nr. 5 – juni 2005 (Demo)

Nieuwsbrief, jaargang 26, nr. 5

Inhoud:
Van DE Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws 1, Hordenieuws 2, Rimboe Ronald, Troeppraat 1, Troeppraat 2, Joop v/dr Knoop, Rowannieuws 1, Rowannieuws 2, Rowannieuws 3, Stamgezwam, PAGpost, PAGslist, Interview

---

Inleveren kopij volgende Nieuwsbrief t/m: 8 september 2005

(naar boven)

Van de redactie
“Aletta Roode in de prijzen”
door: de redactie

Op een enigszins regenachtige vrijdag was het weer nieuwsbrief-day. Te gast bij Arjen, Cindy en Rowan, waar bij binnenkomst het stokbrood, de spaghetti en overheerlijke sla al op tafel staat. Na een snelle rondleiding door huize de Jonge en de mega tuin kunnen we smikkelen en smullen.

Zoals gewoonlijk was het weer spannend bij het openen van de mail of er wel genoeg stukjes ingeleverd zouden zijn voor 12 pagina’s. En warempel, onze mailbox zat stampvol. Van elk speltak 1 of meerdere stukjes, en tja de rowans, u zult het straks wel lezen, Chapeau boys. Zelfs de PAG kunnen we met 2 stukjes begroeten, ze zijn er nog. De voorzitter komt aan het woord, Rimboe Ronald heeft een interessant stuk over vleermuizen en volgens ons is Joop de weg kwijt, maar misschien kom jij er uit… Kortom weer eens een ouderwetse dikke Nieuwsbrief.

Hoofdredacteur Blom wil bij het maken van de volgende nieuwsbrief niet weer naar een huis waar kleine kinderen wonen. Niet dat hij kinderen niet kan uitstaan, of het lawaai hem te veel is. Nee, het is dat ene redactielid, die niks meer doet omdat hij eerst alle verzamelde werken van Annie M.G. Schmidt moet uitlezen. Goed, over tot de orde van deze vrijdag. Er is de laatste tijd een heleboel gebeurd. De PAG-rally is er geweest, we hebben St. Joris gevierd, de verkenners hebben kookwedstrijden gehouden en we zijn natuurlijk met de hele groep op NPK geweest.
Ook hebben we een prijswinnaar naar aanleiding van onze prijsvraag uit de vorige Nieuwsbrief. Uit de talloze inzendingen trekt hoofdredacteur Blom onder toeziend oog van de notaris “Aletta Roode” als prijswinnaar. Aletta, van harte gefeliciteerd, je kan de je prijs zaterdag ‘s middags ophalen aan de Houtlaan. In deze nieuwsbrief geen prijsvraag, maar een vage puzzel van Joop van der Knoop. Wij komen er niet uit, jij misschien wel? Stuur de goede oplossing naar: johannespostgroep@wanadoo.nl en win fantastische “bling bling” prijzen.
Door haar vakantie geen stukjes van de oude doos, gelukkig wou de oubaas deze taak wel overnemen en heeft hij oude herinneringen laten integreren in het stamgezwam.

Rest ons jullie allen nog een hele goede zomer te wensen, en wij zien reikhalzend uit naar de verhalen over de zomerkampen.

(naar boven)

Van de voorzitter
“30 is de limit”
door: dhr. Fokkens

Hoewel de zon nog steeds naar hem laat verlangen, hebben wij al weer afscheid genomen van een aantal mooie dagen.

Zoals ik in mijn vorige stukje al aangaf was het een drukke tijd. Op 22 april was er het traditionele Sint Joris feest. De hele avond was er programma, met als hoogtepunt het verhaal van ridder Joris. Levendig in beeld gebracht door onze Rowans en verteld op ouderwetse manier. We hebben afgesloten met de belofte zodat we er weer een jaartje tegen aan kunnen. Twee dagen later, werd onder een heerlijk zonnetje een toertocht verreden door het schitterende Drentse landschap. De jaarlijkse PAG rally… Er was een groot deelnemers veld en de reacties waren goed en bevredigend voor de organisatie. Van deze tocht verwacht ik een verslag verderop in deze nieuwsbrief. In tussentijd heeft onze groep ook nog het beslag weten te leggen op de eerste plek bij het regio volleybal toernooi. Proficiat coach en deelnemers.
En dan was het tijd voor het NPK… Het jaarlijks terugkerend kamp op de Marnewaard. Vlakte, wind en gezelligheid. En dit jaar een opening door een bekend artiest… Deze Nieuwsbrief zal uiteindelijk niet meer te tillen zijn zo zwaar als gevolg van alle verhalen die aangeleverd zijn. Waarin verteld wordt hoe het kamp is beleefd en waarom het zo is gedaan.
Deze zaken hebben met name gespeeld de afgelopen tijd. Het seizoen heeft nog voldoende in petto, maar toch wil ik u aandacht vragen voor het volgende.

In de afgelopen tijd is er veel veranderd aan de Houtlaan. Dat kan u niet ontgaan zijn. We hebben buren gekregen. Een heleboel… En iedereen heeft wel een menig over scouting, vrijheid en rechten van verblijf. Zo ook onze buren. Maar zoals het spreekwoord al zegt beter “een goede buur dan een verre vriend”. En dat willen wij ook graag. Daarom wil ik eenieder die regelmatig naar de Houtlaan komt vragen daar aan mee te helpen. Want er zijn namelijk klachten gekomen over de manier van aanrijden zal ik maar zeggen… En dan met name over de snelheid waarmee dat gebeurt. Het is namelijk een 30 kilometer zone. En wij proberen binnen de groep zo voorzichtig mogelijk met uw kind om te gaan. Nu wil ik vragen of u zich binnen de woonwijk ook aan de snelheid zou willen houden en daarmee dus voorzichtig bent met de kinderen van onze buren. Dat zal veel irritatie schelen en ons verblijfs genot blijvend groot houden. Dus uw aandacht bij snelheid… 30… en niet harder graag.

Al met al wens ik u veel leesplezier en een leuke tijd.

(naar boven)

Hordenieuws 1
“BOEM KNAL, daar was ie al”
door: Bagheera

De maanden tussen NPK en het zomerkamp zijn traditioneel de lastigste van het jaar. Na een supertof kamp gehad te hebben waar je nog elke dag stiekem aan denkt wil je alweer meegaan op het volgende kamp, alleen dat duurt nog zolang. Om de pijn wat te verzachten, hier een NPK verslag.

Zaterdagochtend was het nog erg rustig in de Marnerwaard. De leiding had de dag van te voren het kampterrein ingedeeld en alle tenten opgezet en Rinus stond al grazend rond zich uit te kijken. Het wachten was op de welpen, rond 11 uur waren de eerste al op het terrein te vinden. Na de familie uitgezwaaid te hebben, kon het kamp beginnen. Allereerst was het tijd om te eten, tijdens het eten werden de kamp- en tentregels uitgelegd, want er waren een aantal welpen mee die nog niet eerder op kamp geweest waren. Hierna werden de tenten ingedeeld en kon het programma beginnen. Thema van het kamp was Feest, want NPK werd voor de 75e keer gehouden. De opening ging daarom iets anders dan normaal, want Maud trad op. Na deze hele leuke en muzikale opening was het tijd om met alle welpen naar het subkamp te gaan. Hier werd uitgelegd door de medicijnman en zijn assistent dat er een aantal toeristen ontvoerd waren door de kannibalen.
Na deze uitleg kon er vrij gespeeld worden tot het eten. Na het eten werd in ons subkamp flink geyelld door de JPG en moest er een liedje met dansje geleerd worden. Na nog een aantal toffe spellen gedaan te hebben en cola en chips gehad te hebben was het tijd om te slapen.

Toen iedereen ‘s ochtends opstond, lag Rinus op een onnatuurlijke manier op de grond. Nadat Rinus wat gegeten en gedronken had, ging het alweer wat beter met hem en hij probeerde weer wat gras te eten. Deze ochtend was het de bedoeling om een kampinsigne te verdienen, dit kon door bij alle groepen (tien stuks) in ons subkamp een spel te doen. Na de gezamelijke lunch met de andere groepen en een verhaal over de natuur en uitgestorven dieren was het de hoogste tijd om de toeristen van de kannibalen te bevrijdden.
Door middel van een aantal spelen en een klein stukje kuieren kwamen we bij de plek van de kannibalen terecht. De twee toeristen waren vastgebonden en ééntje stond al in de pan. Toen alle kids tegelijk hun gemaakte maskers opdeden en begonnen te brullen kozen de kannibalen het hazenpad. In de tussentijd had de leiding samen met de leiding van de scoutinggroep uit Stadskanaal een date geregeld voor drie welpen. Patrick, Sebastiaan en Tim waren de gelukkigen en zij gingen ‘s avonds na het eten en het grote kampvuur naar de esta’s van Stadskanaal. Wat er precies allemaal gebeurt is, moet je aan de heren zelf vragen maar er is gezoend!

En toen was het alweer maandag, het kamp alweer bijna afgelopen. Maar niet voordat onze collectie yells met een flink aantal uitgebreid is, met dank aan de overige groepen en Patrick. Van zijn stem was de laatste paar dagen weinig meer over. Deze middag kwamen de ouders op bezoek om het (hele) kampterrein te zien. Een aantal jongens kreeg last van heimwee zodat we de laatste nacht met twee tenten overbleven. De laatste avond was er een spetterend feest, met de 1 2 3 Kindershow. Meneertje Blauw, Meneertje Rood en Meneertje Geel zorgden voor een show dat niet snel vergeten zal worden.

Op de laatste dag moest er opgeruimd en afgebroken worden. Aan het eind van de ochtend moest al het materiaal dat we mee hadden in de vrachtwagen geladen worden. Nogmaals de complimenten voor de goede hulp, klasse! Omdat we met een touringcar naar huis gingen en deze het terrein niet opmocht, moesten we met bepakking naar het begin van het terrein lopen. Voor de een verliep dit wat moeizamer dan voor de ander, maar om klokslag twee uur zaten we met z’n allen en de andere speltakken in de bus op weg naar huis. Onderweg kon de Pinksterblom doorgenomen worden waarin de welpen van de JPG ook in stonden. Tevens was er een stuk te lezen over Rinus, die door stropers te grazen was genomen, Rinus heeft de Pinksteren dan ook niet overleefd. Toen we aankwamen bij het gebouw was het kamp voorgoed voorbij. Maar de 75e editie van het NPK was een erg leuk, tof en voor de leiding erg vermoeiend kamp. Nog de bedankjes voor Raksja dat ze met ons meeging om dit kamp nog toffer te maken. Raksja bedankt!

Het wachten is nu op het zomerkamp, dat nu al onvergetelijk gaat worden. Meer informatie volgt binnenkort. Op 2 juli is er weer een Wekkerdag, dit jaar wordt het bij ons gebouw gehouden. De Wekkerdag houdt in dat er een middag met andere Welpen, Esta’s en Kabouters van andere groepen uit de ruime omgeving van Assen een opkomst gedraaid gaat worden. Ook voor deze dag binnenkort meer informatie.

(naar boven)

Hordenieuws 2
“1 2 3 kindershow”
door: Henk Jan en Patrick (Bert)

NPK, de eerste dag

Onze ouders brachten ons naar de Marnerwaard, eerst gingen we in de Ovalo eten en daar kregen we een NPK das en werd er ons vertelt met wie je in de tent slaapt.

Daarna gingen we alle spullen in de tent leggen, als je dat gedaan had had je vrije tijd. We gingen naar de grote opening, daar trad Maud op. Dat was vet leuk. Naar de opening gingen we naar de medicijnman die werd aangereden. De toeristen hadden dat per ongeluk gedaan. Hij zij wat over kannibalen en dieren geluiden, daarna gingen we met ons supkamp een dansje leren en de supkamp jel en we gingen neushoorn maskers maken en dieren geluiden oefenen. Daarna gingen we eten halen en toen gingen we eten, toen moest tent een afwassen. Toen gingen we spelletjes doen en toen gingen we bij het kampvuur zitten.
De volgende ochtend gingen we ontbijten, de leiding had brood gesmeerd. Na het ontbijt gingen we bij andere groepen spelletjes doen, als je een spelertje had gedaan kreeg je een kruisje op je vinger, als je 10 spelertjes gedaan en 10 kruisjes had kreeg je een houten media. Die middag gingen we met het helle supkamp eten, die middag gingen we de toeristen zoeken, die waren door de kannibalen gevangen genomen. We gingen met heel supkamp 4, tussendoor gingen we spelertjes doen en naar een tijdje vonden we de kannibalen.

Toen moesten we een masker op doen die we zaterdag gemaakt hadden. Toen kwamen alle supkampen samen en we gingen tegelijk dieren geluiden maken. De kannibalen werden bang en vluchten weg en toen bevrijden we de toeristen. Toen gingen we naar de medicijnman. Toen gingen we spelletjes doen en daarna eten halen en daarna eten. Daarna gingen we afwassen, nu was tent 3 aan de beurt. Voordat we gingen slapen, was er een groot kampvuur waar alle supkampen gingen zingen. Dat was heel erg leuk. Daarna gingen we slapen.

We werden wakker en gingen eten en drinken. Daarna mochten we wat voor onszelf doen. Daarna gingen we samen met subkamp 5 op zoek naar de toeristen. Door allemaal spelletjes te spelen kregen we een kaart, daarmee konden we zien waar de toeristen waren.
We deden dieren geluiden na om de kannibalen bang te maken. En het lukte joepie. Daarna gingen we feest vieren. En toen gingen we blind daten!!!! Ik (Patrick) Tim en Sebastiaan gingen naar het kampje van de wolfjes, eerst gingen we wat vragen aan elkaar stellen en daarna moesten we een meisje uitkiezen. Ik kon niet kiezen want ze waren te lelijk voor me. Daarna gingen we in een hartje van kaarsjes staan, Sebas sloeg de arm om zijn vriendin heen en als resultaat ze rende gillend weg.

De volgende dag gingen we alles opruimen en vonden we een dooie muis. Die hadden we toen begraven. Toen alles opgeruimd en ingepakt was gingen we met onze slaapzakken naar de bus. Eenmaal ingestapt lazen we de pinksterblom en zat er een verhaal bij van het blinddaten. We kregen nog een insigne en een stukje hout eenmaal.
Eenmaal aangekomen bedankte ik de leiding en ging ik weer naar huis. Mijn commentaar was dat het de mooiste leukste coolste en laatste N.P.K van mij was.

(naar boven)

Rimboe Ronald
“vleermuizen”
door: Rimboe Ronald

Waarschijnlijk heb je ooit zelf wel eens een vleermuis in het echt gezien. Zo niet, dan moet je maar eens op een zomeravond rond schemertijd op een open plek in het bos de lucht goed in de gaten houden. Als je genoeg geduld hebt zie je bijna altijd wel een vleermuis fladderen.

Vanaf de grond lijken het net kleine zenuwachtige vogels. Vleermuizen zijn hele bijzondere beesten. Misschien wist je al dat ze op de kop in bomen hangen als ze slapen. Dat doen ze niet omdat ze de leukste van het bos willen zijn maar eigenlijk doen ze dat omdat ze niet zo goed kunnen vliegen. Vooral met opstijgen heeft de vleermuis vaak moeite. Maar omdat ze hangen kunnen ze zich bij gevaar gewoon laten vallen. Tijdens hun val hebben ze dan genoeg tijd om met hun vleugels te flapperen en weg te vliegen. Een snelle, handige start van hun vlucht en goede manier om snel wakker te worden. Toch is dat wel lef hebben van dat beestje. Zeker als je weet dat zo ook nog eens bijna blind zijn.
Maar aan de andere kant kunnen vleermuizen weer zo goed horen dat ze hun ogen eigenlijk niet nodig hebben. Vleermuizen maken namelijk voortdurend hele hoge geluidjes die wij niet eens kunnen horen. Die geluidjes worden dan weerkaatst door bijvoorbeeld een boom waar zo’n vleermuis recht oppaf vliegt. Zodra het geluid weer terug is bij de vleermuis weet hij precies hoe ver de boom van hem vandaan is en kan hij er mooi omheen vliegen. Vleermuizen luisteren dus supergoed naar echo’s. Zo’n echo heb je zelf vast ook wel eens gehoord. Als je pas geleden nog met de avondvierdaagse hebt meegelopen en jullie zijn door een tunnel gekomen, dan zeker.

Toevallig weet ik een goede truc om vleermuizen te lokken. Vleermuizen hebben namelijk altijd honger en het liefst eten ze kleine insecten. Die insecten kunnen ze dus niet goed zien, maar wel horen. Ze horen dan dat er een klein ding in de buurt beweegt en denken dan vaak: “dat moet haast wel een insect zijn.” Dan vliegen ze erop af. Maar als je nu een klein ding (een balletje of je mobiele telefoon of zo) de lucht in gooit dan… Inderdaad dan denken die blinde beesten dat er een lekker insect vliegt en komen ze erop af. Gefopt!
Maar pas op. Doe dat niet te vaak. Want weet je wat sommige mensen zeggen van vleermuizen? Dat ze mensenbloed nog lekkerder vinden dan cola…

(naar boven)

Troeppraat 1
“party party in Italië”
door: Vaandrig Nelis

Prachtig! De tijd vliegt als je het leuk hebt. In de vorige nieuwsbrief hebben wij u, trouwe lezer van dit prachtige boekwerk, bericht over de gebeurtenissen in april. Amper twee maanden verder hebben we alweer zoveel herinneringen waar we wel een heel jaar mee vooruit kunnen. Dit komt natuurlijk niet alleen door het Noordelijk Pinksterkamp, maar ook door de kookwedstrijden die weer plaatsvonden op de 23e april.

Voordat we begonnen aan deze kookwedstrijden, kwamen we met de gehele groep bij elkaar voor een oude traditie. De 22e luisterden we naar het verhaal van St. Joris en de Draak. In de vorige nieuwsbrief kon je dit gehele verhaal nog eens nalezen. Elk jaar wordt er weer een originele manier gevonden dit verhaal te vertellen. Ook dit jaar hield iedereen zijn adem in als Joris het gevecht met de draak aan gaat. Gelukkig loopt het ook elk jaar goed af. De welpen mochten na afloop van de avond dit verhaal thuis navertellen, de verkenners moesten hier nog even mee wachten. Vanwege de kookwedstrijden bleven we met zijn allen slapen in het gebouw en hadden daar een leuk minikamp.
De volgende dag begonnen we met de kookwedstrijden! De ingrediënten hadden de verkenners de week tevoren zelf gekocht, en gelukkig was niemand wat vergeten. Gelukkig hoefde de moeder van Martijn daarom ook niet op het laatste moment haar vriezer leeg te halen en haar stoofvlees mee te geven. Bakken zonder margarine is ook wat lastig, maar daar had elke patrouille natuurlijk wel aan gedacht. Ach, gelukkig was niet iedereen dit vergeten, zodat sommige patrouilles niet het vlees uit de pan hoefde te likken. Ach van dit soort kleine foutjes leer je zodat als je zelf of met een patrouille weer een keer ingrediënten gaat halen je dit niet weer vergeet.

Nadat in de ochtend druk werd gebouwd aan keukens en vuurtafels, was het in de middag tijd voor het kokkerellen. De koks deden hun uiterste best op hun maal. De stokers konden het vuur lekker hoog houden door een goede voorbereiding en goed onderhoud van het vuur. Met slechts een beetje begeleiding hier en daar wisten de patrouilles werkelijk waar stuk voor stuk een verrukkelijke maaltijd op tafel te zetten.

De leiding hoefde zich geen zorgen te maken over hoe de maaltijd op het NPK klaargemaakt zouden worden. Iedereen liet het eten zich goed smaken en met een goedgevulde maag veranderden de keukens en de vuurtafels weer in een paar stapels piopalen en een kist vol touwen.

De week erop vierde de koningin haar verjaardag op zaterdag.
Omdat de Johannes Post Groep toch zijn gezicht wil laten zien presenteerden wij ons met een bungee run aan het Asser publiek. Wij waren erg blij dat er een echte oranje vrouw zich in onze aanwezigheid bevond op de brinktrechter. Maxima lachte ons de gehele dag vrolijk toe en kon zien hoe alle kinderen lekker aan het spelen waren onder begeleiding van de verkenners. Gezien de drukte kan ik wel spreken van een geslaagde middag voor iedereen. Bij deze nog een bedankje aan alle verkenners die mee hebben geholpen die middag.

Op koninginnedag waren we nog maar twee weken verwijderd van het Noordelijk Pinksterkamp. De 7e mei moest dan ook al het materiaal gecontroleerd /ingepakt worden. Alles werd klaargezet in de welpenruimte om een aantal dagen later door een stel Oranje Mannen in een vrachtwagen te laden, en te vervoeren naar de Marnerwaard.

De week erop konden we namelijk genieten van een heerlijk Noordelijk Pinksterkamp in Italiaanse sferen. Hoewel erg koud vanwege de vroege pinksteren, was het NPK Party Party, Glitter en Glamour en Bling Bling in Italië! Vanwege het 75 jarig bestaan waren er een aantal extra activiteiten, zoals een optreden van Maud bij de opening, een extra disco in het subkamp en de band One Two Trio bij de sluiting. Tussen de feesten door maakten we kennis met allerlei landen in Europa op het Euro-scoutfestival. Door allerlei activiteiten hebben wij deze mensen kunnen ontmoeten. Speciaal voor de gelegenheid kreeg iedereen een eigen postvakje. Regelmatig verschenen hier berichten in van mensen die wel een ontmoeting wilde. Zelfs de leiding, die soms wel een heel aantrekkelijke omschrijving van zichzelf had opgehangen kreeg post.
Voor onze groep was het dit jaar zelfs extra feest. Sinds 1990 hebben wij onze prijzenkast niet meer kunnen vullen met een prijs van het NPK. En, voor het eerst sinds jaren hebben wij de 4e prijs gewonnen op thema! En met zelfs twee punten uitloop op de nummers 5 & 6. Al met al een heel erg goed resultaat en we zijn er ongelooflijk trots op. Natuurlijk zorgt Dick van Schaijk ervoor dat deze weer in onze prijzenkast gezet kan worden 😉

Mitchell heeft geschreven wat er dit NPK verder allemaal is gebeurd. Dit lees je verderop in de Nieuwsbrief.

Na het NPK konden we de week erop lekker alles opruimen en genieten van piopaaltjeshockey in het veel te hoge gras. Moeizaam maar met veel enthousiasme werkt iedereen zich achter de bal aan door het gras. Na deze ontspanning was het tijd om de laatste spullen weg te zetten en te sluiten.

De 28e mei was een van de eerste tropische dagen dit jaar, dus besloten we hier maar meteen gebruik van te maken. Na een wat trage aanvoer in materiaal wist iedereen toch in vrij korte tijd een leuk vlot in elkaar te knuppen. Met name het starwars vlot was zeer fraai vormgegeven. Ondanks het korte zwemmen in het deurzer diepje hebben we lekker kunnen genieten van het mooie weer. Hoewel niet van tevoren gemeld over de telefoon, het is van belang dat als we gaan zwemmen met de verkenners, je oude (water)schoenen meeneemt. Omdat we niet elke maal gaan betalen voor een kaartje bij een zwembad, en omdat je daar niet mag vlotvaren, doen we dit vaak in een plas of het deurzer diepje. Echter er wil nogal eens wat troep op de bodem liggen en mag je alleen met schoenen het water in, om voetwonden te voorkomen. Houd hier bij een volgende keer zwemmen rekening mee.

Dit was een kort overzicht van wat we allemaal gedaan hebben de afgelopen tijd. De zomer komt er nu echt aan dus we zullen lekker veel naar buiten gaan. Ook begint het al een beetje te kriebelen als ik kijk naar de zomer, want er komt weer een nieuw zomerkamp aan! De locatie houd ik nog even geheim, maar we zijn er erg enthousiast over en hebben er nu al veel zin in. Jullie ontvangen een dezer dagen nog een brief.

Voor ik ga afsluiten wil ik nog wel even wat opmerken over de afloop van het NPK. We vinden het altijd erg leuk met de bus weer terug naar huis te gaan en dan vervolgens opgewacht te worden door alle ouders die blij zijn hun kind weer heel en moe terug te zien. Echter, er staat dan ook bij aankomst een hele grote vrachtwagen vol materiaal die met NPK gebruikt is.
Deze wordt na aankomst altijd gezamenlijk uitgepakt. Wij waarderen de inspanningen van de mensen altijd enorm die ons meehelpen met uitladen. Echter het zijn elk jaar dezelfde personen die ons assisteren. Wij hopen dat u volgend jaar bij het ophalen van uw kind zo vriendelijk zou willen zijn ons nog even een handje te helpen deze vrachtwagen leeg te krijgen. Vele handen maken licht werk en dan is het allemaal zo gebeurd, en dan heeft de leiding, die het gehele kamp voor uw kind heeft gezorgd er een stuk minder werk aan en kunnen ook wij vroeg naar huis.
Na het uitladen kunnen we dan gezamenlijk afscheid nemen, want tot onze teleurstelling hebben wij dit jaar maar een handjevol verkenners kunnen bedanken voor hun aanwezigheid, en waren de meeste verkenners zonder enig gedag zeggen al in de auto gevlogen.

Tot zover en ik hoop u snel eens te zien aan de Houtlaan!

(naar boven)

Troeppraat 2
“danseressen vielen in de smaak”
door: Mitchel Oost

Met de auto gingen we naar Marnewaard waar we onze tenten gingen opzetten en vuurtafels en keukens bouwen. NPK bestond 75 jaar en dat was heel bijzonder dus dat maakte het een extra leuk NPK.

Toen de tenten werden opgezet hadden we ook ene Bert (mijn broertje Patrick denkt altijd dat hij iemand anders is) een welp die een nachtje bij ons moest slapen. De volgende ochtend was het zover we gingen ontbijten en onze keukens en vuurtafels maken. En nu naar de opening daar was heel druk welpen verkenners en andere meuk waren er om de optredens van Maud te zien.
Ze zong mooi maar supermooi zelf was ze niet dus de danseressen vielen bij vooral veel verkenners in de smaak. Na de grote opening gingen we terug. Wat ik helemaal vergeten was dit jaar was het thema feest en wij waren Italië subkamp 4. Met onze coole yell “quattro, quattro subkamp quattro jalala jalala” en dat ging zo maardoor waarop we bij het einde zeiden “ciau” en dat deden we een paar keer.
Die avond gingen we koken op onze vuurtafels. We aten macaroni en Martijn was kok bij een of andere patrouille en de macaroni zou nog gesmaakt hebben ook! Klasse Martijn!!? Bij iedereen was het eten heerlijk en de volgende dag na het ontbijt gingen we weer centraal openen en een spel doen maar wat weet ik niet meer. We hadden ook nog een feestje geven samen met 3kea (een stelletje gele eendjes) we hadden lekker gekookt bruine bonen en er was ook iemand die krijg een dikke dizzz van andere verkenners toen hij twee meisjes aan het versieren was. Er was ook een heel gezellig kampvuur.

Maandag de bijna laatste dag de dag van onetwotrio maar eerst deden we heel veel spelletjes of toch niet lekker lang wisselschild zijn lekker in de zon was veel leuker. Daarbij was de leiding ook zeer verbaast over het aantal spelletjes dat we gedaan hadden. We waren met z’n allen al verschillende keren naar het seepeert geweest en daar aten wij onze buikjes vol dat was heel verstandig want eten kwam er haast niet de wind was te sterk en het hout nat dus lauw vlees en koude aardappelen waren heel lekker vooral het toetje een sinasappel waarbij 2 duitse woorden van Rinnert genoeg waren om mij aan het lachen te maken. Joepi wat was ik toen blij. Maar we hadden gegeten trouwens de ouders waren vandaag ook geweest.
Toen moesten we met ze allen naar het seepeert waar de band onetwotrio optrad er waren 2 tribunes gemaakt waar allemaal mensen opzaten toen kwam het onetwotrio met allemaal leuke liedjes zoals 10 kleine teringtubbies en tante koos enz…

Na het geweldige optreden gingen ik en Nick een bigmac halen heerlijk dat maakte de avond nog leuker.
De volgende ochtend was het zover we braken alles af en gingen met de bus terug naar het gebouw. Daar ging het NPK 75 jaar oud in de bus dacht ik tot volgend jaar dan maar weer.

(naar boven)

Joop van der Knoop
“een geheimschrift…”
door: dhr. J. van der Knoop

Ik heb
verschrikkelijk lang geleden

geboekt voor in mei
een
vakantie en

daarom helaas totaal
geen stukje kunnen doen

wel heb ik geprobeerd
om jullie
plezierig te vermaken
en daarom
hierbij een
geheimschrift
los maar
op

…………

Stuur je antwoord voor 8 september naar ***@***.nl

(naar boven)

Rowannieuws 1
“Chinese Windhazen jacht”
door: Thijmen en Jelmer Komen

Na alweer een jaar gewacht te hebben kwam het Noordelijk Pinkster Kamp er weer aan. Na vele voorbereidingen begaven we ons uiteindelijk op de Marnerwaard in Groningen. Hier hadden we lang en gespannen op gewacht, aangezien het een speciaal jubileumjaar is. NPK gaat al voor de 75e keer van start.

Na een tijdje in de auto te hebben gezeten en de vrachtwagens uitgeladen te hebben konden we beginnen aan de opbouw van ons kampterrein. Dit jaar was onze plek voor aan het subkamp naast ‘de Zeef’ en de centrale subkamp plaats. De eerste dag hadden we maar één begeleiding; Ewout. Het terrein was in grote snelheid tot stand gebracht waar we zelf van verbaasd stonden ondanks onze vuurtafel die het gewicht van het zand niet meer kon houden en bezweek. Na de vuurtafel gerepareerd te hebben moest deze verplaatst worden naar een andere plek aangezien deze direct voor de poort stond (Roaaar…). Die avond kwam onze 2e begeleiding aan en werden alle regels nog even doorgenomen en wat de plannen voor de volgende dag zouden zijn…
De volgende morgen werden we gewekt en gingen ontbijten. Vandaag werd de poort afgemaakt en werd een vierpoot gebouwd waar de grote braadslee aan werd opgehangen boven de vuurbak. Bovendien werd de vlaggenmast van surfmasten aan de poort bevestigd. Hieraan kwam de grote RA521 JPG vlag te hangen. En zoals altijd was het weer prachtig!

Dus zo gingen wij rustig onze gang op het kampterrein, opbouwen, chillen, lekker weer erbij dus dat kwam allemaal wel goed. Om 14:00 uur was de centrale opening, dit jaar op een andere plek vanwege de harde wind. “idols ster” Maud kwam langs, dus sommige van onze rowans gingen helemaal door het lint (uiteraard). Het gevolg hiervan was dat Jelmer heel erg last van z’n stem had. Na de opening terug naar het terrein, verder opbouwen en ‘s avonds werd er plakkaroni gemaakt door Stefan en Dennis. Maar deze maaltijd werd onderbroken door menig vervelende man (Dhr. P. Paulusma) die “even” een shot kwam maken wat ongeveer een half uur duurde. Jelmer werd naar voren geduwd door z’n oude broertje Thijmen, dus Jelmer kreeg een microfoon onder z’n neus gestoken. Bla bla bla ging het, Pietje was pleite en wij konden nassen.

‘s Avonds nog gezellig bij het kampvuur zitten en Tosti (Jos) onze Tosti-meester was druk bezig met de tosti’s bouwen. (3x tosti in 1 zin ?)
De volgende morgen was iedereen er weer fris uit om 9 UUR. Dat is wel zwaar na zo’n lange nacht. Dus de opening gehad en daarna hadden we even wat vrije tijd.

Rond 12:00 uur konden sommige groepjes zich melden voor het vertrek van de Hike’s. Er was al een groepje heeeeel vroeg weggegaan voor een hike naar Schiermonnikoog. Dus de rest van de Rowans ging zich aanmelden, pakte de kaart en zag dat je er een kompas nodig had, geen kompas mee dus. Najah, de snackbar konden we ook wel vinden. Wij (Vincent, Mark en Thijmen) deden de “speedhike” en wij belanden heel snel op het mooie terrasje van het strand-paviljoen. Tot onze grote verbazing zaten daar al een paar jochies zich helemaal vol te stouwen met vette snacks (Jelmer, Arno, Jeroen en Timmo). Dus na een middagje eten zijn we weer terug gegaan. Dus die avond was er Chinees besteld voor alle rowans. Voor 550 man, 3000 Euro aan chinees. Gezellig hoor met z’n allen in de rij staan voor heerlijk eten. Dus weer een avondje gezellig doen, sommige jongens weer op jacht. En dan bedoel ik niet Chinese Windhazen jacht.

Maandag bezoekdag, dus eerst nog wat spelletjes gedaan met de subkampen en dan maar wachten op de ouders. Dit was een dagje dat iedereen zelf ook even kon rond kijken op het hele terrein, jammer dat het wat regende. Die avond werd er gekookt door onze 1e jaars. Handig hoor, dan hoef je als 3e jaars niet te koken. Dus de laatste avond was uiteraard heel gezellig, vuurtje, biertje, (als je toestemming had van thuis, anders kreeg je niet) en dan iedereen weer lekker op jacht. Eindfeest was ook gezellig met “1-2-Trio” als band, uitermate plezant. En dan kom je de begeleiding weer tegen als je net rustig in de tent zit met “iemand” en dan komen Wim en Ewout die tent in stormen en beginnen je uit te lachen omdat er iemand bij je is. Nou wat een lol (maar wel grappig) als ze op gabberstijl de rits weer dichtdoen. Maar dan rond 06:00 uur er weer in ongeveer. We hadden de sluiting om 09:00 uur, we zouden gewekt worden door Remco maar dat had hij niet gedaan. Dus we werden om 08:55 uur wakker gemaakt door onze begeleiding, “JONGENS, over 5 minuten hebben we de algemene NPK sluiting.”
Maar na dat alles konden we gaan afbreken en voorbereiden op de terug reis. Veel gedoe hoor, al die zandplekken weg krabben met je handen. Maar rond 13:30 uur liepen we weg, we moesten om 14:00 uur in de bus zijn, dus sommige dachten nog even snel naar de snackbar te gaan. Een minuut voordat onze bestelling klaar was werden we boos terug geroepen. Maar om 13:57 uur zaten wij in de bus (dus nog geen 14:00 uur). Nog even slapen in de bus en spullen uitladen en dan naar huis voor een warm bad en douche.

Wij willen de begeleiding hartelijk bedanken voor hun inzet op dit geweldige kamp. En alle rowans ook bedankt want we hebben echt een uberkamp gehad.

(naar boven)

Rowannieuws 2
“echte JPGers socialisen”
door: Timmo Klok

Tja, zit je net bij de Rowans en ja, dan wil je uiteraard een geweldige NPK meemaken. Alle voorbereidingen waren getroffen, en om exact half 6 gingen we op weg naar gemeente De Marne, om hier een heerlijk lang weekend tegemoet te komen.

Eenmaal gearriveerd op het kampterrein is het direct aan de slag met de tenten, de hudo en noem zo maar op. Wat wel het belangrijkst is bij de rowans op dit kamp (lees: belangrijkst), is dat je je eigen stoeltje moet meenemen, ik zal daar verder niet op ingaan maar Marcel moet dinsdag avond toch wel het meest genoten hebben van z’n warme bad… Na een avond buffelen om alles strak opgezet te krijgen gingen wij als echte JPG’ers het terrein op om eens lekker te socialisen met de andere groepen en hebben we lekker met zijn allen bij het vuur gezeten. Onder het genot van een welverdiend biertje droop de een na de ander voldaan af naar zijn o zo warme slaapzak?

Zaterdag; een dag waarop nog veel moest gebeuren, het was een ontbijtje en daarna direct aan de slag. Onze wastafel en keuken werden gebouwd, maar om niet te vergeten, de wereldberoemde RA521 vlag. Deze werd bevestigd aan onze poort, en het is ons uiteraard weer gelukt om ook dit jaar (met vlag en wimpel) de hoogste te zijn. Dit nam het grootste gedeelte van de ochtend in beslag maar om 14:00 uur was de officiële opening waar iedereen bij elkaar kwam.

Het was maar liefst de 75 keer dat NPK gehouden werd en dat was des te meer een reden om er een groot feest van te maken. En hoe kun je dit beter vieren dan samen met MAUD (jawel die van IDOLS) te gaan zingen, tjonge jonge wat hadden die danseressen toch een lekkere… ik bedoel wat had Maud toch een mooie stem? De middag ondanks Maud haar optreden (en Jelmer zijn afschuwelijke enthousiasme voor dat optreden) toch overleeft te hebben aten we heerlijke macaroni. Op het moment dat we onze eerste hap wouden nemen komt opeens die FRIES er aan zetten =p…onze echte Piet Paulusma. Hij heeft met ons wat opnames genomen waar onze gezichten toch weer cool opstaan -(video te zien bij mij)-.
Maar nadat Pietje zijn halve microfoon weer had gevonden was het tijd voor de avond programma, allemaal het zelfde dus daar niet veel over te vertellen. ‘s Avonds lekker biertje gedronken met elkaar en beetje over het terrein gelopen. (Yorick hoe is het eigenlijk met je voeten afgelopen?:p)

Zondag; was een dag waar we een poging deden om een hike te lopen, ik weet niet wat mijn groepje mankeerde (Jelmer, Jeroen, Arno en ik) maar we waren naar enkele meters al doodop dus zijn we snel doorgelopen naar de cafetaria om daar vervolgens lekker 3 uur in het zonnetje te zitten, ontzettend raar maar we waren niet de enigste van onze groep (Thijmen, Vincent & Mark) die er zo over dachten! Eenmaal terug hebben we nog lekker van de zon genoten en toen moesten we ons weer verzamelen, we gingen met ongeveer 570 man chinees eten!! (€ 3000,-) Het was een heerlijke warme maaltijd, :D!
‘s Avonds was het tijd voor de bonte avond, dus met elkaar lekker liedjes zingen bij een groot vuur, was leuk!?

Maandag; Was bezoekersdag, nou wil ik dat nou niet zo 1 2 3 zeggen want mijn ouders waren de enige whaha,, nou ja gewoon een dag waar je lekker dingen voor jezelf kon gaan doen en eind de middag moesten Jelmer, Arno, Jeroen en ik het eten voorbereiden. ‘s Avonds moesten wij helaas afscheid nemen van Marcel. We hebben de laatste avond groot feest gehad op het middenterrein, en het was erg druk en gezellig.

Dinsdag; een wereldberoemde opruimdag dus daar zal ik maar niet al te veel over vertellen. Saai, saai saai maarja het moet toch gebeuren. Ik wil namens de rowans Bonne (vader Remco) en Marten (vader van mark) nog bedanken voor het heen terug brengen van al het NPK /thema materiaal!
Na het afmelden van de groep bij de kampstaf en het opruimen van zand op het gras(!) was het voor ons tijd om vol ongeloof van het onzinnige geleuter over “dode plekken” op het gras van de Marnewaard richting de bus te lopen. En tja als je bus om 14.00 gaat en je bestelt om 13.55 nog patat dan kun je er van uit gaan dat je dat niet red :P…

Als afsluiting wil ik alle Rowans bedanken voor de gezelligheid en voornamelijk de begeleiding Wim en Ewout!! Volgend jaar ben ik er zekers weer bij!

Timmo Klok

p.s Wim en Ewout; jammer dat jullie weggaan!!!

(naar boven)

Rowannieuws 3
“First Destructive Paroxysm”
door: Jelmer Komen

Het was alweer een tijdje geleden dat er een FDP opkomst is geweest en dus werd er door Arno van Schaik, Jeroen Zwart en Jelmer Komen een FDP opkomst georganiseerd.

Eerst zal ik even uitleggen wat FDP is en wat zo’n opkomst nou inhoudt. FDP staat voor First Destructive Paroxysm en zijn film over zieke stunts (zoals van flats afspringen, harde vallen maken met winkelkarretjes en meer pijn). Ook zit in FDP veel skateboarden. Alles wat we doen word opgenomen met camera’s en later met studio’s op de computer bewerkt. Dus eigenlijk als de serie ‘Jackass’. Deze films worden gemaakt door het FDP-team bestaande uit: Arno van Schaik, Jeroen Zwart, Joost Wieringa en Jelmer Komen. Op een FDP-opkomst willen we nieuw beeld materiaal voor één van onze FDP films.
Jeroen, Arno en ik besloten een grote schans achter het troepgebouw te maken bestaande uit niks meer dan houten planken van een zandbult. We hadden vandaag een onderstel van een babywagen, een step en een skateboard tot onze beschikking. Na de opening en het koffiedrinken begaven we ons naar de schans. The first to trie and the first to die was Jeroen die met het skateboard van de schans afreed en een mooie duikvlucht maakte en belandde op de grond. Later volgden Jelmer, Arno, Thijmen, Vincent en Ewout zijn voorbeeld. Er kwamen schrammen en blauwe plekken aan te pas toen er Rowans op de grond begonnen te vallen.
Later vonden we het mooi geweest en we vertrokken met een paar houten planken en het stepje naar het Deurze Diepje. De verkenners waren hier ook actief bezig met het bouwen van vlotten. Wij besloten van de brug af te springen met een paar vage sprongen. Een voorbeeld is dat ik van de brug afsprong terwijl ik met een touw vastzat aan Dennis die nog op de brug stond waardoor ook hij werd meegesleurd het water in. Ook hadden we een schans gemaakt van de planken die we bij ons hadden om er met het stepje gebruik van te maken. Dit eindigde in een mislukking (wat eigenlijk de bedoeling is bij FDP. Met natte broeken gingen we weer terug naar het gebouw om het nieuwe beeldmateriaal te bekijken en te sluiten. Het was een geslaagde middag!

Namens het FDP-team: Jelmer Komen

Ga naar www.fdponline.tk om FDP of FDP2d te bestellen of mail naar: bamrule_9@hotmail.com

(naar boven)

Stamgezwam
“Vroeger was alles beter?”
door: Oûbaas PalinG

Zoals u vast bij de andere speltakken hebt kunnen lezen, hebben wij een bijzonder NPK in de Marnewaard achter de rug.

Het vijfenzeventigste. Vele jaren kampeerden we in Anloo, maar daarover straks meer. Trouwens, nog meer informatie daarover is te vinden op http://npk.scouting.nl
Het was me het feestje wel dit kamp, NPK 2005. Zoals gebruikelijk verzorgde de AVD in samenwerking met de Chauken- en Fraeylemastam en vele anderen weer de opbouw en afbraak. Dit jaar waren we eerder klaar dan wij ons konden heugen. Onder bezielende leiding van Sjors (Jan Roel a.k.a. Boels), junior Sjors (David a.k.a. het vriendje van Bossen) en verlate Sjors (Dirk-Jan a.k.a. de V van BVD) klaarden wij onze klus sneller dan ooit in de Marnewaard (sinds 1998). We vonden een windvrije en zonrijke hangplek en genoten. Lunch mee, Joon en Sam op visite.
De opening werd voor het eerst gehouden op het middenterrein. Niet vanwege het bijzonder jaar, maar door de harde wind. Het geplande podium zou windvangen. De keuze voor het middenterrein bleek nog beter dan verwacht te bevallen, Maud minder.
Het One Two Trio daarentegen was een ongekend succes. “En van voor naar achter, van links naar rechts…” Frisbee is de nieuwe sport, SMS de nieuwe verslaving, hout sprokkelen, zagen en hakken de nieuwe hobby en ‘t PAG de nieuwe nachtelijke uitwijkmogelijkheid… tenminste… als ze niet al op bed liggen. Na een regenachtige bezoekersdag sloten we een door twee helikopterbezoekjes spectaculaire afbraak en inpakdinsdag samen met de Chauken af met een hapje bij de chinees in Zoutkamp.

Hoe zou dat vroeger gegaan zijn? Er wordt regelmatig geroepen: vroeger was alles beter. Vroeger… toen we nog met de gulden betaalden. Klopt dat wel? Het is weer tijd om terug te bladeren in oude logboeken. Ditmaal 41 jaar terug, naar 1964.

NPK 1964

Vrijdagavond 15 mei ’64

Er was afgesproken dat we om 6 uur bij het troephuis zouden zijn. Terwijl Bert Aslander de bagage zou vervoeren. Maar door allerlei tegenvallers bleek dat we pas om ongeveer 8 uur aan vertrek toe waren. Na nog van alles op de chevvy geladen te hebben is schrijver dezes ook nagekomen met het bericht dat hopman Wiegers des duivels was omdat de Verheul niet op het kampterrein kon komen. En het wachten dus op de Chevvy was om de kisten verder te vervoeren met het pionierhout. Dit gebeurde dus toen maar om half 1. De hop lachte toen alweer en ik kwam al enige leiders en sters tegen die aan de wandel waren en Popken hadden bezocht. Met enige moede hebben ze de chevvy tot stoppen gedwongen en wilden ze nog mee ook maar dat ging goed over. In het kamp aangekomen bleek dat de hop en de rest al heel wat uitgespookt hadden. Na nog wat overlegd te hebben zijn we naar bed gegaan.

Materiaaltransport klinkt nog steeds bekend. Alleen niet pas op vrijdag. Tegenwoordig vertrekken we al eerder naar het kamp. Op woensdagavond maken we reeds kwartier. Het NPK werd hier al/nog gehouden in Anloo. Popken was de beroemde horecagelegenheid in het dorp. Daar kon je goed naar het toilet, een uitsmijter eten of een ijsje halen. Het café-restaurant draaide, door de aanwezigheid van de vele scouts, tijdens de Pinksteren ongetwijfeld een flinke omzet. In de Marnewaard spint de snackbar nabij het terrein garen bij het kamp. ‘s Avonds ‘overleggen’ waarna we naar bed gaan doen we nog steeds.

Zaterdag 16 mei 1964

‘s Morgens opgestaan om 6 uur om eens hard aan het werk te gaan. Het bleek dat de Chauken nog niet helemaal wakker waren. Er werd nu ook gegeten en na het eten begonnen wij aan de toren waar enige andere V.T.ers bij zouden komen helpen. Maar na herhaald vragen bleek er toch nog een te zijn die kon. Zodat we dus maar met een paar man waren. De rest van de V.T. was aan het [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][oezemaleren ?]. Maargoed de eerste 8 rechtopstaande palen stonden vrij gauw. Hierna volgde een portie sjorwerk waar voor fl 210,- touw verwerkt werd. Omstreeks de middag waren we halverwege met de opstaande palen. Na het eten wat ons fantastisch smaakte zijn we weer met frisse moed verder gegaan. Nu met de hulp van een aantal Chauken. Er werd nu hard gewerkt evenals ‘s morgens trouwens, maar nu schoot het beter op. De tussenbogen werden nu ook in elkaar gezet. En we begonnen met het omhoog brengen ervan toen de bussen er ook aankwamen zodat die maar even moesten wachten, wat ongeveer 20 minuten werd aangezien er enige interne moeilijkheden waren. Na deze trammeland werd de tweede boog omhoog gebracht en later vastgejord. Joop was de waaghals die er midden tussen door liep en zo er een loopbrug van maakte die later wel verbeterd is. Zodat er nog meer gebruik van gemaakt kon worden. Na het plaatsen van de drie vlaggemasten en het hijsen van de vlag was de toren toegangspoort gereed.
De kampopening van het V.T. kamp was nu aan de beurt wat door de schrijver deze net niet meer gehaald kon worden omdat er nog even wat palen weggebracht moesten worden. Onze jongens waren nu ook gekomen. De V.T. ers van de Ossewa stam met z’n vieren Herman de Jong, Anne van de Meulen, Wiebe [Bijzitter ?], Henk Snippe.
Na het eten zijn zij naar de [oezemaloekis ?] gegaan waar ze bij geholpen werden door Alfred, George, Henk en Bennie. Hierna gingen de Ossewaars naar bed en ging de rest van de stam naar het V.T. kampvuur waarbij ook de jonge leidsters waren uitgenodigd en waarbij de Anth. v. Diemenstam het 2e programmapunt moest verzorgen, nl. de samenzang. Het bleek hier echter dat de stam van ons nog niet erg een is. Ze maakten er nl. niets van. Na het kampvuur werd er nog gezellig gezongen in het ‘Seepeard’. Waarna iedereen om half één in de tent moest wezen.

Verslag van de stamschrijver HS

Op donderdag staat nog altijd een aantal stamleden erg vroeg, half zes, op om de eerste leveranciers te onvangen. Twee uur later staan dan alle materiaalcontainers op het terrein, zodat de stam los kan. De bouw van de toegangspoort is een flinke klus, die klus wordt tegenwoordig geklaard door de Flint’n (de stam van de Woudlopers uit Borger). “Interne problemen” (vla verkeerd gevallen?), palen sjouwen, Ossewa, kampvuur met jonge leidsters, samenzang, het Seepeert… allemaal nog heel herkenbaar. Het tijdstip van slapen gaan is echter een beetje veranderd. Er zijn altijd wel een paar vrijwilligers om ‘s ochtends het licht aan te doen.

Zondag 17 mei ’64

Vanmorgen weer om 6 uur op en zorgen dat de Ossewa gewassen en aangekleed komen. Om 9 uur zou de dagopening zijn. Die werd echter maar uitgesteld tot 9.15 en later tot 9.30 zodat iedereen er dan ook was en oûbaas de Groot er zeer verbaasd bij stond te kijken. Hij had nl. nog nooit zo veel V.T.ers bij elkaar gezien in een kamp. Na de opening werd de toren toegangspoort nog iets veranderd en werden de richtingborden geplaatst. ‘s Middags was er nog enige assistentie nodig bij de welpenspelen terwijl er verder weer [“geoert” ?] werd.
Ook vanavond was er weer een klein kampvuurtje waar bij door de [kamp?] dominee een gesprek hield over de godsdiensten van de wereld waarna nog al wat gediscussieerd werd over verschillende onderwerpen. Na nog wat de gezelligheid gezocht te hebben zijn wij ook vanavond weer om half een naar bed gegaan. Behalve George en Aslander die door Oûbaas de Groot naar bed gestuurd moesten worden.

Welterusten.
Verslag opgetekend door de stamschrijver H. Smallenbroek

De Ossewa helpen wij tegenwoordig niet meer met wassen en aankleden. Een deel van de bebording verzorgen wij nog steeds. Discussiëren doen we nog steeds graag, niet vaak over religieuze onderwerpen. Een duidelijke religie is in de groep of stam niet meer terug te vinden. Religie en politiek is veel meer dan vroeger een privézaak.

Maandag 18 mei ’64

Ook vanmorgen was de Anth. v. Diemenstam weer vroeg uit de veren. Na de opening en de morgenmaaltijd werden de V.T. ers bij elkaar gehaald om naar Zuidlaren te gaan voor een bezoek aan het loodsenkamp. De Ossewaard werden toen maar met de [Halo ?] op de Mach geladen wat oûbaas [Schäffner ?] heeft gefilmd voor de troepfilm van de Ossewagroep.
Bij de terugkomst bleek dat we nog konden eten uit de centrale keuken al was het dan nog op het nippertje. De Ossewa zorgde zelf voor hun maaltijd.
‘s Middags was er het grote welpenspel en voor de verkenners [oezemaloekis ?]. Tijdens het grote welpenspel bleek dat de tenten van de Horde er fantstisch bij stonden en dat het kampeerterrein goed opgeruimd was. De tenten waren prachtig schoon van binnen zodat ook hier nog wel iets te veranderen viel. ‘s Avonds zijn Alfred en ondergetekende met de welpen en de leiding een wandeling gaan maken en gaan jager en honden spelen. Waarbij de welpen al heel wat rustiger werden.
Na het wassen werden de welpen in bed gestopt en hebben wij nog wat nagepraat. De rest van de stam kwam nu ook nog op bezoek. Aslander en George zijn naar Assen gegaan om de Mach weg te brengen. Het bleek dat ze eerst nog even over Zuidlaren zijn gegaan om de marechauséé weg te brengen omdat hun jeep niet meer wou lopen.

Welterusten HS.

Tegenwoordig houden een aantal watergroepen een kamp tijdens de Hemelvaart, het weekend voor de Pinksteren. Wisselend aan het Zuidlaardermeer, het Hoornsemeer of het Schildmeer. Wij eten als dienstenstam nog steeds uit de centrale keuken. De Thriantastam bereidt de avondmaaltijden met wisselend, maar meestal met veel succes. Voor ontbijt en lunch halen wij dagelijks fourage bij de Thriantanen. Tijdens het kamp is er regelmatig contact met tussen de stam en de leidingteams. Overdag komen we elkaar tegen overal op het terrein tegen. ‘s Avonds komt de leiding in wisselende afvaardigingen bij het kampvuur van de stam langs voor tussentijdse evaluaties of ‘om de planning door te spreken’.

Dinsdag 19 mei ’64

Einde van het pinksterkamp. Vandaag was het afbraak van tenten, latrines, toren, vlaggemasten, enz. Ook moesten de Ossewaars weer ingepakt worden en moesten ze weer afgeleverd worden.
We zijn ‘s morgens vroeg begonnen om ons en de Ossewa klaar te maken. Bij de kampsluiting was de Ossewa er weer helemaal kompleet en op tijd. Nu zorgden een paar van ons voor de rest van de Ossewa terwijl een paar van ons gingen toren afbreken. Die we weer half afgebroken hadden toen de bussen er weer langs moesten. Ondertussen waren de richting bordjes al verwijderd en de palen uit de grond gehaald. Nu werden ook de Ossewajongens gehaald. En bleek dat Piet, Joop en Jos verdwenen. Piet zou tot de laatste jongens blijven en de tenten allemaal afbreken met iemand van ons, maar ach.
Toen wij kwamen stonden de tenten er nog en was de bagage niet ingepakt, urinaals, luchtpannen en bedden lagen door elkaar. Na wat gefoeter overigens werd toen alles bij elkaar gevonden. Wij zochten nu ons spul bij elkaar en merkten dat er 3 invalide wagens meemoesten en alle welpen bagage in 2 keer heengebracht en de troep bagage. Toen we alles in en opgeladen hadden, de welpen waren al weg en de leiding ook, bleek de chevrolet ongeveer 4 meter hoog te wezen. Ongeveer 2 meter langer dan normaal en breder, terwijl de hele cabine vol zat.
‘s Middags ongeveer 5 uur weer in Assen zijn we de chevvy gaan lossen en ‘s avonds hebben Anneke en ondergetekende de invalide wagens naar Smilde en Beilen gebracht. Waarna dit het einde was van een goed kamp wat mij en met mij nog een groot aantal goed bevallen was.
De verkennersleiding was het tegengevallen evenals een paar stamleden die waarschijnlijk niet genoeg te doen hadden. Een kamp om weer te houden.

Stamschrijver HS

Net als vroeger is dinsdag ook voor ons de laatste dag. Alles afbreken, schoonmaken en inpakken. Containers en vrachtwagens in- en opladen tot ze (bijna) tjokvol zitten en huiswaarts. Tegenvallen doet het tegenwoordig niemand meer. Iedereen (b)lijkt zich uitstekend te vermaken. Stamleden, leidingteams… de kinderen… iedereen.
Vroeger was alles beter? Ik geloof er niks van. Het NPK verandert, de stam verandert, alles verandert en dat is maar goed ook.

(naar boven)

PAGpost
“PAGRALLY wederom groot succes”
door: Lammert Aling

De tweede pagrally voor klassieke auto’s sportauto’s en exclusieve auto’s was wederom weer een groot succes. Op zondag 24 april j.l. gingen meer dan 60 equipes van start op weg naar een mooie zon overgoten dag en een prachtige route door ons mooie Drenthe en een stukje Groningen.
Bij Cafe van Veen te Witten verzamelden zich rond 10:00 de eerste auto;s en toeschouwers. Na de inschrijving met elkaar een kop koffie drinken en de kennersblik over het glimmend blik glijdend elkaars troetelkindje bewonderen.
Ook dit jaar zijn we er in geslaagd een aantal zeldzame en bijzondere auto’s aan de start te krijgen. Een Isolabella borgward, een fiat 1400 (enige in nederland) diverse jaguars, een niet meer leverbare nieuwe smart roadster, een Volvo 144 met onze groepssecretaresse en een Triumph TR6 met onze peningmeesteres als navigatrice en ega als driver. meer dan 62 auto’s op de weg en een vast organisatieteam van zeven pag-gers bijgestaan door leden van de AVD en PAG voor de controle posten. Carolina Catering (Catherham) had zich laten versterken door meerder vrouwen van … om de lunch midden in het bos van Exloo te verzorgen daarbij ook wederom bijgestaan door de AVD die de tenten en materieel beschikbaar hebben gesteld.
Als organisatie begint het voor ons al in oktober met de eerste voorbereidingen, dan leef je helemaal naar zo’n dag toe en als dan het weer zo geweldig mee zit, de deelnemers zo enthousiast zijn over het gebodenen en wij weer een leuk bedrag hebben binnengehaald, dan weet je waarvoor wij bezig zijn. Als U graag een impressie wilt zien van deze en de dag vorig jaar dan nodig ik U graag uit onze webisite te bezoeken http://www.pagrally.nl waar veel foto’s een mooie indruk geven van de belevenissen van beide rally’s.
Dus volgend jaar weer, en wel op 23 april 2006.

(naar boven)

PAGslist
“Een P(r)AG(tig) NPK”
door: Meneer Mulder

Voor het eerst in het bestaan van het 75 jarige NPK was de PAG aanwezig. Na enkele weken van voorbereiden, o.a. lampenkap regelen, roulettetafel schilderen, materiaal verzamelen, vla kopen, ranja inslaan (voor Ger) en tent lenen van de St George waren de mannen van de PAG er klaar voor. Marnerwaard here we come…

Op woensdagavond werd ik alvast vooruitgestuurd als kwartiermaker, om eea alvast in gereedheid te brengen voor de harde kern die pas op vrijdag en sommige zelfs op zaterdag zouden aankomen. Op vrijdagavond was de grootste groep aanwezig en werd de bus van Ger bijna gestript om de ontbrekende materialen tbv een goed kamp te vergaren.

Ons contact met de organisatie begon goed. Na een discussie over voedsel bonnen, die we uiteindelijk konden overhandigen, moest de organisatie ons mededelen dat we dan eindelijk over bonnen beschikten,maar dat er geen eten was. Bloedlink vertrekken wij richting Camper. Er zou eten worden geregeld van de chinees. Gelukkig was er nog een gamel koud eten over van Bronbeek, dus we hebben onze buikjes nog mooi rond kunnen eten die avond. Eenmaal compleet op de zaterdag, konden we aan de slag. Overdag druk in de weer met de NPK containers (lassen, schilderen, rubbers bevestigen etc. etc.) en ‘s avonds de Pivo staf bijstaan in het thema. Ze hadden ons nl gevraagd of wij mee wilden werken aan het casino. Geen probleem vonden wij en zo gezegd zo gedaan. Daar stonden wij met vlinderstrik en groene PAG-jas muntje aan leuke dames te geven of in te nemen van verliezende heren.
We begonnen redelijk serieus. Muntjes gescheiden houden, eerlijk uitbetalen etc etc. je kent het wel… Echter na enige tijd verloor onze tafelmeester Ger zijn overwicht over de groep en kon er een stuk losser met de klanten omgaan.

Na deze zware nacht moest de volgende dag eerst goed worden uitgerust. Alleen Harry kon de moed opbrengen om even naar Lauwersoog te lopen voor een kopje thee met een gebakje.
Gelukkig was iedereen al op toen hij op het kampterrein terugkwam en konden we met zijn allen genieten van een ontbijt, samengesteld door onze ADHD kok. Volgens mij heeft hij het woord “hyperactief” uitgevonden. Ook deze dag zijn we goed doorgekomen. overdag weer wat klussen en ‘s avonds de Pivo staf bijstaan. Nu moesten wij vla uitdelen. Ook daar draait de PAG zijn hand niet voor om en dus liep het al snel uit op een geslaagde avond.

Aan het eind van de avond werd er nog even een traantje weg gepinkt, want Hans Kosmeijer was dit jaar voor het laatst en nam afscheid. We zijn zeer benieuwd wie volgend jaar de zware taak van Hans, hij was verantwoordelijk voor het Thema, kan overnemen. Tijdens het kamp rouleerden er al enkele namen, echter er werd niet op het aanbod ingegaan.

Ook op de maandag hebben we ons nog zeer vermaakt. Ger met de Rodeostier, Harry in de Scoutshop en de rest met hun sociale contacten. Helaas kwam voor de meeste PAG-ers op maandagavond een einde aan het kamp en werd het tijd voor een emotioneel afscheid.

Tot volgend jaar…

(naar boven)

Het interview
“met Wilma Rinsma…”
door: DE Redactie

Voor het bepalen van wie nu aan de beurt is voor het interview in DE Nieuwsbrief maken we gebruik van een grote grabbelton. Hierin zitten briefjes met de namen van alle leden van de groep. Deze keer kwam uit de grabbelton… Wilma Rinsma.

Wilma Rinsma is sinds dit jaar penningmeester van zowel de groep als de stichting. Hoewel Wilma voor het eerst lid is bij scouting, kent ze het al veel langer. “Mijn broer zat bij Scouting. En als hij dan heel moe en vies terugkwam van kamp dan hadden mijn twee zusjes en ik wel lol om hem. Later is onze zoon Laurens bij scouting gegaan. Hij is begonnen als welp bij de JPG en inmiddels is hij stamlid.” In het dagelijks leven is Wilma getrouwd en heeft ze twee kinderen (Irene en Laurens). Daarnaast werkt ze veel bij machinefabriek Rinsma. In haar pauze leest ze daar graag in haar favoriete tijdschrift. Naast haar hobby lezen doet ze graag aan fitness en golf. Wilma is dol op steden. Ze is er geboren en getogen (Groningen) en bezoekt tijdens vakanties graag steden. Op de vraag of deze “stadjer” nog wat wou zeggen antwoorde Wilma: “Ik wil de redactie bedanken voor dit leuke interview.”

Het lijstje van Wilma

Favoriete Scoutinggroep: Johannes Post Groep

Favoriete boek: ‘De ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch

Favoriete tijdschrift: DE Nieuwsbrief

Favoriete drank: Wijn (kleur afhankelijk van omstandigheden)

Favoriete eten: Eigengemaakte soep en maaltijdsalade

Favoriete muziek: Classic FM (thuis), Sky Radio (auto)

(naar boven)

[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]