Nieuwsbrief, jaargang 25, nr. 5
Inhoud:
Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws 1, Hordenieuws 2, Rimboe Ronald , St. Joris, 8 Mei, Troeppraat 1, Troeppraat 2, Troeppraat 3 , Joop van der Knoop, Wist u dat?, Het interview, Jubileum, PAG-post, Uit den ouden doosch, AVD Expeditions, Een dagje mee met de AVD, Stamgezwam
Aan al het moois komt een einde. Zo ook aan het jubileumseizoen van De Nieuwsbrief. Al vijfentwintig jaar verzorgt de redactie een aantal keren per jaar een klankbord voor de groep. Wij gaan er vanuit dat dit de komende vijfentwintig jaar gecontinueerd wordt.
Helaas kunnen wij dat niet alleen. Verhalen, ideeën, opmerkingen en wijze uitspraken moeten uit de groep komen. Wij als redactie roepen daarom ook iedereen op om op tijd hun stukjes in te leveren (ook PalinG). In deze Nieuwsbrief zullen een aantal witte pagina’s staan. Als jullie als lezers er achterkomen wat daar eigenlijk hoort te staan kan het goede antwoord gesms’t worden naar 06 ********. Voor de winnaar hebben we een leuke vakantieprijs.
Terugkijkend op het jubileum-seizoen staat natuurlijk de reünie van acht mei nog fris in het geheugen. Fantastisch dat veel leden en oud-leden de ‘veranderde’ weg naar de Houtlaan wisten te vinden.
Naast het vijfentwintig jaar bestaan van De Nieuwsbrief, bestond de groep vijfenzeventig jaar. De Nieuwsbrief-redactie heeft tijdens de dag een Nieuwsbrief in elkaar geknutseld zodat alle reünisten aan het eind een dagverslag konden meekrijgen met een cd-rom met foto’s. Prachtig dat het zo kan.
Zittend achter een computer straalt mij een zomerszonnet-je te gemoed. Als redactie zijn we te gast in huize Tuinbouwstraat. Erhard heeft net een fantastisch zondag (brak-dag) maaltijd voor ons gemaakt. Jammer dat ing. Blom (hoofdredacteur) er niet bij is. Hij had familiare verplichtingen (kabouterfeestje of zo). Het is buiten inmiddels weer boven de twintig graden. Nederland heeft net gewonnen van Zweden en wij van de redactie gaan er vanuit dat ‘onze mannen’ Europees kampioen worden, de olympische spelen begint straks weer, Schalken gaat Wimbeldon winnen en de JPG gaat weer op zomerkamp.
De redactie gaan een drukke zomer te gemoed. In ieder geval wensen wij iedereen een te gekke tijd. Geniet ervan en we zien iedereen weer in het volgende seizoen.
|
|
(naar boven) |
Helaas is het NPK al weer afgelopen, maar we kijken met elkaar al weer uit naar het volgende NPK. Maar wat is er op het afgelopen NPK allemaal gebeurd.
Dit jaar hebben we de welpen meegenomen naar de eilanden groep Marnewaï. Deze eilandengroep bestond uit zes eilanden die allemaal tegen elkaar moesten strijden om aan het eind de gewilde bokaal te winnen. De welpen hebben een felle strijd geleverd voor hun subkamp tijdens de verschillende spelletjes. Zo hebben we de eerste dag puzzels gemaakt en uiteraard was de puzzel die door onze groep was gemaakt de allermooiste. ‘s Avonds moesten de welpen zich verzamelen bij de eilandenraad. Uit alle groepen werden de sterkste welpen en welpenleiding gekozen om te gaan spijkerbroek hangen. Bij ons waren Chil, Patrick en Nick de stoerste mannen, maar de andere groepen voelden zich belaagd door zoveel spiermassa, dat zij ons niet kozen voor de finale, anders hadden we zeker gewonnen.
De volgende dag streden alle subkampen tegen elkaar bij verschillende grote spelen. Spelletjes waar de welpen heel nat bij werden en waar ze heel hard moesten rennen en behendig moesten zijn. We hebben ons best gedaan, veel vals gespeeld, maar helaas hebben wij niet gewonnen. Wel hadden wij de grootste lol. ‘s Avonds zijn de welpen op bezoek geweest bij de verkenners waar ze getuige waren van een extreem potje rugby. Daarna vertrokken wij naar de rowans. Normaal worden de welpen hier opgewacht door een lekkere frikadel, maar helaas was dit door het stookverbod niet mogelijk. In ruil daarvoor hebben de welpen de rowans een sterk staaltje break dancing laten zien, Bram was hier duidelijk ervaren in. De volgendedag waren de ouders uitgenodigd, dit dreigde in het water te vallen door de regen, maar de ouders hadden droog weer meegebracht.
Dinsdag nog snel even het terrein afgebroken en toen in de bus naar huis. De welpen, in tegenstelling tot de leiding, erg moe waren aan het einde van het kamp.
Dat we tijdens het NPK allemaal rare dingen hebben mee gemaakt staat vast. U hebt het meeste vast al gehoord, en heeft u het nog niet gehoord, dan kan je het elders in de nieuwsbrief lezen.
|
|
(naar boven) |
Vrijdag 23 april zijn wij, als redactie, uitgenodigd op de St. Jorisviering. De Groep viert deze feestdag altijd met alle speltakken, en dit keer zijn ook de AVD en PAG uitgenodigd.
De leden verzamelen om 19.30 uur rond de vlaggenmast, waar de opening plaats vind. Na de opening worden de welpen en verkenners in drie groepen verdeeld en gingen zij onder leiding van de Rowans het bos in om een spannend spel te spelen. Moe en voldaan keerden de welpen, verkenners en rowans na een uurtje terug uit het bos.
De welpenruimte was ondertussen ingericht als bioscoop, en daar was in een diaserie het St. Jorisverhaal te zien. Grote complimenten voor de rowans die deze diaserie hebben gemaakt.
Na twee keer het verhaal te hebben gezien, was er tijd voor het kampvuur. Onder bezielende leiding van Sahi en onder genot van warme chocolademelk zag je de JPGers geniet. Prachtig dat het zo kan.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 1
(door: vaandrig Nelis)
Het wat een drukte de afgelopen periode. De HIT was nog maar net geweest of we hadden het 75 jarig jubileum te vieren.
Tussen de HIT en het jubileum hebben we nog gewerkt aan de vaardigheden voor het groene boekje, vierden we St. Joris en hadden we kookwedstrijden. St. Joris was met de hele groep erg gezellig. We beleefden het verhaal van Joris en de draak, in beeld gebracht door een dia presentatie. Op de dia´s waren de rowans te zien die in kostuums lieten zien hoe Joris met de raak vocht. Vervolgens hebben we rond het kampvuur liedjes gezongen en symbolisch rozen verbrand. Aansluitend aan St. Joris hadden we een kampje en de volgende dag kookwedstrijden. Helaas kon ik daar dit jaar niet bij zijn want Gerben en ik hadden dit weekend het begin van onze kamptraining. In deze training van twee dagen die wordt gegeven door de regio afdelingen van Scouting Nederland, leer je hoe je het beste een kamp kan organiseren, wat daar allemaal bij komt kijken, zoals verzekeringen, ARBO en andere belangrijke zaken. Het thema van dit weekend was wel veelbelovend, we zouden namelijk op zoek gaan naar onze date, verzorgd door ´datingbureau hoopgebloos´.
De kookwedstrijden zullen ongetwijfeld een groot succes zijn geweest zoals elk jaar. Helaas kan ik niet vertellen wie de winnaar is geworden of wie er kleffe rijst heeft gegeten, verbrande aardappels of verkoold vlees (red. de kookwedstrijden waren een groot succes met de patrouille wolven als winnaar).
30 april is het Koninginnedag! Met de groep stonden we dit keer met een grote bungee-run op de brink. En het was een groot succes. Heel anders dan broodjes bakken, sprong nu iedereen die maar wilde op een groot lang luchtkussen. Voor de mensen die het niet gezien hebben een korte uitleg. Men neme 1 groot kussen van zo´n 12 meter lang en 4 meter breed, een hoop lucht en een flink stuk elastiek. Splits de het luchtkussen op in twee banen door middel van een wandje in het midden, zodat twee personen tegelijk kunnen rennen. Leg op dat wandje een rol klittenband en geef ze een blokje die zich aan de klittenband hecht. Nu komt de uitleg? Het leukste is het om met twee personen tegelijk dit spel te spelen. Ga als deelnemer aan het begin van de baan staan. Laat je door een stel fanatieke verkenners een lang stuk elastiek om de middel binden. Pak het blokje in de hand en ren met een rotgang over de baan om het blokje zo ver mogelijk op het klittenband in het midden te drukken. Maar pas op! Het elastiek is wel lang, maar gaan twaalf meter. Dus als je niet oppast vlieg je zo weer terug naar het begin van de baan!
Er waren veel kinderen, volwassenen en leiding enthousiast te maken om mee te doen aan de bungee run. Het weer was natuurlijk fantastisch, maar ook het enthousiasme van de kader-leden hielp mee aan de gezellige dag. Jongens nogmaals bedankt.
Na koninginnedag konden we eventjes genieten van de meivakantie en er stond al een jubileum op het programma. Dit hebben jullie natuurlijk allemaal al gelezen in de speciale jubileum nieuwsbrief van de vorige keer.
Na dit grootse feest gingen we verder met de voorbereidingen van een van de leukste kampen van het jaar het NPK. Er werd een heleboel themamateriaal gemaakt om ons een beetje op het tropische eiland thuis te laten voelen. Om ons subkamp helemaal in het oranje te steken verfden we heel, heel erg veel spullen oranje. Van jampotjes tot aan tv´s. Naast allerlei oranje spullen werden er mooie palmbomen gecreëerd, die er helaas in het troephuis beter uitzagen dan op NPK.
Iedereen deed lekker fanatiek mee en het leek wel een beetje of het NPK al begonnen was. Het begon ook al een beetje te kriebelen. Zeker toen we de opkomst erna de kisten gingen controleren en het materiaal klaarzetten. Op die dag wist je het gewoon, nog heel even en dan begint misschien wel weer het leukste kamp van het jaar. Wat we allemaal beleefd hebben kunt u verderop lezen in de nieuwsbrief.
Het NPK was weer geweest en dat betekend dat alle materiaal dat gebruikt was opgeruimd moet worden. Dit kost wel een halve opkomst maar ondanks dat hebben we met wat spelen na het opruimen een leuke dag gehad.
Op 11,12 en 13 juni waren Gerben (van der Vries) en ik er niet, want wij gingen (wederom) op leiding cursus. We zijn ditmaal afgereisd in de richting van Ommen. Hier vervolgden we de kampcursus met echt kamperen. Op ´Temptation Ommen´ leerden we onze dates die we hebben ontmoet op de vorige cursus pas echt kennen. We hebben keukens gebouwd, primitief gekookt en een hike gelopen. Gerben en ik hebben ideeën opgedaan die we kunnen gebruiken voor bijvoorbeeld een zomerkamp. Bijvoorbeeld wat te doen bij slecht of noodweer enz. Aan het eind van de cursus waren we geslaagd en kregen we onze kampbevoegdheid overhandigd. Gerben en ik hebben dus nu naast onze leidingerkenning een kamperkenning.
De verkenners hebben tijdens dat weekend eerst paaltjestrefbal gespeeld, waarbij door sommigen dapper met het hoofd werd afgeweerd. Na de ranja werd er nog tonnenroof gespeeld in 4 groepen. We hebben die dag spelen gedaan deels binnen en buiten. Een lekker potje trefbal, beren in het veel te hoge gras en een stoelendans vanwege de regen. De week erop stond alles in het thema van de TT en het EK voetbal. De verkenners kregen de opdracht een motor te pionieren die 1 iemand uit de patrouille zo snel mogelijk kon vervoeren. De race werd uiteindelijk gewonnen door de patrouille met Thijs ´Rossi´ Stad. Hierna was het tijd voor voetbal met ´bomen van verdedigers´ en ‘stammen die in de weg hingen’. We voetbalden namelijk niet in het veld maar in het bos. Italië en Spanje, beiden de grote verliezers dit EK namen het tegen elkaar op. Spanje moest het afleggen tegen Italië helaas. Deze voetbalwedstrijd was tevens het eind van de opkomst en tevens de een na laatste opkomst van het seizoen. Vrijdagavond zullen we met alle speltakken gezamenlijk het seizoen afsluiten.
En dan… het Zomerkamp! Wat we precies gaan doen en wat het thema is laten we nog even een verassing, maar dat horen jullie gauw genoeg (per brief). De voorbereidingen zijn al in volle gang en het hele leidingteam heeft er al erg veel zin in. We gaan met een hele grote groep van 23 verkenners op kamp, dus dat is vast gezellig!
Als leiding wensen we jullie alvast een hele goede zomer toe en hopen dat jullie veel plezier hebben met wat jullie deze zomer ook gaan doen. Iedereen tot zomerkamp en degenen die er niet zijn, tot het nieuwe seizoen 2004 / 2005!
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 3
(door: Rinnert Wierda)
We zijn met de verkenners weer op een te gek, cool NPK geweest. Het was een geslaagd kamp, prachtig dat het zo kan.
Vrijdag avond kwamen we aan. Eerst even de auto(‘s) uit pakken. Daarna de tenten op zetten en de spullen in de tent doen.
Zaterdag lekker vroeg opstaan en de keukens bouwen (dat ging redelijk vlot).
Rond 13:00 U was de GROTE opening. Thijs mocht meedoen met het ‘toneelstukje’ van ons (-de scouts-).
Toen het eeuwig vuur was ontstoken gingen we terug naar het terein om te eten en weer verder te bouwen. ‘s Avonds eten koken en was er ook nog wat, maar dat is mij ontschoten.
Zondag zoals gewoonlijk opstaan, eten, bijeen komen met ons subkamp, nog wat bouwen en knopen, eten, en ‘s middags een spel waarbij je een spel kan doen bij (bijna) elke groep van ieder subkamp en daamee kon je punten mee verdienen en als je het meeste punten had, had je gewonnen. lekker simpel… Er moest ook nog gekookt worden… 🙂
‘s Avonds liedjes zingen en het kader ging naar de rowans, stie-kem hoor…(uche) Maandag opstaan, eten, weer bijeen komen met ons subkamp en ‘s middags vrije tijd + bezoek middag van de ouders.’t Was heel leuk.
‘s Avonds koken en naar het koken alvast een beetje opruimen. Daarna waren er toneel stukjes van ieder subkamp. Thijs en ik(Rinnert) moesten gestrande zwemmers na spelen (en het was héééél koud). Er kwam toen een disco en op het eind de uitslag.
Dinsdag alles opruimen , afbreken, en schoonmaken en nog naar de centrale sluiting.
terug gekomen op het terrein de vrachtwagen in pakken en met de tAssen naar de bus gaan.
In de bus gingen de vermoeide mensen (Rinnert dus, red.) slapen.
|
|
(naar boven) |
Joop van der Knoop
(door: J. van der Knoop)
In 2005 wordt in Engeland na de eerste Europese Jamboree die in 1994 in Nederland gehouden was, de tweede Europese Jamboree gehouden.
Nou dat werd eens tijd zeg, maar dat komt voornamelijk doordat de wereld jamboree sinds 12 jaar weer eens in een Europees land gehouden wordt. De Eurojam en de Wereld Jamboree worden gehouden in het Hylands Park Chelmsford (Essex) in Engeland.
Er bestaat voor, tijdens of na deze Jamboree’s een mogelijkheid om op Brownsea Island te kamperen of het te bezoeken. Op het eiland Brownsea Island is ooit door B.-P. (Lord Robert Stephenson Smyth Baden Powell of Gilwell) in het jaar 1907 het eerste "experimentele kamp" gehouden met 20 verkenners. Deze verkenners waren jongens uit diverse gelederen van de bevolking die 8 dagen lang leerden hoe ze in de natuur konden overleven, en hoe ze volgens een code van eer konden leven. Het kamp was een groot succes, en leidde de publicatie van het boek "Scouting for Boys" ("Verkennen voor jongens") en de zeer snelle groei van scouting in de wereld.
Ik begrijp natuurlijk dat jullie geïnteresseerd zijn geraakt om misschien als JPG verkenners groep mee te gaan op de Europese Jamboree. Ga maar eens met jullie leiding praten. Zij hebben vast ook wel zin om op zomerkamp naar Engeland te gaan. Als jullie gaan moeten jullie op tijd met de voorbereiding beginnen. Hieronder vind je de links naar de engelse sites die extra voor deze Jamborees opgezet zijn. Ga eens een kijkje nemen en krijg dat echte wereld scoutinggevoel.
Voor de 2e Europese Jamboree ga je naar: http://www.eurojam.org
Voor de 21ste Wereld Jam-boree ga je naar: http://www.scouting2007.org
|
|
(naar boven) |
Het interview
(door: de redactie)
Erhard van der Vries, een scout in hart en nieren en loopt al een aantal jaren aan de Houtlaan rond. Ook zijn scouting verleden is niet mis.
Op zeven jarige leeftijd is Erhard begonnen bij de welpen. Zijn vriendje toen der tijd Erik-Martijn Dubbink heeft hem mee gesleept. Erhard was uiteraard meteen verkocht.
Zijn leukste kamp bij de welpen was het zomerkamp van 1988 Rally Parijs-Dakar die in Dwingeloo werd verreden. Er-hard was toen erg bang voor de voodoovrouw (Margriet Bakker). Na de welpen begon zijn carrière als verkenner. Erhard heeft het tot PL. Van de patrouille vossen geschopt. Hier was zijn mooiste ervaring waren de Poolkampen. De loodzware hikes door het witte Drentse landschap. Na de verkenners begon zijn tijd als rowan. Uiteraard is hier zijn mooiste ervaring de World Jamboree in Dronten van 1995. “Gewoon een heel lang kamp waar constant activiteiten werden georganiseerd en waar je heel veel indrukken opdeed”. Hij raad alle scouts aan om ook eens op een Wereld Jamboree te gaan. Na de Rowans werd Erhard stamlid en welpenleiding. Bij de stam werd zijn naam veranderd in Errie en bij de welpen heette hij Baloe. Met weemoed denkt hij terug aan de zaterdagmiddag opkomsten en vooral de zomerkampen. Met name het zomerkamp in Dwingeloo waar het land achter de horizon ontdekt werd en Terschelling waar hij opbezoek ging bij Robinson Crusoë, Vrijdag en de kannibalen met hun koeien-koppen waren zijn leukste welpenkampen. De stam is ook OK, lekker spelen in het bos met een vrachtwagen en toffe gozers. Met name de snowblast vindt hij te gek. “Alleen de laatste was iets minder”. In de Oostenrijkse Alpen heeft Errie afgelopen jaar zijn sleutelbeen gebroken.
Naast scouting is Erhard actief als student biologie in Groningen. Dat is ook de reden dat wij Erhard interviewen. Erhard gaat ons namelijk voor een half jaar verlaten omdat hij in Zweden gaat wonen. In Uppsala gaat hij een onderzoek doen naar DNA. “DNA is een soort kookboek van het leven. Alle recepten van de natuur zijn hier in te vinden. Hier staat bijvoorbeeld ingeschreven welke kleur ogen je krijgt, of je een jongetje of meisje wordt en welke kleur haar je krijgt.” Eind februari is hier weer terug. Uiteraard zullen we zijn belevenissen volgen in De Nieuwsbrief bij de AVD expeditions. De Nieuwsbriefredactie wenst Erhard veel plezier en succes.
|
|
(naar boven) |
Sinds de laatste Jubileumkrant zijn er geen jubileumactiviteiten meer geweest.
Terugkijkend op de afgelopen maanden, kan het jubileumjaar al niet meer stuk. Zoals beloofd in de vorige jubileumkranten kijken we in deze jubileumkrant nog eens terug op de St. Joris viering en op 8 mei.
Na de zomervakantie zullen er nog een aantal jubilemactiviteiten zijn met als hoogtepunt natuurlijk het gezamenlijke herfstkamp in Ommen. Wij, de redactieleden, zullen daar ook zijn om er een jubileumkrant in elkaar te zetten en na het herfstkamp is er voor iedereen een CD-rom met foto’s en verhalen van het heden en verleden.
|
|
(naar boven) |
PAG-post
(door: Peter Miedema)
Sinds de laatste nieuwsbrief is er in PAG land weinig gebeurd.
Op de reünie van de groep waar we natuurlijk aanwezig waren, mochten we de groep een cadeau aanbieden. Door het grote succes van de PAG rally hebben we een cheque aan de groep kunnen overhandigen. Als symbool is er een collage gemaakt van foto’s van de deelnemende voertuigen. Deze heeft inmiddels een plekje in het gebouw gekregen en hangt naast de keuken. Voorzichtig wordt er al gesproken over een 2e editie van dit evenement.
Zondag 20 juni was het tijd voor de traditionele PAG BBQ! Ondanks het minder fraaie weer wisten toch ruim 25 man /vrouw/kind de weg naar de Houtlaan te vinden. Vanaf een uurtje of 3 steeg de rook van de barbeque omhoog en maakte in menigeen een topkok los.
Tijdens het naar binnen werken van dat heerlijke vlees werd hier en daar een kind geplaagd met het feit dat net hun pony in rook was opgedaan… Gelukkig maakten lolly’s en bellenblaas weer een hoop goed! Het was een gezellige middag.
Wat doet PAG nog verder? Komende zomer staat er een kampeerweekend gepland ergens in de bossen van Drenthe. Gaan er nog een aantal leden naar de NJ en na de zomer gaan we weer vrolijk verder.
PAG wenst je een fijne zomer!
|
|
(naar boven) |
Uit den ouden doosch
(door Marjan de Visser)
Uit het scoutingblad “de padvinder, 1915”
Wat men de opbruischenheid der jeugd noemt,
Is dikwijls niet anders dan een zekere mate van
Onrijpe kracht, die in nuttigen arbeid zal omgezet worden, als er slechts een gunstige gelegenheid voor geopend wordt.
Waar zijn zij?… de kranige, jeugdige mannen,
De goeden van hart, en de vrijen van geest,
Die laksheid en sleur uit hun daden verbannen
Die durven en handelen, en doen onbevreesd??
Wanneer gij uw eigenaardigheden wenscht te kennen, ga dan met jongens om en vindt uit, wat zij achter uw rug van u zeggen.
Het zal een uitstekende les zijn.
|
|
(naar boven) |
Een dagje mee met de AVD
(door: Julissa van der Blij)
Maandag 31 mei was het dan eindelijk zover: ik mocht stage lopen bij de AVD. Na een zeer helder gemaakte afspraak eerder die ochtend, kon ik om 10.00uur beginnen.
Maar wat gebeurde er mij op deze lang verwachte dag?? De wintertijd was op z’n zomers gegaan deze lente (of anders-om), in ieder geval was ik niet bij de tijd en zodoende kwam ik te laat!!! Maar gelukkig toen ik kwam aangehuppeld bij de AVD-tent op het middenterrein waren de mannen nog maar net bezig, de jeux de boules ballen waren nog maar net uitgepakt en de eieren nog niet gebakken. Het beloofde een zware stage-dag te worden.
Nadat ik mijn verontschuldigingen had aangeboden voor het te laat komen, maakte mijn stagebegeleider Johan mij duide-lijk dat hij mij niet meer kon gebruiken op deze drukke dag als ik te laat kwam… Maar gelukkig ving Dirk Jan mij op. Hij had wel een klusje voor een te laatkomer.
Ik zag de bui al hangen:
gereedschap schuren, dixie schoonmaken, overallen wAssen. Maar wat schetste mijn verbazing?? Ik, (Cupido, dus vrouw, zonder technische opleiding) mocht samen met Dirk-Jan aan Lex klussen. De lasnaden van de nieuwe bodemplaat moesten geslepen, gestaalborsteld en ingezinkt worden. Op mijn eerste officiële stagedag had ik de enorme eer om onder Lex te mogen liggen!! Maar het werd nog beter, ik kreeg zelfs zo’n prachtige en sexy oranje tuinbroek aan. Mijn dag kon niet meer stuk!
Ik werd op de klus goed voorbereid, door eerst droog te oefenen, voordat ik daadwerkelijk met een powertool onder Lex zou kruipen. Na een kritische beoordeling over mijn oefenobject, kwam het moment supreme al dichterbij… Met trillende handjes en droge mond (van de spanning…) pakte ik de slijptol stevig vast en gaf ik mezelf helemaal aan Lex. Om hem heengevouwen sleep ik de ruwe kantjes eraf (hmm, eigenlijk was dit toch een typische vrouwenklus).
Het was een zware en inspannende klus, maar Dirk Jan liet me geen moment alleen en stond me materieel (gebakken eitje, kopje koffie) en emotioneel goed bij. Ook als mijn werk zeer kritisch werd bekeken door meerdere stamleden (een vrouw onder Lex, met een flex???!!), hield Dirk-Jan me op de been.
Aan het einde van de dag begon de tijd te dringen en kwamen er andere spoedklussen tussendoor, maar ik wilde Lex niet in de steek laten. Gelukkig kwam PalinG helpen om de puntjes op de i te zetten zodat ik voor het eten de nieuwe bodemplaat nog met een mooi grijs bescherm-laagje kon inspuiten. Want ik zou niet willen dat Lex een nacht op het NPK zonder bescherming zou moeten doorbrengen. Tegen 16.30uur stapte ik trots, maar ook met spijt uit de oranje tuinbroek. Deze klus was geklaard!
Tot mijn grote vreugde hoorde ik dat ik na het eten met Max mee mocht rijden om hout in te laden. Weer zo’n leuke klus. Onder de bezielende leiding van Nike mocht ik 6 meters in en uit de vrachtwagen laden. Daarnaast kon ik de 1e klas klim-kunsten van Doedel van dichtbij aanschouwen (welke beduidend beter doordacht waren dan die van de Fraeylema..) bij het afbreken van enkele poorten op het Dwekkers terrein.
Om 23.00 uur dronken we nog een glaasje vla voordat de laatste klus zich aandiende. Maar gelukkig gaf Dirk Jan, als bezorgde stagebegeleider, mij vrijaf, want ik kan de hele dag meelopen, ik kan jeux de boules gaan spelen, ik kan een oranje tuinbroek aantrekken, maar de ultieme doener-mentaliteit van de AVD is niet te evenaren! (zelfs niet voor zo’n adhd Cupidoos als ik).
Na nog een drankje en een dansje die avond, was de dag toch echt voorbij. Mijn eerste officiële stagedag bij de AVD was mooier dan ik ooit had durven dromen, intenser dan ik had verwacht, in 1 woord: fantastisch!
AVD bedankt! (en Dirk-Jan natuurlijk extra bedankt voor de goede zorgen!)
|
|
(naar boven) |
Van de voorzitter
(door: Mario Fokkens)
Na een druk program schuif ik na het lezen van mijn e-mail nog maar eens goed voor het toetsenbord en begin met het schaamrood op de kaken mijn stukje te schrijven. U moet weten dat ik reeds meerdere malen beterschap, bier en andere zaken heb beloofd en dit alles onder het motto “mijn stukje komt op tijd hoor”…
Niet dus… en weer vroeg de redactie om mijn bijdrage. Nu moet ik zeggen dat de dreigementen ook hun werk deden.
Maar terug naar het hier en nu. Nog een aantal keer en dan zit het seizoen 2003 – 2004 er weer op. Nog wel op kamp, maar dat was het dan. Ik kijk met veel plezier terug naar de afgelopen tijd. Het was met name de tijd van het jubileum en het NPK. Om met het jubileum te beginnen. Naast dat het weer ons zeer goed gezind was, vind ik dat we als groep ook gezegend zijn met een groep mensen die met veel enthousiasme, doorzettingsvermogen, creativiteit en organisatiekunde een heel mooi en goed georganiseerd feest hebben gemaakt.
Ik weet dat het voor hen veel tijd en energie heeft gekost om dit feest zo te maken en ik kan zeggen dat ik bijzonder trots ben dat deze mensen deel uit maken van onze groep.
Daarnaast zit er voor de meeste mensen nog een jubileumkrant in het verschiet, dus u zal zeker nog op de hoogte gebracht worden van de dag.
Dan kijk ik nog kort even terug op het NPK, ik ga er namelijk van uit dat u verderop uitgebreid de verhalen te horen krijgt. Mijn indruk was dat de groepen van de JPG zich dit jaar goed in de thema’s hebben ingeleefd. Ik heb veel blije gezichten en plezier gezien tijdens mijn korte aanwezigheid. En volgens mij gaat het daar om bij een kamp als het NPK.
Goed voor de vroege vakantiegangers, veel plezier bij uw reis en wees voorzichtig. De scouts die straks nog op kamp gaan… heel veel plezier en waarschijnlijk tot ziens… En de rest hoop ik binnenkort aan de Houtlaan te mogen ontmoeten.
|
|
(naar boven) |
Het seizoen zit er weer bijna op. We zijn al weer druk bezig met de voorbereidingen voor het zomerkamp, maar wat hebben de welpen het afgelopen seizoen allemaal weer gedaan.
Veel welpen zijn druk geweest met het halen van de sterren-eisen. We hebben veel intelligente welpen gezien die ons bijvoorbeeld van alles konden vertellen over elektriciteit, een goede platte knoop en mastworp konden maken en hebben laten zien dat ze nooit meer ergens te laat hoeven te komen, want klok kijken kunnen ze als de beste. Ook hebben de welpen hard gestreden om de wisseltrofee voor het nestenklassement te bemachtigen. Tijdens de opkomst van 19 juni zal hier de beslissing over vallen. Dit wordt een spannende finale met een leuke prijs voor het winnende nest. Wie o wie zal hem dit jaar winnen.
Maar dat is nog niet alles, de welpen kunnen nu heel goed routes lopen met behulp van een strippenkaart (nee ouders, niet voor de bus) en bolletje pijltje. En zelfs kunnen zij met een kompas een route lopen, ja verkennersleiding er komen een aantal toppers naar jullie toe het volgende seizoen.
Daarnaast kunnen de welpen eerste klas broodjes bakken, tenminste als je niet let op de zwarte stukken. Ook hebben we hard geoefend op de opening en sluiting, nu kan dat hier en daar nog wel iets beter, maar verder shampoo!
Maar we zijn er nog niet, ook dit seizoen zal worden afgesloten met een gezamenlijke laatste opkomst (of is deze nu al geweest?). Dan kunnen de welpen aan de verkenners en rowans laten zien dat zij al echte scouts zijn. En de grote topper aan het eind van het seizoen is natuurlijk het zomerkamp. Ik zal een klein tipje van de sluier oplichten; alle welpen zullen in rokjes lopen!
Als leiding kijken wij terug op een leuk seizoen en kijken vooruit op een vast nog leuker seizoen. Helaas zullen ons oudste welpen ons gaan verlaten, maar we krijgen er ook nieuwe welpjes voor terug, maar dat allemaal in het volgende seizoen.
|
|
(naar boven) |
Rimboe Ronald
(door: Ronald Rimboe)
Ik heb begrepen dat de welpen op zomerkamp gaan naar Schotland. Jaren geleden ben ik daar ook een keer geweest. Jullie zullen mij vast niet geloven, maar ik heb het monster van Loch Ness gezien.
Om jullie als welpen al wat voor te bereiden heb je hier een verhaal over dit monster. Het monster van Loch Ness is een inmiddels legendarisch beest dat in de diepte van het meer van Loch Ness [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][high-lands in het noorden van Schotland] schijnt te leven.
Nellie, zoals het monster liefkozend door de plaatselijke middenstand wordt genoemd, meet waarschijnlijk 12 tot 15 meter en heeft een lange, slangachtige nek. Men gaat er vanuit dat het een vrouwtje is, hoewel niemand het beest van zó dichtbij heeft kunnen zien, dat dergelijke details zichtbaar waren. De ‘sightings’ [waarnemingen] van het beest gaan terug tot het jaar 565 na Christus toen de Ierse Heilige Columba beweerde de Niseag (de Celtische naam voor Nessie) te hebben gezien tijdens de begrafenis van een man die eerder door het monster was gebeten. Nellie heeft zich in de daarop volgende eeuwen een enkele maal laten zien tot de frequentie van ‘sightings’ in de 19e eeuw plotseling toenam. Het meest beroemde geval betreft waarschijnlijk de ‘sighting’ in de zomer van 1933. Op die dag zagen de heer en mevrouw Spicer, net terug van een uitstapje naar Londen, een monster de weg oversteken met een beest in zijn bek om vervolgens in het meer te plonsen. Deze gebeurtenis trok de aandacht van de wereldpers en Nessie werd binnen de kortste keren een internationaal fenomeen. Sinds die tijd zijn veel expedities ondernomen om het monster op te sporen, maar geen enkele heeft op een succesvolle manier het bestaan van Nellie kunnen aantonen.
De stroom van waarnemingen, foto’s/films en video-opnames neemt echter nauwelijks af en groeit gestaag.
|
|
(naar boven) |
De redactie was natuurlijk ook aanwezig op het jubileumfeestje van 8 mei. Vele oud leden zagen wij gedurende de dag een bezoekje brengen aan de Houtlaan.
De algemeen coördinator sprak van een succes volle dag, waarin alles onder controle was. ‘s Middags konden de oud leden een kijkje nemen bij de verschillende speltakken die om het gebouw heen bezig waren met verschillende scouting activiteiten. In en om het gebouw lagen oude logboeken, foto’s enz. om te bekijken en natuurlijk werd er veel bijgepraat. Na de borrel was er een koud buffet, die menig bezoeker versteld deed staan, complimenten aan het keukenpersoneel en natuurlijk aan de food- en beverage managers. ‘s Avond was er een groot feest tot in de late uurtjes. Menig oud lid beloofde bij vertrek zijn gezicht eens vaker te laten zien.
Voor de liefhebbers liggen er nog jubileumkranten van deze dag in de leidingruimte.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 2
(door: de Hopman)
Oranje boven, oranje boven, leve subkamp 4
Een paar dagen na het NPK komt deze yell nog regelmatig in mijn hoofd voorbij, net zoals de vele andere yellen die de verkenners tijdens het NPK regelmatig scandeerden. Nog wat vermoeit en hier en daar een spierpijntje (de oude wijze hopman is ook de jongste niet meer), dwalen mijn gedachten af naar 28 mei.
Vol enthousiaste komen de verkenners aan in de Marnewaard. Her en der ligt ons materiaal al verspreid over het terrein. Na een welkomstwoordje van Berend kunnen de patrouilles beginnen met het opzetten van de tenten en bouwen van de keukens. De patrouilles gaan voortvarend van start en de eerste tenten staan al snel. De patrouille vossen baalt er niet eens van dat ze de rijgtent hebben, en ze hebben hem even snel staan als de andere patrouilles. De leiding kan natuurlijk niet achterblijven en heeft al snel het een en ander staan. De hopman en assistent-hopman houden zich bezig met de fourage- en EHBO tent en hebben al snel alles verhoogd en waterpas staan. Dat je hier geen waterpas voor nodig hebt is weer gebleken, als je maar je “officiële meetplankje” en een blikje “tomatenpuree” hebt. Na een paar uur gebouwd te hebben, wordt alles opgeruimd en maken we ons klaar voor een hernieuwde kennismaking met onze familieleden (de andere Oranjes), en daarna maken we kennis met de andere families. De zweer zit er in ons subkamp gelijk in en we yellen alle andere subkampen naar huis. Na nog even wat gedronken te hebben om de peutlampen (er mocht immers niet gestookt worden) konden de verkenners hun bed opzoeken.
Na een koude nacht waarin de senior leiding een aantal keer zijn wakker geworden van de vaandrigs en aspirant vaandrigs (het zijn soms net…), wordt ik om 06.30 uur wakker van mokerslagen, fluitjes en een boel geschreeuw. Ik denk nog, kan de leiding van de buren hun verkenners niet in bedwang houden en afspraken maken over het tijdstip dat ze er uit mogen, maar als ik dan om 08.00 uur de tent uitkruip zie ik op ons kampterrein meer palen in de grond staan dan de avond ervoor en vind ik in de tenten verkenners aangekleed en wel met fluitjes in hun mond.
Na een paar broodjes ging iedereen weer aan de slag en al snel begon ons kampterrein er gezellig uit te zien. Hier en daar hebben we nog even een keuken verplaatst en voor we het wisten waren we al aan de lunch
toe. Om 13.30 uur verzamelden we met alle familieleden bij de koningen (it’s not true, it’s a ligh, the are not gay). We liepen met alle families naar de cen-trale opening waar we tezamen met alle andere speltakken het NPK officieel openden. Vlaggen werden gehesen, wetten werden voorgelezen, het eeuwig vuur werd ontstoken en de speltakken presenteerden zich. Na de opening snel terug naar ons eigen kampterrein, waar de rest van de middag besteed werd om de laatste hand te leggen aan ons kampterrein.
Tussen 17.30 en 19.30 uur mocht er gelukkig wel gestookt worden zodat alle scouts op hun vuurtafels het eten konden be-reiden. Chili stond er op het menu, en ik heb in ieder geval lekker gegeten.
‘s Avonds werden er spelen gespeeld in het subkamp, waar onze jongen lieten zien dat er niet te spotten is met de JPG. Na de subkamp spelen was er nog een spel tussen de verschillende subkampen. Om de andere families het idee te geven dat zij ook wel wat konden, lieten wij hun winnen.
Laat op de avond hadden de verkenners tijd zich op te maken, want we hadden het oranjebal, waar natuurlijk geschuifeld moest worden met de vele dames. En dat er meiden aan de haak waren geslagen, hebben we geweten. Als leiding stonden we na zaterdagavond niet meer raar te kijken als ons terrein werd overspoeld door kudde padvindsters of als je een tent opentrok er 1 JPGer met 4 meisjes inlag.
Zondagochtend hadden de verkenners tot de lunch vrije tijd. Dat een enkele vaandrig dit erg goed uitkwam bleek wel aan hun houding, ze hadden het gisteravond iets te gezellig gehad. Na de lunch waren er de wisselschildwedstrijden. Per patrouille gingen de verkenners er op uit om spelletjes te spelen en daarmee punten te verdienen. Tijdens het grote eindspel (ongeveer 70 patrouilles) won de patrouille wolven. Prachtig dat het zo kan.
Om 17.00 uur kon er weer gekookt en gestookt worden, om macaroni te maken, en ook dit keer smaakte het uitstekend. ‘s Avonds waren er eerst weer spelen tussen de verschillende subkampen en daarna was er kampvuur met liedjes maar zon-der vuur. Na een kopje warme chocolademelk was het al weer tijd voor de niet kaderleden om te gaan slapen. De kaderleden hadden nog kaderraad waarin de peutlampwachten verdeeld werden (verkenners geloven ook alles).
De kaderleden, die na het kaderraad ook z.s.m. naar hun tent gingen (zouden ze moe zijn?), kwamen al snel terug om ons te vertellen dat er bijna geen verkenner in de tent lag. Wij naar de tenten toe, en daar komen de verkenners aan, ze waren nog even een blokje om geweest. De verkenners snel hun tent in en dan beginnen, tot onze stomme verbazing, de kaderleden hun tanden te poetsen en zich te wAssen. Dat hebben ze nog nooit gedaan voor het slapen. Zouden ze iets van plan zijn? Nee toch, onze jongens zouden er toch niet uitgaan…
‘s Nachts moeten de assistent Hopman en ik op ronde (de NPK staf wou graag weer van onze diensten gebruik maken) en tot onze grote verbazing komen we halverwege het rowan terrein het kader tegen. Ze waren verdwaald na het toiletteren en konden onze tenten niet meer vinden. Dat kan natuurlijk gebeuren en we hebben het kader de goede weg terug gewezen.
Maandagochtend hebben we gelukkig iets langer kunnen slapen (sommige verkenners, ik noem geen namen Rinnert, zouden het anders niet vol gehouden hebben). Na de opening een broodje en toen wat vrije tijd. Iedereen moest wel in de buurt van het kampterrein blijven, want niemand wist hoe laat de gezamenlijke brunch van het subkamp precies zou gaan beginnen. Uiteindelijk bleek de brunch pas om 12.30 uur te beginnen. Om de grootste honger te stillen mocht iedereen vast een glas van onze cocktail proeven, dom natuurlijk want zoveel alcohol op de lege maag … Al snel lag de eerste verkenner ziek op bed met een teiltje naast zich. De brunch schijnt een groot succes geweest te zijn, ik heb het zelf alleen moeten missen, omdat ik bij de zieke verkenners op het kampterrein achterbleef.
Na de brunch stonden al snel de eerste ouders te trappelen bij de poort om hun geliefde zoontjes te begroeten. De verkenner lieten zich even begroeten en begonnen toen gelijk te eisen: “we gaan nog wel naar ‘t Seepeert toch”, “heb je wel geld bij je” en “heb je nog snoep bij je”. Het leek wel alsof de verkenners het hele kamp nog niks hadden gehad. De kaderleden gingen heel anders met hun ouders om. “He pap, gooit die tas met eten maar in de tent, zie je morgen weer. Ik heb het druk met de vrouwen”. Gelukkig hadden wij een kopje thee voor de ouders, zodat ze toch niet voor niks waren gekomen. Na dat alle familieleden weer in de file stonden naar Assen, konden de vuren weer opgestookt worden, waarop de aardappelen en hamburgers gebakken konden worden. Na weer een lekkere maaltijd., konden de keukens afgebroken worden. Op een gegeven moment werd al het materiaal met rust gelaten, doken de verkenners de tent in en kwamen er uit met toilettas om zich op te maken voor de disco. Liters gel werden in 3 minuten in het haar gesmeerd. Na de toneelstukjes was er eindelijk tijd voor de disco. Dankzij de dating-service van Roos en Wilma had iedere verkenner een leuke padvindster aan de haak geslagen en werd flink op los gedanst.
De stekker moest er helaas om 23.00 uur al weer uit en onder luid boe geroep begaven wij ons naar het kampterrein, waar nog geen verkenner te bekennen was. Wij hadden de peutlamp al weer hoog branden toen de eerste verkenners terugkeerden met de grootste verhalen. Sommige verkenners hadden hun vriendinnetje zelfs nog even meegenomen. Na een glaasje drinken, wat chips en een kamp-evaluatie (het was een geslaagd kamp) was het al weer tijd om de slaapzak op te zoeken en daar lekker in te gaan liggen!!!
Dinsdagochtend vroeg opgestaan (Blom gaf eindelijk eens het goede voorbeeld), ontbeten en toen het kamp nog even af-gebroken. Tussendoor nog naar de sluiting geweest, waar het eeuwige vuur werd uit gemaakt door de winnende groep; de Freylema Vendel.
De terugreis is zeer voorspoedig verlopen, en in Assen was de vrachtwagen snel uitgepakt.
Met de gedacht dat we nog maar 360 nachtjes hoeven te wacht en tot het volgende NPK viel ik ‘s nachts in slaap.
We zijn tijdens het NPK 15e geworden in de eindscore en zelfs 7e op het thema. Goed gedaan jongens, het is lang geleden dat de JPG zo hoog is geëindigd. Volgend jaar bij de eerste 10?
|
|
(naar boven) |
– Bram en Yoshi (welpen) opeens heeeeel dik waren door alle kleren over elkaar heen aan te trekken?
– er sommige welpen al hard snurken (dat belooft wat voor later)?
– droog gras goedkoop speelgoed is (tip?)?
– de verkenners erg in trek waren bij de vrouwen
– er soms wel 30 meiden op het kampterrein rond liepen.
– de verkennersleiding er door andere groepen op aan werd gesproken dat er ‘s nachts JPGers hun meiden wakker hielden
– Snoko ook over gras kan snowboarden
– Laurens (rowan) jarig was tijdens het NPK
– hij het er flink van genomen heeft.
– er ‘s nachts niemand meer bij hem in de tent wou slapen
– Tabaqui (gastleiding bij de welpen) de gewonnen prijzen van ons subkamp heeft gestolen?
– wij voor het eerst een tafel hadden in de grote tent (met een tafelkleedje)?
– de AVD het volleybaltoernooi heeft gewonnen
– een aantal supporters zich lieten horen
– de welpen allemaal een kampinsigne hebben gehaald?
– je de verkenners alles wijs kunt maken
– de PL’s peutlamp-wacht hebben gehad
– Boels vast heeft gezeten met Max!!!
– de NPK containers nr. 1, 2 & 3 er weer geweldig uit-zien.
– de welpen heel moe waren aan het eind van het kamp (de leiding niet hoor!)?
– sommige stamleden ook
– zij dinsdags tijdens het avondeten in slaap zijn gevallen.
– het kader ‘s nachts verdwaald is.
– de Hopman en assistent Hopman hun de weg moesten wijzen.
– het kader niet wil zeggen wat er die nacht met de blauwe tent is gebeurd.
– er ‘s nachts rowans op het verkennersterrein liepen.
– zij opzoek waren naar een aantal vrouwen
– het onbekend is of het om padvindsters ging of om leiding
– de stam een nieuwe sport heeft ontdekt “jeu de boels”.
– de rowanbegeleiding hun nieuwe tent heeft ingewijd.
– Sommige leiding volgen jaar een zusbro-kamp (zussen-broertjes) kamp wil i.p.v. een vazokamp (vader-zoon).
|
|
(naar boven) |
De afgelopen twee maanden was het voor mij, Peter vd Berg AKA Kinky, de eer om uitgezonden te worden namens de AVD naar het buitenland. Dat kwam mooi uit want ik was net als mijn vriendin Miriam P. net klaar met mijn studie.
De keus viel op China. Omdat de nieuwsbrief dusdanig veel kopij aangeleverd krijgt, was er helaas slechts nog een pagina over om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik kan daarom alleen een korte indruk geven over het leven in China.
Eerst even een korte introductie over de rondreis die ik samen met mijn vriendin heb gemaakt. We zijn acht week in China geweest. Daarvan de eerste twee en de laatste week in Shanghai. Hier vandaan vlogen we weer terug naar Nederland. In de andere vijf weken zijn via de trein in een rondje door heel China heen gereisd via Kunnming, Chengdu, Xian, Beijing en Dalian. Allemaal relatief grote steden. Vanuit de grote steden hebben we af en toe uitstapje gemaakt naar het platteland.
China is een groot land met veel inwoners. Je beseft het pas echt als je daar rond loopt in een stad. In Shanghai, zo groot ongeveer als de provincie Utrecht, wonen bijvoorbeeld alleen al 16 miljoen mensen, evenveel als hier in heel Nederland dus. Dat moet ook wel want er zijn inmiddels 1300 miljoen Chinezen op deze aarde. Wij geloven dat zeker want Chinezen kom je overal tegen, op de gekste tijd en op de gekste plaatsen. Altijd lopen er wel mensen rond en zijn er mensen aan het werk. De meeste Chinezen kennen een zesdaagse werkweek. Een moment waarop iedereen tegelijk weekend heeft bestaat niet. De een is op maandag vrij, de ander is op woensdag vrij en ga zo maar door. Weekenddrukte bestaat hier dan ook niet. Het is hier altijd druk. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat.
Het Chinese eten zoals wij dat hier kennen in Nederland zul je in China niet tegenkomen. Chinezen eten werkelijk waar alles wat leeft en eetbaar is. Het criterium daarbij is: dat zolang je er niet direct ziek van word je het kunt eten. De gekste dingen eten de Chinese bevolking. Alle mogelijke onderdelen van
koeien, varkens, kippen, eenden, slangen, slakken, schelpen, vissen (kwallen, inktvissen en talloze andere vissen), schildpadden, katten en kikkers worden gebruikt in talloze gerechten. De zwemvliezen van een eend bijvoorbeeld zijn een ware delicatesse. Net als de ogen van varkens, de tong van koeien en darmen van een eend. Wij hielden het maar zoveel mogelijk bij groeten maar moesten vaak om belediging van de gastheer of vrouw te voorkomen eraan geloven. Op de kat na hebben we dan ook alle bovengenoemde dieren op ons bord gehad en moeten proeven.
Tja, het is maar wat je lekker vindt en wat je gewend bent. Wij konden er in ieder geval niet echt aan wennen. Voorlopig houden we het terug in Nederland maar gewoon weer bij een stukje kipfilet en een lekkere karbonade.
Tot slot nog even een paar aardige feitjes. Rondreizen in China betekende voor ons: 24 uur in het vliegtuig zitten, 36 uur varen op een ferry, 112 uur in krappe treinen doorbrengen en vele kilometers per benenwagen en volle bus die we moesten afleggen om uiteindelijk weer veilig terug te kunnen keren in Nederland. In totaliteit hebben we in de afgelopen twee maand bijna zo’n 30.000 kilometer afgelegd tijdens onze reis.
Terugkijkend is de ervaring in China super geweest. Alles is er totaal anders, de taal, de mensen, de cultuur, de omgeving en natuurlijk ook het eten.
China is zeker weten een bijzondere ervaring en ik kan het iedereen aanraden.
Zaijian! (tot ziens)
|
|
(naar boven) |
Stamgezwam
Sportief en Oranje!
(door: PalinG)
Wij hadden zin in het NPK, dat is wat ik de laatste keer schreef. En dat was ook zo. U zit natuurlijk al weken te wachten op de verhalen. Nou ik ook, want de Redactie van de Nieuwsbrief is niet erg snel 😉
In de aanloop naar het NPK, of eigenlijk elk kamp, moet er altijd weer een hoop gebeuren. Niet alleen het inpakken, maar ook materiaalonderhoud en inkopen moeten gedaan worden. Als de stam dan op de woensdagmiddag voor Pinksteren verzameld BIJ of in het gebouw, moet alles klaar zijn. Inpakken en wegwezen… dat zou het mooiste zijn. De werkelijkheid is weerbarstiger. Het begon al met Lex, die nog even zijn voorwielen met nieuwe bandjes aangedraaid moest krijgen. Geen probleem, maar het moet wel even gebeuren. Onderweg moesten we nog even een deel van AVD Groningen oppikken. Zo gedaan, moesten we vervolgens op zoek naar een rubbertje voor Max. Daarna handen wAssen… het rubbertje monteren… weer handen wAssen… een hapje eten… etc. Beaucoup tijdverlies dus.
En toen we, met ons geduld behoorlijk op de proef gesteld, dan eindelijk de Marnewaard inreden, pinkte menigeen een traantje van geluk weg. Wij niet natuurlijk, maar de Pivostaf, de KDS, etc.
Enthousiast begonnen wij saamhorig met het uitladen van Max en Lex. We pakten tent uit, en does, tap, tafels, banken, vuurbak, kisten, cola en vla. Vele handjes maken licht werk. We zetten samen de stamtent op, bouwden bar en does, zetten vuurbak neer en hakten hout voor het kampvuur. Ondertussen zette Antoon zijn eigen tentje op. Ja, samen is niet alleen. Eenmaal ons eigen kwartier gemaakt, werd het tijd voor bezinning en een toetje bij het kampvuur. Het heerlijk avondje was gekomen. Met nog vijf van zulke avonden in het verschiet, vermaakten we ons prima. Maarten hapte snoep, Boels en Errie hielpen hem, mijn P.A. droop ervan. Prachtig.
De opbouw van het NPK verliep dankzij de goede wenken van Sjors & Sjerrie voorspoedig. Sjors had helaas andere verplichtingen dus die kwam wat later.
De opening van het kamp is voor de stam het officiële einde van de opbouw. Tijd voor andere bezigheden. Klein kluswerk en ontspanning. Terwijl voor de deelnemers het spel begint zit voor ons het eerste deel erop.
De nieuwe materiaalmeester van het NPK is een druk baasje. Miedema is de man. Maar tot zijn en onze grote schande nog steeds niet volwaardig. Tijd om daar eens wat aan de doen. Zaterdagmiddag, na de opening, kreeg hij zijn kans. Supermarc toonde karakter en is een voorbeeld voor zijn generatie. Bepaalde vaandrigs kunen daar duidelijk een voorbeeld aan nemen. Laat op de avond konden Petor en Marc trots hun schouders tonen. Goed bezig.
De rest van de stam bracht het weekend vooral door op of rond de sportvelden. Zo won de AVD de eerste prijs in de volleybal-competitie van de pivo’s. Stofko boarde achter Max over de horizontale pistes, totdat het ondeudelijke Nideckermateriaal het begaf. En AVD1 leerde AVD2 een lesje balwerpen op het WK jeux-des-boels. Wie wist dat de Avd ook zomers zo sportief was?
Tussen alles door werden nog even diverse stages afgewerkt. MedMan en Julissa bij ons, Doedel bij de keuken. Leerzaam en goed voor de onderlinge verstandhouding. Wij zijn weer trots op onze stagiaires. Zijn lieten zich door eventuele vooroordelen niet uit het veld slaan en hebben onze hoge verwachtingen overstegen. MedMan deed fysieke arbeid en Jullissa kluste met powertools aan Lex. Beide leverde beelden op die even schrikken zijn, maar desondanks prachtig.
In de avonduren, als gebrek aan zonlicht de lol aan het klussen en sporten doet vergaan, vermaakten wij ons door het uitgevaar-digde vuurverbod, voornamelijk in tenten. Bij onszelf met spijkerslaan, een goed gesprek of lulverhaal, rond of in de Kruk, of bij meer of minder bevriende buurstammen. Ieder heeft zo zijn vermaak, flyers uitdelen, huiginspectie, fotografie… als je maar -zoals de kampleider bij de opening (ver)sprak “zorg(t) dat je voldoende drinkt”- en op tijd het licht aandoet.
De afbraak liep evenals de rest van het kamp voorspoedig, hoewel dat er nog even om spande, de weer dreigde na een lange periode van droogte plots om te slaan. Gelukkig kwamen de tenten schoon en droog binnen. Dinsdagavond vermoeid, met een prachtige week achter de rug, kwamen wij droog binnen, niet schoon.
Op de avonden rond het NPK leerden we nog even dat verkeersveilig gedrag evolutionair verstandig is, want we zijn niet op de wereld gezet met het doel een cel te delen. Voetbal is veel belangrijker, wij houden vol, de bal is rond. Als het maar oranje is die de bal heeft. U mag ons feliciteren met de winst op de Nationale Jamboree.
|
|
(naar boven) |
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]