Nieuwsbrief, jaargang 24, nr. 1
Inhoud:
Redactie, Van de voorzitter, Hordenieuws, Zomerkamp Welpen, In het nieuws, Troeppraat, Dossier 030802-100802, Zomerkamp Verkenners, Herfstkamp Verkenners, Rowans, Overlijden Prins Claus, Stamgezwam, Geef die pen ‘ns door
Met veel genoegen en bergen motivatie gaat deze redactie dit jaar weer, in ongewijzigde vorm, los op alles dat naar “stukjes” ruikt.
Maar zoals u wellicht weet is deze redactie huisloos, of op zijn minst computerloos. Van daar dat we ook voor deze eerste nieuwsbrief stad en land bewogen hebben om weer een PC met geheugen te vinden. Gelukkig kunnen we vanavond bij de heer Frank Huizing terecht. Kunnen we direct even zijn nieuwe huis in Zwolle bezichtigen. Dit prachtige monumentale pand uit eind achttiende eeuw is niet alleen voorzien van een art-deco sofa, het is ook nog eens erg smal. Al bij de eerste draai stoot een niet nader te noemen redactielid de antieke kaarsenstandaard van de schouw. Gelukkig is de groep verzekerd. Na wat gezellige priet praat over koetjes en auto-ongevalletjes (sorry pa) begint Dirk-Jan met het diner: De met courgette omwikkelde geitenkaasjes brengen ons in stemming. Een herfstsoep maakt ons vervolgens klaar voor het hoofdgerecht. Na de pasta met zalm genieten we van het kaasplankje. En mocht het kwijl u inmiddels langs de mondhoeken druipen: we kregen nog een kopje koffie ook.
Met drie gevulde buiken en voedselresten tussen al onze vijftien tanden (samen) zitten we nu achter de PC.
Na het uitbuiken achter de PC hebben we hem ook maar eens aangezet. Vanwege de trage internetverbinding in Zwolle kan minstens de helft van de stukjes niet ingelezen worden, zodat we op het moment dat we dit stukje schrijven niet veel kunnen vertellen over de inhoud van de ongetwijfeld zeer leuke stukjes. De stukjes die we wel konden lezen waren wel van dusdanig niveau dat we ons diverse malen op de dijen hebben moeten ketsen. Het vermoeden is ook dat de meeste stukjes over de afgelopen periode gaan met onder andere de zomer- en herfstkampen. Helaas kunnen wij dat nog niet met zekerheid vermelden in dit hilarisch bedoelde stukje.
Ondanks alles willen wij de lezers veel leesplezier toewensen en hun sterkte toewensen met de maanden waarop zij op de nieuwe nieuwsbrief moeten wachten.
De redactie.
|
|
(naar boven) |
Van de voorzitter
(door: Mario Fokkens)
De vakantie zit er weer op een we gaan er weer met volle moed tegenaan. Ik hoop dat iedereen de vakantie heeft kunnen doorbrengen op een manier waar eenieder met veel plezier aan terug kan denken.
Allereerst wil ik vanaf deze plaats een aantal mensen feliciteren. Namelijk Hans en Hester met de geboorte van hun dochter Anouk en Edwin en Carrie met de geboorte van hun zoon Thijs. Ik hoop dat moeder, zoon en dochter en natuurlijk vader een goede en voornamelijk gezonde tijd in gaan.
Ik moet u in alle eerlijkheid opbiechten dat dit stukje geschreven wordt tussen het verbouwen van de woning en verschonen van luiers door omdat ook ik gezegend ben met een zoon en met te weinig slaapkamers. Daarom ben ik helaas niet in de positie geweest om de zomerkampen van de verschillende speltakken te bezoeken en kan ik u dus geen kort kijkje gunnen in de keuken die zomerkamp heet. Ik denk echter dat u verderop in de nieuwsbrief hierover voldoende kan lezen.
Toch wil ik u wel wijzen op een aantal leuke zaken die komen gaan. Ten eerste het overvliegen en de daarbij behorende installatie. Dit zijn leuke zaken om eens te bezoeken ook al betreft het niet een familielid. Daarnaast kunnen de jongens zich opmaken voor het herfstkamp en natuurlijk weer vele leuke zaterdagen.
Ik hoop u bij een van deze leuke activiteiten een te mogen ontmoeten.
Omdat we nog maar aan het begin zitten zal ik het hierbij laten en hoop ik dat u kunt genieten van de leuke stukjes over de verschillende kampen en activiteiten.
Mario Fokkens
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws
(door: Barbara van Zon)
Het nieuwe seizoen is weer begonnen en de nodige veranderingen hebben alweer plaatsgevonden.
Na het seizoen afgesloten te hebben met een geslaagd zomerkamp (zie ook elders in de nieuwsbrief), is het nieuwe seizoen van start gegaan. Na eerst een aantal opkomsten gedraaid te hebben met de oude groep hebben onze oudste welpen de horde verlaten. Na hun geliefde Akela moeten zijn nu aan de hopman laten zien dat zij uit het juiste JPG-hout zijn gesneden.
Maar de verkenners hebben hun nieuwkomers niet zomaar binnengelaten. Eerst moesten de welpen een steile, glibberige helling overwinnen, waarna een stevige (!) hindernisbaan op hen wachtte. Ze zijn allemaal geslaagd en mogen binnenkort hun groene bloezen voorgoed in de kast hangen. Wij wensen onze ex-welpen (snik) veel succes!
Om het gemis te compenseren hebben we gezocht naar vers welpenbloed. Inmiddels hebben we een aantal nieuwe jongens verwelkomd en hopen ze binnenkort in groene bloesjes te zien.
Om de smaak van het welp zijn alvast te pakken te krijgen is er weer een herfstkamp georganiseerd. Vrijdagavond verzamelden de welpen zich bij het gebouw om te beginnen met een aantal energie verslindende spelletjes, gevolgd door een film over het jungleboek. Een spannende nachtelijke reflector-tocht en een zaklamp spel besloten deze avond. Al vroeg in de ochtend begon de volgende dag. Na een fietstocht naar Kampsheide en een stevige lunch zijn we vertrokken naar Aqualaren. De welpen hebben laten zien dat zij ook in het water hun mannetje staan. Teruggekomen stond er een 3-gangen-diner voor ons klaar, gemaakt door de rowans. Helaas kregen de welpen na het eten een droevig bericht. Rama zal ons verlaten en zijn heil gaan zoeken in Thailand. We hopen dat hij vindt wat hij zoekt! Na het afscheid wachtte de welpen een muzikaal kampvuur onder het genot van warme chocolademelk. Na enkele indoor-spelletjes was ook deze dag alweer ten einde.
De volgende ochtend hebben de welpen nog een leuke route gelopen en bij hun terugkomst stonden de ouders al te wachten om hun jonge welp weer mee te nemen.
Al met al een geslaagd kamp!
Maar de lol is nog lang niet voorbij, we beginnen pas. Sinterklaas is zijn lange route over zee alweer begonnen, de kerstviering staat voor de deur en natuurlijk in de verre toekomst hebben we nog een aantal spectaculaire kampen.
So much to do and so little time!
|
|
(naar boven) |
Zomerkamp Welpen
(door: Floriaan Thies)
Als thema hadden we: “in 6 dagen rond de wereld”. De eerste dag niet zo veel gedaan. De tweede dag zaten we in Italië.
Toen de middag kwam gingen we met een vlot over een soort plas, ergens in de buurt. Aan de overkant stond een Italiaans maffialid: El Macaroni. Daar kregen wij ons paspoort van. Die avond kwam James (een Engelsman) samen met El Macaroni langs op een veldje waar we ons eerste bewijs haalde. De derde dag zaten we in China. Toen kregen we een kaart en liepen we een heel bos af, op zoek naar de Grote San Pan, een rare Chinees die ons liet sumo-worstelen.
Die avond gingen we Boeman spelen voor het bewijs. De vierde dag zaten we in Hawaï. Daar kregen we te maken met een of andere Dudu, en gingen we zwemmen. Die avond moesten we een surfplank verslepen. De vijfde dag zaten we in Noord-Amerika. Daar gingen we spelletjes doen met een cowgirl, voor een zilveren hoefijzer. De zesde dag zaten we in Mexico. Die avond gingen we met El Sombrero (een Mexicaan) een stukje griezelen. Toen kwam de laatste dag, en gingen we weer naar huis. Het was een te gek kamp.
|
|
(naar boven) |
‘Ik dien’ is officieel het motto van de Stam. Tenminste van menige Stam of Pivogroep die een taak vervult voor de rest van de Scoutinggroep waarvan hij deel uitmaakt. Maar er bestaan ook Stammen die niets of niemand dienen, behalve zichzelf dan. Moeteen Stam als oudste van alle speltakken het goede voorbeeld geven en een dienst verlenen aan de jongere speltakken? Of zijn bier drinken en aan de Stambar hangen op zichzelf al een vorm van dienstverlening?
Ze bestaan nog, de Stammen die dienstverlening heel belangrijk vinden. De Anthonie van Diemenstam uit Assen bijvoorbeeld, onderdeel van de Johannes Post Groep (JPG). De JPG is een jongensgroep en voor de Stam geldt; alleen mannen kunnen lid worden. De Anthonie van Diemenstam heeft duidelijk een dienstverlenende functie. Niet alleen bij de eigen groep maar ook voor andere groepen en bij evenementen. Een flink deel van de Stamleden geeft leiding bij de verschillende speltakken. Daarnaast is het beheer en onderhoud van het groepsgebouw en groepsmateriaal voor een groot deel in handen van Stamleden. Gerard van den Berg, de stambaas van de Anthonie van Diemenstam: “Bij de herbouw van het groepsgebouw na de brand in 1983 heeft de Stam de handen uit de mouwen gestoken. En met de twee oldtimer DAF-vrachtwagen (uit 1963 en 1967) is het vervoer van materiaal en bagage naar diverse kampen een peulenschilletje.
Als cadeau ter gelegenheid van het 60-jarige bestaan van de groep heeft de Stam naast het gebouw een grote kampvuurkuil gegraven.Van recente datum is de nieuwbouw van een groot materiaalhok.
Niet-scouting
De Anthonie van Diemenstam verleent ook regelmatig diensten op evenementen die niet of nauwelijks met Scouting te maken hebben. Van den Berg; “Voorbeelden daarvan zijn de Wereld voor Gehandicapten van 1990 in Assen waar we opbouw, afbraak en materiaal van het scoutingterrein verzorgeden. Tijdens de tweejaarlijkse Open NK Atletiek voor gehandicapten in Emmen, regelen we de opbouw, afbraak, huisvesting en voeding van alle sporters en begeleiders. En op de Special Olympics 1999 in Groningen hebben we een bijdrage geleverd aan de huisvesting van sporters en begeleiders. Naast al die hulp aan anderen heeft de stam nog een leuk tijdverdrijf gevonden. Van den Berg; “De Stichting Noordelijk Pinksterkamp bezit sinds enkele jaren tien zeecontainers tjokvol materiaal, van pionierhout en tenten tot tafels, lampen, branders, keukengerei en gereedschap.
Met onder meer dat materiaal wordt het jaarlijkse Pinksterkamp, met zo’n 3000 deelnemers, mogelijk gemaakt. Wij verzorgen tijdens dat kamp de opbouw, het materiaalbeheer en natuurlijk de afbraak. De rest van het jaar besteden we vele uurtjes aan het onderhoud en de verhuur van dat materiaal.” Hangen de leden van de Anthonie van Diemenstam (AVD) dan nooit aan de bar? Gelukkig kan de Stambaas dat vermoeden ontkrachten: “Tussen alle dienstverlening door vinden we nog regelmatig tijd om een getapte versnapering te gebruiken aan onze eigen bar of voor bijvoorbeeld een weekje snowboarden. We zitten niet stil. Door onze drukke agenda en doordat er geen dames lid zijn van onze Stam, vormen wij een hecht en hardwerkend team. Ons motto ik dien.”
iXiXeL is het Scoutingblad voor Explorers en Pivo’s
(dhuzz Rowans en Stam, red.)
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Alex Visser)
Voor de verkenners is het nieuwe seizoen begonnen, maar voor we het daar over gaan hebben gaan we eerst een heel stuk terug in de tijd, en wel naar de laatste opkomst van het vorige seizoen.
De verkenners verzamelen zich rond 19.30 uur allemaal bij het gebouw. De laatste opkomst was niet op zaterdagmiddag maar op de vrijdagavond. De avond zou in het teken staan van het thema voor het zomerkamp. We hebben de film “fff” gekeken. Een film die gaat over het ontsnappen uit zwaar bewaakte gevangenissen. En die film paste goed bij ons zomerkampthema “Alcatras” Vooral de leiding deed goede ideeën op hoe zij gevangenen makkelijk in toom zouden kunnen houden
Na weken wachten was het dan eindelijk zover. 3 augustus om 10.00 uur stonden 15 gedetineerden klaar voor hun transport naar Alcatras (Doldersum). Het transport van twee dagen te fiets was zwaar en nat. De cellenblokken waren bij aankomst leeg en kaal. De ‘warden’ en ‘guards’ waren erg streng en sloegen hard met hun knuppels. De cellen stroomden bij hevige regenval onder. De isoleercel was klein en warm. Het eten was oud en verschimmeld, het drinkwater had een koperkleurige kleur. Kortom, een week overleven in Alcatras lukt niet de eerste de beste. Als je dit overleeft ben je een bikkel. Zeker als je dan na een week uiteindelijk ontsnapt en terug fiets naar je ouderlijk huis waarbij, door de hevige regenval, geen droog stukje op je lichaam meer te vinden is. De warden en guards waren onder de indruk.
Door de nieuwe gevangeniswet moest er voor de gedetineerden ook ontspanning zijn. Daarom hebben ze veel gefiets, zijn ze naar het gevangenismuseum geweest, hebben ze gezwommen, zijn ze naar Los Angeles (Steenwijk) geweest en hebben ze een kanotocht rond Alcatras gemaakt.
Een verslag van een van de gedetineerden over het verblijf in Alcatras is elders te lezen, net als het dossier die door de warden over dit cellenblok werd bij gehouden.
In ieder geval vonden wij (de leiding) het een te gek zomerkamp en hebben wij ons vermaakt (met onze knuppels).
De eerste opkomst na het zomerkamp was al weer een week later. In een hitte werd een groot deel van het materiaal opgeruimd en werd er gezwommen in de leuk aangelegde vijvers aan de Houtlaan.
De opkomsten daarna hebben we de laatste zooi opgeruimd, blijdes gebouwd en onze eigen oven gemaakt.
Zaterdag 14 september was de laatste opkomst voor Thijmen Komen, Mark Slagter, Vincent Velthuizen, Jos Bruinsma, Marcel Ensing en Remco de Weerd bij de verkenners. Zij hadden voor de overige verkenners een programma bedacht. Na een spel volgde er een kleine hike met verschillende posten die bemand werden door deze 6 personen. Erg jammer was het dat er weinig tijd was om veel gebruik te maken van de trappersbaan die door de 6 jongens was gemaakt.
De volgende week was het voor Thijmen, Mark, Vincent, Jos, Marcel en Remco zover. Zij mochten eindelijk maar toch overvliegen naar de rowans, en samen met hun heeft Wim ons verlaten om rowanbegeleiding te worden. Wij wensen jullie veel plezier bij de rowans. Tijdens deze overvlieg middag hebben wij gelukkig ook een grote groep nieuwe verkenners kunnen ontvangen. Wij heten Oscar Hazelaar, Thijs Stad, Wesley Kooistra, Floriaan Thies, Bjorn Wegter, Pascal Oomkes, Jonno Klok, Fabian Overbosch, Dion Woensdregt en Gijs van Maanen welkom en hopen dat jullie een leuke, leerzame en gezellige tijd zullen hebben bij de verkenners. Zoals ze over de trappersbaan vlogen hebben wij er alle vertrouwen in. Naast deze 10 nieuwe verkenners is ook Peter van den Berg mee overgevlogen naar de verkenners om het eens te kijken hoe het is om verkennersleiding te zijn.
De volgende opkomst stond vooral in het teken van kennismaking met elkaar en met je patrouilleleden en twee week later was het al weer tijd voor het herfstkamp. Maar liefst 21 verkenners verzamelden zich vrijdagavond bij het gebouw. Per patrouille werden de patrouilletenten opgebouwd.
Daarna moest iedereen zich gauw warm aankleden want de rowans hadden een nachthike voor de verkenners gemaakt. Om 22.00 uur vertok de eerste patrouille voor de koude tocht door het Drentse landschap, om 03.15 uur kwam de laatste patrouille terug. Gauw een broodje knakworst en warme chocolademelk en toen hebben de verkenners moe maar voldaan hun bed opgezocht. Het was trouwens lang geleden dat een hike door alle patrouilles zo goed was gelopen. Dat beloofd wat…
Zaterdagmorgen werden de verkenners om 10.00 uur gewekt. Na een ontbijt werden de verkenners in drie groepen gedeeld. De kaderleden, de nieuwe verkenners en de overige verkenners. De nieuwe verkenners zijn de beginselen geleerd van het veilig en efficient hakken met de kleine bijl. De overige verkenners mochten dit laten zien om af te tekenen in het groene boekje en de kaderleden is geleerd te hakken met de ¾ bijl en kloofbijl. Na de lunch zijn we met z’n allen naar Kampsheide geweest waar we “levend stratego” hebben gespeeld. Terug bij het gebouw was er even tijd voor vrije tijd en daarna kon er gegeten worden. Een aantal stamleden hadden gekookt en dit werd uitgeserveerd door de rowans. Na het eten hadden de rowans een nachtspel en een kampvuur. Omdat iedereen erg moe was zijn de verkenners niet al te laat naar bed gegaan. Wat er ‘s nachts allemaal gebeurd is, ik weet het niet maar hoor de raarste roddels via een bron die liever anoniem wil blijven.
Zondagmorgen hebben de verkenners eerst aan ochtend gymnastiek gedaan onder leiding van de rowans die werd afgesloten met een paar potjes “Surinaams vakkenspel”. Terug bij het gebouw bleek er een brunch klaar te staan die zijn weerga niet kende. Na de brunch kon er worden afgewAssen en konden de tenten afgebroken en worden uitgehangen. Traditie getrouw hebben we het kamp afgesloten met een potje softbal. Wij willen als leiding en verkenners de rowans, hun begeleiding, Hilde, Marije en de ex-rowans bedanken voor hun inzet tijdens het herfstkamp. Wij, als leiding vonden het een zeer geslaagd kamp. Hoe een verkenner zo’n herfstkamp beleefd is elders in deze nieuwsbrief te lezen.
Zoals hierboven al te lezen was hebben wij afscheid genomen van onze medeleiding Wim Tebra (die rowanbegeleiding is geworden). Behalve van Wim hebben we helaas ook afscheid moeten nemen van Hilde Feenstra (zij gaat samen met Marije voortaan de gezamenlijke opkomsten organiseren). Gelukkig zijn er ook mensen voor terug gekomen. Naast Peter van den Berg zullen ook Gerben Blom en Gerben van der Vries ons team komen versterken.
De verkennersleiding
|
|
(naar boven) |
Dossier 030802-100802
Afdeling the Rock, Alcatras
04-08-02 15 gedetineerden zijn aangekomen op de afdeling. Zij hebben een cellenblok aangewezen gekregen en zijn hierin opgesloten om dit een beetje op te knappen om hier te overleven.
Wegens hevig gezeur tijdens het transport over het eten uit de gaarkeuken hebben de gedetineerden alleen de rauwe ingrediënten gekregen. Uren later hadden ze wat gebrouwen wat in de verste verte niet leek op het eten uit de gaarkeuken.
‘s Avonds een rondleiding gehad over Alcatras waarbij wij regelmatig de knuppel moesten gebruiken. Vooral gedetineerden 485 & 489 erg goed in de gaten houden!
05-08-02 Gevangenen de hele dag in celblokken gehouden. Door hevige regenval zijn een aantal cellenblokken onder gestroomd. ‘s Avonds de gevangenen een uurtje gelucht.
06-08-02 ‘s Ochtends zijn de gedetineerden naar creatieve les geweest. ‘s Middags en ‘s avonds hebben de gedetineerden gesport. Tijdens het luchten misdroegen gevangenen 485, 491 en 496 zich zo erg, zodat zij enkele uren in de icoleercel hebben gezeten (jawel drie man past wel, als je maar hard genoeg door drukt).
Omdat er plannen bij gedetineerden waren om te ontsnappen hebben we tijdens de nacht een rondwandeling gehad over Alcatras. Hierbij hebben de gedetineerden gezien hoe eenzaam en eng het hier alleen zou zijn en dat wanneer je hard loopt je ook hard onder uit kan gaan (guard G.R. bedankt voor je demonstratie).
07-08-02 De gedetineerden stinken. Met het voorstel om hun eens zwemles te gaan geven is iedereen akkoord. Per fietstransport verplaatsen wij ons naar de rand van Alcatras om een duik te nemen in zee.
Na het zwemmen willen de gevangen iets te eten kopen van het beetje geld dat zij hebben verdient met het inpakken van aanstekers in de gevangenis. Bij gedetineerde 486 valt het op dat na 4 dagen Alcatras de frustraties om een vrouw al beginnen. Graag in de gaten houden!
‘s Avonds bezoek gehad. Enkele ouders demonstreerden hier met fysiek geweld nog eens hoe dom het is om in het criminele circuit terecht te komen. Ik kan dit wel stimuleren. Een ouder nog moeten opsluiten in isoleercel wegen wangedrag. Na de bezoekavond de gedetineerden naar hun cellen gestuurd.
08-08-02 De voorraad kamer in Alcatras raakt aardig leeg. Afdeling Alcatras is uitgekozen om een bezoek te brengen aan Los Angeles om eten in te slaan. De gedetineerden vertrekken per fietstransport en keren uren later weer terug. Sommige gedetineerden hebben op een voor mij onbekende manier zelf eten en drinken in kunnen slaan (en een boel).
09-08-02 Door het gat in de ozonlaag begint onder andere het eiland waar Alcatras op is gebouwd te zinken. Vandaar dat vandaag door de afdeling The Rock een oefening werd gedaan om van het zinkende eiland af te komen. De gedetineerden moesten zich per kano zien te redden. Iets wat bleek te werken.
Na het kanoen hebben de gedetineerden rauw vlees boven een vuurtje opgewarmd. Om hun geen honger te laten lijden hebben we ze er wat stokbrood bij gegeven.
Gedetineerden baalden dat we de corrupte bewakers hadden ontmaskerd.
10-08-02 Wakker gebeld door nachtdienst. Alle gedetineerden uit de afdeling zijn ontsnapt.
|
|
(naar boven) |
Zomerkamp Verkenners
(door: Stefan Jager)
Het was 3 Augustus 2002 toen het strafkamp “Alcatraz” van de verkenners begon. We begonnen met een fietshike en toen we op het eerste kampterrein waren aankwamen begonnen we met het opbouwen van onze shelters ( een zijltje wat met behulp van takken en touw strak gespannen staat zodat je er in kan slapen ) Na een nacht slapen, het afbreken van de shelters en het ontbijten gingen we alweer verder met de fietshike en na enige tijd fietsen kwamen we aan op het tweede en daarbij ook het laatste kampterrein aan. Na wat instructies van de leiding, begonnen we met het opbouwen van het kampterrein. Na het opbouwen van de tenten, keukens en vuurtafels. De dagen daarna hebben we nog veel plezier en regen gehad en op woensdag kwamen de ouders langs om te kijken wat we allemaal hadden gedaan en wat voor dat zomerkamp het thema was. Samen met de ouders hadden we nog een aantal spellen gedaan zoals het alibispel. Waarbij twee mensen apart van de rest van de groep gaan en samen een alibi bedenken voor de misdaad waar ze van verdacht worden.
Maar het leukste wat er was dat was de isoleercel, maar als je daar langer dan twee uur in zit begint dat ook te vervelen. De laatste dag was weer net zo saai als anders, opruimen, afbouwen en noem maar op. Na het afbouwen gingen we terug naar het gebouw. Dit was een kleine samenvatting van het zomerkamp 2002 in Doldersum. Kortom het was een supercool kamp.
|
|
(naar boven) |
Herfstkamp Verkenners
(door: Dennis Spangenberg)
Vrijdagavond half 8 begon het herfstkamp. We hadden een beetje raar begin want we hadden niet geopend. Dus we gingen gelijk naar binnen en kregen een soort uitleg van het kamp.
De rowans haddden een heel programma voor ons gemaakt. We kregen te horen dat we in tenten gingen slapen. Dus daarna gingen we de tenten opzetten. Dat ging best wel vaak fout. Dus duurde veel te lang ging alleen het kader nog verder. Toen het klaar was gingen we leren hakken. De verkenners gingen leren hakken met de gewone bijl en het kader met de 3 kwart bijl en de kloofbijl. Het kader moest alleen een blok hout pakken en gingen we die kloven. Daarna gingen we naar binnen en kregen we een hike, we kregen uitleg van de rowans. Als eerste kregen we kaartjes die allemaal op een verschillende manier waren gedrukt maar toch hetzelfde waren. De hike begon om 10 uur. We kwamen als eerste bij kampsheide uit, daar kregen we vragen, als je meer dan 8 goed had kreeg je de makkelijkste kaart. Duhz kregen wij de makkelijkste kaart en wat snoep. Daarna gingen we weer verder lopen, het was echt ijskoud!! Midden op het balloërveld kregen we weer een nieuwe kaart (een oliaat). Toen mijn patrouille bij de “2e post” was, kreeg ik m’n patrouille tas terug want die was ik vergeten op het ballooerveld, toen moest ik die tas voor de rest van het kamp dragen… Maarja toen we weer terug waren bij het gebouw was het inmiddels alweer 3 uur. Daar kregen we knakworstjes op een broodje en warme chocolademelk. Daarna gingen de verkenners slapen en het kader bleef nog ff ouwehoeren.
DAG 2:
We stonden op en gingen eten… Daarna gingen we naar balloerveld, en gingen een spel doen : soort vlaggenroof en levend stratego door elkaar. iedereen had vette lol. Maar er kwam geen winnaar uit ,da was wel jammer. Maar daarna gingen we de nieuwe verkenners ontgroenen en Peter ook een nieuwe verkenner leiding…
Toen we terugkwamen hadden we vrije tijd … De rowans waren al bezig met het eten.
Als eerste kregen we een voorgerecht, iedereen kreeg soep maar wel in een andere smaak . Was echt verrukkelijk :S . Als hoofdgerecht kregen we soort spaghetti en macaroni door elkaar heen en een soort saus erover heen. Als toetje kregen we : IJS! Dat was nog het lekkerste van alles!
DAG 3: ‘s Morgens vroeg werden we wakker gemaakt en kregen we ochtendgymmastiek van Thijmen! Iedereen vond dat natuurlijk leuk en Laurens reed mee met de scooter… En we gingen allemaal rare oefeningen doen. Daarna gingen we eten. Toen we daar klaar mee waren gingen we de tenten afbreken, en het terrein schoonmaken. Daarna gingen we sluiten……….
|
|
(naar boven) |
Nieuws vanuit de loge, trap op, linksaf
De eerste nieuwsbrief van het seizoen. Er is veel gebeurd de laatste tijd bij de Rowans. Een onwijs gaaf zomerkamp, een spectaculaire overvliegdag, een technisch hoogstandje bij de jaarlijkse videomarathon en reeds het herfstkamp.
De zomerkampcommissie zorgde dit jaar voor een compleet verzorgde reis naar Duitsland. Vraag me niet meer wat we precies elke dag gedaan hebben, supergaaf was het in elk geval allemaal wel.
Het kampterein in bij Münsingen verwelkomde ons door het de eerste twee dagen van ons verblijf daar te laten regenen. Na deze buien, die we nog herkenden als het ‘wandelplezier’ van vorig jaar hebben we gelukkig geen wolk meer aan de lucht gezien. De eerste droge dag leek ons dan ook perfect om de omgeving te gaan verkennen tijdens een drie uur durende wandeltocht, waarbij we aan het begin een enorm spectaculair bergpad zijn afgedaald.
De dag daarop hebben we fietsen gehuurd en hebben we de bergen in het prachtige gebied verkend. Dit viel ons absoluut niet tegen. De keus uit de verschillende soorten paden
en hellingen was enorm. Een van de hoogtepunten was een twintig procent helling naar beneden, waarbij de remmen letterlijk rookten. Na deze afdaling was de uitdaging natuurlijk aanwezig om de zelfde berg weer op te fietsen en dit is ons dan ook aardig gelukt.
Ongelukken zijn met uitzondering van een paar schaafwonden niet echt gebeurd.
Ons oog viel op een gegeven moment op een flyer met reclame van een rodelbaan. Deze baan die moesten wij natuurlijk ervaren en behalve ik was er niemand die in de 1,3 km lange baan over de kop gevlogen is. Uiteraard kon ik er helemaal niets aan doen en zat ik volledig conform de regels in het karretje. Na de adrenaline die we in ons lichaam hebben vrijgelaten met dit helling af sleeën hebben we kano’s gehuurd. Hiermee hebben we de Größe Leuter getrotseerd. De Größe Leuter is een rivier in de buurt van ons kampterein. Volgens mij was het de avond van deze dag dat we een geweldige barbecue hebben gehad bij een barbecue-plaats vlakbij ons kampterrein.
Ik geloof dat er nu een gat is gevallen in datgene wat wij hebben gedaan. Ik weet nog wel dat er een dag was waarop we naar de volgende camping gingen.
De behoorlijke afstand tussen ons kampterrein en de camping waar we de komende nacht zouden doorbrengen is door ons per voet afgelegd. Na het opzetten van onze tenten en het eten van de in de lokale supermarkt gekochte paella was het voor Erik en Bauke tijd om weer eens iets anders achterna te lopen dan de neus.
De volgende ochtend was het vroeg opstaan. Ons laatste kampement was gepland bij de Duitse plaats Mainz. Hier ko-men de rivieren de ‘Main’ en de ‘Rhein’ bij elkaar. Veel hebben wij daar niet van gemerkt. Wel hebben wij hier gemerkt dat de zwembaden in deze stad een erg Duits beleid hebben. Mainz is trouwens een prachtige stad, met gezellige cafe’s, mooie bivakmutsen voor kleine ‘Arjens’ en ‘Cindy’s’ en lekkere pizza’s. Ook zijn we hier bij een rockconcert geweest, best gezellig maar wel een chaos.
Als snel breekt dan ook weer de laatste dag van het kamp aan. Snel naar huis de boel uitpakken en je klaarmaken voor de opkomst van volgende week.
Na het opzetten van de blaashal bij de rackethal en een dag zwemmen in Nooitgedacht was het zaterdag 21 september, overvliegen 2002.
Marcel Ensing, Remco de Weerd, Thijmen Komen, Mark Slagter, Jos Bruinsma en Vincent Velthuizen kunnen zich vanaf nu ook gaan bezighouden met leukere dingen dan pionieren, spelletjes doen en thee drinken op zaterdagmiddag. Voor de in’s out’s van het overvliegen kun je het beste zelf bij een van deze jongens aankloppen.
Het weekend daarop hebben we volgens de planning de jaarlijkse videomarathon gehouden. Deze maal was hij zoals nooit tevoren. Met een beamer, dvd-speler, dolby pro logic en Grolsch was deze marathon gewoon onwijs gaaf. Niet alleen de facillity waren geweldig ook de opkomst, we waren met maar liefst 24 man, een recordaantal naar mijn idee.
Het herfstkamp waarbij we als Rowans een ondersteunende dienst waren verliep volkomen vlekkeloos. Voor de roddels en gebeurtenissen van dit kamp, verwijs ik je naar ‘de wandelgangen’, aangezien ik van dit kamp niet zoveel van heb meegekregen.
En dan nu nog even een korte vooruitblik over wat ons de komende tijd nog te wachten staat:
– in het weekend van 26 oktober is er de ‘wintertriatlon’ waar we met de Rowans een aantal diensten zullen verrichten;
– 8, 9, en 10 november gaan we naar Center Parks met de ouderejaars.
Op het moment van schrijven moeten we nog programmeren en ik weet zeker dat er nog een paar geheugenwaardige gebeurtenissen bij komen.
|
|
(naar boven) |
Overlijden Prins Claus
Scouting Nederland treurt om verlies beschermheer
De jeugd- en jongerenorganisatie Scouting Nederland rouwt om haar beschermheer ZKH Prins Claus, die afgelopen zondag is overleden.
Prins Claus was sinds 1981 beschermheer van de vereniging Scouting Nederland, met haar 90.000 jeugdleden en 30.000 kaderleden de grootste jeugd- en jongerenorganisatie van het land. De Prins was zeer betrokken bij Scouting.
In het eerste jaar van zijn beschermheerschap bracht hij een werkbezoek aan het toen net geopende landelijk bureau van Scouting Nederland in Leusden. In februari 1985 bracht Prins Claus een bezoek aan Den Haag in het kader van het 75-jarig bestaan van Scouting Nederland. In september van datzelfde jaar opende hij het landelijk Scoutcentrum Harderhaven bij Harderwijk. Tijdens de Europese Jamboree in 1994 en de 18e Wereld Jamboree in 1995 in Dronten was Prins Claus ook aanwezig. In juni 1994 – kort voor aanvang van de Europese Jamboree, de ‘generale repetitie’ van de Wereld Jamboree een jaar later – opende hij het hoofdkwartier van de beide Jamborees. In 1995 onthulde de Prins het herinneringsmonument van de Wereld Jamboree in Dronten. Het opvallende kunstwerk staat aan de Spijkweg, ter hoogte van Six Flags.
In augustus 1996 woonde Prins Claus de herdenkingsbijeenkomst bij in Stramproy (L.) voor de zes in Zweden verongelukte Scouts uit die plaats.
Het Koninklijk Huis heeft altijd veel belangstelling getoond voor Scouting. Zo heeft Koningin Wilhelmina in 1937 de 5de Wereld Jamboree in Vogelenzang/Bloemendaal geopend. Prins Bernhard is in 1938 benoemd tot voorzitter van de Nationale Padvindersraad. Van 1973 tot 1989 was hij koninklijk commissaris van Scouting Nederland. Koningin Juliana is in 1950 zelfs geïnstalleerd als padvindster. Zij heeft veel belangrijke Scoutingevenementen bezocht en opende onder meer in 1973 het eerste landelijk bureau van Scouting Nederland in Amersfoort. Koningin Beatrix opende in 1995 de 18e Wereld Jamboree bij Dronten in Flevoland. Ook Prins Claus was daarbij aanwezig.
Persbericht Scouting Nederland 7 oktober 2002
|
|
(naar boven) |
Het oor…
Allemachtig, dat is al weer even geleden dat u iets van ons hoorde. Tja, de zomer is altijd weer een lange tijd zonder. Zonder Nieuwsbrief en voor sommigen ook zonder scouting. Bij de echten gaat dat jeuken hè?
Gelukkig nu weer even een gemakkelijke ‘update’ voor iedereen die graag op de hoogte is van onze avonturen. De meest nieuwsgierigen weten dat via internet een beetje een spoor te volgen is.
Volgens ons programma weet u misschien al dat wij deze zomer 3 weken in, op, rond en met water gespeeld hebben. Eens in de zoveel jaren wordt sinds jaar en dag namelijk het Nawaka (Nationaal Water Kamp) georganiseerd. Zoals we de ingewijde weet: in Roermond. Ongeveer 5000 scouts hebben zich er deze zomer vermaakt.
Voor ons landscouts wel even wennen, al dat water, al die ‘actieve’ en ‘keurige’ waterscouts. Ik kan nu eerst beschrijven wat we allemaal gedaan hebben en aan u de conclusie overlaten dat Scouting Nederland niet zonder landscouts, of beter nog niet zonder de AVD kan, maar… ik voel de druk die op ons rust om onszelf te zijn. Daarom zal ik u EERST vertellen dat het Nawaka voornamelijk en vooral dankzij ons (de geweldige helden (pleonasme?) van de AVD (opzichzelf ook al een pleonasme?) uit het geweldige Assen (contradictio..?)) een bijzonder geslaagd zomerkamp was.
De opbouw begon uiteraard pas met de aankomst van een paar stoere oranje mannen. Urenlang hadden zij kilometers asfalt getrotseerd alvorens zij door oude bekenden als verlossers in de armen gesloten konden worden. Ook voor ons een fijn wederzien en de taak iedereen van onze aanwezigheid op de hoogte te stellen. Jawel, het netwerken kon aanvangen. Hallo Zoet, hallo Van de Werf tenten, hallo Medman, hallo Kuifje, hallo zwaan, hallo avond, hallo vla, hallo… even voorstellen: Evert…, weltrusten Evert, etc…
U begrijpt het al, helemaal van fatsoen los, moesten we nodig uit onze droom ontwaken. De eerste morgen is daarvoor altijd een uitgelezen gelegenheid. Niks helden, niks praatjes… Werken! Eerst maar eens aan de slag. Ons ding was, zoals verzocht, tenten bouwen. Eerst ‘credits’ verdienen, en pas als de complimenten komen een beetje tevreden rondkijken en voorzichtig hopen dat we een belangrijke klus klaren.
Terug op aarde ging ons het uitoefenen van onze hobby weer goed af. Tientallen frametenten (welbekend van het NPK, maar dan saai grijs en in een beetje minder goede staat), een tiental spantenten (maatjes 12 keer 42, 20 keer 30 meter, etc.) bouwden wij in een dag of 9 op zoals, en waar (geloof me, dat komt soms heel precies), de grote bazen dat graag wilden. Opperbevelhebbers Johandy en Brood fungeerde gelukkig als goede buffer tussen ons eenvoudige slaven en ‘het management’. Een halve dag werk om ‘even’ zo’n circustent een paar meter te verplaatsen is voor ons geen last. Zeker niet als ons dat een luxe lunch in downtown Roermond oplevert. Eenmaal de spieren losgegooid werd het tijd onze horizon te verbreden. Even klussen bij deco (AVDeco), steigers en bruggen bouwen (AVD Steigerbouw), eigen intern transport… we grepen vele kansen aan de opbouw tot een succes te maken. En eerlijk is eerlijk, we konden tevreden kijken naar het resultaat. Bemoedigende blikken, reportages in de kampkrantjes en een voorzichtig complimentje hier en daar waren het bewijs dat de aanvankelijke scepsis bij andere medewerkers (Kwamen we ietwat sterk over? Wij?) langzaam aan veranderde in vertrouwen.
Veel bekende gewoonten kwamen we tegen. Eten in, of als het aan ons lag naast, een in het medewerkersrestaurant omgetoverde ‘Aluhal’ (een hele grote tent, met harde kunststof wanden en strakke houten vloer, waarin het horen je vergaat (zeker met 200 zingende kinderen, of als iemand om die kids stil te krijgen even hard op de genoemde wanden ramt), de knip-eetkaart, de nachtelijke stilte, het vla-ontspanningsruimte-beleid, kortom: de regeltjes. Even wennen weer, maar snel aangepast hebben wij zo eigen onze manier van werken en ontspannen. Afijn, ‘niks geen last’.
Als na de opbouw alle pappa’s en mamma’s al hun kroost komen dumpen in de hoop een paar dagen huiselijke rust, zorgen wij ver weg te zijn. Al die drukte op ‘ons’ terrein, bah! Een frisse geest en heerlijke ontspanning vonden wij in prachtige Limburgse stadjes op prachtige Limburgse terrasjes. Eenmaal gewend aan de drukt van het lopende kamp deden wij teruggetrokken op de achtergrond onze dagelijkse rondes van inspectie, reparaties, en diverse hand en spandiensten. De Duplo, het bruisbad, de schommel, de schaduw, het water, wij vermaakten ons wel.
Opgeladen en vol frisse moed stonden (eerder: zitten of lagen) wij reeds voor de sluiting ongeduldig te wachten op het vertrek van al dat kleine grut, met al hun meegebrachte schuiten, tenten, bankstellen en ander zooi. Tot onze spijt hebben de waterscouts niet (nog niet of niet meer?) de normen en waarden die pAssen bij een keurige landscout uit het noorden des land. Tent en schuit gingen mee naar huis, maar alle zooi (inclusief bankstellen en vergelijkbare flauwekul) bleef achter. Net als wij…
Een kleine rekensom leerde dat naast alle tenten en steigers wij ook veel andere materialen mochten opruimen. De ene hand dus maar uit de broekzak en de vingers van de andere uit de neus. Handschoenen en werkkleding aan en los die spieren! Zonder de geweldige inzet van welwillende, maar nog iets minder ervaren en toegeruste loodsen hadden we niet zo veel in zo korte tijd kunnen doen. Lange, maar leuke dagen. Met een hoofd vol avonturen, de ogen vol slaap en het waterkoelsysteem van Max vol lucht bereikten we na weken weggeweest ons vertrouwde Assen. Naar ons idee heeft de AVD in het Nawaka een goede vriend gevonden.
Met Max gehinderd door een technische onvolkomenheid, kwam het beroemde bloemencorso als geroepen. Niet zonder de onmisbare hulp van enkele rowans, en aanverwante scoutingharten ‘verdienden’ we een gasinstallatie voor Lex door een dagje assistentie als verkeersregelaars bij het corso. Verkeer hinderen en wat reorganiseren was onze bijdrage aan een scoutingvreemd, maar leuk om mee te maken, evenement in Eelde. Dankzij onze inzet wil de organisatie volgend jaar graag weer van onze diensten gebruik maken. De moeite waard om zaterdag vroeg voor op te staan.
Kortgeleden, al lekker op weg in het nieuwe seizoen, zijn we ons zelf gaan vermaken nabij Apeldoorn. Het beginweekend van stam was ook ditmaal weer aangegrepen om de overvliegende rowans bij de stam welkom te heten. Maarliefst 8 jongens zijn dit jaar overgevlogen naar de stam. We hebben het vermoeden dat we ze nog het een en ander kunnen leren (hoe lang loopt een jonge vent over een afstand van 500 meter? Stuur uw oplossing naar de redactie van dit blad, wie het raadt krijgt de Nieuwsbrief rest van het jaar gratis). Op de fiets bleken de jongens, net als de rest van de stam (nou ja, behalve Snoko dan, maar die is weer beter op een snowboard) goed uit de voeten te kunnen. Een lekkende tent, modder tot achter je oren, geen last… Een goed kampvuur is snel gebouwd en dan smaakt de vla alras zoals ie hoort. Leuke uurtjes, een prettige kennismaking met de nieuwe gasten. We hebben er zin an!
Nog meer zin hebben we inmiddels al weer in de derde editie van de AVD Snowblast. Ditmaal niet naar Junk-junk en zijn bar-bar in Na Strani, maar naar het Franse Corbier. Met een beetje geluk is de eerste sneeuw gevallen als u dit leest. En anders moet u dit stukje nog maar eens lezen in december 😉
Genoeg voor nu, u hoort later meer van ons. Op de valreep nog een tip van Tim: uw plas moet in het potje, niet in de voortuin!
Verkiezingsreclame: “Lijst Van Gogh, de partij die luistert…”
Denk aan uw oor, stem verstandig, PalinG
|
|
(naar boven) |
Geef die pen ‘ns door
(door: Joost de Vries)
Soms gebeuren er dingen die je niet verwacht. En dat gebeurde mij dus ook. Op een gegeven moment vonden twee iemanden het een goed idee als ik bij de Stam zou komen.
Nu heb ik ooit, in ver donkergrijs verleden, twee jaar scoutingervaring opgedaan bij de verkenners maar meer ook niet. Eén van die iemanden zei tegen mij: je moet de Stam dan ook zien als één grote familie. Het TROS-gevoel bekroop me… Zeker ook nog de grootste familie van Nederland? Oké duidelijk maar wat wist ik inmiddels van de Stam? In de verhalen van die twee iemanden kwamen een aantal zaken steeds terug: 1) het TROS-gevoel 2) Grolsch 3) Max 4) bier (lees: Schulten Brau). Dat sprak wel aan!
Maar ik twijfelde. Er was een kleintje bij ons op komst. De Stam is een hechte familie; kom ik er wel tussen? Enz. Uiteindelijk hoorde ik iets wat mij toch over de streep trok: scouting is voor mietjes!! Toen ik dat hoorde dacht ik: daar moet ik bij zijn. Dus zo geschiedde. Ik werd meteen in de commissie nieuwjaarsdiner gedrukt. Geen last. Ik doe dus wel mijn best! Als iedereen zijn best deed dan had ik nu inmiddels ook een oranje overall……
Jullie weten nu ongeveer hoe ik 1½ jaar geleden bij de Stam gekomen ben. Inmiddels is het kleintje geboren (het is een meisje, ze heet Jarissa en ja ik ben trots). Ik ben ook alweer vier jaar getrouwd met Agnes. Wat valt er nog over mijn leeftijd te zeggen: daar kan ik ook niets aan doen en nee, ik ga dus niet bij de ouderen Stam.
Wat kan ik nog meer vertellen? Mijn naam: Joost. Zeg maar Joezt. Het wordt tijd om de pen door te geven. Ik geef die pen dan ook aan Dirk-Jan Visser.
|
|
(naar boven) |