Nieuwsbrief, jaargang 24, nr. 4
Inhoud:
Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws, Leidingavond, Jantje Beton, Uit de oude doos, Troeppraat, Rimboe Ronald, Interview, Joop v/dr Knoop, AVD Expeditions 1, Stamgezwam, AVD Expeditions 2
Van de redactie
(door: de Redactie)
Vandaag stortte de regen met bakken uit de hemel. En helaas voor ons kregen wij die bakken op ons hoofd. Nat tot op het bot en vol builen klopten wij vanavond aan bij huize Fokkens. De warmte van het gezin zorgde naast de cv voor een behaaglijke sfeer waarin wij vol ijver aan deze nieuwe nieuwsbrief beginnen. Op het menu stond eerst Italiaanse Scaloppa met een zomerse salade. Heerlijk eten met een biertje terwijl Sam (zoontje van Mario) zijn melk drinkt. Ieder zo zijn fles. Verder is ook Sarks erg blij met onze komst. Eindelijk weer iemand die een stok wil gooien en de trouwe viervoeter maakt dan ook dankbaar misbruik van de Dirk die zich vanavond helemaal kapot rent. Blom besluit zijn vingers tussen de spijlen van de box van Daan (Mario’s jongste zoontje) te steken, waarop Daan besluit te gaan huilen. Blom maakt zich uit de voeten en alleen moeders kan nog troost brengen. Nadat alle kinderen naar bed zijn gebracht, de afwas gedaan is, er gerookt is, er koffie is gedronken en PSV met 3-1 voorstaat tegen de Graafschap kunnen we beginnen. Het eerste punt van de redactie vergadering zou moeten gaan over opmerkingen, aanvullingen en tips van onze talloze lezers en lezeressen naar aanleiding van onze oproep in de vorige nieuwsbrief. Helaas hebben wij maar een opmerking gekregen: “Skiën is voor mietjes.” Terwijl er langlaufers op de voorkant staan. Misschien komen er na deze nieuwsbrief wat reacties? Om jullie als lezers toch wat meer bij de Nieuwsbrief te betrekken, hebben wij een wedstrijd uitgeschreven. Welke welp, verkenner of rowan kan de mooiste nieuwe voorkant ontwerpen. Deze voorkant zal de rest van dit seizoen en volgend seizoen de omslag van de nieuwsbrief bepalen. Stuur of mail je voorkant naar een van de redactieleden, adressen zie colofon. Over nieuwe voorkanten gesproken, die zou er de vorige keer al zijn. (nieuwsbrief 24-3 “van de redactie”) helaas is deze voorkant verdwenen tussen twee computers. Er is ook nieuws vanuit de redactie, Dirk-Jan heeft zijn stage met succes afgerond en heeft van de hoofdredacteur een contract gekregen, natuurlijk zit hij wel eerst in zijn proeftijd. Zo’n jongste lid van de redactie kan je goed gebruiken voor het vouwen, nieten, knippen en plakken. Verder willen wij als redactie namens de leiding en het bestuur de enkele ouder bedanken die heeft geholpen bij de theeactie, jammer is wel dat er tijdens de klusdag maar één ouder was. Wilt u alsnog klussen, neem dan contact op met een van de leiding of bestuursleden. Er ligt nog volop werk!
Rest ons nog iedereen een goed NPK te wensen.
|
|
(naar boven) |
Van de voorzitter
(door: Mario Fokkens)
Helaas dien ik dit stuk te beginnen met een droevige mededeling.
Wij hebben als groep de droevige boodschap gekregen dat de vrouw van onze onderhoudsman Piet Huising en moeder van onze leden Otto-Jan en Frank Huising na een slopende ziekte is overleden. Vele groepsleden hebben inmiddels hun spijtbetuiging aan de familie Huising gegeven, maar ik wil hen nogmaals vanaf deze plaats heel veel sterkte wensen voor de komende tijd en ik hoop dat we ze binnenkort weer mogen ontvangen en dat we iets kunnen bijdragen om het verdriet te verzachten.
Dat het leven binnen scouting ook zijn tegenstellingen kent is te merken aan het feit dat onze “oude” akela Cindy Stegink en Rowan begeleider Arjen de Jonge de wereld hebben verblijdt met de geboorte van hun dochter Rowan. Inmiddels heb ik dit wereldwonder al mogen aanschouwen maar ik wil de jonge ouders nogmaals van harte feliciteren met dit bijzondere feit.
Dan rest mij niet meer dan in vogelvlucht de afgelopen tijd na te gaan en kort vooruit te blikken. De afgelopen tijd was er een van doen waar je goed in bent en dat hebben de speltakken gedaan, namelijk plezier maken met de verschillende activiteiten die scouting te bieden heeft. Ik ga er van uit dat u verderop in dit blad een gedetailleerd verslag zal krijgen van de verschillende speltakken.
Een in het oog springend programma was de gezamenlijke actie die dit jaar in de wijken Peelo en Marsdijk is gehouden. Hadden vorig jaar nog de verkoop van afwasborstels, dit jaar konden deze gebruikt worden om de vieze theekoppen mee af te wAssen want er is thee verkocht. Ik weet dat er verderop in het blad de opbrengst verkondigd zal worden dus daarvoor laat ik u nog even in spanning.
Vooruit kijkend kan ik u melden dat de voorbereidingen voor de HIT (Pasen) al in volle gang zijn, naar het NPK (Pinksteren) wordt al weer uitgekeken en er wordt zelfs al nagedacht over het komende zomerkamp. Voor de verkenners en hun vaders zit er volgens mij zelfs nog een extraatje in het vat dat wij kampen noemen, maar daar zult u te zijner tijd wel meer van horen.
Rest mij niets meer dan u veel leesplezier te wensen en ik hoop u binnenkort weer te mogen ontmoeten aan de Houtlaan.
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws (door: de oude sahi)
Afgelopen tijd is het weer een dolle boel geweest in het Rimboebos. Zo zijn we met z’n allen naar Schotland geweest voor de Highlandgames.
Deze aloude volkssport werden door onze welpen tot in perfectie beheerst. Paalwerpen, steengooien en estaffette waren uiteraard vaste onderdelen van deze spelmiddag. Onze welpen waren allemaal winnaars en daarom mogen we volgend jaar weer terug komen als de clan MacPosties. Met een voldaan gevoel vlogen we met onze kilts nog aan om half vijf terug naar Assen. De weken daarop stonden in het teken van Maffia. Bepaalde iemanden waren het niet eens met duistere zaken die gepleegd werden en probeerden deze tegen te gaan. Dit eindigde in het smokkelaar – douane spel. Of de douane veel van de smokkelwaar heeft binnengehaald is tot op de dag van vandaag onduidelijk. Misschien is dit het bewijs dat de corruptie om zich heen slaat. Tussendoor zijn we nog wezen genieten van de natuur op het Balloërveld. Wat we daar gedaan hebben moet u maar aan Kaa (Fulco Westerhout, 06-********) vragen.
Ik lag namelijk op de heide te dromen over het komende NPK. Een magnifiek scoutingkamp wat geen enkele welp mag missen. Tot alle ouders kan ik dan daarom alleen maar zeggen: tot op maandagmiddag, de ouderbezoekdag op het Noordelijk Pinksterkamp in de Marnewaard.
|
|
(naar boven) |
Leidingavond
(door: Marjolein Walsweer – de Visser)
Zoals elk jaar heeft de leiding weer een leidingavond gehad, dit jaar stond deze in het thema van: Psychologie
Eerst hebben Dirk en ik boodschappen gedaan en gekookt. Om 19.30 gingen we heerlijk eten van de rijsttafel. Na het eten werd de leiding in drie groepjes verdeeld en moesten ze een opdracht vervullen. Spelidee:DirkJan Dit werd zeer serieus genomen en uiteraard enorm geëvalueerd. “Hoe goed kennen we elkaar en hoe goed kennen we ons zelf.” Dit was in het kort de inhoud van de avond. Nadien werd het nog erg gezellig aan de bar, en konden we vele ideeën uitwisselen. Het groeps- en stichtingsbestuur was er ook nog voor een borrel, zeer geslaagd dus. ‘s Morgens hadden we grote groepsraad met stichtings vergadering, deze ging mooi vlot door de “zeer wakkere” leiding. Een ieder bedankt voor zijn/haar aanwezigheid, hopelijk is het leuk en zinvol geweest. Ik ben voor de komende drie jaar herkozen als groepsbegeleidster, bedankt hiervoor. Hopelijk worden dat net zulke leuke jaren als de afgelopen drie.
|
|
(naar boven) |
Hallo allemaal,
Bij deze wil ik doorgeven hoeveel we hebben opgehaald met de jaarlijkse collecte van Jantje Beton.
We hebben met wat minder bussen toch meer opgehaald dan vorig jaar.
Namelijk 1346,56 euro.
Hier gaat de huur van de bussen af = 50,40
En natuurlijk is de helft van de opbrengst van ons,
dus totaal hebben we op onze bankrekening gestort gekregen:
622,88 euro!!!
Dus niet gek zeg maar!
Iedereen weer hartstikke bedankt,
Namens de collecte commissie:
Atze en Marjolein Walsweer-de Visser
|
|
(naar boven) |
Uit de oude doos
(door: een oud iemand)
Uit: Nieuwsbrief nr. 6, 3e jaargang. Najaar 1981.
Zaterdagavond werden we, Joh. Postgroep en Scouting Aalten, in negen koppels verdeeld. Toen werd ons verteld, dat we onderweg gepakt konden worden. De eerste drie koppels vertrokken met een bus van Harmanni, na gedropt te zijn moesten we naar het hunebed nabij Oudemolen lopen. Daar aangekomen kregen we een oleaat, als we goed liepen kwamen we uit bij een post en daar kregen we de opdracht; “loop richting zuid”. Na een tijd over het Balloërveld te hebben gelopen kwamen we met natte voeten bij de volgende post aan, waar we snert kregen en een kruispuntenkaart voor hoe we verder moesten lopen. Het einde van de kruispuntenkaart was in Rolde bij het Hunebed waar weer een opdracht was verstopt. Op het papier stond het verloop van de route, aan het eind van die route kwamen we uit bij camping “Zonneheuvel”. Bij de ingang van de camping lag weer een opdracht verstopt. Op de opdracht stond: loop vanaf dit punt (73/825-41/150) in de richting van 78 graden West-om over een afstand van 1,65 km. Dit is NIET het eindpunt. Na een tijd gelopen te hebben, kwamen we bij het punt aan, dat bleek ook een post te zijn. De opdracht van die post luidde: steek mbv de touwbrug het Deurzerdiepje over. Aan de overkant kregen we te horen dat we de weg moesten volgen, dan kwamen we vanzelf bij het troephuis uit. Het laatste koppel kwam om ongeveer 01.50 uur bij het troephuis uit. We gingen pas om 02.15 uur slapen. Het was een geslaagde hike en een geslaagd kamp. Een PL
|
|
(naar boven) |
Uit de blijde doos…
Wederom is er weer een wolk van een dochter bijgekomen in de AVD / JPG familie. Rowan van harte welkom, en gefeliciteerd voor je ouders Cindy en Arjen.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Niels Goedvolk
Voordat ik jullie ga vertellen wat er allemaal gebeurt is de afgelopen weken, wil ik mezelf nog even voorstellen. Ik ben Niels Goedvolk en ben sinds kort leiding bij de verkenners. Met dit zooitje ongeregeld wil ik mij op de “vrije” zaterdag gaan bezighouden. Allereerst een paar facts. Mijn scoutingcarrière begint al op jonge leeftijd bij de bevers. Eenmaal wezen kijken en nooit meer weggegaan. Welpje, verkenner en Rowan geweest, en dan is het nu tijd om naast de stam activiteiten zelf ook iets van het leiding geven te proeven. Naast scouting doe ik natuurlijk ook nog meer dingen in mijn leven. In september start ik met een nieuwe opleiding Human Technology aan het Alfa College in Groningen. Hiervoor heb ik de SPW 4 gedaan, maar deze bleek toch niet voor mij geschikt. Daarom ben ik er halverwege dit jaar mee gestopt, en werk ik momenteel als postbode bij de TPGpost. Ik speel ook trompet, zowel voor mezelf als in Marchingband UDI. Dit is wel een beetje wat ik kwijt wil! Ook afgelopen tijd is er weer veel gedaan en geleerd. Veel verkenners hebben gevoeld hoe het is om acteur of regisseur te zijn. Er zijn namelijk film opnames gemaakt. Van tevoren is er een script geschreven door de verkenners zelf, en was er 15 minuten om het op te nemen. Daarna is er flink aan het groene boekje gewerkt. De hike-technieken moesten, mede vanwege het aankomende NPK, goed getest en geoefend worden. Daarom kwam Rutger uitleggen hoe je met coördinaten overweg moest. De volgende opkomst werd er ook aan het groene boekje gewerkt, maar ditmaal voor de EHBO. Er was iemand van de Hartstichting uitgenodigd die reanimatieles kwam geven. Er waren twee echte “Annies” meegekomen. Deze oefenpoppen werden door de verkenners flink wat leven ingeblazen. Vooral Annie van haar jasje ontdoen was voor de verkenners geen probleem. Een prima opkomst. En het was tijd voor de jaarlijkse kookwedstrijden! Verschillende patrouilles mochten hun eigen keuken ontwerpen en ook het eten naar eigen idee invullen. De keukens werden ‘s middags door de NPK kaminspectie gekeurd. De verkenners mochten het eten zelf bedenken, maar er was één voorwaarde, dat er wel aardappelen in voorkwamen. Het eten heeft iedereen goed gesmaakt. ‘s Avonds was er een diashow van de kampinspectie van het NPK en een nachtspel. Met een overnachting op het gebouw sloten we de opkomst af. Peter leerde de volgende opkomst de verkenners schieten met het kompas. Voor menig verkenner was dat toch wel nodig, want er werd regelmatig de verkeerde kant opgelopen. Uiteindelijk is iedereen op het goede spoor gekomen wat u zo kunt lezen over de hike. De week daarop was de boswachter uitgenodigd die ons iets leerde van bomen en dieren in het bos. De boswachter liet eerst wat dia’s zien en vertelde over de omgeving en buiten heeft iedereen tijdens de boswandeling bomen kunnen herkennen. De wandeling voerde ons naar het poepenhemeltje. Daar bleek het tijd voor een worstelwedstrijd. Als elke verkenner moegestreden is, lopen we terug naar het gebouw. We hebben zelfs zes reeën gezien. Maar met het lawaai dat de verkenners maakten waren deze natuurlijk al snel het bos weer in gevlucht. Een week later was het tijd alle geleerde hike technieken te testen. De verkenners gingen een hike lopen. Deze liep door het bos en dan naar de oude spoordijk. Wonderbaarlijk liepen alle patrouilles in één keer goed. Bij de spoordijk stond lekkere limonade klaar, en was het alweer tijd terug naar het gebouw te gaan. Dit was natuurlijk de ultieme test voor het NPK, ik ben benieuwd wie de hike goed gaat lopen. Dit was het tot nu toe, en er staan al weer een boel dingen op stapel, natuurlijk als eerste het NPK! Ik zal ook meegaan als leiding, hopelijk kan ik dan jullie namen beter onthouden, want daar heb ik nu nog veel moeite mee!
Tot gauw en groetjes,
Niels Goedvolk
|
|
(naar boven) |
Hallo welpen, hier weer een stukje van mij. Zoals jullie misschien al van mij verwacht hebben, dit keer weer wat over de Rimboe en haar bewoners.
Deze keer ga ik een stukje schrijven over de stereisen. Misschien is het jullie wel eens opgevallen dat sommige welpen een ster of twee sterren op hun pet hebben. Deze sterren staan voor ogen. Als een wolfje geboren wordt heeft hij zijn ogen nog dicht. Tijdens de groei naar een volwAssen wolf gaan de ogen open. Bij de welpen staan deze sterren ook voor de groei. Als je net bij de welpen komt weet je nog niks. In de loop van de tijd leer je steeds meer over scouting en over technieken als kompas lopen, knopen en EHBO.
Door middel van de stereisen kan je laten zien dat je een heleboel hebt geleerd. Als je de stereisen hebt gehaald krijg je een ster. Dit betekend dat je een oogje open hebt en onderweg bent naar de volwAssenheid. Als je de tweede ster hebt gehaald ben je een volwAssen wolf en klaar om naar de verkenners over te vliegen. Groetjes Rimboe Ronald.
|
|
(naar boven) |
Het was een mooi gezicht. Een reuzenrad, oranje mannen, een paar tentjes en de voltallige nieuwsbriefredactie die iemand aan het interviewen is. Tijdens de HIT hebben we nog net even de tijd gevonden om Marc P. Komen aan de tand te voelen.
Marc is geboren in Raalte. Na een verhuizing naar Harderwijk is hij hier zijn scouting carriere begonnen bij de bevers. “Het was mooi wonen in Harderwijk, ik heb daar zelfs in het Dolfinarium in een bootje gezeten.” Na verhuisd te zijn naar Gouda, is Marc hier ook bij de Scouting gegaan. Dit keer bij een groep met de twijfelachtige naam Die Kantanky’s. Leuk feitje is dat Doedel ook in Gouda heeft gewoond. Toen de leiding van Die Kantanky’s hoorde dat Marc naar Assen zou verhuizen, raadde Martijn Dubbing (een ex-JPG’er) hem aan om bij de Johannes PostGroep te gaan. “Bij de JPG waren hele andere programma’s als bij Diekantankie. Dit kwam volgens mij omdat er bij Gouda meer water in de buurt was. Gelukkig viel ik met mijn neus in de boter, ik had als eerste opkomst bij de JPG de traditionele boerenkoolmaaltijd.” Bij de Joh.PostGroep zit Marc nog steeds. “Nu ben ik bij de stam en bij de welpenleiding. Bij de welpen sta ik beter bekend onder de naam Mang. Mang is de vleermuis in het Jungleboek en verzorgd een beetje de informatie. Eigenlijk ben ik een soort van Ali Al-Shahaf, de minister van informatie van Irak.”
Toen uw redactie opmerkte dat Marc veel verhuisd is, en dat het allemaal plaatsen betrof waar ook een kazerne was, reageerde hij als volgt: “Ja, we hadden een gast thuis. die noemden we ook wel Pa. Die gast zat in het leger en voor zijn werk moesten we zo vaak verhuizen.” Naast “die gast” woont Marc nog bij zijn moeder (Marga) en zijn twee broertjes Thijmen (16) en Jelmer (13). Marga is secretaris van de stichting Joh.Post en Thijmen en Jelmer zitten ook bij de groep.
Naast scouting is Marc ook nog op andere gebieden actief. “Ik speel recreatief gitaar, zowel elektrisch als akoestisch. De stijlen die ik speel zijn pop, jazz, rock, metal en progressieve rock. Daarnaast doe ik nog aan de volgende atletiek onderdelen: sprint, polstok hoog en speerwerpen. Op zaterdag ochtend spring ik altijd fluitend op de fiets om post te bezorgen in de binnenstad of het noorderpark. Helaas stop ik hiermee per 1 juni.”
Marc is tussendoor nog bezig met Havo 5 en verwacht na het NPK een examenfeest te geven. Na het behalen van dit papiertje gaat Marc als BPT’er voor vier jaar het leger in.
“Ik wil de redactie bedanken voor het afnemen van dit mooie interview. Graag wil ik dat de redactie voor de volgende nieuwsbrief Hans de Visser interviewt. Ik denk dat velen met mij zeer benieuwd zijn naar die man die vaak even met zijn zoontje rondloopt op het gebouw.”
Het lijstje van:
Marc P. Komen (18 jaar)
favoriete scoutinggroep: Johannes PostGroep / Anthonie van Diemenstam.
favoriete stamlid: Blom
favoriete muziek: Progressieve rock
favoriete drank: Vla
favoriete eten: Babi Pangang
favoriete boek: Johannes Post
favoriete tijdschrift: De Nieuwsbrief
|
|
(naar boven) |
Joop van der Knoop
“Bijlen en veilig hakken”
Beste scouts, in de vorige nieuwsbrief heb ik het met jullie gehad over de voorbereiingen van een hike, expeditie of survival, rugzakken en slaapzakken. Natuurlijk was dit maar een klein deel van de voorbereidingen, ik zou over dit onderwerp jaren lang elke keer mijn bladzijde vol kunnen schrijven, maar ik ben bang dat niemand het dan meer leest. Ik zal daarom het in elke nieuwsbrief over een ander onderwerp hebben, en soms zal ik terugkomen op een onder-werp die ik al eerder heb besproken. Bewaar daarom de nieuwsbrief (of alleen mijn stukje) goed. Wil je ergens graag wat vanaf weten, stel je vraag dan via de redactie, en ik zal proberen de volgende nieuwsbrief op de vraag in te gaan.
Het klinkt altijd heel erg gevaarlijk: met een bijl hakken. Toch zijn dit allemaal gereedschappen die onontbeerlijk zijn tijdens een goed kamp. Scouts moeten leren op een verantwoordelijke manier om te gaan met deze gereedschappen. De gevaren worden door kundigheid sneller herkend en voorkomen. En natuurlijk gebeurt het omgaan met deze scherpe dingen altijd samen en onder toeziend oog van de leiding. En het hout wat gevonden wordt en nodig is voor een vuur bijvoorbeeld, wordt natuurlijk nooit op maat gevonden, dus is er al snel een mes, bijl of zaag nodig.
Op de eerste plaats vraagt een bijl onderhoud, de bijl gaat dan langer mee en is ook veiliger. Om te voorkomen dat de houten bijlsteel uitdroogt en scheurtjes gaat vertonen, moet de steel af en toe met lijnolie worden ingesmeerd. De bijl dient ook regelmatig geslepen te worden met een wetsteen om het scherp te houden en moet ook van tijd tot tijd worden ingesmeerd met zuurvrije vaseline, waardoor geen roest ontstaat. Vervoer de bijl bij voorkeur altijd in een bijlhoes of anders met de kop in de hand, steel omhoog en het scherp naar voren gericht.
Het overhandigen van een bijl aan een ander doe je met de steel naar voren en het scherp omhoog; bij een grotere bijl reik je de bijlkop aan.
Voor je gaat hakken moet altijd de bijl geïnspecteerd worden: zit de bijl stevig in het bijlhuis, wordt je niet gehinderd door takken in de buurt, is de bijl scherp? (een botte bijl schampt sneller af)
Gebruik bij voorkeur een hakblok. Controleer dit wel op metalen voorwerpen, want de bijl kan hierop afketsen. Wanneer je klaar bent met hakken, sla je de bijl in het hakblok.
HOU DE TOESCHOUWERS ALTIJD OP EEN AFSTAND!!! Laat nooit iemand binnen een afstand van “je arm plus de bijl plus een meter” komen. Als je moe bent stop je onmiddellijk, hou dan een pauze en geef je bijl aan een ander om het van je over te nemen. Wanneer je vermoeid bent, maak je sneller fouten en krijg je een onvaste hand.
Je beginhouding bij het hakken is erg belangrijk. Je moet de plaats van jezelf ten opzichte van de tak waarop je gaat oefenen eerst uitmeten. Buk niet te ver naar voren of naar achteren, zoek een prettige houding. Zet de bijl op de tak en ga dan rustig en ontspannen met een bijna gestrekte arm er vanaf staan. Nu kan je echt gaan hakken. Je zal merken dat de bijl wat terugkaatst als je het hout recht raakt. Hakken doe je altijd enigszins schuin; ook weer niet te schuin, want dan ketst de bijl eraf. Hak dus schuin links en de volgende slag schuin rechts enz. Nog één ding: het hout moet dragen, d.w.z. dat de plaats waar je hakt niet in de lucht moet hangen, maar goed wordt ondersteund. Een goede houthakker ben je niet zomaar, je wordt het pas na veel oefenen.
Succes met het hakken,
Joop
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions 1
Terve!!!!
dat is Fins voor Hallo!!!!
door: Jeroen Götz
Mij, Jeroen Götz is gevraagd om een stukje te schrijven voor de nieuwsbrief van mijn stage hier in Finland. Dit is tevens een kans om het stuk uit de vorige nieuwsbrief te verbeteren, lees rubriek de oude doos (toen was ik al goed in schrijven)
We lopen hier stage van 31/3 – 17/5. Ik ben hier met 3 andere klasgenoten van het Alfa college en het is hier erg gezellig. Inmiddels zitten we hier al weer 3 weken, en het bevalt me uitstekend. Maandag 31 maart was het eindelijk zover onze stage in Finland ging beginnen. ‘s Morgens vroeg vertrokken we met de trein richting Schiphol om het vliegtuig van 11.55 te halen. In Helsinki moesten we overstappen op een ander viegtuig naar onze eindbestemming. ‘S avonds kwamen we rond een uur of 18.00 aan in Jyväskylä, het was hier –5 en het sneeuwde best hard. We werden door Eija opgehaald en naar onze toko gebracht. Dit is het Harju hostel waar meer studenten wonen. De woendag erop zullen we ons contactpersoon Marlene ontmoeten omdat deze nog voor werk in Afrika zit.
We hebben 2 kamers tot onze beschikking met een laptop en tv en video. De eerste 2 dagen hebben de stad een beetje verkent omdat woensdag Marlene pas terug kwam uit Afrika.
De bedoeling was dat wij alle 4 bij een apart bedrijf stage gingen lopen, maar Marlene zei tegen ons dat 3 van de 4 bedrijven hadden afgezegd, alleen TNT bleef over. Dus zitten we nu alle 4 bij TNT.
De school wist er trouwens van af dat er 3 bedrijven hadden afgezegd, maar dit hebben ze ons niet verteld, de F*ck*rs. Weer heel erg jammer allemaal.
De man van Marlene is tevens ook weer de grote baas hier bij TNT, dus daarom dat we alle 4 daar ook terecht konden. Het werk wat wij doen sluit totaal niet aan bij ons niveau. Dit is onze eindstage en we zouden op management niveau 3 werkzaamheden moeten verrichten. Wat wij nu doen is 2 dagen (gelukkig!!!) in de week bijrijder spelen. Elk apart met een chauffeur mee. Deze mensen zeggen erg weinig, om een gesprek op gang te krijgen moeten wij al met ze gaan praten, dit is erg irritant.
Hiernaast maken wij nog een verslag over TNT en een extra verslag over Finland.
Maar je kan rustig zeggen dat we hier vakantie vieren want we werken ook maar van 8.00 tot een uur of 13.00/13.30.
In het eerste weekend dat wij hier zaten hebben wij nog gesnowboard, dat was erg gaaf want zondag was de laatste kans dat het nog kon want de piste ging voorgoed sluiten voor dit jaar. Hier in de toko zit ook een sauna waar wij gretig gebruik van maken want het is immers gratis. Nu is hier ook bijna alle sneeuw weg en de temperatuur begint ook te stijgen het is nu ongeveer 15 graden.
Het uitgaansleven is hier wel leuk. We hebben een leuke tent hier ontdekt, de NU NU, waar je heerlijk kan zitten en netwerken en dansen. We hebben nog steeds niet alle tenten bezocht. Bier is hier trouwens wel duur voor 0,4 liter glazen betaal je ongeveer rond de 4 euro. Maar nu komt het!! Elke dinsdag is het bier bij de Domino weer goedkoop, 1,50 per glas!!!!! Maar deze tent zit dan weer stampvol en de sfeer is dan weer iets minder gezellig!!!
De Finnen zijn over het algemeen een rustig volkje en sommige zijn weer erg apart. Bij het uitgaan komen ze dan ook los, om een uur of 12.00 staan de eersten alweer lazerus te zwalken over straat terwijl wij dan nog nuchter zijn. Erg leuk om te zien allemaal.
Met pasen hebben we gegeten bij ons cantactpersoon en haar man, we aten lamsvlees en nog een soort aardappelanders iets achtigs en een soort van cake met salade. Dit was erg lekker allemaal tot het toetje kwam, dit spul heet Mömmi en leek op stront, melk en suiker moet je nog toevoegen., nou echt waar, niet te eten die troep!!
In de middag zijn we nog wezen ijsvissen bij hun achter op het meer erg gaaf was ik heb twee stekelbaarsjes gevangen. Wel jammer dat ik de HIT heb moeten missen, ik heb de foto’s gezien en het zag er allemaal weer erg gaaf uit.
Verder zijn we nog van plan om een dag naar Stockholm of Helsinki te gaan. We hadden ook nog het plan om naar lapland te gaan waar de kerstman woont, maar dit lag buiten ons budget, koste meer dan 200 euro’s.
Nou er is nog veel meer te vertellen, maar ik wil jullie niet in slaap laten vallen. dus zeg ik tegen jullie Tot ziens.
Groet’n uut Finland!!!
|
|
(naar boven) |
“Natuurlijk avontuurlijk”
Klotsende oksels, plakkende bilnaad, lichte hoofdpijn, stijve nek, gebroken rug en een allesoverheersende roes van vermoeidheid. En, alsof dit niet erg genoeg is, ook nog je haar in de war. Uren in een vliegtuig, trein, boot, bus of auto doet de meeste reizigers geen goed. Op weg naar of juist vertrokken van…, het maakt niet uit. Als je niet reist voor het reizen, is reizen een slopende bezigheid. Een dieet van zoetigheid in hapklare stukken, weinig beweging en goede slaap, weggespoeld met vloeistof met prik, resulteert in een enkel geval in een warme plak op schoot van de buurman, maar in elk geval in zure oprispingen.
“…trek er op uit om de wereld om mij heen te ontdekken en deze meer leefbaar te maken…”
Niet iedereen heeft het helemaal goed begrepen. Door het jaar heen, nu eens hier, dan eens daar kijken, is voor de meesten van ons een prettige gewoonte geworden.
Helaas is de betekenis van meer leefbaar maken, voor velen nog een raadsel. Of je nu je rotzooi overal behalve in de afvalbak laat slingeren of bij tijd en wijle zonder gêne bij iemand in z’n nek kotst of pardoes voor zijn voeten spuugt, het is allemaal stommiteit. Het jaar 2003 zijn zoals de trouwe lezer weet voor de stam begonnen met razende afdalingen. Doedel heeft u daarover in de vorige Nieuwsbrief met een prachtige verhandeling verblijd. Vlak daarna ‘vierden’ wij ons Nieuwjaarsdiner. Dit jaar in het thema: “AV-De ALOHA BEACHCLUB™”. Met andere woorden, kokosnoten en rietenrokjes, cocktails (niet te verwarren met cock-tails) met parasolletjes, snorkel met duikbril, surfplank en zwoele stranden… Uit de sneeuw in de zon, de zonnebril kon blijven zitten. De buikjes rond met gezond, weggespoeld met een toetje. Het was goed toeven aan de Caribische Houtlaan.
Om de opgedane energie goed te besteden was het enkele weken later de hoogste tijd voor, in een waanzinnig mooi weer weekend, de “Anthonie Walkers Finest Scotch Nachthike”. Ruim honderd deelnemers liepen, ondanks de koude, een ontspannen hike met hier en daar een (denk)spieroefeningetje. In het stamhol was het niet koud, integendeel. Allen tezaam ontstond een heel goed klimaat, menigeen gedijde goed.
Na het ‘trappen’ bleek, zoals verwacht, een beetje happen met een beetje sappen de ideale combinatie. Het was erg leuk om andere scouts weer eens te treffen.
Door het goede weer en de speeltijd buiten begon het bij ons erg te jeuken. Geen jeuk die je wegdouchet, maar jeuk van binnen. Tijd voor het kampeerseizoen. Tijd voor tent en kampvuur. Helaas viel Pasen laat dit jaar. Geduld is een schone zaak, maar niet de onze…
Eerst maar wat anders dan. De Stam ging op herhaling voor ‘Reanimatie’. Digitale Annie haalde herinneringen boven bij het verstandige deel van de stam terwijl een aantal andere stamleden in Winterberg probeerde te voorkomen gereanimeerd te hoeven worden (aangezien hun metgezellen de opfriscursus misten).
Na zoveel actie te hebben beleefd was het aardig om eens actie te bekijken. De AVDVD-avond, alles moet digitaal tegenwoordig, was goed. De films gevuld met bloed.
Na weken van mooi weer was de kampeerbehoefte bij ons (en vele anderen) dusdanig aangewakkerd dat een recordaantal stamleden de weg vonden naar het Dwingeloosche Sprookjesbosch. In dat bos gebeurden rare dingen. Er werd gesleept, gestapeld, gepropt, geknoopt, gehangen, gelegen, gezeten, gedronken, gegeten, meer gedronken (en gekwartet), geslapen. Tot zo ver niet zo raar allemaal. Het wordt pas raar als ik vertel dat er niet gestookt, niet gefikt, niet gebrand werd. Jaaaa, k#t man! Worden we wekenlang lekker gemaakt met lekker weer (en geen regen), blijkt dat we juist daardoor onze pallets niet mogen testen. Grrrr. Overdag een beetje de ‘firefighter’ uithangen en dan ‘s avonds na tig vla nog niet los mogen… Tsss.
Andere spelletjes dan maar. Een potje ‘je keykoord kwijtraken’ bijvoorbeeld. Eerst even ‘kijken niet kopen’, daarna ‘een optie nemen’ en dan, op het moment dat je de keykoord kunt kwijtraken, besluiten dat je eerst even vijfenvijftig knakworsten met mayo en curry lust.
Een stevige en uitgebalanceerde maaltijd is altijd een goed begin. Trouwens, bij de Hit moet je thuis goed gegeten hebben of wachten tot dinsdag bij de chinees. Dat is een goede plek om te eten, om te gokken op kersenbonbons, om Aath’s favoriete liedje op ‘repeat’ te zetten of om je keykoord op te hangen.
Enfin, weer veel toe te vertrouwen aan ieders dagboekje. Tot de volgende keer. Oh ja, Vrolijk Pasen nog…
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions 2
(door: Marijn Brood)
Hallo daar, de vorige keer schreef ik jullie vanuit het zonnige Koh Panghang, nu schrijf ik jullie vanuit het ouderlijke huis…..jawel ik ben weer terug! Bah! Koud!
Maar goed, ik zal jullie niet vervelen met details over Nederland; die jullie natuurlijk allemaal wel kennen. Ik heb mijn beste vriend achtergelaten op Koh Panghang, hij zou later naar Laos komen, met zijn vriendin. Ik heb de laatste 6 weken van mijn reis doorgebracht in het oosten van Thailand, aan de rivier de Mekong, bekent van de Mekong dragon (een Aziatische variant van Nessie). Deze rivier is ook de grens tussen Thailand en Laos. Ik had eerst het plan om de Mekong af te reizen, maar dat is er niet van gekomen. In plaats daarvan heb ik 6 week in een dorpje midden in de jungle en zonder elektriciteit doorgebracht, waar ik mij heb ondergedompeld in de Thaise cultuur. Dit was het geboortedorpje van mijn meiske(Mam). De mensen zijn er verschrikkelijk arm, maar wel gelukkig. Als ze een dag werken (van 6 tot 6, zolang het licht is, das dus 12 uur) verdienen ze 50 Bath (iets meer dan 1 euro). Ze werken 7 dagen in de week en verdienen daarmee genoeg geld om eten te kopen. Eten en drinken zijn de enige onkosten die de mensen daar maken, geen vaste lasten zoals huur, elektriciteit, of water en gas.
Elke ochtend werd ik wakker om een uurtje of 6(uitslapen!!), dan gingen we eerst water halen bij de bron. Daarna kwam er meestal een local naar ons huisje om mij uit te nodigen om met hem te eten. Iedereen in het dorp wou mij tenminste 1 keer op bezoek, ik ben immers de allereerste falang (blanke) die ooit in het dorpje terecht kwam. De mensen hadden nog nooit een blanke gezien, behalve misschien op de dorpstelevisie in Ban Pueng (een stadje met 500 inwoners en de dichtstbijzijnde plaats met elektriciteit, zo’n 10 km van mijn jungle dorp Nang Guan). Overal waar ik heen ging kwamen de mensen uit hun huizen om naar de blanke te kijken. Alle kinderen: “FALANG, FALANG” wat een aandacht, was ik niet gewend.
Als ik dan met zo’n local mee ging om te eten vonden ze dat prachtig, het feit dat ik het trok om hun eten te eten heeft me een enorme populariteit verschaft. We begonnen meestal met een glas Lao (Thaise witte rijstwhisky), die moet je adten en bedenk wel het nu een uur of 7 in de morgen. Daarna ga je eten, ‘s ochtends meestal hond of soms kat.
Hond is erg oké, als je een jonge hond hebt is het vlees mals en zoet. Een oude hond is niet lekker; taai en ranzig. Als ik hier dan zat te eten wouden alle mensen met mij praten, ze praten een soort combinatie tussen Thais en Laos. Het is erg vervelend als al lui tegen mij aan zitten te ouwehoeren en ik er geen reet van kan verstaan, maar dat deerde hen blijkbaar niet want ze hebben het de hele 6 week volgehouden. Op gegeven moment bleef ik toch wel een beetje Thai/Laos onthouden en ik ben nu in staat om een redelijk gesprek te voeren in dat taaltje. Maar daar heb ik nu niets aan, want ik ben alweer in Nederland. De rest van de dag vulde ik grotendeels met motor rijden, beetje de omgeving uitchecken. Ik reed daar op de 25 jaar oude Kawasaki 1-cilinder van de vader van Mam. Het ding wou nog heel aardig, hij trok lekker bij 8.000 toeren, maar ik wist niet dat Pa er de laatste 10 jaar niet mee boven de 3.000 kwam. Op een mooie dag was het dan ook zover, ik was (toevallig) alleen aan het rijden en het ding ontplofte, de cilinder knalde uit het blok en het achterwiel blokkeerde. Ik ging natuurlijk bruut op mijn bek (had ook geen helm op trouwens want das normaal in Azië), heb er nog een paar mooie littekens aan overgehouden. Toen ik zonder motor en met bloed weer thuis kwam werd ik met spoed naar een kliniek toe gebracht, waar ze een hele grote spuit antibiotica in mijn kont prikten. Werkt goed, niets meer aan doen. Pa vond het helemaal niet erg dat ik zijn motor had gesloopt, hij is een zware alcoholist, net als 70% van alle mannen in Thailand.
Ik heb ook nog 8 nachten in het ziekenhuis doorgebracht, niet omdat ik ziek was, maar omdat Mam in het ziekenhuis moest zijn om haar moeder te helpen. Moeder kreeg een kind en dat moest met een keizersnee ter wereld gebracht worden. Een keizersnee in Ban Pueng betekend erg veel stress, de middeleeuwse apparatuur is niet altijd even betrouwbaar. Maar boeddha zij met ons, zowel het kind als de moeder overleefde het. Het was een jongetje, Pa heeft het “Ki Mauw” genoemd. Dat betekend :”altijd dronken”. Ik kon er wel om lachen, zelfs Mam (het was immers haar broertje) kon der nog om lachen. Maar de rest van het dorp sprak er schande van (nou ja, eigenlijk alleen de vrouwen). Mam’s vader was een typisch voorbeeld van de gemiddelde Thaise man: niet werken, de hele dag zuipen met zijn vrienden, geen geld hebben maar toch meer kinderen nemen. Niet elke Thaise man is zo, sommige werken wel, sommige drinken niet eens, maar dat zijn er niet veel.
De vrouwen daarentegen werken meestal wel en drinken nauwelijks, waarom ze het gedrag van de mannen pikken weet ik niet. Ik heb nog veel meer lijpe shit meegemaakt in dat gekke dorp maar daar heb ik nu geen zin in om over te schrijven.
Ik ben weer thuis dus dit was voorlopig de laatste….maar geen nood ik ga over een poosje gewoon weer weg.
Waarschijnlijk deze zomer ga ik (misschien samen met Rein) heel Engeland rond, op bezoek bij vrienden die we ontmoet hebben op Koh Panghang. Vliegen naar Engeland is goedkoop, blijven bij vrienden is gratis, we hoeven alleen ons uitgaansleven te financieren. Daarna moet ik een poosje naar school en als dat voorbij is barst het reisgeweld pas echt los! Dan ga ik zeker weten weer terug naar Azië, maar dan met een minder krap budget!
|
|
(naar boven) |