Nieuwsbrief, jaargang 24, nr. 2
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Hordenieuws, AVD Expeditions, Troeppraat, Kaderkamp, Gezocht, Stamgezwam deel 1, Stamgezwam deel 2, Geef die pen
Diep teleurgesteld zitten wij weer de Nieuwsbrief in elkaar te zetten. Op de simpele prijsvraag van het vorige nummer zijn slechts drie reacties binnengekomen. Om andere mensen nog een kans te geven is de inzendtermijn verlengd met twee maanden. U kunt dus nog steeds uw antwoord sms’en naar PalinG (06 41209793). Tevens is de prijs verdubbeld.
Gelukkig worden wij wel zeer gemotiveerd door het stukje van de voorzitter. Van het genereuze aanbod maken wij dan ook zeer graag gebruik.
Deze keer zijn we te gast bij Jan-Roel (Boels) en Martzen (Boelsin). Na de overheerlijke tagliatelle en wintervla zijn we gelijk aan de slag gegaan. Hoofdredacteur Blom heeft ontdekt dat het met een simpele knop mogelijk is de complete nieuwsbrief van correcte layout te voorzien. Dit betekent niet alleen dat het maken van de nieuwsbrief twee keer zo snel gaat, maar ook dat Blom een computernerd is.
Het huis van Boels is nog niet af, maar dat geeft niet want we hebben bier en borrelnootjes. De stukjes zijn dit keer bijna allemaal leuk. In het stukje met de pen spreekt de schrijver de wens uit ooit tot deze redactie te kunnen behoren. Op deze open sollicitatie kunnen we kort en negatief antwoorden: Nee Dirk.
O ja, nog even over je strepen, misschien als je meer jam eet, en net als de stambaas regelmatig sterren gaat kijken, kan je misschien je strepen verdienen (bij een enkel iemand), maar of je dan je strepen ook bij de stam hebt verdient? Gooi eens een jam-potje in de groep, en je ziet de reacties. Maar, de redactie is de beroerdste niet, wij willen wel helpen het aantal strepen op je barkaart te verdubbelen.
Omdat dit de laatste nieuwsbrief van het oude jaar is horen hier natuurlijk nog wat spreuken. Zo wensen wij u alvast hele plezierige kerstdagen, een intens gelukkig nieuwjaar en natuurlijk erg veel plezier met het lezen van de nieuwsbrief. Lees hem goed door want u weet: u kunt ten allen tijden over de inhoud overhoord worden.
|
|
(naar boven) |
Van de voorzitter
(door: Mario Fokkens)
Alweer de tweede nieuwsbrief van het seizoen. Aan de wanhopige mailtjes te zien, schreeuwde de redactie om stukjes. Gelukkig had ik mijn stukje op tijd ingeleverd.
Jammer dat de redactie steeds achter stukjes moeten aanbellen. De redactie spendeert één keer per twee maanden een weekend aan de nieuwsbrief, maar zonder stukjes gaat dat niet. Nu weten ze wel een eigen invulling te geven aan de stukjes, maar dat is niet zo leuk als dat door de betreffende persoon geschreven wordt. Ik zelf verheug me er altijd op om weer een stukje te mogen schrijven en het lezen van de nieuwsbrief. Ik wil bij deze de redactie bedanken voor hun inzet en wil hun hierbij mededelen dat de cursus volledig door de groep wordt betaald. Jullie worden bij deze uitgenodigd om de volgende keer de nieuwsbrief bij ons te komen maken. Christianne zal dan voor het eten zorgen. Zelf zorg ik er dan voor dat er ook nog wat te drinken in de koelkast ligt. Ik moest dit even kwijt, nu terug naar de groep.
We kunnen met zijn allen terugkijken op een geslaagd 2002. Het nieuwjaarsdiner in de Sally P. Nightclub, een boerenkoolmaaltijd in het oude Griekenland en dit jaar weer een HIT, NPK en een aantal fantastische zomerkampen. Zoals ik in de vorige nieuwsbrief al schreef is het overvliegen en zijn de herfstkampen weer achter de rug. Inmiddels zijn ook de nieuwe welpen, verkenners geïnstalleerd, net als de nieuwe Akela en Hopman. Ik ben blij dat zij bereid zijn om deze zeer verantwoordelijke taak op zich te nemen. Binnenkort volgt de evaluatie over de overige leiding. Bij deze evaluatie zal ook zeer gelet worden op het dragen van het correcte uniform. Dit omdat de leiding toch een voorbeeldfunctie heeft voor de jeugdleden.
Rest mij nog u prettige feestdagen toe te wensen en ik zie uit naar een nieuw scoutingjaar.
Ps: Voor sommigen kan een goed voornemen voor het nieuwe jaar zijn het op tijd inleveren van een nieuwsbriefstukje.
Pps: Veel plezier en succes gewenst aan de jamboree-gangers.
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws
(door: Fulco Westerhout)
Eerst wil ik mij even kort voorstellen; ik ben Fulco Westerhout (voor de welpen ook wel Kaa), ben 17 jaar oud en zit al sinds mijn 5e op scouting. Verder zit ik nog op school in 5 havo en zit ik op volleybal. Ik ben nu sinds het herfstkamp aan het meedraaien met de welpen en tot nu toe vind ik het erg “cool”. Verder valt er niet zoveel te vertellen over mijzelf dus laat ik maar wat vertellen over wat de welpen de afgelopen tijd allemaal hebben meegemaakt.
De welpen hebben de afgelopen tijd zeker niet stilgezeten.
Na het herfstkamp hebben ze een aantal gewone opkomsten gehad maar wat we daar allemaal gedaan hebben weet ik niet meer precies dus laat ik maar vertellen over de dingen die ik nog wel onthouden heb.
Zo hebben de gids en helpers het “gids en helpers” kamp gehad.
Dit kamp begon op vrijdag 22 november. De van niets wetende gids en helpers zouden met hun ouders boodschappen gaan doen bij de Albert Heijn in Vredeveld. Maar daar kwamen zij Hati en Baloe tegen samen gingen zij het avondeten halen. Nadat de gidsen en helpers met een kar vol met patat, pizza’s, frikadellen enz. aankwamen waren hati en baloe genoodzaakt om te helpen, immers bij scouting hebben we geen frituur of oven; Dus werd het avond eten uiteindelijk maar pasta. Toen de welpen op het gebouw aankwamen werden ze in groepjes verdeeld; 1 kookgroep; 1 snijgroep en een “tafeldek” groep.
Toen alles er pico bello uit zag konden we gaan eten.
Na het overheerlijke eten en toen alle magen weer goed gevuld zaten, werd er vlug afgewAssen en konden we een spel gaan doen. “Douane en Smokkelaar”. Na dit spel was het tijd voor een spannende tocht die de welpen helemaal alleen moesten lopen, het was de bedoeling dat de groep de hele tijd bij elkaar zou blijven alleen liepen ze na ongeveer 200 meter alweer uit elkaar. Nadat ze eindelijk goed liepen kwamen de Gidsen en Helpers bij het volgende obstakel “het leger”. Na enig overleg van de militairen met hun commandant mochten de gidsen en helpers onder “militaire begeleiding” over het terrein lopen om hun tocht te vervolgen. Het laatste stuk van de tocht ging echter niet snel (hier moeten jullie ook niet trots op zijn), er werd teveel op elkaar gescholden en er werd helemaal niks gedaan. Uit eindelijk moest de leiding toch maar helpen om terug te lopen naar de auto’s.
Ondertussen was het al erg laat (02:00 u) dus tijd om te slapen.
De volgende dag; eerst ontbijten en toen hebben de gidsen en helpers een aantal spellen gedaan die met teamwork te maken hadden, want het teamwork ontbrak immers volledig bij het lopen van de tocht.
Na deze spellen moesten de gidsen en helpers het programma voor de opkomst verzinnen, want zij mogen altijd na het gids en helpers kamp leiding spelen bij de gewone opkomst.
Dit ging vrij goed maar soms was het ook wel erg moeilijk om de rest in toom te houden.
Toen de opkomst afgelopen was, was ook het kamp afgelopen.
Afgelopen week werden er een aantal nieuwe welpen geïnstalleerd ook hebben de welpen nu een nieuwe “teamleider” Racksha is nu de nieuwe Akela.
Na de installatie werden er nog wat broodjes gebakken en toen was het alweer tijd om te sluiten.
Voor nu wens ik jullie een prettige sinterklaas avond en welpen KaA is tha best (en Chil niet) :p
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions
(door Marijn Brood aka Rhama)
Reisverslagje van Rein en Marijn, eerste week van ons avontuur. We zijn met Royal Yordanian Airlines (de aller goedkoopste luchtvaartmaatschappij van de wereld) van Amsterdam naar Jordanië gevlogen, Jeruzalem is erg mooi om s’nachts over heen te vliegen! Na 8 uur vliegen kwamen we er achter waarom RJ goedkoop is… een tussenstop van zo’n 6 uur op het vliegveld van Ammaan, geen pretje: er waren een paar banken, maar die werden bezet door de zwerfhonden(schuimbekken enzo… we hebben ze maar niet weggestuurd) de rest van het vliegveld was al niet veel beter, Rein heeft de wc over laten stromen omdat hij er plee-papier in heeft gegooid, iets dat het riool daar niet aan kan. Daar kon ik dan wel weer erg hard om lachen. Van Ammaan nog 9 uur vliegen(+3uur vertraging omdat de elektriciteit uitgevallen was en de lichten op de landingsbaan het niet meer deden) naar Bangkok. Bangkok is prachtig, maar toch ook lelijk. Als je de ene kant op kijkt zie je enorme boeddhistische tempels(er zijn ongeveer 200 tempel complexen in Bankok alleen), maar als je de andere kant op kijkt zie je de zieke straathonden en de zwervers. Veel mensen in Bankok zijn zo arm, dat ze geen huis hebben maar een metalengolfplaat om onder te wonen. Maar ook al hebben ze geen huis, of zelf geen golfplaat, de mensen zijn gelukkig en enorm vriendelijk. Vaak ook dronken.
Overdag hebben we ons meestal gebezigd met rondlopen in de stad, je hoeft niet echt ergens heen te gaan om je te vermaken. Er gebeurt zoveel om je heen dat je nooit uitgekeken raakt. Maar we hebben toch wel een aantal toeristische zaken aangedaan: het koninklijk palijs, een krokodillenboerderij, de floating market en last but not least Ko Sang Road(ofzo)! Dat is waar het nachtleven van de hoofdstad van zuid oost Azië, een stad met 18.000.000 mensen, grotendeels plaats vindt. De hoeveelheid kroegen, stripbars, restaurantjes, cd-winkeltjes, en straat tentjes is overweldigend. De manier om je te verplaatsen tussen de verschillende kroegen is te voet of met een tuk-tuk; een opgevoerde taxibrommer op 3 wielen, met een chauffeur die gevaarlijk hard tussen de rest van het verkeer door raast en je probeert op te lichten voor wat omgerekend waarschijnlijk 10 cent is. Prachtig.
Kortom; het nachtleven in Bankok is fantastisch, de Thaise vrouwen zijn mooi, en het bier is goedkoop, leve Thailand!!
Tot de volgende keer, dan zit ik op een klein tropisch eiland genaamd Koh Panghang, zie James Bond “The man with the golden gun” en “The Beach” allemaal daar opgenomen.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Rutger Brood)
De bezigheden van de verkenners van de afgelopen tijd waren behoorlijk ingewikkeld, verkenners raakten in volledig in de knoop. Letterlijk en figuurlijk… De verkenners begonnen met het leren van de eenvoudige knopen, maar belanden namelijk al snel in de moeilijkere knopen. Als dan de leiding begint over karaaksteken en middenmannetjes krabt menig verkenner zich nog eens achter het oor en besluit dat de leiding wellicht iets doordraaft.
Het was weer tijd voor de installaties, maar liefst 11 verkenners konden we opnemen in de troep. Tevens werden Peter en Gerben als leiding geïnstalleerd en niet te vergeten natuurlijk onze nieuwe hopman Alex.
Na deze vreugdevolle gebeurtenis was het tijd voor het nieuwe onderwerp: vuur.Vuur maken is leuk en makkelijk, maar het bleek moeilijker als de leiding je verteld dat eigenlijk vooral hout uit het bos moet hebben (hartstikke nat).
De meeste verkenners besloten dan ook wijselijk dat het droge net gekloofde hout uit de verkenners ruimte uitkomst zou bieden.
En dan natuurlijk nog de bezigheden van het kader, zij waren achter de schermen alweer druk bezig met de voorbereidingen van de boerenkoolmaaltijd en dit beloofd dan ook weer veel goeds.
|
|
(naar boven) |
Om 7.30 uur moesten we bij het scoutinggebouw zijn. Toen we ons hadden verzameld in de leidingruimte, kregen we te horen wat de planning voor het begin van de avond was.
We kregen te horen dat we hout moesten sprokkelen en een vuurtje maken in de rowanruimte. We hebben hout bij elkaar gesprokkeld en een vuurtje gemaakt. Toen we lekker relaxed op de banken zaten kregen we nog wat informatie over het kompas en daarna nog wat over de hoekmeter. Toen we daar zo’n uurtje mee bezig waren was het maar eens tijd voor een spelletje op de Playstation 2. Allen de Playstation 2 was niet genoeg ook nog moesten we de muziek hard aan hebben. Met chips en drinken waren we er een dik uurtje mee zoet. Toen zei de leiding “maak je gereed voor de dropping”. We moesten onze fietsen op een kar zetten en onze bagage in de auto. We begonnen te rijden, eerst kwamen we door Peelo, waar Alex zijn schoenen bij zijn ouders moest halen. Na een uurtje in de auto zitten (wat erg verveeld) kwamen we uit in Elp. We moesten lopend met onze bagage op de rug richting de bos van Westerbork. We kwamen over een boerenweggetje waar we met zijn allen met onze voeten in de blubber kwamen. Toen we in het bos van Westerbork zaten moesten we een brief ontcijferen en de coördinaten opzoeken in de bosatlas. Toen we druk bezig waren met ontcijferen zeg Jeroen in eens “Hee mijn slaapmatje is weg!”. Hij heeft samen met nog een paar een poging gedaan om zijn slaapmatje nog te zoeken. Maar dit is niet gelukt. Toen we na een kwartier er niet meer uit kwamen wat nou in die brief moest staan gingen we maar even naar de leiding bellen. Zei gaven de coördinaten en nadat we dit hadden opgezocht in de bosatlas wisten we waar we heen moesten lopen. We moesten een lange laan aflopen van zo’n 7 kilometer. Toen we op de helft zaten kregen we honger. Gelukkig had Roy een zak pepernoten mee, nadat we een pauze hadden genomen gingen we weer verder lopen. Toen we tussen de telescopen zaten dachten we dat we er bijna waren maar nee we moesten nog een lange laan aflopen. Toen we op de parkeerplaats van concentratiekamp Westerbork aankwamen moesten we daar onze fietsen zoeken. Die konden we niet direct vinden maar na een tijdje zoeken hebben we de fietsen gevonden. We gingen richting Annen fietsen maar na een kilometer kwamen we de leiding tegen die zei dat we de andere kant op moesten.
Onderweg hebben we nog even een pauze gehouden. Toen we in Vredeveld aankwamen zagen Stefan en Dennis een bakker die van die automaten hadden met puddingbroodjes erin. Dit wilden hun wel hebben alleen dit is niet gelukt. Toen we om half 5 aan kwamen op het gebouw waren we erg moe. Toen we om 5 uur in onze slaapzakken lagen hebben we geslapen tot half 11. Toen we een vuurtje hadden gemaakt en een ontbijt hadden gehad moesten we weer hout verzamelen. Toen het alweer 2 uur was, was de kader leiding.
We hebben geopend waarna we hebben gehoord dat Gijsbert en Alex de wet niet kon. Alleen Gerben wist het wel. Na de opening hebben we Surinaams vakkenspel gedaan. Dit was een leuke en ruig spelletje. Daarna zijn we naar kampsheide gegaan waar de verkenners wat drinken kregen en daarna hebben we tonnenroof gedaan. Toen we terugkwamen op het gebouw was het alweer 5 uur. Toen de verkenners weggingen hebben we nog even kaderraad gehad en daarna konden we naar huis. Ik vond het een hartstikke leuke kamp! Leiding bedankt!!!
|
|
(naar boven) |
Er worden weer een aantal dingen gezocht voor de Johannes Post Groep of voor een van de speltakken.
—–
U kunt uw lege cartridges nog altijd deponeren in de daarvoor bestemde doos in de hal van het gebouw
—–
Heeft u brandhout over, of weet u een plek waar wij (of u voor ons) dit kunnen krijgen, neem contact op met een van de materiaalmeesters (Johan Timmer of Atze Walsweer)
—–
De verkenners zijn voor aanvulling van hun bestekbakken op zoek naar bestek, en dan met name opscheplepels, juslepels, pollepels en dergelijke.
—–
De verkenners zijn opzoek naar lege (of volle) whisky flessen voor het NPK. Alles wat u verder heeft, en wat ook maar iets met Schotland (of meestermagiërs) te maken heeft kunt u inleveren.
—–
Verf, kwasten, rollers zijn altijd welkom bij de verschillende speltakken.
—–
De stam is op zoek naar gereedschap (vooral Engelse maten)
—–
De verkenners zijn op zoek naar grote stukken kippengaas
—–
De verkenners zijn op zoek naar een goede kruiwagen
—–
wij danken u voor alle gebrachte spullen
|
|
(naar boven) |
Stamgezwam 1
“Kieskeurig”
(door: PalinG)
De ‘ber’ is in de maand. Dan weet de trouwe lezer het wel: rustige tijden voor de AVD. Zeker na september; overvliegen, jaarlijkse verkiezing bestuur van de stam, aanvulling commissies, weer een goed begin achter de rug.
Nagenietend van alles wat we het afgelopen seizoen hebben meegemaakt, proostten we eens extra op de ‘oogst’ van Edwin. Marcel, Gerjan en Blom pronkten met hun feilloos goktalent, de rest sjouwde zich een breuk met pijpjes en beugels.
Hip hola en hop,
de bar op z’n kop.
En anderdaags
zag een ieder -hips-
bij daglicht pips.
Even later, hoewel poezenfan, nu zonder kater, tijd voor meer dan gebruikelijke beweging. Tezamen gepropt in blik op weg naar de ‘sportschool’. Zonder warming-up, maar gehuld in licht pak, het duister in. Twee teams tegelijk en even fanatiek hadden de handen vol aan elkaar. Iedereen zijn ‘gun’ trillend in twee handen, sommigen zelfs met één hand vrij, achter de ander aan. Zeg nou zelf… zou u het droog houden? De stam in ieder geval niet, kletsnat draaiden we om elkaar heen, slopen of kropen we achterlangs, overheen, tussendoor. Stralen uit de ‘guns’, alles en iedereen door elkaar heen. Hijgend het zweet van het voorhoofd vegend kropen we op een kruk of aan de bar. Van de scores, keurig berekend door de computer, klopte uiteraard niets, want de stoere verhalen vertelden hele andere uitslagen. Logisch, geen last. De zuivel in het pakhuis in de schaduw van de oude grijze smaakte er niet minder om, integendeel waarschijnlijk. En, aan zo’n grote groep hangt waarschijnlijk een magisch magnetisme. Zowel een delegatie van de Cupidozen als de Chauken druppelde nog binnen.
Na vocht (binnenkant, buik) en beweging (buitenkant, hele lijf) waren de hersens (binnenkant, kop) volgens de ‘AVD drie-eenheid’ aan de beurt.
Peter liet een pow wow uit het boekje zien. Zowel qua vorm als qua inhoud een zeer goed voorbeeld voor de nieuwe lichting voortrekkergasten. De geschiedenis en toekomst van het NPK staat de AVD zeer na aan het hart. De presentatie van Brood daarna sloot onverwacht goed aan. Met moderne technieken en een stemadvies alleszins een leerzaam en vermakelijk verhaal. Tijd om de benen te strekken. In Franse sferen het Drentse woud in met een glaasje Beaujolais. Dirk Jan wist menig hart te verwarmen met een opkikker. Voor intensievere beweging bliezen we ballon, likten we papier en schoten we onze pijlen. Eindeloos gezellig…
Eet niet te veel, hou het gezellig, doe eens niets, kies uw idol, wees voorzichtig met uw lontje… De AVD maakt plezier, in Le Corbier of hier…
|
|
(naar boven) |
Doordat een bepaalde iemand verzuimd heeft een stukje voor deze nieuwsbrief te schrijven, dreigde deze laatste pagina van dit geweldige boekwerk blanco te blijven. Om dit toch te voorkomen volgt hier in een vogelvlucht een overzicht van de activiteiten die de AVD in de afgelopen periode heeft ondernomen.
Na het beginweekend was het tijd voor de meest spectaculaire jaarlijks terugkerende activiteit: de ALV. (hierop zal ik verder niet ingaan). Veertien dagen later (2 november) kwam menig AVD’er al likkebaardend richting de Houtlaan. Op het programma stond namelijk de eerste “AVD-Baby-Beer-Boom-Party”. Dit evenement was vanaf het eerste moment dat het gepland stond uiterst gelieft. Het idee achter dit programma: het inlossen van een weddenschap over nieuwe AVD-Baby’s. En vla… veel vla… Heel veel vla. Het resultaat: diverse iemanden die niet wisten dat ze zo dronken konden worden, en iemand die er achter is gekomen dat hij last heeft van een slagroomallergie. (Lullig Gijs).
Na een opdroogperiode van twee weken was het tijd om elkaar de oorlog te verklaren. Lasergamen in Groningen was de activiteit van deze avond. Na de deskundige uitleg van Paling, waarbij het hoofdthema was: niet rennen tijdens het spel en voorzichtig met de pakken. Nadat we de pakken om onze torso’s hadden gehangen en het startsein van het spel werd gegeven stormden we allen de arena in, al waar we zeer fanatiek in het spel opgingen, en zo Paling’s duidelijke uitleg al snel waren vergeten. Lomp schietend, rollend en kruipend over de vloer bewoog menigeen zich door de arena heen. Sommigen gingen zelfs zo ver dat sommige hindernissen in de arena definitief uit de weg geruimd moesten worden (lastig die camouflage netten Kinky). Na twee games hielden we het voor gezien en gingen we Groningen in om een vlaatje te pakken. Het was tenslotte al weer twee week geleden… Uiteindelijk zal een ieder wel weer thuis zijn gekomen. Dertig november hield Petor een Pow-Wow over het verleden, heden en toekomst van het NPK. Brood hield nog een verhaal over de marine en wat hij in deze organisatie wel en niet doet. Daarna de nieuwe beaujolais primeur in het bos gedronken en er was ook nog een benenstrek. Inderdaad een drukke avond, maar met als rustpunt onze bindende, stabiele, altijd aanwezige, nooit teleurstellende rots in de branding: de bar. Hoe de nabije toekomst van de AVD er uit ziet weet ik op dit moment niet. Dit kunt u lezen in de volgende uitgave van de nieuwsbrief.
|
|
(naar boven) |
Geef die pen eens door
(door: Dirk-Jan Visser)
Ik voel mij zeer vereerd dat mij de gelegenheid geboden wordt om in de nieuwsbrief te schrijven.
Ik kan nu een beetje zeggen dat ik onderdeel ben van de redactie. Een gesloten orgaan, met hiërarchische structuur binnen het ons zo vertrouwde scouting leven. Een orgaan dat huizen plundert, computers van menigeen doet crashen en altijd mensen met de chaos laat zitten. Welnu, binnen mijn scouting carrière zal de nieuwsbrief mijn eind doel zijn. Om een vast lid te worden van de redactie moet je je strepen wel verdient hebben.
Gelukkig doe ik het leuk, althans dat denk ik. September 1986 begon ik aan mijn flitsende carrière. Eerst de welpen toen de verkenners daarna de rowans, op de wereld jamboree geweest en welpen leiding geweest. Momenteel ben ik groepsbegeleider en ben ik lid van de Anthonie van Diemenstam. Gelukkig heb ik daar mijn strepen al verdiend en kan ik mij volledig richten op de nieuwsbrief. Ik ben helaas nog niet aangenomen. Bij deze dus de vraag, lieve redactie m.u.v. Blom mag ik ook meedoen?
|
|
(naar boven) |