Nieuwsbrief, jaargang 24, nr. 3
Inhoud:
Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws, Rimboe Ronald, Klusdag, Troeppraat, Poolkamp 2002, Boerenkoolmaaltijd, Joop van der Knoop, Rowannieuws, Lege cartridges???, Uit de oude doos, AVD Snowblast 2003, AVD Expeditions 1, AVD Expeditions 2, Lamtamtammer, Geef die pen eens door…
Zoals u inmiddels van ons gewend bent zijn wij vanavond weer op visite. Het nieuwe huis van de heer Johan Timmer vormt vanavond onze redactieruimte. Tot ons groot genoegen bezit de heer Johan een groot aantal computers, waardoor we nu allemaal tegelijk patience kunnen spelen. Kip Tandori stond op het menu, met een heerlijke salade van komkommer en tomaat. Als u zich ooit nog ergens ongevraagd wilt laten uitnodigen, dan is huize Johan een zeer goede optie. Met voile magen en voile koppen koffie zitten we inmiddels allemaal achter een pc. Op de achtergrond klinkt muziek uit Johan’s orgel, waardoor zelfs Blom wat rustiger wordt. Verder hebben wij vandaag hulp van een stagiaire. Dirk Jan heeft zich niet laten afschrikken door de afwijzing van” zijn open sollicitatie in de vorige nieuwsbrief, en blijft maar terugkomen. Gelukkig heeft hoofd-redacteur Blom nog wel wat kopieerklusjes voor hem. Deze eerste nieuwsbrief van het nieuwe jaar wordt waarschijnlijk het dikste blad dat deze redactie ooit geproduceerd heeft. Van alle kanten vliegen de stukjes het redactielokaal binnen. Nieuws uit binnen- en buitenland. Behalve de stukjes van de speltakkken hebben we in deze nieuwsbrief een verslag van de Koning Groepsblad 2002 verkiezing. Op deze “beste nieuwsbrief van het jaarverkiezing” wordt verderop in dit brad uitgebreid ingegaan. Verder was u wellicht de nieuwe voorkant opgevallen. Na weken ontwerpen, knippen en plakken, sketsen en skiewen (das Fries) is dit het resultaat. Schitterende vormgeving en creatief vakmanschap zijn woorden die in mij opkomen. Dan kent de nieuwe nieuwsbrief vanaf nu twee nieuwe rubrieken. De heren Rimboe Ronald en Joop van der Knoop zullen ons de komende tijd het een en ander over de welpen en de verkenners gaan vertellen. Ais redactie staan zijn wij in nauw contact met Joop en Ronald, dus mocht u vragen hebben over welpen, dan wel verkenners, kunnen wij die altijd doorspelen. Tot slot is er nog weer nieuws van onze mannen in het buitenland. Broodje en Antoon delen ons hun belevenissen in de meest bonte geuren en kleuren weer. Dit alles maakt het blad tot een heel boekwerk dat goed zal staan in menig boekenkast. En mocht iemand vragen “wat is dat voor boek?” Dan zegt u: “dat is de nieuwe nieuwsbrief , heb je die nog niet gelezen dan?
|
|
(naar boven) |
Van de voorzitter
(door: Mario Fokkens)
Voordat ik u zal verwelkomen met mijn stukje, is het denk ik zeer gepast om mijn welgemeende excuses aan de redactie van ons Iijfblad aan te bieden.
Zoals u reeds begrepen zal hebben heb ik tot mijn grote spijt vergeten een stukje in te dienen voor de vorige nieuwsbrief. Dit heeft de redactie op hen eigen passende wijze opgelost door een aantal voorstellen te doen en zaken voor uiteen te zetten waar ik helaas geen verantwoordelijkheid voor kan nemen. Echter de boodschap was duidelijk en ik heb beloofd mijn leven op dit gebied zeker te verbeteren.
Nu is er de afgelopen tijd ook weer voldoende gebeurd. Ik noem het instaleren van de nieuwe Akela en Hopman en het daarna installeren van de leiding en verschillende welpen en verkenners.
In de maand december is er daarnaast aandacht geweest voor de goed heiligman en kerst. In de daaropvolgende vakantie heeft eenieder lich kunnen opladen en een aantal stamleden heeft van dele rustperiode gebruik gemaakt om de sneeuwkwaliteit in frankrijk te beproeven. Ik ga er tevens van uit dat de bovengenoemde laken uitgebreid aan de orde komen verderop in de nieuwsbrief .
Nadat we het jaar 2003 verwelkomd hebben zijn we uitgenodigd door de Stom om met hun beroemde nieuwjaarsdiner het afgelopen jaar nog eenmaal de revue te laten passeren en ons voor te bereiden op het komende jaar. Ik kon zeggen dat het een zeer geslaagd feest is geworden woor we met veel plezier op terug kunnen kijken en ik wil de organisatie daarvoor bedanken.
Na het diner van de Stam zijn we verwelkomd door de verkenners om in oosterse sferen te genieten van hun boerenkoolmooltijd. Ook dit was een zeer geslaagd feest en nu kunnen we in ieder geval met gevulde maag het komende seizoen tegemoet.
Ik heb hopelijk op deze manier de deur voor u op een kier kunnen zetten en ik hoop dat juflie kunnen genieten van de ingebrachte stukken die u een overzicht geven van de afgelopen periode.
Afsluitend rest mij niets meer te zeggen dan veel plezier de komende tijd en hopelijk tot ziens aan de Houtlaan.
|
|
(naar boven) |
Dan hier nog even een kreet uit de diepe trachten van de onherbergzame rimboe.
Bujten is guur en koud. Maar dat weerhoud de welpen van JPG er niet van om zich te wagen aan dappere daden in en rond het clubhuis. Een van deze daden was een mjddag lang deelnemen aan een aantal spellen. Ballen gooien in emmers en paardjerijden waren geen probleem, maar toen er dingen genoemd werden als .gooi dit blok hout zo ver mogelijk richting Hati’ of ‘ga met touw om jullie voeten deze spullen naar de overkant brengen, krabde sommige welpen zich toch even op het hoofd. Maar toch zijn er weer een hoop goeie tijden en afstanden neergezet door onze mannen. De daarop volgende zaterdag was het weer tijd voor een spannende speurtocht. Elk nest liep een route naar Kampsheide en moest onderweg vragen beantwoorden die stonden op verschillende papieren verspreid langs de route. Hier ging het er weer spannend aan toe, want de score werd meegeteld voor het nestklassement. Eenmaal op Kampsheide aangekomen, werden er toffe spellen gespeeld. “Waar zouden ze nou die vlag verstopt hebben?” klonk het vele malen over de Drentse hei. Na nog een ouderwets potje beren was het weer tijd om naar huis te gaan.
6 Nachten slapen en het was weer zover; scouting! Altijd vol goede moed speelde de welpen deze keer smokkelaar en douane. AI sleurend met een zakje wit poeder gingen de smokkelaars kriskras door het bos, zonder gepakt te worden door de douane. Moe van het smokkelen deden we nog een spelletje pictionary en was het was alweer half vijf. Buiten lag een mooi laagje sneeuw en dus wat ga je doen? Juist; brooddeeg figuren boetseren! Elk nest kreeg een thema. De ruimte, vakantie, het circus en jungle boek waren de onderwerpen, Er zijn een hoop lange slagen, grote pizza’s, Baloe’s en UFO’s voorbij gevlogen. Na deze creatieve bezigheid gingen we naar buiten om daar een moeilijk spel te doen; mikado (maar dan met 2-meter palen!). Na een paar wilde capriolen met hout, besloten we om nog even een potje te beren. Dit eindigde al snel in een heus sneeuwfestijn. Val alle kanten vlogen de sneeuwballen om je oren. Nadat Chill en Ka een paar keer waren gefabriceerd tot sneeuwpop en Akela een paar rake ballen had geïncasseerd, was het alweer tijd om te sluiten. Na deze sluiting komt het weer iets dichterbij: het NPK. De welpen beginnen zich alvast op te warmen voor het kamp der kampen. Hoeveel nachtjes slapen nog??
|
|
(naar boven) |
Hallo beste welpen, Mijn naam is Rimboe Ronald. Mij is gevraagd om elke nieuwsbrief iets aan jullie te vertellen over het leven in de rimboe, hoe wij overleven en wat voor een spelletjes wij spelen.
Van jullie Akela heb ik gehoord dat er veel nieuwe welpen bij de horde zitten. Weten jullie eigenlijk wel wat een horde of een nest welpen is? Waarom jullie zo heten? Ik zal proberen het aan jullie uit te leggen. Misschien heb je het jungleboek wel eens gelezen of de film gezien. Mowgli wordt opgevangen door een wolvenfamilie. bij wie ook net een aantal jonge wolven is geboren. Deze jonge wolven worden welpen genoemd. Een aantal wolvenfamilies vormen samen een horde. Akela heeft de leiding over de horde. Jij bent ook een welp. en samen met een aantal andere welpen vorm je een nest. De 4 nesten bij elkaar vormt jouw horde. Net als in het jungleboek heeft Akela de leiding over de horde. In het jungleboek komen de wolven soms bij elkaar bij de raadsrots. Jullie komen elke week bij elkaar bij het scouting gebouw. Door Akela worden jullie tijdens de opening bij elkaar geroepen door de tekst “yalahii” te schreeuwen. dit betekend “laten wij gaan jagen”. Jullie komen dan aangerend en schreeuwen “hiiii”. dit betekend ” ja. laten wij gaan jagen”. Na dat de vlag is gehesen. begroeten alle welpen Akela. Dit doen jullie door te hurken en met je wijs- en middelvingers de grond te raken tussen je voeten in. Jullie roepen ” Akela, wij doen ons best”, gevolgd door een gids die 4 keer legt “djib” (wat betekend “doe je best”), met in allen schreeuwen jullie “wij dob, dob, dob, dob” (wij doen ons best ), doef. In het jungleboek heeft ieder die lijn eigen jachtgebied, waar alleen hij mag jagen. De welpen mogen zich vrij door de hele rimboe verplaatsen, zonder lastig gevallen te worden. Tijdens deze tochten ontdekken de welpen dat er veel andere dieren in de rimboe leven, zoals Chil, Bagheera AI dele dieren hebben hun eigen specialiteiten en weten over een bepaald onderwerp veel of. Bagheera weet bijvoorbeeld veel van de natuur , terwijl Chil veel van geheimschriften of weet. Bij de jullie horde zijn deze dieren uit de rimboe ook allemaal aanwezig. Elke week gaan zij, net als de dieren uit de rimboe, spelletjes met jullie spelen of iets leren over bijvoorbeeld het kompas, eten koken, EHBO of andere dingen. Ik hoop dat je nu iets meer afweet over de nesten en welpenhorde. Wanneer je vragen hebt over de rimboe, kan je deze vragen altijd aan je leiding stellen. Als het een leuk onderwerp is voor in de nieuwsbrief, hoor ik het wel van de leiding.
|
|
(naar boven) |
Zaterdag 29 maart 2003 is het opruim en reparatie dag bij het Scouting gebouw
Maken van nieuwe banken Reparatie afrastering Schilderen gebouw buiten Opruimen terrein Bestrating herstellen
De meeste stamleden zijn er om de tentendroogruimte af te maken En eventueel voor hand en spandiensten
Maar vele handen zijn nodig om alles op een dag weer netjes te maken Vandaar bet verzoek aan de ouders om te komen belpen(met zoon en) Dit dan of ‘s morgens of ‘s middags of de hele dag
Ja jk wil wel helpen De hele dag (10-17 uur) ‘s Morgens (10-13 uur) ‘s Middags (13-17 uur)
Inleveren bij de leiding of mailen naar ****** Ik zie u graag op zaterdag 27 april
Piet Huising (onderhoud gebouw)
p.s benodigd gereedschap schop nijptang werkhandschoenen goed humeur Aan alle ouders van de welpen en verkenners van de Johannes Postgroep
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Gijsbert Rispens)
Balanceren op een rode draad. Zoals u misschien in de vorige nieuwsbrief gelezen heeft zijn de verkenners zich wat meer gaan bezighouden met vuur. Want nadat gebleken was dat verkenners wel met vuur kunnen spelen, maar meer moeite hadden om vuur te maken, leek het ons wel een goed idee om daar maar wat aandacht aan te besteden. Het begon allemaal met een man in een rood pak, zijn naam was Sinterklaas en hij was z’n pepernoten kwijt. Hiervoor hadden de verkenners wel een oplossing, ze gingen gewoon zelf pepernoten bakken. En wat heb je daar voor nodig? Inderdaad, beslag, een oven en vuur. We beginnen met het eerste, je neemt een pak speculaasmix van een niet nader te noemen merk, boter en water en dit ga je kneden, is de mix te droog dan voeg je wat water toe. Mocht het zo zijn dat je iets te enthousiast bent geweest met het water, dan voeg je gewoon wat bakmeel toe, desnoods totdat het deeg uiteindelijk vele tinten lichter is. Van het deeg maakt je balletjes en deze worden door een flinke worp op een plank gevormd in de welbekende pepernootvorm. Als de pepernoten klaar zijn, hoop je dat je patrouille inmiddels zijn oven en vuur klaar heeft. Zo niet dan heb je een taak je ongebakken pepernoten te verdedigen totdat ze de oven ingaan. Eenmaal uit de oven blijkt dan dat de pepernoten enige tinten donker is dan gewenst en dus niet geschikt zijn voor die ouwe man, dus eet je lekker alle pepernoten met je patrouille op. Ondanks de lage netto-opbrengst van pepernoten had Sinterklaas toch nog cadeaus voor de verkenners en zelf wat benodigdheden voor de patrouilles om ze in geval van nood uit de brand te helpen.
Het verhaal ging verder met een rode auto, sterker nog een stuk of 9 rode auto’s. Dit waren brandweerauto’s wel te verstaan, want we waren met de hele groep op bezoek bij de brandweer in Assen. Dit was een erg interessante middag. Je bent namelijk als verkenner altijd wel benieuwd hoe je uit de brand wordt geholpen als je iets te enthousiast met vuur bezig bent geweest.
Vervolgens werden we geconfronteerd met een rode slip. Dit keer moesten we namelijk de politie uit de brand helpen. De kerstman was namelijk vermoord, nu is natuurlijk de eerste verdachte de meneer die twee week eerder z’n feest je vierde. Maar die was het niet. De hoofdverdachten waren, z’n vrouw, z’n butler en de zwerver die in z’n tuin sliep.
De verdachte had sporen achter gelaten op kampsheide en de verkenners mochten als echte speurneuzen deze op gaan zoeken. Dit lukte niet zo heel erg goed, want zelfs de rode slip van de kerstvrouw die in een boom hing waar de verkenners op 2 meter langsliepen werd niet opgemerkt door ze. Uiteindelijk hebben de verkenners de moord dan ook niet op kunnen lossen. Maar uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het de zwerver is geweest. Maar ja, dat hadden we kunnen weten: Zwervers zijn namelijk niet te vertrouwen.
In de kerstvakantie werd de rode draad voor ons als verkennersleiding even onderbroken. Maar deze werd naar voile tevredenheid even omgeruild voor witte sneeuw. Maar de eerste opkomst na de opkomst was de rode draad weer duidelijk aanwezig. Namelijk in de vorm van het rode hoofd van Rutger. Rutger moest namelijk fietsen. En nu wil het geval dat vele mensen zich niet kunnen herinneren dat ze Rutger ooit hebben zien fietsen voor deze heugelijke dag. Rutger zit normaal gesproken namelijk graag in een (vracht)auto, maar daarover later meer. We gingen dus zwemmen in Zuidlaren, dit was traditioneel leuk, maar weinig verrAssend. Voor de leiding betekent dit vooral in het bubbelbad of onder de zonnebank liggen en kijken hoe de verkenners zich, gedragen en je daar waar nodig er even mee bemoeien. Het is onduidelijk of het kwam doordat Rutger goed uitgerust was in het zwembad, maar hij had de smaak van het fietsen dusdanig te pakken, dat hij er de terugweg maar een lekkere omweg via Anloo tegenaan gooide. Waarschijnlijk zal hij nu de rest van lijn tijd als verkennersleiding deze fietstocht als argument gebruiken om niet te hoeven fietsen. Evenals bepaalde vrienden van hem denkt hij namelijk wel eens dat sporen makkelijk verdiend lijn.
Hierna stond de rode rijzende zon centraal, het was namelijk tijd voor de boerenkoolmaaltijd. De boerenkoolmaaltijd georganiseerd door het kader staat altijd weer garant voor een verAssende avond en zo ook dit jaar, maar hierover leest u elders in dele nieuwsbrief meer. Maar ook hier kwam het rode hoofd van Rutger weer even om de hoek kijken, maar niet vanwege de inspanning van het fietsen, maar van schaamte. Zoals a’s eerder gemeld zit Rutger graag in een auto. Zo ook in een nieuwe Range Rover, je zou verwachten dat zo’n auto met vierwielaandrijving, automatische sperdifferentieel enzovoort niet zomaar vast komt te zitten. Fout! Scheppen, rijplaten en een duwtje in de rug moesten erbij te pas komen om Rutgers auto weer onderweg te krijgen. Bloed is goed, pijn is fijn! Dat was het motto van de ruige middag daarop. Maar gelukkig vloeide er niet echt rood bloed. Helaas vloeide het hemelvocht wel rijkelijk, wat ons dwong om de opkomst binnen in minder heftige vorm te vervolgen. Het rode kruis sluit deze rode draad in de verkenners opkomsten af. Gerrit van de EHBO kwam namelijk alles vertellen over ABC, stabiele zijligging, verbandjes enzovoort.
Dit vonden de verkenners erg interessant, al had een aantal van hen wel de voorkeur om eerst zelf echte slachtoffers te maken om op te oefenen.
Dit is het einde van dele rode draad. Want wat de verkenners nog te beleven staat is een heel ander verhaal. Al gloort er in de verte we! een NPK met als thema bloederig Schotland. Wordt vervolgd.
|
|
(naar boven) |
Poolkamp 2002
(door: Peter Smallenbroek)
Wij (Thijs en Peter) moesten om 8 uur bij een kampeerboerderij in Appelscha zijn.
Daar moesten we ons aanmelden. Toen we ons hadden aan gemeld moesten we onze tent opzetten bij een grote paal. Toen iedereen zijn tent had opgezet gingen we een kleine hike lopen. Dat ging we! goed. Na de hike konden we wat chocolademelk pakken. Daarna had je wat vrije tijd. Na de vrije tijd moesten we gaan slapen.
De volgende dag moesten we weer een hike lopen naar onze volgende kampeerplaats deze hike was best lang (vooral als je verkeert loopt zoals wij deden). Later kwamen we kampleiding tegen en die stuurden ons naar post 4. Daar moesten we een soort hindernis baan doen. En de tijd bepaalde hoeveel punten je kreeg. En we kregen een kaart naar post 5. bij post 5 kregen we warme chocolademelk en een kaart naar de eind bestemming. Daar aangekomen moesten we onze tent opzetten en eten klaar maken dat ging best goed. Na het eten hadden we weer vrije tijd en er was ook een grote tent waar warme lucht in werd geblazen. Dus hebben we daar bijna de hele avond in gezeten. Om ongeveer 23:00 uur moesten we gaan slapen.
‘s Ochtends moesten we snel onze tent afbreken en wat eten we kregen meteen al een oleaat dat we die vast konden oplossen. Toen we hem hadden opgelost moesten we nog ff wachten voor we weg konden. Toen we weg mochten kwam Thijs na 200 meter lopen nog eens achter dat hij zijn handschoenen in de tent had laten liggen. Dus wij terug zijn handschoenen halen en weer op weg naar post 1 daar moesten we met een touw over een kanaaltje heen. Nadat we dat gedaan hadden kregen we een kaart naar post 2. Bij post 2 kregen we chocolademelk of soep. En een kaart naar post 3. en bij post 3 kregen we een kaart een kaart naar post 4. en bij post 4 een kaart om weer bij de kampeer boerderij in Appelscha te komen. Daar aangekomen moesten we binnen wachten op alle andere koppels die meededen. Daar kregen we ook nog een tosti en later een broodje worst. Daarna werden we opgehaald en gingen we naar huis.
Thijs en ik vonden het een geslaagd poolkamp.
|
|
(naar boven) |
Boerenkoolmaaltijd
(door: Jeroen Zwart)
Wij (het kader) moesten zich bij het gebouw verzamelen om10 uur s.morgens. ledereen sliep nog half, maar dat doet er niet toe toen gingen we naar binnen om te bespreken wie wat ging doen. Na lang discusseren (ahum} hadden we ons besluit genomen. Ik Dennis en Yorrick moesten de binnen aankleding doen Stefan en Timo gingen koken en Jelmer Roy en Arno deden de buitenaankleding. we begonnen met de lichtslangen in het begin waren dat er maar een stuk of 3 maar later toen er ouders met lichtslangen gekomen waren waren er 5 nadat we alles hadden omgehangen wat lichtslangen betreft gingen we verder met de andere dingen. In die tijd dat wij met de lichtslangen bezig waren waren Jelmer Roy en Arno met de poort bezig. De poort schoot al aardig op toen gingen we brunchen en een beetje praten. Na het brunchen gingen we bezig met de slang met de peertjes eraan het was een heel werk om al die peertjes in de slang te draaien maar dat was nog wel gelukt. We hingen het op aan palen. Toen dat klaar was moesten Dennis en ik bezig met hakken. Na een klein poosje hakken gingen we binnen weer verder. Binnen moes ten we de tafels opzetten dat ging met 3 stenen op elkaar op 5 plekken onder het tafelblad. We hadden de eerste 3 tafels in een half uur klaargezet maar toen zei Rutger dat we over de rest van de tafels (5) maar een kwartiertje mochten doen. Dus wij gingen heel snel de tafels klaarzetten. Toen alles stond moesten we het kleed erover doen toen we dat ook gedaan hadden gingen we weer bezig met de muur decoratie. We hadden papier op de muren gehangen en op dat papier chinese tekens getekend. Dat ging best snel. Toen was het zo’n 17.00 uur Stefan en Timmo waren nu bezig met de bloemkool en in de tijd dat wij bezig met de verkenners ruimte waren waren hun bezig met aardappelschillen en de aardappels in stukken snijden. Jelmer Arno en Roy waren inmiddels ook klaar met de toren. Toen moesten we zo langzamerhand ook beginnen met het voorbereiden van de avond Dennis ik en Yorrick hadden ongeveer nog 3 kwartier lopen hakken. Toen moesten we alles klaarmaken. de laatste details waren klaar en toen we ons omgekleed hadden kwamen de eerste bezoekers alweer.
Ik, Arno, Yorrick en Dennis stonden bij de poort en vroegen aan bijna iedereen hun naam. De mensen begonnen binnen te stromen en koffie te drinken. Daarna moesten de bezoekers een tocht lopen onder begeleiding van een paar kaderleden.
Jelmer ik en Dennis gingen de groep een paar minuten voor de groep aan al weg. we stonden in de bosjes naast het fietspad en toen de bezoekers er aan kwamen gooide Dennis een stuk of 7 sterretjes op het fietspad en gingen Jelmer en ik een gevecht houden met zwaarden. Nadat we allebei dood waren liep de groep door toen de groep weer terug was had iedereen al behoorlijk honger maar moesten ze nog even wachten. Toen konden ze de verkenners ruimte binnenbetreden. Iedereen had commentaar op het feit dat ze aan de lage tafels moesten zitten. Roy zei even dat niemand mocht beginnen met eten totdat iedereen wat had en dat deed iedereen braaf (hoop ik).
Iedereen begon met eten en ik hoop dat iedereen het lekker vond. Toen iedereen klaar was konden de mensen nog een kopje koffie drinken en toen was het afgelopen. Wij moesten alles nog opruimer maar voor de bezoekers was het dus wel afgelopen. Het opruimen duurde een uurtje denk ik en toen wij klaar waren met opruimen konden wij ook naar huis gaan ik vond het een erg leuke boerenkoolmaaltijd en ik hoop dat jullie dat ook vonden.
De boerenkoolmaaltijd 2003 werd mede mogelijk gemaakt door: HET KADER
|
|
(naar boven) |
Joop van der Knoop
Enkele weken geleden werd mij gevraagd om voor elke nieuwsbrief een verhaal te schrijven, over wat jullie interreseerd en wat jullie leuk vinden. Voor elke nieuwsbrief zal ik een onderwerp aansnijden die te maken heeft met hikes, expedities en survivals.
Als je op hike gaat ;5 het van belang dat je alles goed voorbereid. Sommige dingen neem je mee op elke hike, zoals bijvoorbeeld droge sokken, een EHBO koffer en je kompas. Afhankelijk van de hike, waar die hike is en de weersomstandigheden neem je kleding mee die voor de hike nodig zijn. Ga nooit op een hike met nieuwe schoenen. Zorg altjjd dat deze ingelopen zijn. Wanneer je met een groepje gaat hiken, maak dan duidelijke afspraken wie wat mee neemt. Daarmee voorkom je dat er dingen niet mee zijn, of dat je teveel bagage mee sjouwt. Die bagage neem je mee in je rugzak. Zorg dat je een sterke en prettig zittende rugzak hebt. Een goede rugzak is een redelijke investering, maar deze kan jaren meegaan. Zorg ervoor dat de rugzak stevige en volledig instelbare banden heeft, die goed aan het frame of aan het materiaal van rugzak moet een prettig aanvoelende heupriem hebben. Het geheim van het dragen van een rugzak is dat het gewicht op de heupen rust, en niet op de rug of schouders. Voor jongeren, die in de groei zijn, is het zeker van belang dat zij een goede rugzak op de goede manier op hun rug hebben. Mocht je een rugzak gaan kopen, koop dan geen rugzak bij bij Scapino of Bristol maar bijvoorbeeld bij Beversport, Waterborg of de Vrijbuiter en vraag daar ook om advies. Je kan natuurlijk ook altijd een van je leiding om advies vragen. Er zijn in het algemeen 2 Soorten slaapzakken die allebej hun Voor- en nadelen hebben. De ene Soort is gevuld met dons en is de ljchtere (en ook vaak duurdere) van de twee. De dons zorgt wel voor een goede isolatie. Wanneer de donzen slaapzak nat wordt, verliest hij alle isolerende ejgenschappen en is hij erg moeilijk weer droog te krijgen. De andere soort rugzak is gevuld met synthetische vezel is over het algemeen jets zwaarder a’s de dons slaapzak, maar wel weer veel kleiner op te rollen. Mijn persoonlijke voorkeur gaat naar slaapzakken gevuld met synthetische vezels. De kledjng die je draagt tijdens een hike moeten je goed beschermen zonder te warm te zijn. De kleding moet goed pAssen en volle vrijheid van beweging geven. De kleding moet je warm en droog houden, maar tevens goede ventilatiemogelijkheden bieden. Zorg dat je tijdens een hike regelmatig (minstens 1 keer per 24 uur) droge, schone sokken aantrekt.
|
|
(naar boven) |
Rowannieuws
(door: Joost Watering)
Vier Rowans hebben we aantal weken gemist, desondanks hebben we een aantal onwijs gave dingen gedaan. We hebben geschaatst, ge-KVT’t, gezwommen en onze culinaire vaardigheden tot uitdrukking gebracht. Hieronder zal ik vertellen wat we hebben gedaan en wat er de komende periode op het programma staat.
Een jaarlijks terugkerend baantje is het Kerst Volleybal Toernooi. Dit jaar was het echt zwoegen. Vier Rowans minder betekent vele extra diensten draaien. Toch hebben we veel plezier gehad en hebben we een aardige duit in de kas gestoken. Door een rondgaande buikgriep hebben we het een aantal momenten bijna ondragelijk zwaar gehad. maar onder andere de uitkijk naar het eindfeest maakt een heleboel goed.
Op een culinaire middag zijn we pannenkoeken gaan bakken, Natuurlijk hebben we dit gedaan op een houtvuur en smaakten ze net zoals die van oma,
Verder hebben we onlangs een 27MC geïnstalleerd in de ‘Rowan Lounge’, Een mooie kans om te communiceren tijdens actieve wandeltochten, of anders te genieten van het vermaak van thuiszenders en chauffeurs, De eerste Opkomst van het nieuwe jaar hebben we ge-winterpret. niet veel pret trouwens, het weer zat namelijk niet mee. Desondanks wisten we ons prima te vermaken. Na op 11 januari geen Opkomst te hebben gehad. Was de volgende opkomst op 18 januari. De mensen die naar het zonnige Thailand zijn geweest waren weer terug en onder het genot van een aantal zeer sterke verhalen zijn we gaan zwemmen in Recreatiepark Nooitgedacht .
De vergaderingen en voorbereidingen voor het NPK en het Zomerkamp zijn jn volle gang. De kans js groot dat de zomerse reis dit jaar zal gaan naar de Belgische Ardennen. Dit is een unieke kans om ons geavanceerde klimgereedschap te gebruiken. Tjjdens het NPK gaan we in korte broek en hoge sokken genieten van de zeewind. Het thema van djt kamp is voor ons dit jaar namelijk ‘vakantie..
De komende periode staan er ook weer een aantal spectaculaire dingen op het programma. Zo gaan we een middag bordspellen spelen, katapulten bouwen, erwten schieten en nog veel meer.
|
|
(naar boven) |
Als JPG willen we u vragen om alsnog weer mee te helpen om de groepskas te spekken en tegelijk een schoner milieu te behouden Zoals u misschien weet en anders hoort u het nu van mij: Jaren geleden is het clubgebouw afgebrand, samen met al het kampeermateriaal
Toen is de nieuwbouw gepleegd en allemaal nieuwe materialen aangeschaft Natuurlijk is toen alles tegelijk aangeschaft en is nu heel veel ook tegelijk aan vervanging toe. Natuurlijk hebben we gespaard voor nieuwe duurdere dingen maar een beetje extra geld is altijd zeer nodig
Dus wederom vraag ik u om de lege cartridges van uw werk of thuis mee te nemen en dit in te leveren aan de Houtlaan.
Zodat wij het in de hal verzamelen,onder de trap, en eens in de zoveel tijd laten ophalen door een bedrijf die cartridges recyclet.
Dit levert ons per cartridge een vastgesteld bedrag op en er gaat een klein deeltje naar Natuurmonumenten.
Alvast bedankt namens een ieder van de JPG.
De doos wordt binnenkort opgehaald. Daarover meer bericht in de volgende nieuwsbrief.
|
|
(naar boven) |
Herfstkamp: Zondag 18 oktober 1992
We stonden op en we gingen ons aankleden. En daarna mochten we naar buiten. Daarna gingen we eten. Na het eten gingen we naar het veld, daar gingen we over sloot doen, daarna gingen we touw trekken, daarna gingen we terug. En toen gingen we brood en tomatensoep eten. En mochten we buiten spelen. En daarna gingen we sluiten. En we gingen naar huis. Het was een tof kamp.
Jeroen Gotz, nest Oranje
|
|
(naar boven) |
AVD Snowblast 2003
(door: Doedel)
Als de zomer zo half is begonnen… En de zon straalt helder aan de blauwe hemel, terwijl het terras al aardig vol begint te lopen kijken twee AVD’ers elkaar wat onzeker aan. Met natte ogen vraagt de ene voorzicht: denk jij ook al aan de snowblast? Al twee maanden antwoord de ander verlegen. En… na zes-en-een-halve maand wachten was het dan eindelijk zo ver: the thirth experience kon beginnen. Voor sommige wat eerder dan voor andere want vier wat meer kapitaalkrachtige stamleden mochten onder begeleiding van Tim’s moeder al een week eerder de bergen in. Gelukkig konden de thuisblijvers die kerstweek elke avond weer genieten van hun SMS’jes als: het is hier fantastisch en je weet niet wat je mist. Ik heb nog nooit zo’n beroerde kerst gehad. Maar toen het kerstmaal eenmaal naar binnen was geschrokt konden de overige dertien deelnemers eindelijk op reis.
Na een vlotte treinreis naar Utrecht zouden wij de bus pakken met als eindbestemming Le Corbier, wat volgens ons bier en sneeuw betekent. Maar welke bus was dat precies? De coördinatie van Nike, voor de gelegenheid omgedoopt tot Nico, was op dit punt wat chaotisch. Links en recht zag hij AVD’ers bussen in en uitladen. En toen iedereen goed en wel in de bus naar Sant Tropee zat besloot hij in te grijpen. Dat ging iets te ver. Toen Nico iedereen netjes op de juiste royaal stoel had gezet werden we voorgesteld aan de chauffeurs: Jos en Rennate. Jos was een man die van lekker doorrijden hield maar zeker niet van rommel in zijn bus, dus denk om de afvalzakjes! Rennate had, het gezien haar grote omvang en de kleine ruimte die een bus kent al moeilijk genoeg met haarzelf. Maar goed ze kon rijden en Jos zeker, dus het was gewoon even uitzitten tot in het witte paradijs. Vervellend was echter wel die penetrante zure lucht die ergens midden uit de bus opsteeg. Het leek wel of er iemand had lopen kotsen! Verder hadden we wat last van de mobiele telefoongeluiden die midden in de nacht vanuit andermans bagagevakken opstegen. Met Kinky’s oplossing om de apparaten tot ver achter in de bus te smijten was dan ook iedereen het eens.
Zondagochtend vroeg rolde de bus zoals beloofd Le Corbier binnen. Opgewacht en welkom geheten door onze vier verkenners waren we enigszins verbaast: wat zijn die jongens wit en waarom trillen ze zo? In een ooghoek zag ik Rutger nog net even zijn laatste whisky van die ochtend wegtikken. Dat je in twee weken meer kan snowboarden dan in één week, bleek helemaal niet waar te zijn. Dat je in twee week meer kan zuipen dan in één week is onomstotelijk vastgesteld. Gelukkig had onze voorhoede inmiddels al zo’n goede band met reisleider Ronald dat we niet hoefden te wachten en direct ons appartement in konden, om daarna natuurlijk te snowboarden.
In de eerste lift omhoog gierde de spanning door de kelen. Zou ik het nog wel kunnen en hoeveel ben ik verleerd? En voor de drie nieuwe jongens die voor het eerst mee waren: wat moet ik in godsnaam met die plank? Met de eerste afdaling werd al het wachten beloond. Links en rechts schoten AVD’ers goofy en regular voorbij. Errie waagde direct al zijn eerste sprong en Ewax snowboarde eindelijk zo cool als hij eruit ziet. Ik kan u nu vertellen over al die trisiksties, indigrabs, highspeedcarves en frontsidetalegrabflips die wij die dag gemaakt hebben, maar dan zou u wellicht denken dat ik opschep. Maar, man wat waren wij cool. Na zo’n voldane dag snowboarden wachtte ons de maaltijd. Vier gangen, volledig verzorgd en bediend door onze vrienden van Husk en Go Go Tours. Omdat de bediening die eerste dag nog wat op zich liet wachten stapte Kinky maar eens de keuken in. Sindsdien… nooit meer klachten gehad. Na een lekkere koffie en een verfrissende Amstel bierre werd het tijd om naar bed te gaan.
De volgende ochtend werden we al vroeg gewekt door het prachtige Turkse gedicht “Jalla Jalla”. En nadat de stokbroden waren opgehaald troffen we elkaar in het appartement dat leegstond op de zevende verdieping. De meegebrachte blikken bier (60 liter in totaal) werden in de koelkast gestapeld en sindsdien heette het appartement de zevende hemel. Deze dag werd het gebied verder verkend. Kinky was daar niet zo goed en schoot een dal in waar geen liften stonden. Na een klim van anderhalf uur troffen we hem weer in de eetzaal. Gelukkig had de keuken rekening met hem gehouden. Helaas kwam al die tweede dag de eerste afvaller. De val van Simon leverde hem een kapotte enkel op. Een positief gevolg was echter dat we met zijn röntgenfoto’s eindelijk vakantiefoto’s hadden. Simon had het board van zijn grote broer geleend en kennelijk is Dirk, nog steeds de enige die met een Niedecker overweg kan.
In de zevende hemel werd die avond de verjaardag van onze enige aanwezige neger, Gijs gevierd. Zijn kado bestond uit verschillende soorten alcohol en toen hij die allemaal op had was hij bereid tot een weddenschapje. Voor 200 Eurodoekoes zou hij met alle plezier kaalgeschoren willen worden. Die avond bleef het hangen op 130 maar ik heb uitgerekend dat als iedereen vanavond 2 Euro 50 betaald die jongen vanavond nog kaal is. Na zo’n gezellig avondje en een goede nacht rust ging het snowboarden weer lekker. Sommigen gingen zelfs iets te lekker. Gerben van der Vries ging als eerstejaars nieuweling zo goed, dat er stemmen opgingen om hem, met een trap tegen de knie, wat af te remmen.
De volgende avond was Blom jarig, en toen we eenmaal genoeg kaarsjes bij elkaar hadden kunnen vinden voor zijn taart, kon het feest beginnen. En zoals we van Blom gewend zijn bracht hij die avond door in een la onder een bed. Blom was overigens de tweede uitvaller op de piste, maar gelukkig vond hij in het snowboard-computerspel van de Husk-bar al snel een nieuwe hobby. Als Blom het geld dat het hem gekost heeft om het spel uit spelen in de weddenschap van Gijs had gestopt was Gijs al twee keer kaal geweest. Na weer een dag boarden werd het die avond om twaalf uur nieuwjaar. Götz besloot tot zijn rituele nieuwjaarsdans. Dit kwam reisleider Ronald zo agressief over dat hij sindsdien niet meer in buurt van Götz durfde te komen uit angst in elkaar geslagen te worden. Met een sneeuwballengevecht met de derde verdieping gevolgd door een bestorming van de gehele etage was het nieuwe jaar begonnen.
De kater van het feest verdween als sneeuw voor de zon op nieuwjaarsdag. Een heerlijk zonnetje en lekkere zachte sneeuw zorgden voor een uitstekend begin van het nieuwe jaar. s’Avonds begaven we ons weer naar de zevende hemel voor een potje boeren bridge, kwartet of één of ander ziek rekenspel. Helaas ging het toen snel achteruit met de sneeuwcondities. Een dagje ijs en een dagje regen maakte de piste tot een troosteloze berg. Sneeuw was in aantocht maar zou het nog op tijd komen? Na een schietgebed en met gekruiste vingers vielen wij die laatste avond in slaap. En de volgend ochtend…. inderdaad Jalla Jalla. En…overal poedersneeuw; ons paradijs was weer wit. Alle spierpijn, hoofdpijn, vermoeidheid en materiaalproblemen waren in één keer vergeten. Volledig in trans vlogen wij die dag over de sneeuw, de meest sierlijke sporen achterlatend. Als ik die dag in enkele woorden moet omschrijven, en vergeef mij mijn deze taal maar het kan echt niet anders dan zou ik zeggen: ‘een orgasme van een dag’. Uitgeput en afgepeigerd stapten we die avond in de bus terug naar huis. Maar slapen was er nog even niet bij want er volgde nog een spannende rollercoaster over een glibberige bergweg met obstakels. Na een reis van 22 uur was de Snowblast dan echt ten einde. Met natte ogen namen we afscheid van elkaar: Nog maar twaalf maanden werd er gefluisterd.
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions 1
(door: Marijn Brood)
He hallo daar JPGers in koud Nederland.
Vorige keer zat ik nog in Bangkok, vandaar ben ik vertrokken met een bus(20 jaar oude bus) richting het zuiden.
De busreis op zich was al een heel avontuur, de chauffeur heeft een paar bloemenkransjes om zijn achteruitkijkspiegel gehangen en gelooft heilig in zijn “chak die” wat geluk betekent, en rijd daarlm met maximum snelheid (schat toch wel 140 ofzo, behoorlijk snel in een bus, vooral als het ding 20 jaar oud is) richting Suratani. Links inhalen, rechts inhalen, het maakt allemaal niks uit! Ik daarentegen had minder vertrouwen in de bloemenkransen, maar ze schijnen toch te werken; Boedha was met ons en we zijn veilig aangekomen. Na 15 uur in de bus was ik der wel zat van, het was 8 uur s’ochtends en ik had de hele nacht niet geslapen omdat het min 10 was in de bus. Ik snap niet waarom alle thaise vervoersmeuk airco heeft, het maakt niet uit waar je in rijd; het heeft allemaal goedwerkende airco. Nergens voor nodig vind ik: lekker warm hier, daar moet je gebruik van maken! Anyway, ik heb daarna heerlijk in het zonnetje geslapen op de boot van Suratani naar Koh Panghang. Ben ook verschikkelijk verbrand, natuurlijk stom maar een boot vaart meestal in water wat zon reflecteerd enzo… vandaar .
Kon Panghang is, naar mijn mening, een van de mooiste plekken op aarde! Het is een waar tropisch kokosnoten paradijs. Hier heb ik samen met Rein heel erg lang heel weinig gedaan. Nou ja, heel weinig: elke maand is er full moon (10.000 mensen) op Had rin(een strand) je hebt natuurlijk ook de black moon op bantai(open plek in de jungle met apen). En 2 keer per maand half moon in Thong Salaat(stadje hiero, lopen soms wat olifanten, erg vet). Deze feesten plus elke week een groot feest bij de Paradise waterfalls, das toch niet heel weinig. We hadden het dus eigenlijk heel erg druk met feestjes enzo en we waren een beetje vergeten dat we hier op een budget zijn, dus het geld ging op. We hebben erg weinig geluk gehad met de banenjacht bij de duikclub’s, misschien omdat het seizoen nog beginnen moet. Rein is maar in een restaurant gaan werken met zijn vriendinnetje(die hij hier ontmoet heeft, ze komt uit Laos). En ik in een beachbar aar het strand, we krijgen kost er inwoning plus een beet je geld (maar das niet eens genoeg voor onll visa-extensions). Allemaal heel relaxed enzo, maar ik ga nier toch nog ff een poosje weg.
Ik ga samen met een meisje dat ik ontmoet heb op Koh Samui naar het westen van thailand, naar Ban Pueng. Vandaar gaan we een stuk Iangs/over/door de Mekong reilen. De Mekong is op veel plekken de grens met Laos en mijn meisje kan toevallig de taal van Laos, dus hoop ik op goedkoop reisgenot. Dat wil ik een week of 4 tot 6 volhouden en dan lien we wel weer. Ik weet uit ervaring dat de meeste van mijn relaties niet al te lang stand houden dus plan ik maar gewoon helemaal niets.
Nou da wast wel weer voor deze keer, der is nog veel meer te vertellen maar ik moet aan het werk. Oja; Aflex. Blom en Doedel: ik woon inderdaad in een huis op palen (mijn beachbar, daar slaap ik ook).
from: “nieuwsbrief”<******>
To: ******
A Subject: Nieuwsbrief
Date: Mon, 20 Jan 2003 12:06:43 +0000
He Broodje.
alles goed in Thailand. We hoorden van je broer dat je een gratis vrouwtje hebt gevonden en in een huis op palen woont? Wij willen er alles over weten in de volgende nieuwsbrief (begin februari)
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions 2
(door: Anton Pitstra)
Ha det (noors voor gegroet ) mijn naam is Anton Pitstra en mij is gevraagd om in verband met mijn verblijf in Noorwegen een stukje te schrijven voor de nieuwsbrief.
Inmiddels zit ik op het moment van schrijven al ongeveer een half jaar in Noorwegen. Voor de meeste mensen zal Noorwegen toch vooral bekend staan om de mooie natuur. En inderdaad die natuur is heel mooi. Zoals ik gelijk al ondervonden door me per trein te verplaatsen van Oslo naar Trondheim. Tijdens die treinreis kom je langs meer vlakke heuvel landschappen rond Oslo met van die mooie oude rode boerderijen. En ga je door lange bossen, en ruig berglandschap. Een paar weken later heb ik een reis ondernomen naar de in het noorden gelegen Lofoten eilanden.
Deze reis ging voor mij vanuit het midden/ zuiden naar het midden / noorden van Noorwegen maar koste wel een nacht in een bus over soms belachelijk slechte wegen. En mochten ze de wegen aan het verbeteren zijn dan graven ze gewoon een gat in de weg en leggen ze geen wegomleiding ofzo aan. Mocht je daar dan jn een bos langs komen dan kun je je slaap ‘s nachts wel vergeten. Zodat je uiteindelijk na een bus rejs van acht uur geradbraakt de bus uitstapt.
Deze eilanden zelf zijn de lofoten eilanden, zijn een prachtige eilanden groep. De eilanden bestaan vooral uit rotsen en een mooie wandeling, als je graag wou een klim naar de top kon dan ook niet missen. Helaas lukte het niet iedereen om boven te komen. maar deze jongen bereikte de top na een lastige route te hebben genomen wel. Waar de gelukkigen van een zeer mooi uitzicht konden genieten. Naast daar ook nog een Viking museum bezocht te hebben, daar een soort Viking maaltijd te hebben gegeten samen met honing wijn, een schip bezocht te hebben daar nog een bijna verzopen peddel uit het water te hebben gevist, een duik te hebben genomen in de atlantische oceaan wat boven de poolcirkel in de herfst toch best koud is en weer een range terugreis kwamen we weer terug op Moholt.
Dat is het studenten dorp waar ik verblijf en waar veel internationale studenten verblijven. en er ook nog wel eens vrij eigenaardige types voorkomen. Zo heb je daar bijvoorbeeld vampier achtige mensen wonen die dus alleen in het donker leven, of natuurlijk nog nooit van een lichtknopje gehoord hebben. Mocht je dat niet kennen dan in dat zomers als het toch de hele dag licht is geen probleem maar meer richting de winter neem ik aan van wel.
Of mensen die echt mensenschuw zijn, en dus de keuken niet binnen komen als door andere mensen zijn.
Mocht je nu denken goh Noorwegen dat is toch dat land in het Noorden waar het in de winter koud js en je weinig zonlicht ziet. Dan heb ik geruststellende woorden over de kou in de regel vallen de tempraturen hier nog best mee. ik bedoel met gemiddeld 5 graden onder nul vaJt het best te leven. Een ander verhaal wordt het natuurlijk als het opeens 25 graden onder nul wordt en het dat vervolgens ook een week lang blijft.
Het verhaal over het weinige zonlicht kan ik echter wet beamen, zo zie je in Trondheim wat toch nog aardig in het zuiden licht de zon in december aIleen maar tussen half tien en kwart over drie. En zie je die in het noorden aIleen maar tussen ehh… niet. Over het algemeen bevat me herfst en de winter hier toch beter dan in Nederland, dus geen wind, regen en temperaturen rond de 5 graden. En vanaf oktober sneeuw, en temperaturen van min 5 graden. En dan schijn ik hier ook nog in een wat rare winter te zitten met weinig sneeuw, tja vergeleken met een meter of meer sneeuw stelt 20 tot 30 centimeter natuurlijk niet zo heel veer voor.
In de omgeving van Trondheil je ook fijn rondwandelen, maar kunt er ook voor kiezen om verder weg gaan naar een bepaalde cabin (soort houten hutje) op een onbewoond plekje in de bergen. Je komt dan dus op plaatsen die compleet verlaten en waar de natuur nog wel bepaalt wat het wil. En wat schitterende beelden kan leveren. Daarnaast kun je op tochtje ongelofelijke hoeveelheid wit poeder genaamd sneeuw tegenkomen. Op zo’n cabin kun dan van alles doen, zoals ouderwets koken op een kacheltje waarbij echter al gauw een uur of langer kan duren voordat je eindelijk je potje macaroni klaar hebt, je even lekker uitleven met een bijl op paar bomen in het omliggende bos, op die plekken staan er toch bomen genoeg, of lekker spelen met een brandertje.
Behalve de omgeving, Trondheim heb je natuurlijk o nog het centrum van Trondheim zelf, waar naast de bezienswaardige touristische plekjes ook nog een goed nachtleven bestaat. AI bestaat dat laatste voor de meeste Noren vooral in het weekend. Maar dan gaan ze ook gelijk helemaal los, en zie je overal dronken jongeren door waggelen of door de sneeuw heen kruipen voor zover ze dat nog kunnen. Die dingen gebeuren zelfs op de momenten dat het mij toch iets koud is voor zulk soort zaken zoals bij -10.
Noorwegen is in vanuit het noorden naar het zuiden best groot, maar van oost naar west niet. Zo duurde de reis vanuit het zuiden van Noorwegen naar ongeveer het midden zo’n 8 uur, en duurde vervolgens de reis vanuit Trondheim naar de Lofoten eifanden 12 uur, dit bij elkaar maakt toch af 19 uur reizen en dan zit je nog maar op tweederde van Noorwegen. Ga je echter vanuit het westen naar oosten dan kan het zijn dat je binnen een uur reizen alweer in Zweden zit. Gezien de afstand naar Zweden is het dan ook vrij begrijpelijk dat de meeste Noren ervoor kiezen om in Zweden boodschappen te doen. In grote plaatsen als Trondheim bestaan er zelfs speciale bussen die gratis naar een Zweedse supermarkt reizen zodat de mensen daar hun boodschappen kunnen doen.
Ook zijn de landen Noorwegen en Zweden natuur/ijk uitstekend geschikt voor een dagje of een weekendje boarden. Ik hoef bijvoorbeeld maar een half uurtje te reizen om in een snowboard gebied te kunnen zijn.
Dat skigebied is dan wel slechts vergelijkbaar bij een voor sommigen bekend gebied genaamd “Harrachov”. Vlakbij in Zweden ligt dan een beter snowboard gebied genaamd “Are”. Dat gebied valt misschien wel vergelijkbaar met een gemiddeld gebied in Frankrijk. En daarnaast heb ik daar ondervonden dat na een dagje boarden een uurtje in je eigen sauna in je eigen huisje zitten ook wel errug prettig is.
Natuurlijk sneeuwt het af en toe ook erg vee/ in Noorwegen. En aangezien de natuur geen onderscheid tussen dagen maakt kan het gebeuren dat je op oudejaarsavond door een halve meter sneeuw loopt om toch vooral maar het vuurwerk te kunnen zien, wat zeker de moeite waard was.
Naast al deze en andere leuke zaken en andere niet genoemde bezigheden, heb ik hier ook nog zoiets als een afstudeer stage te doen hier. Maar daar zal ik jullie maar niet mee lastig vallen.
Tot ziens
|
|
(naar boven) |
De Lamtamtammer
(door: Lammert Aling)
Post Anthoniaans Geno(o)tschap . de jongste speltak met de oudste leden. Mogen wij ons even voorstellen, wij zijn met ongeveer 30 leden en oudleden van de Anthonie van Diemenstam en de Johannes Post groep de jongste speltak die zo nu en dan op een zaterdagavond in het troephuis bijeenkomen.
Het idee tot oprichting van een “ouderen of senioren stam is een aantal jaren geleden geboren en wel op de laatste jubileum bijeenkomst van de Johannes Post Groep toen in Party town bij het jeugdverkeerspark. Dat slujmerde zo een beetje voort tot het moment dat de Anthonie van Diemen in oktober 2000 zijn 50 jarig jubileum vierde met een reijnie. Op deze reijnie kwamen al snel de mooie verhalen naar boven waaraan een ieder fijne herinneringen bewaarde. Het was dan ook niet moeilijk om een aantal personen enthousiast te krijgen om hun oude en hechte vriendschappelijke banden wat vaker aan te halen dan eens in de vijf of tien jaar. Zo kreeg het idee meer gestalte. Het begrip senjoren stam is niet nieuw. Er bestaan al een aantal senioren stammen in Nederland. in Assen bestaat al geruime tijd de vriendenkring OPAS. (Oud Padvinders Assen). Zij het dat deze vereniging gerelateerd is aan de zwervers en de Trianthastam.
Op 1 september 2001 was het me een barbecue de informele op richting een feit en zijn we va start gegaan om eens in de drie maand een bijeenkomst te beleggen. Het idee kreeg tijden de bijeenkamsten steeds meer vorm en wel dusdanig dat er naas een bestuur, een huishoudelijk reglement nu ook een heuse naam is gevonden voor onze clubje. Zelf hebben we niet de intensie om een stam te zijn en daarom is er gekozen voor geno(o)tschap er daar wij oudleden zijn van de Johannes Post en Anthanie van Diemen is gekozen voor Post Anthoniaans, vrij vertaald, na de Anthonen. Samen gevoegd als Post Anthaniaans Geno(o)tschap.
De avonden bestaan uit een serieus gedeelte, een benenstrek programma en een gezellige afsluiting. Elementen die we kennen uit onze avonden uit het verleden als leden van de AVD, maar dan zonder uniform, das en ritueel. Lekker informeel dus. In de toekomst zullen wij ons ook meer profileren naar de Johannes Postgroep. Er kan altijd een beroep op ons gedaan worden.
Met de Anthonie van Diemenstam zijn er natuurlijk hechte banden. Zo zijn er gezamelijke avonden en zijn we reeds uitgenodigd voor nieuwjaarsborrels en nieuwjaarsdiners.
Wij hopen dat wij elkaar eens mogen begroeten op een of andere bijeenkomst. Zou u graag in de gelegenheid gesteld worden om eens een avond mee te maken omdat u banden heeft met de JPG of de AVD, u bent van harte welkom.
Lammert Aling
Secretaris
P/A
Julianastraat 1
9401 KP Assen
|
|
(naar boven) |
Geef die pen eens door…
(door: Gerben van der Vries)
Blij verrast zag ik dat mijn naam de laatst getypte woorden waren van de vorige nieuwsbrief, en dit heeft automatisch het gevolg dat ik de volgende ben die de gelegenheid krijgt om een stukje te schrijven voor de nieuwe nieuwsbrief. En dit zal ik dan doen door te beginnen mij even kort voor te stellen. Mijn naam is Gerben van der Vries en ik zit in Groningen op school. Daar doe ik iets met biologie en Comuters. Verder ben ik op zaterdagochtend nog wat actief binnen de PeterT vereniging. Verder zit ik momenteel als leiding bij de verkennens. Hier ben ik na mijn overvliegen naar de stam mee begonnen, en bevalt erg goed. Ook zit ik nu dus net bij de stam, maar hier is het uiteraard niet begonnen. Want -+ 11 jaar geleden kwam ik oor het eerst bij de welpen kijken. Hier ben ik toen maar gebleven. Ook ben ik nog een antal jaar verkenner geweest waar heb ik een hoop leuke djngen gedaan, onder andere een aantal keer met de HIT mee geweest, en natuur’jjk de altijd leuke andere kampen zoals NPK en zomerkamp.
Ook bij de rowans heb ik mij altijd, uitstekend weten te vermaken. verder ben ik nog met een aanta andere personen naar de Nationale jamboree geweest, wat ook uitermate plezierig was.
Dit was in het kort een beetje mijn verleden binnen scouting. Verder hoop ik nog een leuke tijd te hebben bij de stam en bij de verkenners, en geef hierbij de felbegeerde pen door aan Marc Komen
Wat hebben sommige mensen toch weer een mazzel…
Zoals Marc
Hij hoeft gelukkig niet zelf het stukje te schrijven, maar er wordt een afspraak met hem gemaakt met de redactie voor een diepgravend interview voor een nieuwe rubriek…
|
|
(naar boven) |