Nieuwsbrief, jaargang 23, nr. 3
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Hordenieuws, Troeppraat, Poolkamp, Boerenkoolmaaltijd, Stamgezwam, Snowblast, AVD Expeditions, Geef die pen
Amersfoort zondag 12.00 uur: erg duf zitten we, met z’n drieën achter één computer. Sinds gisteravond 21.30 uur zijn we al bezig met de nieuwsbrief.
Er zijn een aantal redenen te noemen dat we zo lang aan de slag zijn. Omdat we deze redactievergadering in Amersfoort (huize Blom) hadden gepland moesten we na de opkomst eerst nog een eind reizen, de slaapzakken moesten nog opgehaald worden en er moest natuurlijk nog gegeten worden. Om 21.00 uur eerst bij komen van de vermoeiende reis en dan toch maar aan de slag. Een andere reden dat we zolang bezig zijn is dat er zo ontzettend veel stukjes zijn ingeleverd. Zelfs zoveel dat we het stukje van de redactie misschien maar moeten laten schieten. Voor ons is deze nieuwsbrief persoonlijk een nieuw record: 28 bladzijden. Zo hebben de welpen weer van alles beleefd. Het gids en helperskamp is geweest, we hebben vernomen dat het al echte speurneuzen worden.
Van de verkenners hebben we maar liefst 4 stukjes gekregen. We hebben vernomen dat er 9 nieuwe verkenners zijn geïnstalleerd, een aantal verkenners zijn op poolkamp geweest, tijdens de boerenkoolmaaltijd zijn de verkenners terug gegaan naar de oude Grieken, de verkenners hebben het Big Brother spel gespeeld (fantastisch spel, red.) en de technieken zijn weer wat opgeschroefd. De rowans, ja de waar zijn die rowans in hemelsnaam mee bezig??? Misschien horen wij dat de volgende 5 keer. Ook de stam heeft weer het nodige mee gemaakt de laatste tijd, waaronder het jaarlijkse nieuwjaarsdiner en natuurlijk de snowblast 2002. Over al deze activiteiten is van alles te lezen in de nieuwsbrief.
Er is zelfs zoveel geschreven dat er hoogstwaarschijnlijk geen plek meer is voor het stukje van de redactie.
Maar goed, we hadden het over de redenen waarom we al zolang bezig zijn. Een van redenen is natuurlijk de olympische spelen. We moeten de redactievergadering onderbreken voor de gouden race van G. v.d. V. Een andere reden is dat wij om 01.30 uur zin hebben in een frisse neus. We besluiten deze mooie stad onder leiding van Gerben maar eens te gaan bezichtigen.
We zijn per slot van rekening niet voor niks naar Amersfoort gekomen. De tocht leidde ons langs mooie wegen (volgens Hans Maarten zelfs langs de Martinitoren, maar dit betwijfelde de rest) en oude gebouwen. Wij zijn helemaal wat vergeten te vertellen. Wij hebben deze redactievergadering steun van Brood en PalinG. Aan deze steun hebben wij veel gehad, en we zijn hun ook erg dankbaar dat ze nu nog liggen te slapen. Om 06.00 uur kwamen wij terug van de wandeling, even op de bank gelegen en nu zitten we weer achter de computer. Nog een reden is dat we maar een computer hebben, anders gezegd, wie heeft er een laptop over? Wij kunnen hem goed gebruiken.
Natuurlijk wordt er in deze nieuwsbrief ook vooruit geblikt. Zo hebben wij Hit voor de deur staan blikken we voorzichtig naar de Marnewaard (jaaa, dit jaar wel) en is leiding al weer volop bezig met de zomerkampen. Waar ook veel tijd in gaat zitten is het plaatsen van alle advertenties. We zijn de adverteerders nog altijd erg dankbaar, want zonder hun was deze nieuwsbrief er niet. We zijn dan ook erg blij dat we twee nieuwe adverteerders hebben gevonden, namelijk Machinefabriek Rinsma en De Waard Sport en Reclame. Verder komen we er achter dat Cafetaria Vredeveld en Frans van Buuren 12½ jaar adverteerder zijn. Dank jullie wel. Maar al die advertenties hebben wel als gevolg dat er geen stukje van de redactie geplaatst kan worden.
Wij vinden erg jammer dat er geen stukje van de redactie geplaatst kan worden want wij blikken in ons stukje graag vooruit naar wat ons te wachten staat en terug naar wat er allemaal gebeurd is bij de groep. Maar goed, u kunt het beter van de speltakken zelf horen dan dat wij alles vertellen, wij troosten ons dan ook met deze gedachte.
Door het genoemde plaatsgebrek in de Nieuwsbrief is het enige wat wij hier kunnen zeggen : veel leesplezier.
(PalinG, Brood) Hans Maarten, Gerben & Alex
|
|
(naar boven) |
Voorzitter Voor je het weet mag je weer een stuk schrijven voor het clubblad van de groep. Omdat er van de bestuurstafel niet veel schokkende dingen te melden zijn ben ik bang dat ik u deze keer niet mag verblijden met een literair hoogstandje van mijn zijde.
De afgelopen periode heeft de Stam zijn leden en bekenden van de Stam getrakteerd op een heerlijk nieuwjaarsdiner, welke helemaal in de stijl van de drooglegging en de gangsters was. De Verkenners hebben, naar ik heb vernomen, hun boerenkoolmaaltijd genuttigd. Dus je kan op basis van deze activiteiten zeggen dat we de winter afsluiten en willen gaan beginnen aan het voorjaar.
Daarbij horen een aantal activiteiten waarvoor je buiten moet zijn. Ik wil hierbij niet mijn mond voorbij praten maar er is op zaterdag 2 maart een actie die door de groep gehouden gaat worden om wat extra geld in het laatje te bergen. Ik wil u daarom ook verzoeken om op die dag massaal naar de wijk Marsdijk om aldaar een afwasborstel van de JPG te halen.
Ik ga er van uit dat u reeds hierover geïnformeerd bent of anders binnenkort gaat worden.
Afsluitend kan ik u melden dat we als groep gaan beginnen met een Arbo-check. Middels deze lijsten kunnen we zien hoe veilig het bij ons is en hoe goed we het hebben geregeld. Mochten we ondanks de vele inspanningen die er in de loop der jaren zijn gedaan toch nog zaken over het hoofd gezien hebben, dan zullen we trachten deze middels de checklijsten boven water te krijgen.
We zullen dan een plan maken aan de hand van prioriteiten en zullen trachten het scouting gebeuren nog veiliger en overzichtelijker te maken.
Van mijn kant wens ik eenieder de komende tijd veel plezier met het beleven van scouting en tot binnenkort.
|
|
(naar boven) |
Als JPG willen we u vragen om alsnog weer mee te helpen om de groepskas te spekken en tegelijk een schoner milieu
te behouden. Zoals u misschien weet en anders hoort u het nu van mij: Jaren geleden is het clubgebouw afgebrand, samen met al het kampeermateriaal.
Toen is de nieuwbouw gepleegd en allemaal nieuwe materialen aangeschaft. Natuurlijk is toen alles tegelijk aangeschaft en is nu heel veel ook tegelijk aan vervanging toe.
Natuurlijk hebben we gespaard voor nieuwe duurdere dingen maar een beetje extra geld is altijd zeer nodig.
Dus wederom vraag ik u om de lege cartridges van uw werk of thuis mee te nemen en dit in te leveren aan de Houtlaan.
Zodat wij het in de Leidingkamer verzamelen ergens in een hoekje en eens in de zoveel tijd laten ophalen door een bedrijf die de cartridges recyclet.
En ons daar dan per cartridge een vastgesteld bedrag voor geeft.
Alvast bedankt namens het groepsbestuur van de JPG.
Voor de mensen die de vorige oproep gesteund hebben dank daar voor, de opbrengst weet ik nog niet want we zijn nog aan het werk met het bedrijf om ze op te laten halen.
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws
(door: Hathi In de vorige nieuwsbrief heeft u in een uitgebreid artikel kunnen lezen hoe onze nieuwe jongens de bevertruien uit hebben getrokken en zich in de groene blouses hebben gehesen. Hierbij hebben wij ons volledig geconcentreerd op de jonge jongens. Alles leuk en aardig maar wij mogen de oude garde natuurlijk niet vergeten. Dit hordenieuws zal volledig aan deze “rotsen in de jungle” worden geweid.
De oudste en meest ervaren welpen worden ook wel Gids en Helpers genoemd. Het leven van een Gids gaat niet over rozen en dat van een Helper evenmin. De officiële taakomschrijving van de Gids en Helpers valt samen te vatten in de volgende zin: Gidsen en Helpers dienen als ondersteuning van de leiding in haar poging de totale wanorde die Horde heet enigszins te structureren… De praktijk is toch iets anders.
In de eerste plaats zijn Gidsen Helpers natuurlijk gewoon welpen die erop uit zijn zo veel mogelijk lol te maken. Om deze reden wordt elk jaar het Gids en Helperskamp georganiseerd. Dit jaar betekende dit kamp naast veel plezier ook zware ontbering. In een lange nachtelijke speurtocht waarbij de temperatuur maar niet boven nul wilde komen mochten de jongens laten zien hoe sterk zij waren. En sterk waren zij. Na een goede nacht rust slaagde zij er zelfs in een volledige middag het werk van de leiding over te nemen. Op het programma stonden een speurtocht, blikspuit en natuurlijk een potje beren op de zandheuvels. Want schoon blijven mag niet op zaterdag.
Verder kan over de Gids en Helpers nog gezegd worden dat zij de laatste tijd goed bezig zijn met kaart en kompas. Fluitend schieten zij tegenwoordig elke windrichting Oostom en Westom. Soms komen zij zelfs nog op de plaats van bestemming aan ook. Ik hoop dat wij de komende tijd op hun steun kunnen rekenen in onze poging tot structurering.
Dan wil ik hier tot slot nog even vooruit kijken, want het gaat weer druk worden. Allereerst wil gaan wij proberen om op 2 maart zo veel mogelijk afwasborstels te slijten. Iedereen die ook in het bezit wil komen van zo’n handige kwast moet op 2 maart naar het winkelcentrum in Marsdijk komen. Daar zullen deze collectoritems te koop worden aangeboden.
Verder komt het NPK al weer dichterbij en kijken wij voorzichtig vooruit richting zomerkamp. Vergeet niet op tijd de aanmeldingsstrookjes in te leveren. Er zijn plannen om tussen deze drukke bedrijven door een ware theatervoorstelling te organiseren. Maar hierover volgt uiteraard nog nader bericht.
Groeten van de welpenleiding
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Gijsbert Rispens Het leven en leiden van “Hopman Wim”
(op zaterdag tenminste)
Na het tragische verhaal over Aborta in de vorige nieuwsbrief ga ik u nu een verhaal vertellen over ‘hopman Wim’ en net als het leven van Aborta is het leven van ‘hopman Wim’ (op zaterdag tenminste) een verhaal met pieken en dalen, gelukkige en tragische momenten en van aan- en afwezigheid.
Eerst maar even een korte profielschets van onze hoofdpersoon: ‘Hopman Wim’ is een held, al meer dan drie jaar is hij bijna elke zaterdag bij z’n verkenners te vinden en het leiden van zijn verkenners gaat hem boven alles (op zaterdag tenminste). Kortom ‘hopman Wim’ is zo’n leiding waar je altijd op kunt rekenen.
We beginnen ons verhaal op 8 december 2001; een tragische dag in het leven van onze held. Nietsvermoedend komt hij aan op het gebouw, hij weet dat er ruige middag op het programma staat en hij heeft er zin in, ondanks dat de weersomstandigheden niet al te best waren. Na de opening staat er als eerste het spel beren op het programma. ‘hopman Wim’ vind het vaak wel leuk om met de verkenners mee te doen bij dit spel, en zo ook deze zaterdag. Sterker nog hij biedt zich aan om hem te zijn. In het begin gaat alles prima, want ‘hopman Wim’ is groot en sterk en vergaart hierdoor snel veel steun in het midden van het speelveld. Het probleem was echter dat dit speelveld door de regen nogal modderig en glad geworden was. Maar ‘hopman Wim’ heeft stevige schoenen met een goed profiel, dus hij vreesde de modder niet. En mogelijk is het deze onderschatting die het noodlot inluidde; bij een poging een flink uit de kluiten gewAssen verkenner te pakken gleed onze hopman uit en verloor zijn evenwicht. “Krak” hoorde hij en zijn hand deed zeer. ‘Hopman Wim’ is een taaie en hij zette met veel succes door tijdens het potje beren, en zoals altijd met veel succes. De rest van de opkomst kon hij gelukkig rustig aandoen tijdens het spel waarbij zelfs een integere hopman als ‘hopman Wim’ verleid wordt tot vals spelen, namelijk levend stratego
De volgende zaterdag was er een trieste mededeling voor de rest van het leidingteam van ‘hopman Wim’. Het was namelijk gebleken, dat de krak die hij gehoord had niet een takje bleek te zijn, maar wel degelijk te maken had met de pijn in z’n hand. Hij had namelijk zijn middenhandsbeentje gebroken. Dus met pijn in z’n hart moest hij zijn collega leiding opbellen dat hij helaas niet aanwezig kon zijn bij het installeren van de nieuwe verkenners. En dat was jammer, want niemand kan zo goed verkenners installeren als ‘hopman Wim’ en dat bleek ook tijdens die opkomst. Ondanks het feit dat de installatie dus niet vlekkeloos ging, kwamen er toch 9 nieuwe officiele verkenners bij de verkennerstroep van ‘hopman Wim’. De rest van de opkomst had de rest van de leiding onder het motto: “als het kalf verdronken is dempt men de put” gereserveerd om de verkenners een lesje EHBO voor beginners te geven.
In het nieuwe jaar, en wel op 12 januari was ‘hopman Wim’ weer van de partij. De verkenners waren blij hem weer te zien en overlaadden hem met verhalen over Poolkampen in Drouwen en grote Big Brother™ spelen in Assen. De opkomst van die dag was perfect voor onze revaliderende held, lekker relaxen in het zwembad te Zuidlaren. Patatje erbij, bubbelbadje, kortom dit was prima vol te houden.
Geheel relaxed en topfit kwam ‘hopman Wim’ de 19e dus ook aan bij het gebouw. Even het kader begeleiden bij de voorbereiding en uitvoering van de boerenkoolmaaltijd, geen last. En het was, ondanks dat de begeleiding wel iets intensiever moest zijn dan gepland, geen last. De boerenkoolmaaltijd werd echt een feest van oude grieken en jonge goden. Dit gaf ‘hopman Wim’ een goed gevoel en hij ontdekte weer eens hoe leuk het eigenlijk is om leiding te zijn. En vol vertrouwen zag hij de komende weken tegemoet, ondanks het feit dat de helft van zijn leidingteam de twee aankomende opkomsten meer dan 1000 km ten oosten van de het troepgebouw zou zitten…
(Enige overeenkomst met personen of gebeurtenissen berusten niet geheel op toeval.)
|
|
(naar boven) |
Poolkamp
(door: Vincent Velthuizen & Patrick Kuiper
Wij, Vincent en Patrick hebben meegedaan aan poolkamp c-hike. Het thema was het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima.
De eerste dag hebben we niet veel gedaan, alleen een spel, een aangepast levend stratego. De tweede dag begonnen we al vroeg met lopen. Het lopen ging ons (verrAssend) goed af want we hebben bijna niet foutgelopen, en waren ook nog eens een van de snelste. Om die reden zijn we ook een hoop posten misgelopen.
Na een koude overnachting liepen we meteen fout, gelukkig zagen we dit op tijd en konden we dit op tijd herstellen. Daarna maakten we een kleine voorsprong op de anderen. De reden daarvoor was dat we een coordinaat heel goed hadden gedaan. Daarna hebben we constant vooraan gelopen. De hike viel ons op zich ontzettend mee, het was veel minder en minder zwaar dan we gedacht hadden, maar vanwege de kou weten we nog niet of we volgend jaar weer gaan. We zijn negende van de negentien geworden.
door:Jeroen Zwart & Arno van Schaik
Wij hebben meegelopen aan de B-hike tijdens het afgelopen poolkamp.
Vrijdag:
We hadden onze tent al snel opgezet. Na ongeveer anderhalf uur moesten we een speurtocht doen. We moesten zilverfolie volgen.
Zaterdag:
We werden wakker van Arno’s mobiel, want de wekker stond ingesteld op zeven uur. Toen pakten we alles in. Daarna gingen we lopen, we kwamen bij de eerste post. Toen moesten we schatten hoe zwaar onze tAssen waren. Jeroens tas was 11 kilo en die van Arno 14 kilo.
Toen we de route kregen (bolletje pijltje) waren we bij de eerste al meteen fout gelopen. Met die route zijn we het langst bezig geweest, ongeveer anderhalf uur.
Zondag:
We werden wakker gemaakt door de leiding en ik was echt kots misselijk. We hadden geslapen in de grote tent want daar stond de kachel. En wij hadden de tent niet zo goed opgezet en omdat het die nacht zo koud was geweest was de tent gescheurd door de vorst. Daarna moesten we natuurlijk weer lopen. We hadden daar eigenlijk niet zoveel zin in maar zondag werd vet cool.
|
|
(naar boven) |
de voorbereiding…
We zijn samen met het hele kader een avond bij elkaar gekomen om ons programma te bespreken. Wij zijn uiteindelijk zoals een boel van u wel weten tot het programma “Het oude Griekenland” gekomen.
De beruchte zaterdag moesten we om 10.00 uur op het gebouw zijn. We wisten niet dat je het materiaal een week van te voren aan moesten vragen, maar gelukkig was de materiaal beheerder Atze Walsweer zo aardig om s’ochtends om tien ons toch nog te helpen met het materiaal. Onze dank hiervoor is dus ook erg groot!
Onze hopman Wim ( ook heel aardig) had de boerenkool en de rest van al het eten gekocht en bij het gebouw gebracht. Het schema dat we gemaakt hadden liep vrij goed, eerst hebben we met z’n allen even hard aan gepakt en het hele verkenners hok leeg gemaakt. Daarna had iedereen z’n eigen taak.
De poort was gemaakt door Patrick, Stefan en Vincent, Dennis en Marcel hebben voor de verlichting gezorgd. Dankzij onze creabea Hilde en nog wat kaderleden was het verkenners lokaal in een hele mooie Griekse stijl aan gebracht. Het langste en ook het vervelendste werkje aardappelen schillen wat zo’n 3 uur aan tijd koste is door ons allemaal een beetje gedaan, en ook nog eens door een beetje extra hulp pa en ma Komen!
Rond 4 uur zijn Rutger ( de chef-kok ) , Thijmen en ik begonnen met koken.
Het ging gelukkig veel sneller dan verwacht en we waren mooi op tijd klaar. Toen rond kwart voor zes stroomde de eerste gasten binnen. De welpen ruimte was ingericht als koffie en toneel ruimte hier werd een verhaal voorgelezen door Thijmen (die overigens ook de Coördinator was) en Vincent. We hopen dat u wederom weer genoten heeft van deze heerlijke avond!!
Hopelijk zien we u en alle anderen die willen komen volgend jaar weer!!!!!!!
|
|
(naar boven) |
Zoals u weet hebben we op 2 Maart een afwasborstel-actie.
Dit heeft dit jaar het team van de Welpenleiding georganiseerd maar graag zouden wij als bestuur het leuk vinden als daar een paar ouders voor te vinden zijn.
De leiding is al zo druk en om de ouderparticipatie wat leven in te blazen leek het ons leuk om een comité op te richten voor 1 actiedag in het najaar!
Graag horen we hier spontane, gezellige reacties op.
Lijkt het u wat om natuurlijk met ondersteuning van
afgevaardigden van de groep eens een gezellige dag
te organiseren laat ons dit dan weten.
Zie voorin de nieuwsbrief wie u wilt/kunt bellen hierover.
Met vriendelijke scoutinggroet,
Het groepsbestuur van de Johannes Post Groep.
|
|
(naar boven) |
Ik zal u ditmaal niet vertellen over de pret die de Stam de afgelopen tijd beleefd hebben. Geenszins verhalen over de lol die we beleefd hebben in de sneeuw van Tsjechië. Neen, dat kunt u op één van de volgende pagina’s lezen (of dat heeft u al gedaan). Dat verhaal is aan het papier toevertrouwd door de woordvoerder der Dwaze Dwergen die tegen iedereen is die groter is dan hun snowboard.
Wat u nog niet weet (waarschijnlijk) is wat er voor gebeurde. En hoewel dat soms maar beter ook is zal ik toch een tipje van de sluier oplichten. Ja, kom maar hier met die mouw, dan spelt ik er weer (?!) wat op.
Een terugblik… We kijken naar de AVD vlak na de geboorte van het beroemde kindeke. Voor de duidelijkheid: ik bedoel natuurlijk de viering daarvan anno 2001.
Affijn, met de buiken nog goed rond verkozen wij het stamhol als de plaats om te ontsnappen aan alle huiselijke (schoon-)familie – pas op je woorden – peuter niet in je neus – oeps – dagen.
U moet weten, de Stam heeft in het verleden al een paar keer een zogenaamde Gamenight gehouden. Stapels computers gameboys, nintendo’s e.d. en vooral heel veel spelletjes werden voor die gelegenheid in het stamhol gepropt. Daaraan werd dan stroom en stamleden toegevoegd (en in de loop van de avond op gedoseerde wijze vla). Overdonderend succes: vierkante ogen en totaal in zichzelf gekeerde zombies het resultaat. Tijd ditmaal voor een frisse aanpak. Het plan: Gamenight Unplugged. Opa’s en oma’s werden toevallig een week eerder bezocht door stamleden die ineens geïnteresseerd informeerden naar hoe de winters vroeger doorgebracht werden. “Nee oma… ik bedoel andere spelletjes, vóórdat u in bed kroop.”
Vol ongeloof werden verhalen aangehoord over avonden zonder dat er ook maar 1 milliwatt aan stroom verbruikt werd. Over spelletjes die zonder beeldscherm, maar met kaarten en borden op tafel gespeeld werden. En dan ook nog eens niet alleen, maar met de hele familie. Na de zolder geplunderd te hebben werd vriendelijk uitgezwaaid en zo troffen de AVD-ers elkaar in het Troepgebouw. Klaar om ouderwets gezellig nu eens niet met maar bij het haardvuur te spelen. KlaverjAssen, sjoelen en Stap Op (waarvan inmiddels sinds de SnowBlast een nieuwe variant bestaat: Step In.).
De partijtjes werden uitermate sportief gespeeld. Iedereen deed zijn best de medespelers te laten winnen en niemand raakte gefrustreerd. Zelfs niet na 4 uur Lekke Band.
Na de jaarwisseling en een gezellige nieuwjaarsgroet op de eerste dag van het jaar schaarden vele scoutingharten zich bijeen voor het Nieuwjaarsdiner van de AVD.
Door geniale geesten uitgedacht in het thema “Chicago 1930”. De dresscode was daar uiteraard op aangepast en velen togen naar de Houtlaan in prachtige kledij. Fabeltastische galajurken en gladde driedelige pakken maakten het publiek oogverblindend.
Ondanks de drooglegging had een illegale smokkellading de Sally P. Nightclub bereikt. Een smakelijk diner (schitterend gepresenteerd; met dank aan chef Dirk-Jan), jaarverslag en een gezellige borrel om mee af te sluiten. Werkelijk een diner om een jaar op te teren. De AVD dankt alle aanwezigen voor hun bijdrage. Na het diner hadden sommigen kind of huis in het hoofd (they’re fucked), voor de rest was het ook aftellen. Nog een paar nachtjes en dan eindelijk…
|
|
(naar boven) |
Dankzij het eclatante succes van vorig jaar, reden er weer twee auto’s en een busje door de nacht richting Harrachov. De auto’s en het busje waren volgeladen met 16 kerels en hun benodigdheden voor een weekje wintersport.
Terwijl de chauffeurs reden, droomden de meesten weg, terwijl gedachten door hun hoofden spookten. Zou Daniëlle nog steeds die mooie glimlach hebben? Zou Dan Dan nog steeds niet gedouched hebben? Er zou toch nog wel sneeuw liggen? Hoeveel is zo’n Tsjechische Doekoe ook al weer waard?
Na een over het algemeen voorspoedige reis, waarbij slechts één maal een geleiderail aangetikt werd met een buitenspiegel en zijkant van een auto, kwamen we allen aan in het pension Na Strani. Nadat een ieder een leuk bedje had uitgezocht, was er nog net even tijd om wat te drinken bij de bar-bar, alvorens we naar het sporthotel konden gaan om wat te eten. Bijna allemaal in onze nieuwe Snowblast-trui genoten we weer van de Tsjechische keuken (schnitzel enzovoort) en de Pivo’s.
De volgende ochtend werden we allen wakker bij getik op de ruiten. “Hé, zo klinkt het toch niet als het sneeuwt?” klonk het uit velen kelen. Nee, zo klinkt het als het regent. Een enkeling besloot na het toch al late ontbijt om maar weer naar bed te gaan. De echte mannen gingen toch maar naar de piste. Na met de stoeltjeslift omhoog te zijn gegaan, ging het naar beneden boarden zo goed, dat een ieder heel enthousiast werd. Erhard werd zelfs zo enthousiast dat hij hele gekke dingen begon te zeggen. Bijvoorbeeld dat hij voor het einde van de week over de big-jump bij het huisje ging. Helaas is er niet van gekomen die week. Dus regen of geen regen, gaan met dat board. De twee die bedacht hadden dat het bed een betere optie was, besloten zo tegen vieren naar de lift te gaan, omdat het inmiddels droog was geworden. Bij de lift aangekomen kwamen ze er gelijk achter dat de lift om vier uur weer sloot. Gelukkig hielden deze mannen veel van wandelen……….. (ja, ze mochten weer terug lopen.)
‘s Avonds zat bijna iedereen dus weer met een voldaan gevoel bij het eten. Na het eten en de koffie was het tijd om Discoland, de plaatselijke disco, met een bezoek te vereren. Zo’n disco is natuurlijk een uitgelezen plek om mensen van het andere geslacht te ontmoeten.
Marijn dacht al de ware ontmoet te hebben. Helaas voor Marijn dacht zij daar anders over. Marijn balen, vooral omdat hij de weddenschap verloren had. Tja, met één zoen 70 EuroDoekoes verdienen maak je niet altijd mee. En dat zij niet moeders mooiste is. het gaat toch om het karakter….. Nadat Doedel in zijn uitgelatenheid al op een tafel gedanst had, werd hem te kennen gegeven dat het niet toegestaan was om op twee krukjes te dansen. Na nog wat op de dansvloer gedanst te hebben, werd het tijd om weer naar bed te gaan. Twee mensen vonden het nog noodzakelijk een natte washand bij iemand in zijn gezicht te leggen voordat ze naar bed gingen. Dit zodat Rutger (het slachtoffer dus) ‘s ochtends niet eerst naar de kraan hoefde te lopen om zich te wAssen.
Bij het ontbijt de volgende dag werd vernomen dat in de auto van Chris ingebroken was. De radio was er uit. Indien de onrechtmatige eigenaars van de radio dit lezen, de code is 5 4 6 4, dan heb je er ook nog wat aan. Dus voor Chris, Paling en Tim werd het een dagje bij de garage zitten. Voor de rest was het weer een sportdag met maar één sport.
Die middag ging bijna iedereen wat lezen. Twee mensen, toevallig allebei niet langer dan 1,70 meter, hadden geen boek bij zich en stelden dus een boekverbranding voor. De meesten waren hier niet mee eens en stelden dus voor om aansluitend aan de boekverbranding een wedstrijd dwerg-in-het-vuur-werpen te doen. Van de boek-verbranding en de aansluitende wedstrijd is er niet van gekomen deze vakantie. Wel is hier een afsplitsing van de AVD opgericht, namelijk AVD-duf (dwarfs united front).
Na het eten ging iedereen weer snel naar zijn boek of nog een spelletje doen in Na Strani. Bij het naar bed gaan vond Rutger een nat washandje in zijn bed. Gelukkig wilde zijn broertje wel vertellen dat Gerben dit er neer gelegd had. De broeders Brood zinden op wraak en gewapend met sneeuw van buiten gingen zij Gerben even wakker maken. Maar Marijn kan zijn mond toch niet zo goed dicht houden als hij zelf dacht en bekende al proestend aan zijn grote broer dat hijzelf het washandje neergelegd had en dat dus de wraak op een verkeerd persoon uitgevoerd was.
De volgende dag tussen de gewone zaken door zijn dan ook de boeken van Marijn ingepikt. Om de wraak compleet te maken zijn er her en der in zijn boeken nog wat dwergen en andere dingen getekend.
‘s Middags voor het eten was het een gewoonte geworden om de gemaakte videobeelden van die dag nog even te bekijken. Mooie sprongen en crashes waren dan te zien. Vooral van de crashes werd door het merendeel der toeschouwers genoten. Degene die op de video stond genoot dan even wat minder.
Op een morgen hadden we zowaar nog even les van de Snowboard-lehrer Hans. Na een warming up boven bij de lift konden we dan naar beneden gaan glijden. Iedereen deed het goed, behalve Dirk Jan met zijn Niedecker-board. Dirk-Jan werd daarom ook uit het klasje gestuurd. Zoals het cliché wil, werd er natuurlijk ook iemand verliefd op de Snowboard-lehrer.
Gijsbert heeft ook nog een dagje in zijn nieuwe outfit rondgeboard. Dankzij AVD-jong Grunn had hij een mooie afro-pruik, een coole bril en dito blouse. Menig toerist zal zich bij het bekijken van de vakantiefoto’s afvragen wie nou die blanke neger was die ook op de foto staat.
De laatste board dag stond in het teken van naar beneden boarden en ondertussen elkaar bekogelen met sneeuwballen. Hier werden de minder ervaren boarders dus ontmaskerd, zij vielen op hun bek zodra ze een sneeuwbal naar iemand gooiden. Maar dat kwam mooi uit, want als je toch lag, kon je gelijk een nieuwe sneeuwbal pakken. Helaas was het alweer de laatste dag. Ondergetekende was het zat om altijd als een van de laatsten naar bed te gaan en had de volgende opties in gedachten. Of ik ging vroeg naar bed – zo rond een uur of tien – of ik verbood een ieder eerder dan mij naar bed te gaan. Ik besloot de gulden middenweg (tja, poldermodel enzo) te bewandelen en vertrok zo rond enen naar de slaapkamer. Toen ik de slaapkamer betrad bemerkte ik dat het naar bed gaan onmogelijk was geworden. Mijn hele bed was weg. Na een zoektocht door het hele pension – waarbij iedereen weer wakker werd – vond ik uiteindelijk mijn bed terug. Gelukkig liep toevallig mijn Tsjechische vriend ook door de gangen, en samen hebben we het bed weer terug gezet op de goede plek. Hierna kon een ieder uiteindelijk slapen.
De volgende dag hadden we weer een zeer voorspoedige reis met onderweg af en toe een stop. Tijdens een van deze stops heeft AVD-duf nog het spelletje reustrappen gedaan. Helaas had de reus (Gerard) van die lange armen en konden de duffers hem dus nauwelijks raken. Na de verhalen te hebben uitgewisseld met het ontvangstcomité aan de Houtlaan gingen we allemaal snel naar bed om te dromen van die mooie week.
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions
(door: Marten Munniksma
G’day
Hier een berichtje van Marten uit Australie. Het is nu 14 februari en ik zit in Melbourne. Op eerste kerstdag ben ik in Australië aangekomen. Dat was op de dag dat de bosbranden in Australië begonnen, de hele stad stond onder de rook.
Ik heb mijn kerstmaal gehad op een terrasje in Sydney, hamburger met patat.
Dat was het beste kerstmaal wat ik ooit gehad heb, want het vliegtuig voedsel is niet zo lekker. De eerste twee weken heb ik met mijn ouders en zusjes gereisd met een camper. Was heel erg gezellig en we hebben heel veel gezien.
Nadat de kerstvakantie in Nederland afgelopen was ben ik zelf verder gaan reizen. Ik ben eerst 10 dagen in Sydney gebleven. Daar heb ik de stad bekeken, feest gevierd en een bankrekening en sofinummer aangevraagd.
Na 10 dagen Sydney was ik de stad wel zat en heb ik de trein naar de blue mountains gepakt. Dat is een natuurpark 110 km vanaf Sydney. Daar heb vier andere Nederlanders ontmoet waarmee ik tot Melbourne zou gaan reizen.
Die Nederlanders hadden een auto gekocht dus het reizen werd wat makkelijker. Niet meer met de trein reizen die gemiddeld 50 km per uur rijdt, wat dus niet opschiet. En met de auto kan je veel meer zien. Het was alleen jammer dat de auto na een week kapot ging. We zaten dus vast in een heel klein dorpje te wachten totdat de auto gerepareerd was. Dit duurde ongeveer 5 dagen.
Toen de auto weer klaar was verder gegaan, naar hele mooie druipsteengrotten.
Daarna naar een eiland vlakbij Melbourne gegaan, waar je heel veel wilde dieren kon zien. Ik heb daar koala’s heel veel kangoeroes (die aten uit je hand), slangen en hagedissen gezien. Ook heb daar op een avond naar de sterren gekeken. Je kon de melkweg heel duidelijk zien, Geweldig!
Ik ga mijn verhaal nu afronden want ik ga straks buiten in de zon zitten het is hier nu namelijk 34 graden. Lekker zomerweer dus!
See you later
|
|
(naar boven) |
Geef die pen eens door
(door: Barbara van Zon
Er liggen meer proppen papier naast de prullenbak dan erin. Allemaal pogingen om een stukje over mezelf te schrijven. Wat moet ik nu over mezelf schrijven wat de lezers maar enigszins zal interesseren. Maar goed, ik zal maar beginnen en we zien wel waar mijn pen strandt.Mijn naam is Barbara van Zon en ben geboren in het waar-niets-te-beleven-is dorpje, Bovensmilde. Op mijn vijfde ben ik welp geworden bij de St. George (ik hoor mensen denken…). Ik heb hier een zeer leuke tijd gehad , maar ben rond mijn 18-de gestopt. De reden hiervoor was dat ik wilde gaan studeren. Eerst een jaar HEAO, waar ik meer niet dan wel aanwezig was. Dit was niet de opleiding voor mij. Een opleiding in Den Haag leek mij een betere optie. In 2000 ben ik dan ook naar Den Haag verhuisd en heb daar drie jaar op kamers gezeten. De laatste twee jaar van de vijfjarige opleiding ben ik weer terug gegaan naar het rustige Assen.
Op een beruchte avond kwam ik Mario tegen. Onder invloed van ‘enkele’ consumpties heb ik toen de belofte gedaan om beverleiding te worden. En aan deze belofte hebben ze mij gehouden, een week later kon ik aantreden als beverleiding. Het seizoen met de bevers heb ik afgemaakt waarna mij de moeilijke vraag werd gesteld of ik door wilde gaan als welpenleiding. Na veel denkwerk heb ik toch maar besloten dat ik mijn zaterdagmiddag liever doorbreng aan de Houtlaan als thuis blijven om mijn huis schoon te maken. Tot op heden heb ik van deze beslissing nog geen spijt gehad.
Ik denk dat jullie nu wel genoeg weten en geef daarom de pen door aan Marijn Brood.
|
|
(naar boven) |