erbij pakte met de laatste roddels, opgesnord door de pieten.
Maar zoals altijd moest voornamelijk de leiding het weer ontgelden. En onder het mom van een kinderhand is snel gevuld, kreeg de leiding een nieuwe handbijl. ? Maar ook de verkenners bleven niet met lege handen zitten. Het befaamde dobbelspel van Sint zorgde voor de verdeling van de cadeautjes.
Niet elke verkenner was hier zo blij mee, blijkt onder andere uit een interview met Tijs S. uit Assen.
“Het ging een hele tijd goed met dobbelen, en meermalen had ik mijn favoriete kadootje in handen: een set wild west figuurtjes. Echter op het laatste moment ging het mis. En moest ik mijn fantastische cadeau ruilen met een roze pennenbakje met veertjes en bloemetjes, waar een smiley nog tranen van in de ogen zou krijgen… De roe is zelfs nog beter, aldus een beteuterde Thijs S.”
Echter het merendeel ging met een tevreden gezicht naar huis. De Hopman van de groep wist te vertellen dat Sint volgend jaar vast weer de Houtlaan aan doet.
Zaterdag 10 december 2005 stortten 4 teams van ingenieurs zich op het ontwerpen van een brug die minstens een emmer vol water zou moeten kunnen houden. Met kleine ronde houtjes en speciaal uit China geïmporteerd mini pionier touw, gingen ze aan de slag.
Maar voordat ze dat konden doen, was er eerder op de middag een mooie officiële plechtigheid. De welpen die in oktober dit jaar overvlogen, werden geïnstalleerd als verkenner door de net geïnstalleerde Hopman. Robin, Adriaan, Sebastiaan en Patrick konden na het opzeggen van de belofte en het opspelden van de insignes, zichzelf verkenner der Johannes Post Groep noemen.
Alvorens de bruggen te bouwen werd er buiten genoten van de vrieskou met een spelletje blikspuit. Gijs had bijna iedereen erbij gebuut, totdat hij overmoedig werd en vijftig meter verderop de ‘laatste verkenner’ erbij ging zoeken. Echter hij zag de ‘een na laatste verkenner’ over het hoofd en die kon helaas een leuk balletje trappen. Gijs pakte zijn kansen in de tweede ronde niet en verloor jammerlijk.
De bruggen die die middag gemaakt werden uitvoerig getest in JPG Troeplab. De zorgvuldig samengestelde proefopstelling met het officiële meet-sisaltje
zorgde voor ongekende resultaten.
3 bruggen hielden het gewicht van meer dan 7 sinas petflessen (merk Aldi) gevuld met water van exact 4.3 graden celcius. Maar de uiteindelijke winnaars waren de panters, die meer dan anderhalf emmer konden houden (+/- 15 kilo).
Dit waren Berend & Nelis met het JPG Journaal. Meer nieuws in het late journaal van de rest van het seizoen. Voor nu, de groeten en tot ziens aan de Houtlaan.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 2
“Herfstkamp”
door: vaandrig Rob
Het was weer het eerste weekend van de herfst. Hoog tijd dus voor het welbekende “jaarlijks terugkerende” herfstkamp!
Dit jaar zijn we belandt op het platteland. En wel in een piepklein mooi bosje… voor de stam een bekend bosje …de verkenners waren namelijk neergedaald in het paintballbosje van de papa van Stambaas Gijsbert!
Vrijdagavond barste het feest los, we begonnen de avond gezellig met het verhelderen van de routetechnieken. Een duidelijke conclusie nadat de verkenners er de vorige week maar weinig van bakten…
Na het serieuze werk was het tijd voor een stukje ontspanning. Het –nooit eerder gespeelde- spel “De Nachtwacht slaat zeven uur” was erg geslaagd. Een korte uitleg: één persoon zoekt in de verkennersruimte, in het donker, naar de Nachtwacht. De Nachtwacht zegt een paar keer “de Nachtwacht slaat zeven uur”. In het donker moet het persoon dus druk zoeken naar de Nachtwacht terwijl de rest donders veel geluiden maakt! Snapt u het niet? Dan kunt u natuurlijk met uw vragen altijd terecht bij één van onze verkenners.
Aan elk spel komt een einde, ook komt er een einde aan de avond. En die was alweer laat genoeg. Tijd dus om alle niet kaderleden naar bed te sturen! Nog even gezellig bij gekletst met de oudste jongens en al gauw was het voor hun ook de hoogste tijd…
De leiding evalueerde de avond nog eventjes, en vond het ook al snel tijd om een uiltje te knappen. Het was namelijk de volgende ochtend weer vroeg dag.
En die dag was ook al gauw weer aangebroken, fris en fruitig stonden we allemaal op. Na te hebben aangekleed, ontbeten en allemaal de tandjes te hebben gepoetst, was het tijd voor iets spannends. De leiding had iets van een twee daagse hike met bivak in gedachten. Zo gezegd, zo gedaan. De groep werd opgedeeld in hun eigen patrouilles en waren al snel allemaal klaar voor vertrek.
De hike bestond uit verschillende posten, waarbij er altijd een leuk spelletje kan gedaan worden om je volgende routedeel te bemachtigen!
Gelukkig was het een bewolkte dag, en viel er weinig of geen regen uit de wolken. Na een lange dag te hebben gelopen vanaf het gebouw via tt-circuit naar Smilde, en om niet te vergeten,
de enorm lange weg vanaf de laatste post naar het bosje van Gijs, kwamen de jongens moe maar voldaan aan op de bivak.
In het donker mochten de zeiltjes gespannen worden en werd er een begin gemaakt aan het koken van –de achteraf heerlijke- chili con carne. Joost had weer lekker gekookt.
Het was te merken dat er een lange dag van lopen achter de rug was. Al gauw na de vrije tijd kwam de eerste verkenner zich melden of die niet al naar bed mocht.
Nadat aspirant vaandrig Marc de blaren van Pascal had doorgeprikt kwam ook aan deze avond een einde. De dag werd nog even besproken met het kader, en de leiding mocht nog iets langer opblijven. Tijdens dat opblijven doodsangsten uitgestaan van geluid om ons heen. Elkaar een beetje bang maken voor rare ogen in het bos, terwijl er waar schijnlijk helemaal niks aan de hand was… scouting is voor…
Het heerlijke haan gekraai maakte ons op het Smilleger platteland alweer rap wakker op de zondag. Jemig, wat kon het ‘s ochtends koud zijn zeg… bibberend kropen we onder onze zeiltjes vandaan!
Na een geweldig ontbijt te hebben gehad moesten we door ons getreuzel alweer opschieten om de terugkomsttijd van drie uur bij het gebouw te kunnen halen.
Als mijn geheugen het goed heeft hebben we ook nog een korte stop gemaakt bij meneer en mevrouw Mulder. Of was dit al de heenweg de dag ervoor? Nouja, we zijn er in ieder geval één keer geweest. Na een lange wandeltocht terug naar het gebouw, tussenstops te hebben gehad met de posten, kwamen we daar omstreeks drie uur weer aan. Het was een prachtig mooi herfstkamp… lekker fris.
|
|
(naar boven) |
Joop van der Knoop
“de sudoku oplossing”
door: Joop van der Knoop
Wat ben ik blij. Er hebben mensen geleerd van mijn tips & adviezen, en wel de redactie. In de vorige nieuwsbrief hadden zij een puzzel geplaatst, met de titel “het is niet wat het lijkt”
Een aantal nieuwsbrieven terug heb ik het gehad over routetechnieken en dat hikeleiding het leuk vindt om met technieken te spelen. Dit heeft de nieuwsbriefredactie ook gedaan.
In de vorige nieuwsbrief hadden zij een sudoku, met groot daarboven “het is niet wat het lijkt”. De oplossing van de sudoku moest een woord vormen van 9 letters.
Van de redactie hoorde ik dat menig scout hen belde of mailde met de mededeling dat er een fout in de sudoku zou staan. De redactie antwoordde dan standaard “het is niet wat het lijkt, maar…”.
Voor het antwoord hoefde je de Sudoku helemaal niet op te lossen. Als je alle cijfers in een vak optelt correspondeert dat met een letter. De cijfers uit het eerste vak bij elkaar opgeteld vormt samen 26 = Z.
Om dat het wel heel ver gezocht was van de redactie, had Notaris Polman besloten ook alle inzenders die de Sudoku goed hadden opgelost mee te laten dingen naar de hoofdprijs.
Jonno Klok wint!
Uit alle inzendingen heeft Notaris Polman “Jonno Klok” getrokken als prijswinnaar.
Jonno heeft op 10 december een mooi JPG zakmes uitgereikt gekregen tijdens de opening.
|
|
(naar boven) |
Rowannieuws 1
“ExAct OWND”
door: Jeroen Zwart
Vrijdagavond 11 November was het zover, exact 2005. Wij als JPG’ers zijn natuurlijk erg ac-tief en gingen op de fiets naar Elp.
Eenmaal in Elp aangekomen bleek dat Stefan later was en dat hij om 20:00 uur nog zijn tas aan het inpakken was. Dus toen eenmaal iedereen er was en hun tent hadden opgezet gingen we naar de grote tent om gezamenlijk de opening bij te wonen. Stefan was de uitverkorene om de wet op te zeggen en hij was hier natuurlijk ook heel blij mee. na de opening was het eerste programma aan de beurt, een spel in het thema van 11 November, het was de bedoeling dat we bij posten langsgingen en om voor een liedje een snoepje te krijgen (van papier) maar er waren natuurlijk ook snoepjesjagers. Na dit spel was het tijd voor ontspanning en dus ging iedereen weer naar de grote tent om even wat sociale contacten te leggen. De volgende morgen was iedereen natuurlijk zo fit als een hoentje, iedereen ging gezamenlijk ontbijten in de grote tent. het volgende programma was een leuk voetbalspel, waar we met 200 mensen gingen voetballen met 4 doelen, eerst waren het 3 gewone ballen, daar-na werd het voetbal met een gigantische bal, en iedereen die hem ook maar aanraakte werd smerig. Na dit programma gingen we ff chillen en middag eten etc. Toen hadden we een programma met 2 spellen, de eerste: het kolonisten van katan spel, hier moest je zoveel mogelijk goud verdienen en wie het meest had had dus gewonnen, dit was het EERSTE spel waarmee de JPG serieus mee ging doen en ging het best wel goed, werden er muntjes gejat! Door hele aardige mensen. Het 2e spel was het kat en muis spel, tijdens dit spel moest je in een vierkant gaan staan van 10 bij 10 mensen en dan met je armen wijd, allemaal dezelfde kant op, en als er gefloten werd moest je je armen een kwartslag draaien, in het ‘doolhof’ liepen een paar muizen en een kat, deze mensen moesten dus weg rennen voor de kat en dat werd bemoeilijkt door het bewegen van de armen.
Hierna werd er gegeten met z’n allen bij de grote tent, het was een barbecue. Hierna kwam het natuurlijk geweldige spel van JPG, dit was vlaggenroof in 4 groepen, met elk een paar begeleidingen als vlag, niemand had er echt zin in dus het werd niet echt een succes, hierna was het tijd voor: Exacts lekkerste!! Hierbij moesten mensen zich opgeven om mee te doen met exacts lekkerste, dit was een wedstrijd tussen verschillende heren/dames en het werd ingedeeld in de groepen: scouting, bikini en avondkleding. De winnaars waren Eva van scouting Steenwijk en zo’n andere kerel die ik niet echt mocht. Hierna was het natuurlijk weer feest, dit was erg gezellig.
De volgende morgen was het weer ontbijten in de grote tent met tosti’s en daarna weer een spel, dit spel was een spel waarbij je in een 4 meter hoge paal een rebus uit moest halen en deze oplossen. Het was behoorlijk gevaarlijk. Hierna was het tijd om op te ruimen en te sluiten.
Jelmer was zo slim om zijn mobiel te verliezen en moest dus een liedje zingen voor 200 man, dit was geweldig.
Toen was het op weg naar huis op de FIETS en natuurlijk was alex z’n band lek. En toen we eenmaal op het gebouw waren en bezig waren met uitpakken bleek dat de begeleiding onze bagage was VERGETEN op het kampterrein en dus moesten ze weer terug rijen om het op te halen. Het was een zeer geslaagd kamp en volgend jaar natuurlijk weer!
|
|
(naar boven) |
Rowannieuws 2
“24 uur DVD marathon”
door: Martijn Snoek
25 november 8 uur ‘s avonds. Deze opkomst wat niet zo als de anderen deze begon om 8 uur ‘s avonds.
Om ongeveer kwart over acht ging de eerste film er in. Tegen 11 uur kwamen Thijs en Rinnert enz er nog eens aan (lekker op tijd dus soos of niet). Toen iedereen er was begon er wat onenigheid over welke film we gingen kijken de ene helft wou “The Van” en de ander Ice-age.
Toen besloten we om eerst “The Van” te gaan kijken en daarna Ice-age. We hebben geen van beiden tot het eind gekeken.
Op een gegeven moment waren er een paar jongens weg. Die waren dood leuk op de fiets gestapt naar de pelikaan om een broodje te halen, toen dit bij de voorzitter bekend werd was hij niet er blij met deze jongens. Toen ze terug kwamen waren de jongens al niet vrolijk om dat de automaat kapot was.
Eerst kregen ze een preek van de voorzitter waar ze gebleven waren en ze het verhaal vertelden was hij ook iets minder vrolijk. Na dat de voorzitter met ze gesproken had kwam de begeleiding nog eens.
Om 6 uur moest iemand weg omdat hij nog moest werken en zij dat hij rond 8 uur half 9 terug zou komen om kwart over 10 was hij er nog niet weer. Toen zijn er twee van de organisatoren op de fiets in de sneeuw brood gaan halen tegen kwart voor 11 waren die terug en hebben we met zijn allen ontbeten. Toen zijn we verder gegaan met film kijken en zijn we tegen half 8 gaan opruimen.
Toen hebben we nog even nagezeten met wat te drinken en zijn wij ook gaan sluiten.
|
|
(naar boven) |
Stamgezwam
“alcoholische herinneringen verdampen snel”
door: Doedel
“Alcoholische herinneringen verdampen snel”. Deze woorden zijn afkomstig van een schrijver die het weten kon: Simon Carmiggelt. En als het eigen geheugen het even laat afweten is vluchten in dergelijke citaten, volgens mij, best geoorloofd.
De stam heeft er de afgelopen tijd immers alle reden toe. Was het eerst het partijtje bij de Chauken, vervolgens de fuif in eigen honk en toen het feestje van de Martinistam die alle reden tot verdamping gaf.
Omdat de Scout-in ons jaarlijkse beginweekend wat in de verdrukking had gebracht, werd er een verkort alternatief georganiseerd. Dit viel, toevalligerwijs, samen met een feestje aan boort van de Chaukenboot.
Onder het Groningse motto “Strip Ties”, werden alle kleren uit de kast gehaald om een aantal degelijke acts neer te zetten.
De foto’s spreken boekdelen: PalinG in een tijgervel en Marten met een zweep.
Twee week later was het onze eigen beurt om uit te pakken. De Anthonie van Diemenstam bestond exact 60 jaar, wat alle reden gaf om de oude discoklassiekers weer eens uit de kast te halen. Dankzij Guus werd het stamhol met zwaar professionele lichten uitgedost. De dansvloer was die avond permanent bezet en met de discokoorts in de benen gingen bijna alle pasjes goed.
Overmoedigheid past nu eenmaal bij dit soort avondjes. “Drinken is: van het dak springen met het voornemen één etage te vallen” aldus de eerder genoemde schrijver. Een woord van dank voor de aanwezigheid en natuurlijk de geschenken van de gasten is hier op zijn plaats. Ik noem een klok uit Slochteren, een “Stichtinglijk DAF-boek” en natuurlijk de piano van het PAG.
Mocht u uit het bovenstaande concluderen dat het werk binnen de AVD in deze wintermaanden helemaal stil ligt, dan is dat onterecht. Max en Lex vragen immers voortdurend om onderhoud. Zo zijn Erhard, Brood en Rob al weken bezig met de deur van Max en wordt er nog altijd hard gewerkt aan een nieuwe stichting die groot onderhoud aan beide vrachtwagens mogelijk moet maken. Maar als we dan weer even terugkijken naar de Sinterklaasopkomst waar enkele stamleden al dichtend en zingend niet voor half negen ‘s ochtend in bed lagen. En herinneren we ons de naweeën van het Zweedse feest van de Martinistam. Dan is dit laatste citaat wellicht op zijn plaats: “De geheelonthouders hebben gelijk, maar alleen de drinkers weten waarom”.
|
|
(naar boven) |
60 jaar AVD
“uit den ouden doosch”
door: PalinG
Heeft u dat ook? Nu het buiten weer koud is en zelfs de eik zijn bladerdek loslaat? Het begint al weer een beetje te kriebelen. Sinterklaas is terug naar Spanje, dus de feestdagen zitten er al weer op. De wintersport in het verschiet, de ski’s weer uit het vet…
Echte ouderwetse actie staat eind februari weer op de agenda. Hieronder een 15 jaar oud stukje uit een logboek van de stam. Zoals we al in eerdere Nieuwsbrieven zagen, is een aantal dingen nooit veranderd… Ieeeedereen komt tegenwoordig op tijd, de neus wordt genoten, de mouwen opgerold, de portofoon is vervangen door de GSM, het café door de zuivelhandel… enne… ohja… en iedereen ligt op tijd in bed.
“Nachtike – 24-02-1990
Het was weer eens zover, het jaarlijks terugkerend evenement de Nachthike zat er weer aan te komen. Iedereen zou er om 14.00 uur wezen, de opkomst was slecht. Nadat de koffie in het keelgat was verdwenen, werden de taken een beetje verdeeld, zoals wie het vlot ging maken, en wie hun neus moesten leegeten. De posten werden nog even nagegaan. Er zat dit keer ook een fotograaf in het gezelschap, die zich wel beschikbaar wilde stellen om een paar kiekjes te maken van een aantal stappers tijdens de nachthike. Het is altijd wel handig als je een bouwlamp en een aggregaat bij je hebt. Zeker als het donker is en je moet een post op- of afbouwen. Dit moest dus ook nog even gefikst worden. Zo al zwoegende en etende kwamen we steeds dichter bij het tijdstip dat de eerste deelnemers moesten komen.
Tegen een uur of 8 arriveerden de eesten dit sijpelde langzaam door tot er ongeveer 35 deelnemers waren, deze werden in groepjes van 8 tot 10 personen in het busje gegooid en naar het beginpunt gebracht. Dit was de meeuwenplas in Hooghalen, hier kwamen ze direct de eerste post al tegen, dit was de trappersbaan. Zo toerde het busje een stuk of 4 keer heen en weer, tot ze allemaal waren afgevoerd. Er waren 4 portofoons aanwezig. Er was er een in het troepgebouw, er zaten 2 in auto’s verborgen, die een beetje rondreden om te kijken of ze nog verloren schaapjes zagen. Dit was gelukkig maar heel zelden het geval. Verder was er nog één portofoon die op een vast punt was, dat was op de vlotpost.
De route liep als volgt, na de trappersbaan gedaan te hebben moesten ze een pacman geheimschrift oplossen, als puzzelende kwamen ze dan bij de tweede post, dit was een flessenpost. Hierbij was het de bedoeling dat ze de flessen zo moesten vullen dat ze het vader Jacob konden spelen. Hierna volgde een oleaatje, en daarna kwam een kompasrichting, waarbij men best wel snugger moest wezen om er achter te komen hoe ze moesten lopen. Tijdens het strompelen kwamen ze weer een post tegen. Dit was een vlotpost.
Sommigen slingerden toen al hevig over de weg, omdat ze onderweg toevallig een café tegen kwamen.
Toen kwam de circeltruc, waarbij ze dan uitkwamen bij de laatste en gevaarlijkste post volgens sommige deelneemsters. Dit was een variant op de trappersbaan. Het laatste stuk was een kruispuntenroute in spiegelbeeld. Dit leverde geen problemen op. Tegen een uur of 31 over 2 kwamen de laatsten moe maar voldaan binnen. Sommigen bleven nog even hangen en sommigen nog even langer, en een paar bleven ook nog slapen. Zondags morgen gingen de laatsten naar bed en stonden 3 uur later ook weer op.
Het was een geslaagde Nachthike.
Stamgast Gerjan Heersink”