Nieuwsbrief, jaargang 24, nr. 5
Inhoud:
Redactie, Hordenieuws, Rimboe Ronald, Hordenieuws 2, Troeppraat, Joop van der Knoop, Stamgezwam
Omdat bepaalde iemanden van de redactie het nodig vonden om gelijk na het pinksterkamp naar Borger te vertrekken, zitten we nu in Borger in een bungalowtje een poging te wagen om de allerlaatste nieuwsbrief van dit scouting seizoen te maken.
In Borger is een Olympisch dorp ingericht voor de EK voor gehandicapten. Van de stam lopen hier wat poppetjes vrijwilliger te spelen. Sommigen voor housing, anderen voor transport. Housing schijnt het coolste te zijn. Hier is de redactie te gast. Helaas is er weer iemand bij de redactie die wat anders voor laat gaan (werk), zodat we hier maar met z’n drieën zitten. Hij denkt waarschijnlijk dat hij na één keer nieuwsbrief gemaakt te hebben, zijn sporen al verdient heeft. Helaas werkt dit niet zo bij uw redactie. Omdat hier in Borger de telefoon nog niet aangesloten is, is er geen internet en kunnen we dus alleen dit stukje typen. Helaas een dunne nieuwsbrief dit keer. Jammer van al die leuke stukjes die ongetwijfeld ingeleverd zijn op NPK-dinsdag-avond. Een leiding is meestal al dinsdagmiddag al thuis, dus een stukje schrijven voor het slapen gaan is dan toch niet te veel moeite?
Onze nieuwsgierigheid popelt naar alle belevenissen van welpen, verkenners, rowans en stam. En omdat wij hier nog geen stukjes kunnen openen, blijven ook wij hoopvol afwachten. Gelukkig rest hier dan nog wat ruimte voor een terugblik op het afgelopen redactiejaar. Wat u wellicht het meest zal interesseren zijn de strubbelingen, irritaties en ruzies binnen de redactie. Maar los van de opmerking dat ene DJ Visser het weeeer eens laat afwaten zullen wij hier verder niet op ingaan. Het afgelopen jaar was dan ook vooral een gezellig jaar waarin wij veel op visite zijn geweest. Zo herinneren wij ons de heerlijke avondjes bij de heren Johan T., Frank H., Jan-Roel T. en Mario F. Bedankt voor jullie zeer spontane uitnodigingen en wij wachten hoopvol op de uitnodigingen voor komend jaar. In deze nieuwsbrief kunt u veel lezen over het NPK. Helaas geen stukjes van de voorzitter (die zit met zijn hoofd nog bij zijn bruiloft. Van harte gefeliciteerd nog.), het interview (de interviewer is ziek, beterschap), de rowans (dat is nu eenmaal traditie) en de oude doos (geen smoes helaas).
Een fijne vakantie voor een ieder en heel veel leesplezier.
|
|
(naar boven) |
Het seizoen is bijna voorbij. Het NPK is helaas weer achter de rug (zie ook elders in de nieuwsbrief), maar gelukkig kunnen we vooruit kijken naar het zomerkamp.
Maar ook voor het NPK is er weer genoeg gebeurd in het rimboebos. De welpen hebben op Kampsheide weer laten zien hoe goed ze kunnen smokkelen, maar ook dat ze helden zijn in het bewaken van de grens. Dat onze groen mannetjes echte architecten zijn hebben ze bewezen tijdens de wedstrijd; bouw een villa in het bos. Tijdens deze huizenbouw mocht er alleen gebruik gemaakt worden van materialen uit het bos als schors, takken of mos. De meest riante villa’s werden in een oogwenk opgebouwd, nadat er eerst zwaar overleg was geweest of er nu wel of geen zwembad in de tuin moest en of er een bowlingbaan in de kelder kwam. Het resultaat was verbluffend. Naast creatieve huizenbouwers hebben de welpen ons ook laten zien dat ze hun mannetje staan tijdens brand. Een stel pyromanen hadden de vervelende neiging om telkens brandjes te stichten. Maar onze brandweermannen in spé wisten de pyromanen door goede samenwerking te verslaan. Ook tijdens de opkomst ‘creatief met verf’, waar de mooiste luchttanken werden beschilderd, heeft de leiding ervan overtuigd dat wij te maken hebben met een groep mannen die het nog ver zullen schoppen.
Maar een blikje vooruit, het zomerkamp komt er weer aan. Dit jaar zullen we afreizen naar een spannende omgeving in het Drentse landschap (ja dat is mogelijk). De kinderen zullen spannende dingen beleven in een wereld waar je nooit helemal zeker weet wat echt is…
Rest ons niet anders dan het gebouw te ontdoen van het vuil van het afgelopen seizoen, de sleutel in het slot te steken en door de tralies van het hek nog één keer omkijkend met een snik afscheid te nemen van het gebouw.
Weer wachten tot volgend seizoen.
|
|
(naar boven) |
Tjonge jonge wat hebben we een leuk Noordelijk Pinksterkamp gehad. Noordelijk Pinksterkamp? Ja, want daar staat NPK voor. Het NPK is al heel oud. Al zo’n 73 jaar. Mijn opa Rimboe Ronnie was er toen ook al bij. Af en toe als ik bij opa en oma op bezoek ben, verteld hij me er wel eens wat over. Hij kan heel mooi vertellen over het vlag hijsen tijdens de opening en het ontsteken van het eeuwig vuur. Dat hebben jullie ook allemaal gezien. Grappig dat dat vroeger ook al zo ging.
Gaan jullie trouwens allemaal mee op zomerkamp? Ik vind het zomerkamp altijd het leukst.
Lekker een weekje weg bij paps en mams en kamperen in een echte welpentent.
Het zomerkamp heeft altijd een leuk thema. De hele week ben je dan in “Het land achter de horizon” of op het eiland van Robison Crusöe of aan het geesten vangen. Echt heel erg cool. Naast het NPK en het zomerkamp gaan de welpen ook nog altijd op herfstkamp. Lekker keten in het troepgebouw en kennismaken met de nieuwe welpen. Ik vind kampen het allerleukst van de welpen. Zie ik jullie allemaal terug op zomerkamp? Het wordt vast net zo leuk als het NPK was. Tot dan.
|
|
(naar boven) |
Wat hebben de Welpen nou de laatste tijd allemaal gedaan. Tja das moeilijk om te achterhalen na zo’n mooi NPK maar eerst maar even vertellen over wat wij allemaal voor het NPK gedaan hebben. In de weken voor het NPK zijn wij vooral bezig geweest met vooral bezig geweest met voorbereidingen voor de thema aankleding van het NPK. Ook zijn we nog een keer in kampsheide geweest en hebben daar een aantal coole games gedaan.
Dan nu het NPK zelf dat was natuurlijk een super tof kamp.
Vrijdag waren wij als leiding al op het terrein om ons kamp op te bouwen dit ging lekker snel.
Zaterdag ochtend was het dan eindelijk zo ver alle welpen kwamen naar de Marnerwaard toe. Om 1400 uur was de opening en kon het kamp beginnen. Het thema was Atlantis en wij waren de snackbar van de kokkies.
Neptunes was naar atlantis gekomen om met zijn drietand de luchtbel bij te vullen maar de drietand van neptunes was gestolen, wij moesten met alle andere subkampen er achter zien te komen wie de drietand gestolen had.
Ook werd er een nieuwe koning van atlantis gekozen uit de kinderen van de huidige koning.
Zondag gingen we opzoek naar alle aanwijzing die tot het opsporen van de dief moesten leiden. Dit gebeurde na dat wij een zware onweersbui hadden gehad maar de welpen waren helemaal niet bang en hebben elkaar stoere en enge verhalen verteld. Maandag was de bezoekersdag voor de ouders de kinderen vinden dit altijd erg leuk want dan worden ze weer volgestopt met snoep en dergelijke. Maandag avond werd bekend gemaakt wie de nieuwe koning en koningin zouden worden en die zijn de kokkies geworden (ons subkamp dus).
Ook zijn we erachter gekomen dat Unox de enige eenling van de koning de drietand gestolen had.
Hierna was er natuurlijk een groot feest met popcorn en suikerspinnen gingen we vet housen in het seepeert.
Na het feest hebben we samen met de zwervers een nachtwandeling gemaakt die was natuurlijk er leuk voor Collin en andere jongens een beetje verliefd zijn op de meisjes van de zwervers. Dinsdag moesten we alles weer afbreken en konden we naar huis. Het was een erg geslaagd kamp maar ook vermoeiend doordat er natuurlijk veel te laat naar bed werd gegaan.
Ik kijk nu al uit naar het zomerkamp.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Gijsbert Rispens)
Er is bloed bij McBloed (klap, klap, klap, klap)
Ja wij houden van bloed
Kom maar hier met die wonden
McBlood doet het goed.
Het was een goed NPK. Ik ben inmiddels al weer 3 dagen thuis en nog steeds spookt het lijflied van de McBlood-clan door m’n hoofd. Dinsdag braken we het kamp af en alle verkenners waren moe. Het zou kunnen zijn dat dit iets met de avond ervoor te maken had. Tijdens de sluiting werden de prijzen uitgedeeld, helaas hadden wij zoals verwacht niets gewonnen en dankzij een blunder van onze subkampleiding weten wij nog steeds niet hoe we eigenlijk wel geeindigd zijn. We moesten vroeg opstaan omdat er veel moest gebeuren.
Voor dat iedereen ging slapen had iedereen nog even vrij om bij de pas ontdekte dames langs te gaan, of zich op een andere manier vermaken. Tijdens de disco werd er veel langzame muziek gedraaid, en werd er mede dankzij Blom en Roos veel contact gemaakt met de dames van het Fraeylema vendel. Alle verkenners waren teleurgesteld, want het stukje van de St. George voor ons subkamp was niet helemaal goed genoeg om ons subkamp aan de overwinning te helpen, we gingen van de gedeelde eerste naar de laatste plaats. Alle verkenners gingen zich klaarmaken voor de disco, wat gepaard ging met veel gel en deo. Na de bezoekdag werd er lekkere kip hawai gekookt. Het grote subkampenspel was een groot succes, dankzij een geweldige eindsprint bij het zesde spel won McBlood overtuigend, waarschijnlijk gaat ons subkamp dit jaar het beste subkamp worden. De verkenners van de Mensinge spelen wel heel erg hard met rugby, dus we hebben verloren. Maar gelukkig vloeide er bij hun wel meer bloed dan bij ons. Het beren met de leiding was geweldig. De leiding had het heel erg zwaar toen zij over moesten lopen.
Zondagavond was iedereen moe van de hike, en het was nog een beetje koud en winderig ook. Er mocht niet eens vuur gestookt worden. De macaroni was bij alle patrouilles heel erg goed te eten. De hike was voor de ene patrouille beter afgelopen dan voor de andere, maar iedereen vond het oefendorp wel gaaf. Zaterdagavond tijdens McIdols wonnen de St. George en de het Fraeylemavendel, “stomme Fraeylemavrouwen…”
De stamppot van de leiding was lekker, maar hij was een beetje te laat, alle verkenners hadden al van de andere groepen gegeten.
Na de hele dag opgebouwd te hebben staat er een geweldig net en strak kampterrein. Nog voor het ontbijt werd er verder gegaan met opbouwen van het kampterrein. Vrijdagavond had iedereen nog genoeg energie, dus werd lang doorgebouwd. Toch ging iedereen redelijk op tijd naar bed, want het zou een zwaar kamp worden. Iedereen kwam dankzij de ouders die wel wilden rijden aan op een bijna leeg kampterrein.
Het materiaal voor het NPK moest klaargezet worden, dus alle kisten werden gecontroleerd en uitgemest. Ook moest veel materiaal van zolder klaargezet worden in de welpenruimte.
Nog daarvoor moesten er op een zaterdag tenten opgezet worden zodat het kader weer wist hoe dat moest.
Op zondag was het VaZo kamp afgelopen, de vlotten werden afgebroken en er werd weer terug naar het gebouw gefietst.
Toen het ‘s nachts de bedoeling om een nachtspel te doen werden we verrast door regen, dus dat kon niet doorgaan. Er werd veel gespeeld met de vlotten, gevoetbald en dergelijke. Na het fietsen kon er direct begonnen worden met de vlotten. Op het gebouw hoorden de paar (zes) vaders en hun zoons dat ze eerst moesten fietsen, omdat we dit keer op lokatie VaZo kamp gingen houden.
Zo kan ik nog wel een tijdje door gaan met het zaterdag voor zaterdag beschrijven wat we ongeveer hebben gedaan met de verkenners, maar dan kan gelezen worden in de vorig nieuwsbrieven.
Als we nu weer naar de toekomst kijken zien we dat er nog een grote activiteit aankomt; het zomerkamp. Dus daar richten we nu onze blik dan maar op. U hoort nog van ons…
|
|
(naar boven) |
Een tijd terug heb ik wat geschreven over het kompas en hoe je dat gebruikt. Maar wat als je dat niet bij je hebt? Hier daarvoor een alternatief.
Hoe raar het ook klinkt, het horloge kan makkelijk worden gebruikt om je koers te bepalen. Voorwaarde is dan echter wel dat de zon schijnt, want daar maak je in dit geval namelijk gebruik van.
Allereerst moet je zeker weten dat je horloge op tijd loopt. Een uur verschil met de werkelijke tijd kan namelijk een behoorlijk verschil in koers opleveren.
Deze methode gaat uit van het principe dat de zon altijd hetzelfde verloop vertoont: opkomst in het oosten, hoogste punt in het zuiden en ondergang in het westen. Door dit vervolgens te vergelijken met de tijd die je horloge weergeeft kun je dus bepalen waar het zuiden (en dus ook de andere windstreken) is.
Het werkt als volg:
• Zorg dat je je horloge plat voor je hebt en dat de kleine wijzer naar de zon wijst
• Neem nu precies het middelste punt tussen de kleine wijzer de twaalf op de wijzerplaat (in de zomer neem je de elf, omdat er dan zomertijd geldt)
• Dit punt geeft je de richting aan naar het zuiden.
Let er op dat deze methode alleen werkt op het noordelijk halfrond van de aarde. Mocht je het willen toepAssen op het zuidelijk halfrond, dan moet je niet de kleine wijzer, maar de plaats van de twaalf op je wijzerplaat naar de zon richten. Dan geldt dat het middelste punt tussen de kleine wijzer en de twaalf richting het noorden wijzen.
|
|
(naar boven) |
Door alle bussiness in my hoofd kan ik me niet rememberen what de stam de laatste time allemaal beleefd heeft. Eén ding weet ik… Mijn hart staat in vuur en vlam. Ik ben in de wolken. Totally happy.
Haar mooie verschijning in de ondergaande zon in de Marnewaard gaf me kippe(n)vel. Langzaam begon mijn hart sneller te kloppen. Is het waar is het haar echt. Veel te lang had ik haar gemist… Wanneer was het? Wanneer had ik haar voor het laatst gezien?
Rillingen over mijn rug. Wat een genot, haar prachtige silhouet strak afgetekend aan de paars gekleurde skyline.
Een heerlijk avondje, eigen tentje cq. hotel bouwen. Kampvuurtje en natuurlijk een kleintje vla. Totaal relaxte gezichten gemengd met nerveuze koppies. De nieuwste stamleden, inmiddels harde en flexe werkers gebleken, waren nog wat gespannen. Hun eerste keer…
Laat op bed en vroeg er weer uit, hoewel… Wat is vroeg? Sommige helden (ik noem geen namen, zelfs de mijne niet) stonden al weer om 06.30 uur naast hun nest om de eerste leveranciers het terrein op te laten.
De morgen was prachtig, mooie nevels over de uitgestrekte grasvlakten en een prachtig gekleurde lucht. Koud van de dauw, maar warm van de liefde trappelde ik op weg naar het werk. Het werk dat niet zou ophouden tot de zaterdagmiddag aanbrak. Nou ja, ‘s avonds laat was er natuurlijk tijd voor haar. Lekker warm bij het vuur, beetje tegen haar aan praten, haar steun, haar liefde. Max was weer flex! Lex trouwens ook. Ze hebben een nieuwe driver: Aflex. Hij is te feliciteren op 06-********.
Een rustig weekend, en een vlotte afbraak. De nieuwe stamleden weten nu precies wat NPK betekent.
Voor zo lang als me kan heugen (wie me kent weet dat dát niet lang hoeft te zijn) voelde ik me gedwongen het kamp eerder te verlaten. Reeds op dinsdagochtend (net na 00.00 uur) verliet ik, met een traan op mijn wang, het terrein. Knikkebollend vond ik mijn pad. Mijn eigen bedje groetend viel ik in slaap.
Een nieuwe dag, een nieuwe bezigheid. Eurochamp 2003. Het eerste Europese kampioenschap Atletiek voor gehandicapten! 700 sporters en zo’n 500 begeleiders en vrijwilligers. Een aantal AVD-ers werkte met veel plezier samen met andere vrijwilligers om het iedereen naar de zin te maken.
I have no problem, but I am a little tired now… This is it for now. Goodbye and talk to you later…
|
|
(naar boven) |