nr. 3 – feb. 2005 (Demo)

Nieuwsbrief, jaargang 26, nr. 3

Inhoud:
Van DE Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws, Rimboe Ronald, Troeppraat, Poolkamp, Poolkamp 2, Joop v/dr Knoop, Ooievaar, Huwelijksbootje, Rowannieuws, Stamgezwam, Snowblast, Interview

---

Inleveren kopij volgende Nieuwsbrief t/m: 1 april 2005

(naar boven)

Van de voorzitter
“Gaat u er even voor zitten?”
door: de heer M.R. Fokkens

Weer een nieuw begin, weer nieuwe kansen en een nieuwe start. Dat klinkt allemaal heel vernieuwend, maar ik doel op een nieuw jaar.

En traditioneel starten we het jaar met de nieuwjaarsborrel en nieuwjaars diner van de Anthonie van Diemenstam en de boerenkool maaltijd van de verkenners.
Naast deze traditionele beginnen hebben onze groepsbegeleidster en materiaalman ook een nieuw begin gecreëerd. Ook Bart Raaijmakers en Heleen Schuringa zijn daar mee bezig geweest. Daar zijn ze wel enkele maanden geleden mee gestart, maar ze zijn verblijdt met de geboorte van hun dochter Nynke (Atze en Marjolein) of hun zoon Tygo. Namens de gehele groep wil ik hun nogmaals feliciteren met deze blijde komst en wens hun alle vier veel vreugde, geluk en plezier.
Terug naar onze traditie. Ik kan er u veel over vertellen, maar ik ga er vanuit dat u een uitgebreid verslag terug zal vinden in de nieuwsbrief die voor u ligt.
Daarnaast zijn er de installaties geweest en is een ieder weer volledig opgenomen binnen zijn nieuwe speltak. Ook hier zal u bij geweest zijn, wanneer het een familielid van u betrof en anders zal het zeker weer terug komen in de nieuwsbrief.
De stam is weer een week in de sneeuw aan het spelen geweest en ik weet niet of de heren u in dit nummer al deelgenoot maken van hun belevenissen, of dat het eerst nog moet bezinken alvorens een respectabel stuk ingediend kan worden.

Dan rest mijn niet meer dan nog even kort te wijzen op de komende HIT (tijdens pasen), Sint Joris en koninginnedag in April en natuurlijk elke zaterdag een leuk en afwisselend programma aan de Houtlaan. En wanneer u uw kind komt brengen of het gebouw komt bezoeken met de auto wilt u dan rekening houden met het volgende… We zijn nu eenmaal gehuisvest in een woonwijk en daar geldt een maximum snelheid van 30 kilometer per uur. Ik wil u dan ook vriendelijk verzoeken om dat maximum aan te houden. Op deze manier blijft de buurt niet alleen gezellig, maar net zo belangrijk… ook veilig.

Ik wens u allen veel plezier en tot ziens…

(naar boven)

Rimboe Ronald
“Bouw je eigen boot”
door: Rimboe Ronald

Ben je net als mij aan het einde van de winter ook zo zat van je computerspelletjes en de saaie tv programma’s? Doe eens wat anders en bouw je eigen boot. Trek deze tekeningen over op stevig papier, knip ze uit en plak de boot in elkaar. Wil je een grotere boot maken, mail dan de redactie. Dan mailen zij je de tekeningen en dan kan je de boot zo groot maken als je zelf wilt. Veel plezier en succes er mee.

(naar boven)

Troeppraat
“krukje-in-plaats-van-de-aap-tik-spel”
door: Vaandrig Joost

Tot aan mijn knieën sta ik in de sneeuw. Het is een gure winterdag en via een sms-bericht word ik er aan herinnerd een stukje te schrijven voor deze nieuwsbrief. Het is natuurlijk te standaard om terug te blikken op de afgelopen paar opkomsten van de verkenners, maar met een raar onzinverhaal over een willekeurig ander onderwerp zou ik slechts enkelen kunnen vermaken.

Een keer per jaar moet de leiding er dan toch aan geloven, het kader heeft dan de broek aan. Het was zaterdag 10 november, 10:00 uur, kaderkamp. De patrouille Gnoes stond die dag als eerste klaar bij de vlag-genmast, hadden allemaal hun uniform bij zich en kenden zonder twijfel allemaal de wet uit hun hoofd. Het kader heeft ons de dag doorgeleidt met een aantal spelen in het bos en het krukje-in-plaats-van-de-aap-tik-spel. Het spel en de middag waren geweldig en de leiding was blij toen het vijf uur en alles weer normaal was.
Tijdens het kaderkamp bleek voor de leiding dat het kader de routetechnieken niet zo nou neemt. Sterker nog, helemaal niet neemt. Beter kunnen we zeggen dat ze er niets van bak-ken en de tijd hoogt dat er iets aan gebeurt. Wat de leiding niet snapt, is dat het kader redelijk wat technieken blijkt te beheersen op het moment dat ze iets wordt uitgelegd. Zo snappen ze redelijk dat een kompas 360 graden heeft, dat een kaart X en Y coördinaten heeft en dat als je ‘m op de kop houdt, het zuiden boven ligt. De leiding hoopt dat de jongere jongens het kader een keer wat meer kan bijbrengen op het gebied van kaart- en routetechnieken.

Uit jarenlange ervaring weet de verkennersleiding dat verkenners erg graag hiken, vooral op koude herfstdagen. Helaas voor de verkenners had sinterklaas een paar zakken vol cadeaus door de schoorsteen gesmeten. Na het bekende dobbelspel had dan iedereen een cadeau en keerde iedereen welvoldaan huiswaarts.

Je bent een echte verkenner als je geïnstalleerd bent. Eind december zijn de niet-geïnstalleerde verkenners dan ook geïnstalleerd. Het was een mooie middag en de ouders die langskwamen voor de foto’s en de koffie hebben ook geweldig genoten. Na de installaties zijn er een aantal spelen in het bos gespeeld om de nieuwe schone uniformen alvast te laten wennen aan hun nieuwe omgeving.

De laatste opkomst van 2005 was er één die we niet snel zullen vergeten. Het was een gezamenlijke opkomst in het kader van het 75 jarige bestaan. Meer hierover in de jubileumbijlage (Welke jubileumkrant?, red. )

Op 8 januari was er de eerste opkomst van het jaar. Traditioneel wordt er dan gezwommen. Helaas kan ik u hierover in lage mate berichten, hier was ik niet bij. (DE Redactie weet uit zeer betrouwbare bronnen dat het een hele zware dag was voor de hopman en assistent hopman, red.).

Een uitnodiging van de VOC brachten velen op de avond der 15e van januari naar de Houtlaan. Eén van de hoogtepunten van het jaar voor het kader: de boerenkoolmaaltijd. Op deze dag zet het voltallige kader zich in voor een overweldigend diner voor verkenners, ouders, (ex)leiding en bestuur. Een aantal malen op deze avond hebben wij ons afgevraagd waarom we toch elk jaar weer boerenkool eten en niet een jaar pizza of pasta. Mensen met een antwoord op deze vraag nodig ik van harte uit voor een gesprek.

De twee opkomsten daarna hebben de verkenners zich van hun sportieve kant laten zien door een aantal spelen in de bosachtige omgeving van de Houtlaan.

Binnenkort staan er voor de verkenners nog een aantal span-nende dingen op het programma. Zo is er bijvoorbeeld de HIT (www.hit.scouting.nl) van 26 – 28 maart. Op 22 april is er de St. Joris viering met aan-sluitend op 23 april de kookwedstrijden. Van 13-17 mei is er het NPK en aan het begin van de zomer, op 11 en 12 juni is er het VAZO-kamp.

Vervelen zullen we ons voorlopig dus niet doen. De volgende nieuwsbrief zal ongetwijfeld vol staan met verhalen over deze gebeurtenissen.

Groeten van de OWH, OWAH en de vaandrigs.

(naar boven)

Dit was het nieuws
“vet lekkere jongens”
door: poolbode 27 (2004)

Enkele verkenners en rowans hebben eind 2004 weer meegedaan aan het poolkamp. Elders in deze nieuwsbrief vindt u een verslag. Tijdens het poolkamp wordt er een kampkrant gemaakt. Onze nieuwsbriefredactie vond in de poolbode van 2004 het volgende stukje.

Vet lekkere jongens, je leest het goed. Het zijn de woorden van Nicolette van de Fraeylemagroep uit Slochteren. Ze heeft het hier over Jelmer en Peter van de JPG uit Assen. Ze zijn zo vet lekker omdat ze een gespierd buikje hebben. Een ‘wasbordje’ zoals ze dat noemen. Ze waren bij Nicolette in de tent beland, maar zijn er door de hikeleiding uitgestuurd. De overbekende vraag rijst; “MAG DAT?”

Wij vragen ons af: “wat mag?”
1. Nicolette mag zeggen dat Jelmer en Peter vet lekker zijn;
2. Peter en Jelmer mogen bij Nicolette in de tent slapen;
3. De hikeleiding mag Peter en Jelmer uit de tent van Nicolette sturen.

Het goede antwoord kan je mailen naar johannespostgroep@wanadoo.nl
Uit de goede inzendingen zullen wij een winnaar trekken.

(naar boven)

De oude doos
“the summer of ’69”
door: DE Redactie

STAM shots – Anthonie van Diemenstam
Uit de Posthoorn 1969:
– Ex-commando R. de Visser heeft nu definitief het stamschrijverschap overgenomen van H. Hylkema.
– De oude programmaploeg is afgetreden, de nieuwe bestaat uit J. Regts en H. Koenders. Ze zullen ingewerkt worden door B. Wiegman. Hun eerste taak zal bestaan uit het organiseren van een stamavond met de Thriantastam.
– Het razendsnel ingestudeerde stamlied “zonnetje gaat van ons scheiden” voor de ouderavond, was een redelijk succes. Nog een paar ouderavonden en de stam kan het volmaakt brengen.
– Het blad V.T., dat in onze kringen niet bepaald geregeld gelezen wordt, zal in de toekomst waarschijnlijk enigszins van opzet veranderen. Er is sprake van de het blad naar alle padvinders van 15 jaar en ouder zal worden toegezonden.
– Voortrekkers tot 17 jaar kunnen dit jaar deelnemen aan de Nationale Hikewedstrijden, welke voor de 14e keer gehouden worden op 8 en 9 april 1969 in de omgeving Ede-Bennekom. Voor meer inlichten hierover wende men zich tot het redactieadres.
– De stam heeft besloten de overnachting in het districtsweekend Grolloo in tenten te doen plaatsvinden. Of dit doorgegaan is kunt U in het verslag over het weekend lezen.

Elders vond de huidige Redactie het volgende citaat over het betreffende districtsweekend; “De stam en de mannelijke leiding heeft ‘wegens omstandigheden’ niet in tenten gekampeerd.

(naar boven)

De blijde doos
“De ooievaar”
door: DE Redactie

Eind 2004 bereikte ons het heugelijke nieuws dat Tygo en Nienke zijn geboren. DE Nieuwsbrief feliciteert Bart en Heleen & Atze en Marjolein met hun nieuwe aanwinsten.

(naar boven)

Het huwelijksbootje
“Knarf & Knarfin”
door: DE Redactie

Op 25 februari zijn Frank Huizing en Hanneke Spiertz in het huwelijksbootje gestapt. De nieuwsbrief feliciteert hun en wenst hun veel plezier, liefde & succes samen.

(naar boven)

Stamgezwam
“Heerlijk! Tuurlijk”
door: PalinG

De AVD gaat ‘s winters niet bij de pakken (sneeuw) neer zitten. Dat weet de trouwe lezer. Dat de koude en geurigheid ons soms met bakken om de oren gesmeten wordt, dat maakt ons niet uit.

Wij zijn geen voetballers of waailappen. Welnee! Wij zijn heuse superscouts, met of zonder uniform of das 😉 Een beetje winterseizoen houdt ons niet tegen. Wij blijven verzamelen in het Stamhol of op andere handige locaties.
Sinds wij elkaar de laatste keer spraken (in DE Nieuwsbrief van december 2004) heeft de Stam weer genoeg beleefd voor een documentairereeks, een (plak)boek en deze Nieuwsbrief. Zeker genoeg avontuur om bij diverse gelegenheid genoeglijk aan terug te denken. Twee activiteiten springen er natuurlijk bovenuit. En dan bedoel ik niet boerenbridgen en shitheaden.
Nee, allereest: Elders in deze Nieuwsbrief doet de voorzitter van het schaduwbestuur, eveneens reisleijder van DUF-tours 2005, dhr. ing. G. Blom, verslag van de wintersportvakantie: Snowblast 2005. Veel hoef ik aan dat verslag niet toe te voegen behoudens “eene raadgeevingh ter leezing van verhaalen uit den duim van Blom”: Pas op dat u niet alles geloofd wat hij schrijft. De waarheid kan veel erger / minder erg zijn.
Ach… en als u al aanstoot neemt. Dan kan ik mij ‘troosten’ met de gedachte dat de gemiddelde hedendaagse lezer zijn lezen van een stukje als dit tenminste 15 keer moet onderbreken voor binnenkomende ‘sms-jes’. Veel blijft er gelukkig niet hangen.
HALLO, BENT U ER NOG? Scherp blijven nu, niet verslappen.

Ik zal u een verslag doen van de “Amsterdam by Nachthike”. Op de avond / in de nacht van zaterdag 26 februari 2005 heeft een recordaantal deelnemers op unieke wijze (hernieuwd) kennisge-maakt met de grachtengordels van Amsterdam.
De AVD had een soort plattelandwandeling uitgezet dwars door het oude stadscentrum.
De deelnemende teams gingen warm gekleed, want het KNMI wilde het koud hebben, en veelal zwaar bepakt op pad. De echte padvinder had uiteraard een rugzakje mee, gevuld met circa 4,2 kilo ‘essentials’. Laat ons als voorbeeld Mijnheer Mulder nemen. In zijn rugzakje troffen we ongetwij-feld aan: een zaklamp, een kompas, een pen, een notitieblokje, een rekenmachine, een kaarthoekmeter, een paar pleisters, een drukverbandje, een schaartje en een zakmes. De overige 4 kilo waren ver-moedelijk verdeeld in 2 x 6 x 0,33 kg.
Goed gemutst, ja steeds beter gemutst, struikelden we onverwacht over enkele posten op de route. Een trappersbaan, want onze hoofdstad is soms net een jungle, een vlotpost, want niet op elke gewenste plek ligt er een brug over de grachten, een bekende-scouts-quizzz, want…?… , een …?… post, want …? …ach laaaat ook maar. Waar het om gaat: Het weer was heerlijk, want droog en niet al te winderig, het landschap prachtig, want uitgestorven en bedekt onder een wit laagje, en de maan betoverend, want bijna vol.
De routebeschrijving was zoals de traditie voorschrijft af en toe een ware uitdaging. Idiote puzzels en versleutelingen, verhalen en strips, alles kwam uit de kast om de deelnemers waar mogelijk door stilstand te onderkoelen. De optimist zegt: “Een goede test”. De realist: “Enig sadisme is de AVD niet vreemd”.
Hoe het ook zij, wederom bleek vooral na binnenkomst van de laatste groepen hoe groot de gezelligheid kan zijn. Uit alle windstreken, ja we mogen spreken van heinde en verre, hadden de liefhebbers van warme lucht, Amsterdamse muziek, karaoke, en zuivel zich verzameld in het Troep-gebouw.
De nacht werd door vrijwel ieder converserend doorgebracht. Een enkeling prefereerde het consumeren. De pinda’s vonden grettige aftrek. Maar zoals ze bij ons in de Jordaan zeggen: Gezelligheid kent geen tijd. Toen de laatsten hun verticale toestand niet langer konden handhaven, door vermoeidheid uiteraard, hielp de reeds de hele nacht hulpvaardige Hopman (hobby ehbo-er) mee met het afsluiten van de bar.

Een sopje en een stevige bezig zijn een goed recept na een geslaagd feestje. Oprui-men en aanvegen. Wij doen ons best. Houdt u ook uw stoepje schoon?
Dan spreken wij elkaar later weer.

(naar boven)

Het interview
“Ze ziet er lekker uit…”
door: DE Redactie

Het is altijd weer spannend welke naam er uit de hoge hoed getrokken wordt voor het interview. Deze keer de kwam de PL van de patrouille wolven tevoorschijn….

Deze patrouilleleider zit inmiddels al negen jaar bij Scouting. Bij de Johannes Postgroep is hij begonnen als bever, daarna werd hij welp en nu dus verkenner. Kampen zijn bij Thijs populair, vooral de kampen waar veel contact kan worden gelegd met vrouwelijke scouts. Door de week gaat Thijs heel graag naar school. Hij zit in VMBO T3 op de locatie Salland van het Vincent van Gogh in Assen. “Mijn favoriete vak is gym natuurlijk, en dan met name basketball.” Nu is ook basketball zijn andere grote hobby naast scouting. Dit doet hij bij de junior aspiranten 1 van basketball vereniging Assist. Hier is hij guard.

Thijs woont thuis bij zijn ouders, Harrie en Albertine. Bij de familie Vugteveen zijn ook nog twee dames aanwezig. De zussen van Thijs: Nienke en Marloes. Over vrouwen gesproken… Thijs heeft ook min of meer een vriendinnetje. “Ze heet Lisanne en ziet er lekker uit.” Gelukkig woont ze in Assen, want een vriendinnetje in bijvoorbeeld Odoorn is toch wel ver fietsen.

Op de vraag of Thijs nog wat wou zeggen na dit lange interview antwoordde hij: “Ik wil DE Redactie bedanken voor dit prachtige interview.” Thijs, wij bedanken jou ook voor alle informatie.

(naar boven)

Van de redactie
“Thuis bij de familie Mulder”
door: DE Redactie

Het is ons gelukt, eindelijk maar toch. We zijn een keer te gast in de residentie van dhr. en mevr. Mulder te Smilde. In huize Mulder hangt ondanks het verlies van Bobby en de accu van Miel nog een aangename sfeer. Na een lekker kopje Senseo, bord macaroni en aardbeienvla kunnen wij vol goede moed aan de slag. Maar liefst drie computers waarvan twee met een internetaansluiting staan op ons te wachten. Nog even het stekkertje er in en dan doen ze het ook nog…

Na dat we in het december met de groep het jubileumjaar feestelijk hebben afgesloten kon in januari het volgende jubileumfeest van start gaan. De Anthonie van Diemenstam bestaat dit jaar 60 jaar. Voor ons als redactie een reden daar in de nieuwsbrieven bij stil te staan (onder meer in “de oude doos”). Wij feliciteren de Anthonie van Diemenstam dan ook van harte. Uw felicitatiekaarten kunt u sturen naar de AVD: Nieuwe Kijk in ‘t Jatstraat 28, 9712 SH Groningen, per mail naar j.m.e.dagelet@student.rug.nl en/of per sms naar ********.
Dat er eind 2004 en begin 2005 veel is gebeurd blijkt wel in de talloze stukjes die mensen uit zich zelf inleverden. Poolkamp, jubileumafsluiting, nieuwjaarsdiner, boerenkoolmaaltijd, nachthike enzovoort, enzovoort.

Helaas worden we bij het schrijven van dit stukje afgeleid door dartpijlen die over ons hoofd heen in het bord gegooid worden. Het wordt hoog tijd dat dhr. en mevr. Mulder een keer gaan verbouwen… Een poolbiljart in de redactieruimte zal ook niet misstaan trouwens.

Als redactie willen we ook graag de mensen nogmaals bedanken die ons een nieuwjaarskaart hebben gestuurd. Het was wel jammer dat niet iedere kaartjesstuurder bij onze nieuwjaarsborrel aanwezig kon zijn. Hopelijk kunnen jullie volgend jaar wel.

(naar boven)

Hordeniews
“Het is spannend in het nestklassement…”
door: Bagheera

De afgelopen weken hebben de welpen weer heel wat toffe dingen gedaan. De vorige opkomst stond in het teken van sport en spel.

Nadat de groep in tweeën was gesplitst onderging de eerste groep een smaaktest en de andere groep een potje voetbal. Alleen had iedereen een bril van bekertjes op, zodat je niet goed kon zien waar je liep en waar de bal was. En dat op een knollenveld leverde leuke stukjes op. Na de wissel tussen de twee groepen gingen we terug naar het gebouw om, onder genot van frisdrank en chips, een film te kijken. Verder hebben de welpen nog naar Kampsheide gekuierd om daar te blikspuiten, Hollandse leeuwen en vlaggenroof te spelen.

Naast deze spelen was er ook tijd voor serieuzere zaken. Er werd flink gezweten om een zo goed mogelijk werkende parachute na te bouwen met zo veel mogelijk natuurlijke materialen. Elk nest kreeg materiaal voor twee parachutes en de best werkende telde mee voor het nestklassement. Tijdens het uittesten van de valschermen op het stuk braakliggende terrein kwam Nick vast te zitten in een gigantische modderplas. Resultaat was een vieze broek en een hele leuke opkomst.

Wat staan de welpen binnenkort te wachten? Allereerst natuurlijk NPK dat tijdens pinksteren in de Marnerwaard gehouden wordt. Iets verder weg, in de zomervakantie, is er een week zomerkamp. Helaas kunnen jullie je niet meer opgeven, dus degene die mee wou maar nu niet gaat moet een jaartje wachten.

Tot slot nog de stand van het nestklassement. Nest wit staat onderaan, gedeeld tweede staan de nesten geel en oranje. Bovenaan met een verschil van 2 is nest rood te vinden. Komende opkomsten gaan we nog vaker voor het nestklassement spelen, zodat er nog veel in de stand kan veranderen.

(naar boven)

Poolkamp 2004
“Hiken door het koude Drentse landschap”
door: Peter Smallenbroek

Het thema dit jaar was “cruise” we moesten mee op de proef vaart van de “Queen Bea 2” en dit weekend zouden we er achter komen of we echte zeebenen hebben.

Vrijdag ‘s avonds hadden we eerst een opening met alle hikes, van elke hike voerde de leiding een klein toneel stukje op die met het thema te maken had. Na de opening hadden we nog even vrije tijd we moesten om 9 uur verzamelen achter de kampeer boerderij daar kregen we te horen dat we een spel gingen doen er waren in het bos 4 havens en die verkochten spullen die wij dan weer bij een andere haven met winst moesten verkopen het koppel met de meeste winst had dan gewonnen. Na het spel mochten we nog even binnen gaan zitten en daarna vroeg naar bed omdat het een drukke dag zou worden volgens de leiding. De volgende dag eerst rustig wakker geworden en de tent afgebroken daarna gingen we ontbijten en een kaart halen waar we alvast mee aan de slag konden, zodat dat onderweg niet meer hoefde. We moesten nog heel lang wachten tot we weg mochten dus gingen we nog maar wat kloten binnen. Uiteindelijk mochten we dan toch eindelijk weg. Bij post 1 aangekomen moesten we een trappers baan doen, natuurlijk hadden we daar een record tijd. Onder weg nog een stuk of 7 posten gehad met leuke dingen. We moesten overnachten bij een clubgebouw van een andere groep. Gelukkig hadden ze daar een machine die hete lucht blies zodat we warm konden worden rond dat ding en onze spullen konden drogen. Natuurlijk waren Jelmer en ik zo slim omdat niet te doen zodat we er ‘s avonds achter kwamen dat onze slaapzakken nat waren aan de onderkant. Na lekker te hebben geslapen in onze natte slaapzakken konden we eerst ontbijten en onze tent afbreken. Ondertijd kregen we vast de route zodat we die vast konden bekijken. Toen we ons brood op hadden gingen we dan maar weg want Jeroen en Arno stonden ook al op de weg op ons te wachten. Op de terugweg zijn we meteen naar de kampeerboerderij gelopen en onder weg nog naar de snackbar geweest. Toen we bij de kampeerboerderij aan kwamen begon net een film dus wij ons snel aangemeld bij de leiding en de film gekeken was echt een hele chille film. Toen de film was afgelopen was er een prijsuitreiking en kwamen er ook al ouders. Jammer genoeg hadden wij onverwacht geen prijs maar het was toch een geslaagd poolkamp.

(naar boven)

Joop van der Knoop
“Snowboarden doe je zo…”
door: dhr. J. van der Knoop

Een keer geen stukje over scouting activiteiten, maar over een van de mooiste sporten die er bestaat; “snowboarden”. Ik heb van meerdere ouders gehoord dat sinds de AVD op snowblast gaat hun kinderen niet meer willen skiën, maar willen snowboarden. Om dat ik dit een hele goede zaak vind, deze keer een stukje van mij over snowboarden.

Snowboarden is een echte ontspanningsport. Terwijl andere wintersporten zijn ontstaan uit praktisch oogpunt is snowboarden puur een leuke bezigheid voor jong en oud. Snowboarden is nog een relatief nieuwe wintersport. Het is nog niet zo lang geleden dat op veel pistes helemaal niet geboard mocht worden. Omdat snowboarden in korte tijd heel erg populair is geworden mag je tegenwoordig bijna overal boarden en zijn de skischolen zich steeds meer ook op de snowboarders gaan richten. Tegenwoordig maken snowboarders 25% uit van het totale aanbod van wintersportgebieden. Wisten jullie trouwens dat snowboarden een hele gezonde sport is. Snowboarden is vooral gericht op het bewegen van het onderlichaam. Je quadriceps, hamstrings, bil-, heup- en kuitspieren worden door het snowboarden veel en goed getraind. De bewegingen die je maakt als je buik- en rugkantbochten doet zorgen ervoor dat deze spiergroepen veel en goed worden getraind en ontwikkeld.

Voor dat je kan gaan snowboarden moet je een board en schoenen met bindingen uitzoeken die goed bij jou passen. (red: en zorg ervoor dat het ook bij elkaar past…) Er is een wereld aan keuzemogelijkheden tussen bindingen, schoenen en boards. De boards kan je in drie klassen indelen; freeride-, freestyle- en carveboarden. Als eerst moet je gaan bedenken wat je met je board wil gaan doen. Wil je gaan spelen in het funpark of de halfpipe dan is het freestyleboard het meest geschikt, wil je buiten de piste boarden of veel voorwaarts boarden dan is het freerideboard meer geschikt en voor de snelheidsduivels is er het carveboard. In bindingen heb je ook de keuze tussen verschillende systemen, daarbij gaat het er vooral om wat jij het best vindt zitten en het makkelijkste vindt; flow-bindingen, switch-bindingen, krik-krak-bindingen of step-in-bindingen. Als schoenen kiezen de meeste snowboarders voor softboots.
Wanneer je een snowboard gaat huren of kopen, laat je dan goed voorlichten en maak dui-delijk wat je wilt op de piste. Herqua in Hoogeveen is een van de betere snowboardshops (verhuurders) in Nederland.
Om te kunnen snowboarden moet je meestal naar het buitenland afreizen. Hoewel je deze winter gewoon in Nederland in de sneeuw kon spelen, moet je voor de echte bergen toch in landen als Frankrijk, Oostenrijk, Zwitserland of Slovenië terecht. In sommige van deze gebieden zijn de bergen zo hoog dat er het hele jaar door sneeuw ligt. De afdalingen zijn, zoals je misschien weet, ingedeeld in kleuren. Groen is het makkelijkst, dan komt blauw, dan rood en de moeilijkste pistes zijn zwart. Voor gevorderde snowboarders zijn de blauwe en rode pistes vaak het leukst. Naast deze lange afdalingen is het ook erg leuk om wat te springen met je snowboard. Steeds vaker zie je in wintersportgebieden speciale parkjes met verschillende schansjes, schansen en rails. Deze funparken kunnen erg spannend zijn. Maar dat hoort nu eenmaal bij snowboarden. Anders moet je maar gaan skiën.

(naar boven)

Snowblast
“Lekker kuieren…”
door: Blom

Vol enthousiasme werden we uitgezwaaid door Joost. Joost had speciaal voor diegenen die in het gebouw sliepen verschrikkelijke muziek opgezet.

Gelukkig waren ze gauw wakker zodat ze snel andere muziek op konden zetten. Nadat alle bindingen van de boards waren geschroefd, de boards en overige bagage in het huurbusje en twee auto’s gepropt waren, konden we eindelijk op pad. Na het fileflirten bij München kwamen we na een poosje aan in Oostenrijk. Hier wilden we rustig wat eten in een restaurant langs de snelweg. De ober had wel een beetje haast. Na een kwartier stonden we weer buiten. Hierna was het nog slechts enkele uren rijden tot we aankwamen bij house Zito. Toen de eigenaren van het huis de deur hadden opengedaan, stormden we allemaal naar binnen om het huis te verkennen. Nadat we nog even de dag hadden doorgenomen ging een ieder al snel naar bed.

Na het uitslapen, koffie en ontbijt en het vastzetten van de bindingen op de boards, vertrokken we met het busje richting gondel. De avond ervoor had nog iemand in zijn hoofd zitten dat je best dat kleine stukje kon lopen. Gelukkig voor ons allemaal kon PalinG mij nog overtuigen dat het toch best een heel eind was.
Bij de gondel aangekomen hoefden we nog maar een kwartier te wachten voordat we een halve dagkaart konden kopen. Hierna gingen we met de gondel omhoog. Boven aangekomen zagen we een soort van sprookjeslandschap. Witte pisten en witte bomen. Helaas waren de bomen niet wit van de verse sneeuw maar van de verse ijzel. De pistes waren helaas ook wat ijzig. Sommigen waren nog niet helemaal wakker en namen maar een verkeerd board mee. De eigenaar van het per ongeluk meegenomen board was gelijk al wat gestrest. Toen de vergissing duidelijk was moest ik dus op een veel te groot board, met de bindingen ook nog verkeerd neergezet een paar meter naar Sjees toe boarden. Het deed mij goed om te zien dat ook Sjees niet goed kon boarden op zijn eigen board.
Een ander iemand had bij Herqua nieuwe schoenen gekocht. Waarschijnlijk wou hij deze week niet boarden, want de schoenen pasten niet geheel bij de bindingen op zijn board.

Gelukkig voor hem konden de bindingen vervangen worden door andere bindingen, zodat de reisleiders van DUF-tours (Alex en ik) na een paar uur ook eindelijk konden gaan glijden op het Sloveense ijs. Na het boarden gingen we weer met het busje naar het hokje. Na hier even gezeten te hebben gingen we lopend naar het restaurant van het hotel alwaar we konden aanschuiven bij het buffet. Na soep en sla was er voornamelijk laf vlees zonder smaak. Alhier besloten we dat het misschien beter was om de rest van de week zelf te koken.

De volgende ochtend gingen de reisleiders met hun vaste assistentje (P.) vroeg op pad om boodschappen te doen. Na enige omzwervingen in de omgeving vonden we een winkel waar wel het meeste te koop was. Omdat we dachten dat het nogal wat tijd zou kosten om boodschappen te doen, hadden we de verantwoording voor het op tijd op de piste zijn overgedragen aan Marijn. Marijn heeft het deze verantwoording goed gedragen. De groep was wel een half uur eerder op de piste als de boodschappenploeg.
‘s Avonds bij het eten koken viel het gelijk op dat er een nieuwe chef in de keuken was. Geen stres en gescheld. Alleen als het bier van de chef zoek was, vielen er een paar lelijke woorden, maar gelukkig kwam dat niet vaak voor. Die avond kwam het eten gelukkig door de Guido Götz smaaktest. Drie borden werden door het opgeschept. Een goed teken.
Om 12 uur ‘s nachts was eindelijk de verjaardag van Sjees. Na het uitblazen van de 21 kaarsjes en het aansnijden van de taart, werden de prachtige kado’s uitgepakt. Een lekke houten halve literpul en een flesje rum. Gelukkig voor Sjees waren er nog wel wat vrijwilligers die hem wilden helpen met het leegmaken van het flesje rum.

De volgende dag zat iedereen weer fit klaar bij het ontbijt. Vandaag zouden we niet naar de huisberg Vogel, maar naar het boardgebied Kobla. Gelukkig wisten een paar mensen hoe je daar moest komen. Jammer is het dan dat niet iedereen PalinG kan volgen, terwijl PalinG toch altijd heel netjes en rustig rijdt. Na de eerste sleeplift vonden we al gauw de stoeltjesliften. Oud en gammel zagen ze er uit. Geweldig gezicht, dit verwacht je tenminste in Slovenië. Gelijk naar de top van het gebied was het plan. Dit betekende twee keer overstappen in een volgende stoeltjeslift. Vanuit de bovenste stoeltjeslift zagen we al dat de ijsmeesters van Kobla er een echt werk van hadden gemaakt. Iedereen kon nu ook eens zien hoe hij erbij zat in de stoeltjeslift. Gelukkig was de rode spiegel, ik bedoel piste, gesloten en was er een andere piste aan de andere kant van de berg. De rest van de dag hebben we wat gegleden op de enige leuke piste in het gebied. Op deze piste konden we gelijk de vorderingen van Sjees en Laurens – de boardfeuten – volgen. Sjees raakte inmiddels wel gewend aan dat veel te lange board met de bindingen verkeerd om en Laurens kon zich ook al bijna een Lord noemen.
Voor het eten liet Marijn nog even zien dat hij wel wat heet eten gewend was door een bor-relglas tabasco te adten. Op dat moment konden we nog niet zoveel ervan merken. Helaas voor Marijn moest hij de volgende dag toch verdacht vaak naar de wc.
Na het eten ‘s avonds waren er weer de mededelingen van DUF-tours. Helaas moesten we deze avond al voor de tweede keer zeggen dat het nu maar eens afgelopen moest zijn met steeds dezelfde persoon te pesten. De sokken van een bepaald iemand waren al weer door elkaar gehaald. Elke och-tend moest hij nu weer de goede paren bij elkaar zoeken. Jammer dat er steeds weer van die mensen zijn die het leuk vinden om mensen te pesten.
De dag erop was het weer tijd om op de huisberg te gaan glijden. ‘s Avonds was er weer tijd ingeruimd om in het huisje te kaarten. Dit werd ook elke avond fanatiek gedaan. Later op de avond werden er nog andere spelletjes gedaan. Waaronder een simpel spel waarbij we gewoon gingen tellen. Je mocht alleen geen zeven zeggen of veelvouden van zeven. Als je af was, moest je voor straf een droog koekje eten en begon het spel opnieuw. Sommigen vonden dit een heel leuk spel, anderen hebben volgens mij nu nog steeds dorst.

Op donderdag stonden we iets eerder op omdat we eerst nog een uurtje moesten rijden naar Kranjska Gora. Hier is ook toevallig een ander skigebied. Na het kopen van de passen gingen we gelijk het gebied verkennen. Na een paar mooie ijzige pistes kwamen we uit op de bulten met ijs piste. PalinG ging hier zo hard onderuit dat hij de rest van de dag alleen nog maar in een ligstoel heeft willen liggen. Anderen probeerden de rest van de dag de bulten met ijs piste te ontwijken. ‘s Middags hebben we de winkel nog even aangedaan om ingredienten voor de pastasaus te kopen. We dach-ten lekkere goedkope sausmix te hebben gekocht, gele zakjes met Sloveense teksten en een bord pasta met rode saus erop. Bij het maken van het eten bleek dat er in de zakjes noot-muskaatpoeder zat. Misschien dat de Slovenen dat wel in grote hoeveelheden door de pasta doen, maar wij hebben het gehouden bij Curry en tomatenketchup.
Ondanks het wederom herhaalde verzoek van DUF-tours werden er weer mensen gepest. Van een bepaald iemand waren weer de paren sokken verwisseld en sommige bedden waren per ongeluk aangezien voor prullenbak.
Vrijdag was helaas alweer de laatste boarddag. Wederom naar Vogel. De vermoeidheid was bij de meesten wel wat toegeslagen, zodat het op het terras onder aan de piste vaak drukker was als op de piste. Dit betekende wel dat toen iemand aan het eind van de dag nog op het idee kwam om nog met zijn allen een afdaling te doen, dat er al een paar mensen in een bepaalde staat de afdaling moesten doen. Dit kwam hun techniek niet ten goede.
Die avond hebben we wat pizza’s gehaald, daardoor aten we die avond zo’n drie uur vroeger dan de rest van de week. Hierna ging menigeen aan de slag met zijn kam en deobus. Voor de jonge mensen stond er nog een bezoek aan de plaatselijke disco op het programma. Gelukkig wilde Götz wel mee om een oogje in het zeil te houden. Gelet op de enthousiaste reacties de volgende dag, was het wel een hele leuke discotheek.

De dag erop werd snel het huisje gepoetst en de bagage ingepakt. Om 10 uur ‘s ochtends reden we al weg. Gelukkig hadden we nog wat slecht weer onderweg, zodat we er weer lekker lang over deden. Bij het troepgebouw aan de Houtlaan werden we ontvangen door een paar stamleden. Deze dachten waarschijnlijk dat we een stuk vroeger aan zouden komen en hadden de tijd die ze moesten wachten maar even nuttig besteed met het doorspoelen van de bar. Nadat de deelnemers de reisleiding hadden bedankt en overladen met geschenken, ging een ieder zo snel mogelijk naar huis.

Groeten, DUF-tours

(naar boven)