Nieuwsbrief, jaargang 23, nr. 2
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Leidingweekend, Kerstgedachte, Hordenieuws, Troeppraat, Rowannieuws, Stamgezwam, Geef die pen
De slechte planning van de goede Sint heeft ervoor gezorgd dat mijn heerlijk avondje dit jaar precies samenvalt met de redactievergadering.
En hoewel mijn hart ergens anders ligt kan ik het toch niet maken de goede man voor een dichte deur te laten staan. Dat doe je geen enkele bejaarde aan. Toch kan ik het niet laten om ook in deze nieuwsbrief iets van me te laten horen. Ik wil hier namelijk even benadrukken dat ik op geen enkele wijze verantwoordelijk ben voor de vorm en opmaak van deze nieuwsbrief. Voor klachten wijs ik direct naar de rest van de redactie. En tot slot wil ik bij voorbaat mijn excuses aanbieden aan iedereen die op wat voor manier dan ook aanstoot heeft genomen van de inhoud. Dit laatste geldt uiteraard ook voor de goedheiligman zelf.
HansMaarten Dagelet.
Verantwoording:
De redactie behoudt het recht alle ingezonden materiaal te corrigeren, zo nodig in te korten of niet te plaatsen. Over de inhoud van anonieme stukken neemt de redactie geen verantwoordelijkheid op zich. De met naam onderschreven stukken zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redactie weer te geven.
Ondanks de slechte planning van de goede Sint, konden de nog overgebleven leden van de redactie toch nog een heerlijk avondje achter de PC beleven.
Deze keer waren we te gast in huize Kinky/Brood/Cheizberd alwaar we achter het netwerk (2 PC’s) plaatsnamen. Geweldig was dat, woorden schieten tekort. En hoewel we toch ook liever bij de haard pakjes hadden uitgepakt en gedichtjes voorgelezen hadden, konden wij het niet maken de nieuwsbrief niet te maken. Al die hooggespannen verwachtingen van de talloze lezers en lezeressen, dat knaagt toch aan je…
Over hooggespannen verwachtingen gesproken, volgens de speltakken en de agenda staat ons allen weer veel te wachten in 2002.
En tot slot willen wij bij voorbaat iedereen veel plezier toewensen die op wat voor manier dan ook kennis heeft genomen van de inhoud van deze nieuwsbrief. Dit laatste geldt uiteraard ook voor de kerstman zelf.
Gerben en Alex.
|
|
(naar boven) |
Alweer de tweede nieuwsbrief van het seizoen.
In het begin van het seizoen hebben we een aantal mensen aan ons weten te binden.
Ten eerste is de vacature van stichtingsvoorzitter bemand. Dhr. Meindert van Dijken heeft zich bereidt verklaard om in eerste instantie voor een jaar de hamer van de stichting ter hand te nemen.
Vanaf deze plaats wil ik hem nogmaals van harte welkom heten en ik hoop dat hij na een jaar nog niet bereidt is de hamer af te staan. De tweede is Barbara, zij was al een korte periode actief als Beverleidster, maar ze heeft besloten om bij ons te blijven en als lid van het welpenteam verder te gaan. Ook hier zijn we erg blij mee en we hopen nog lang met haar samen te mogen werken.
In ditzelfde kader wil ik ook Hester bedanken dat zij zich bereidt heeft verklaard om nogmaals een termijn de secretariaatswerkzaamheden van de groep op zich te nemen.
Daarnaast heeft u kunnen zien (althans al u met enige regelmaat bij het gebouw komt), dat er aan de voorkant van het gebouw een brandtrap is geplaatst. Dit is een extra
nooduitgang en is bedoeld om de veiligheid in het gebouw te verhogen. Daarnaast is het gebouw weer voorzien van extra hang en sluitwerk omdat we de laatste tijd regelmatig onaangenaam verrast worden met het bezoek van inbrekers. We hopen dat deze extra maatregel hen buiten de deur houdt.
Daarnaast hebben we op activiteiten gebied een aantal zaken besloten waar we u te zijner tijd mee zullen verrAssen.
Afsluitend wil ik van de gelegenheid gebruik maken om vanaf deze plaats onze groepsbegeleidster marjolein veel beterschap en sterkte toe te wensen bij het herstel van de hernia operatie die zij recentelijk heeft ondergaan. We hopen dat we haar binnenkort in blakende gezondheid mogen verwelkomen aan de Houtlaan.
Nu geef ik graag het woord aan de verschillende speltakken zodat ze u kunnen vertellen waar ze zich de afgelopen tijd mee bezig gehouden hebben.
Mario Fokkens.
|
|
(naar boven) |
GEACHTE LEIDING,
Via deze Nieuwsbrief wil ik jullie uitnodigen om vast in jullie agenda’s te noteren dat we
Vrijdagavond 15 Maart enZaterdag 16 Maart 2002,
Een gezellig samenzijn hebben, met een educatief, leerzaam onderdeel,
EN NATUURLIJK EEN Gezellig / Teambuilding onderdeel.
Hoe laat en wat precies horen jullie nog.
Denk erom dat er dan geen opkomst is op 16 Maart 2002.
Hebben jullie wensen mbt thema’s voor het educatieve deel dan horen wij dit graag tijdig!
Groetjes Marjolein, DirkJan, Hester,
Martin en Mario.
|
|
(naar boven) |
Kerstgedachte
door: Marjolein walsweer
Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw.
Kortom de maand December.
Jawel, hij is al weer bijna voorbij als jullie dit lezen.
Dat betekent dus ook dat 2001 al weer voorbij is.
Terugkijken……of toch maar een blik vooruit werpen.
Terugkijken……of je goede voornemens zijn uitgekomen?
Wat denk je ervan om terug te kijken naar alle leuke dingen die je in het afgelopen jaar hebt meegemaakt?
(Denk dan meteen even aan hoeveel jij hebt bijgedragen aan leuke dingen voor een ander)
Oke…. dan de blik vooruit.
Gelukkig denk ik dan, dat de blik die je vooruit kunt werpen niet altijd een groot blik hoeft te zijn.Alles van te voren weten kan vreselijk beklemmend, zelfs beangstigend zijn.
Ik denk dat wij in deze tijd al genoeg gedwongen worden om van alles en nog wat te moeten gaan regelen.( Ja, als je het zelf niet doet dan wordt het wel even voor je geregeld.)
Voorlopig eerst even Kerst.
Samen zijn, met familie, vrienden of alleen….
Samen eten, wat drinken, er is meer dan genoeg.
Of niet samen eten of drinken omdat er niets is. Als je het goed bekijkt hebben wij het zo slecht nog niet. (Wat een understatement) Hoezo, wij hebben het zo slecht nog niet!
Wij hebben het helemaal niet slecht.
Hoe is dat liedje ook al weer? ”Kijk eens om je heen…kijk eens om je heen………..” Nou dat hoeft helemaal niet. Alleen s’avonds de TV op het nieuws zetten en je hebt genoeg gezien. Dan weet je dat wij het dus zo slecht nog niet hebben.
Goede voornemens???
Mij niet gezien, kan zo pijnlijk zijn volgend jaar December. Toch een prettige en gezellige Kerstdagen en voor ieder een 2002 zoals hij/zij zich dat wenst.
De Groepsbegeleidster
Marjolein.
|
|
(naar boven) |
In de vorige nieuwsbrief is reeds melding gemaakt van de grote groep exbevers die overgevlogen zijn, en tegenwoordig als welp de jungle onveilig maken. Een interessant verschijnsel hierbij is dat deze jongens zich al snel als echte welpen gaan gedragen. Dit verschijnsel dat in de hordetheorie het verwelpingsproces wordt genoemd is zeker een onderzoek waard. In dit verslag zullen de resultaten van dit onderzoek worden geanalyseerd om een poging te doen het proces te verklaren.
Allereerst was er dan het herfstkamp. Een weekend lang konden de nieuwe jongens kenis maken met dingen als junglebook, leiding, kamperen en andere welpen. Levend stratego, vlaggeroof, beren en de afwas zijn hierin de belangrijkste elementen. Als proef op de som mocht aan het eind van het kamp één van de junglefiguren in klei geboetseerd worden. De gelijkenis bleek in een aantal gevallen treffend en de eerste stap in de verwelping was gezet. De week daarop volgde het befaamde klootschiettoernooi. De regels waren snel duidelijk.
Wie als eerste met al zijn kloten de eindstreep haalde was winnaar. Deze activiteit waarbij behendigheid en balgevoel konden worden getraind vormde een essentieel onderdeel in het welpworden. De training werd de week daarop direct weer opgepakt. In een zware sportdag kond de conditie en sportiviteit worden getoetst. Een uitputtingsslag voor veel van de jongens. Maar uiteindelijk liep iedereen met opgeheven hoofd en medaille op de borst de deur uit. De titel van Man of the Match ging welverdiend naar Jetze van der Groot. Aan zijn sportieve prestaties kan menig oranjespeler een voorbeeld nemen. Dan volgde de grote installatie. Dit kan aangemerkt worden als een grote mijlpaal in het proces. Hoewel een aantal jongens, dankzij het voorafgaande potje beren, niet geheel moddervrij aanwezig konden zijn verliep de ceremonie nagenoeg perfect. Vanaf nu lopen de nieuwe jongens er keurig groengebloused en oranjegroen gedast bij. Niet meer van echt te onderscheiden. In dit stadium kan gesproken worden van een volledige verwelping. De jongens waren nu volledig aangepast aan de nieuwe omgeving.
Het enige dat nog ontbrak was de aanpassing van de omgeving aan hen zelf. Hiertoe werden afgelopen zaterdag de nestschotten bewerkt. Na zeker 10 jaar werd het wel eens tijd voor een nieuw kleurtje. Het resultaat is een prachtige combinatie van abstracte en figuratieve kunst. Deze vaste expositie is elke zaterdagmiddag bij ons in de welpenruimte te bewonderen.
En als u toch in de buurt bent, let dan direct ook even op onze verwelpte jongens.
Zaterdag 29 december is er i.v.m. oud en nieuw geen opkomst.
En wij wensen u alvast een gelukkige kerst en een prettig nieuwjaar.
Groeten, de welpenleiding.
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
(door: Gijsbert Rispens
Het leven en lijden van Aborta
Ook deze keer weer een stukje van de verkenners. De verkenners hebben de afgelopen tijd heel wat meegemaakt. Ik wil u er voor waarschuwen dat dit stukje niet geschikt is voor de jongere lezers.
Het eerste weekend van de herfstvakantie zijn we traditiegetrouw op herfstkamp geweest.
De verkenners hadden een zwaar weekend: Vrijdagavond hadden ze Wim en Hilde op een brute manier vermoord zien worden door een enge, vreemd uitziende man, in de verkennersruimte. Omdat de (overgebleven) leiding het niet langer in het gebouw vertrouwde moest er in tenten overnacht worden. De nacht was gelukkig relatief rustig, maar de daarop volgende morgen werd een der tenten ruw gewekt doordat hun tent spontaan inzakte (waren het dan toch de geesten?).
De hike op zaterdag was geen eenvoudige opgave, het grootste talent van de verkenners is namelijk verdwalen. Dit had als gevolg dat er in het donker met lege magen vlotgevaren moest worden. Veel verkenners vatten terdagavond naar de bioscoop zouden gaan, dus de potten gel waren geledigd in het haar, en open vuur was in de verkennersruimte tijdelijk verboden vanwege explosieve Deodampen. De moeite was echter vergeefs, in plaats van het verwachte witte scherm volgde er een donkere Baggelhuizerplas, waar ook nog eens een enge moordenaar gezocht moest worden. Na al deze ontberingen waren de verkenners wel toe aan wat goed nieuws, en er was goed nieuws: Oehoe de uil en Kukules de toekan hadden een ei gemaakt en kregen op 3 november een kind! De verkenners konden gerust naar huis, het herfstkamp had toch nog een mooi einde gekregen.
3 november was het zover, het ei was uitgekomen! En een flink uit de kluiten gewAssen geel kuiken zat met z’n trotse ouders op schoot in de verkennersruimte. De discussie over wat er met het ei moest gebeuren had al een mooie naam opgeleverd voor het kuiken: ze moest Aborta heten! Nadat de verkenners hadden genoten van hun welverdiende beschuit met muisjes, was het tijd voor Aborta om even te gaan slapen, dus gingen de verkenners samen met Rutger het bos rond het gebouw met behulp van de kaart ver/herkennen, het was op herfstkamp namelijk gebleken
dat enige oefening niet overbodig zou zijn.
Op de dag dat Aborta precies 1 week oud werd kwamen de verkenners weer langs, deze keer zag Aborta de verkenners lopen met touwtjes en hoorde woorden die ze nog niet kende: kruissjorring, diagonaalsjorring, mastworp en timmersteek. Later kreeg ze wel door wat er aan de hand was, de verkenners waren aan ’t oefenen met pionieren. Aborta vond het jammer dat ze nog zo klein was, want haar had dat pionieren ook wel leuk geleken. Daarna zag ze de verkenners, aangestuurd door de verse kaderleden, ook nog tenten opvouwen die waren gebruikt tijdens het herfstkamp.
Tijdens kaderkamp gebeurde er echter iets verschrikkelijks! De kaderleden, waren blijkbaar een beetje agressief geworden na de dropping, waarbij enkele personen zeer goed geblinddoekt werden en er uiteraard weer fout gelopen werd. Het kan ook zijn dat het de invloed van de computerspelletjes was. Het feit is dat het kader een regelrechte aanslag pleegde op het leven van Aborta. Wat er die nacht precies is gebeurd met Aborta is nog steeds een raadsel, maar de volgende ochtend hing ze aan een touw, met daarin een knoop die de verkenners duidelijk niet van de
leiding hadden geleerd. Gelukkig waren Gijsbert en Alex in staat haar te reanimeren. Ze bleek daarna behalve een wond in haar nek weer kerngezond te zijn. Toen Aborta hierna de verkenners zag lopen met allerlei stukken gips dacht ze dat ze verbonden zou worden, het bleek echter niet zo te zijn. De verkenners smeerden de gips op hun eigen gezicht en eigen handen. “Dit heeft het kader vast bedacht”, dacht Aborta, “maar het is wel grappig die maskers en handen”
1 december was Aborta gespannen, net als de verkenners, ze had al veel gehoord over sinterklaas en had veel zin in het vieren van het sinterklaasfeest. Ze was dan ook een beetje teleurgesteld toen bleek dat lolpiet, de cadeautjes verstopt had en de verkenners met een diskette op zoek moesten naar de cadeautjes. Aborta, die in haar korte leven al wel had gezien hoe goed de verkenners waren met zoeken en routes, had twijfels of de cadeautjes ooit gevonden zouden worden. Het kwam uiteindelijk toch allemaal nog goed, de zak van Sinterklaas kwam toch weer boven water en alle verkenners kregen leuke cadeautjes.
Aborta haalde opgelucht adem: “alles was goed gekomen!”
Toen zag ze hem, Aborta kreeg de schrik van haar leven, hij hield een bijl vlak voor haar gezicht en voordat ze wat kon zeggen kwam de bijl op haar oog terecht. Haar oog was in 1 klap verbrijzeld. Maar het was die jongen nog niet genoeg, hij bleef slaan totdat Aborta hevig bloeden haar laatste adem uitblies.
Het was hem dan toch gelukt, hij had voor dat ze geboren werd al een hekel aan Aborta, door zijn ideeën over de zwangerschap had Aborta namelijk haar naam gekregen. Hij stopte haar respectloos in een vuilniszak en verbrandde haar…
Aborta, slaap zacht!
Aborta is veel te vroeg gestorven op de leeftijd van slechts 4 weken, ze had namelijk graag nog de installatie van de nieuwe verkenners op 15 december en de boerenkoolmaaltijd op 19 januari meegemaakt, helaas mocht het niet zo zijn.
verkennersleiding
Wij kunnen u inmiddels berichten dat wij de kaderleden en “hem” hebben aangeklaagd bij het Openbaar Ministerie. Wij hopen dat zij worden gedagvaardigd. Indien er een uitspraak volgt zult u deze spoedig horen.
|
|
(naar boven) |
Rowannieuws
(door: Kees Rispens en Gerben van der Vries
Hier volgt wat informatie over de dingen die de Rowans de afgelopen tijd gedaan hebben.
Op zaterdag 13 oktober 10.02 uur gingen de Rowans van de J.P.G. een meedogenloze doch dappere poging wagen om de woeste deining van het Deurzediepje te overbruggen. Alle Rowans werden opgetrommeld om met zoveel mogelijk mankracht, het immense hoeveelheid materiaal naar het “Stroompje” te verplaatsen. Kortom, alles in het busje van Arjen. Nadat alles vlekkeloos vervoerd en uitgeladen was, kon de bouw onder leiding van Bauke en Gerben beginnen. Nadat de eerste poging letterlijk gestrand was, werd het tijd om Plan B in werking te stellen. Na een welverdiende schaft werd een nieuw ontwerp gemaakt. Deze poging had succes en de brug stond te blinken in het najaarszonnetje. Als afsluiting moest iedereen op de brug staan en de brug bleef gelukkig overeind. Tijdens het afbreken, stuitte een zekere Marc toch nog op onverwachtse wijze op een nat pak. Deze opkomst was al met al een triomferende middag.
Zaterdag 1 december organiseerden de Rowans de jaarlijks terugkerende videomarathon. Nadat de 1e jaars en Joost hun culinaire capaciteiten hadden laten zien in de vorm van rijst, bonen en andere overheerlijke versnaperingen, kon de videomarathon beginnen.
Er werd gestart met “Dude where’s my car?”, gevolgd door Ed Gein, Gangster No.1, Taxi 2 en de nacht werd afgesloten met “Texas Chainsaw Massacre”. Tussendoor werden er frikandellen en her en der een biertje genuttigd. Met dank aan de geluidsinstallatie van Rob kunnen we terugkijken op een geslaagde videomarathon.
Afgelopen opkomst werd Sinterklaas gevierd, de stemming zat in het begin al goed in doordat iedereen voor f 7,50 minimaal drie cadeautjes moest kopen. Nadat iedereen weer teruggekeerd was in het Rowanhok kon het Dobbel Dobbelspel van Simon beginnen. Er moest met een dobbelsteen gegooid worden en voor elk oog golden de volgende voorwaarden:
1.opdracht uitvoeren.
2. cadeau pakken.
3. cadeau naar links geven.
4. cadeau naar rechts doorgeven.
5. cadeau jatten van een ander.
6. cadeau ruilen met een ander.
Nadat Simon 1 had gegooid en een zelfverzonnen opdracht moest doen nl. vijf sinterklaasliedjes zingen, werd nopje 1 veranderd in nopje 2. Uiteindelijk kon de Sint onder het motto “ Een kinderhand is gauw gevuld” ook terugkijken op een succesvolle middag.
Groeten de Rowans
|
|
(naar boven) |
Alles is onzin(delijk)!
Sinds hun trouwfeestje hebben ze al weer heel wat meegemaakt zo als stelletje. De verliefdheid is nog even hevig als in het begin. Rinkelt er bij iedereen al een belletje? Elke dag hebben ze weer vreselijk veel zin.
Zin om te gaan toeren, zonder dat mensen kijken en loeren. Het bos verkennen, de eekhoorntjes jennen, geduldig of vol gas. Rond Assen, waar het prachtige Drenthe wordt bewerkt door boeren. Max vertelt honderduit en laat alles zien, Lex is daarvan in zijn sas.
Hij moest die eerste nacht in het bos wel erg wennen. Gelukkig was Max dichtbij om hem gerust te stellen. Hij vindt het buiten heerlijk nu hij het eenmaal heeft leren kennen. Zaterdagavond is altijd leuk, lekker met de oranje mannen rellen.
Het weer is dan niet meer zo fijn zoals de zomer. Het kan Lex dit najaar voor het eerst eens niet raken. Zij geeft hem gezelschap en warmte, hij is soms een echte dromer. In de wolken zien ze samen oranje prinsen, soms draken.
De twee houden het ’s nachts bijna droog, dat houthok wordt ook zo hoog. De pieten hopen op een prachtige schoorsteen, dan gaan ze daar voortaan ook heen.
Die twee zijn wel zo braaf, dat is toch al te gaaf. Voor hun breng ik geen zout, daarvoor zijn ze bovendien te oud.
De oranje mannen, dat is een ander verhaal. Onder mijn mijter wordt ik daarvan kaal. De dingen die zij doen zijn vaak zo goed, dat ik soms niet meer weet hoe dat beter moe
|
|
(naar boven) |
Geef die pen eens door
(door: Atze walsweer
Het begin van een rubriek als deze is moeilijker dan je denkt, ik ben al 5 minuten aan het denken voor nu eindelijk mijn vingers soepel over het toetsenbord glijden. Denken wordt ook niet makkelijker maar dit is meer een leeftijdskwestie, ik nader een schemerzone. Overigs is de vorige schrijver 10 jaar ouder en tevens mijn sportbuddy, we fitnessen zeer actief , per week komt er een spier bij.
Mijn naam is Atze, getrouwd met Marjolein en in bezit van 1 zoon genaamd Thijmen.
Vroeger een MTS opleiding gedaan maar terecht gekomen in de dakbedekkingsbranche.
Begonnen als opperman en doorgegroeid naar voormandakdekker, na een aantal jaren wat branchegerichte opleidingen gevolgd en bij hetzelfde bedrijf planning en werkvoorbereiding gedaan.
Op dit moment ben ik technisch adviseur bij een leverancier van dakbedekking met als rayon Noord-Nederland.
Op mijn achtste lid geworden van de “BAOW” groep uit Beetsterzwaag, alle speltakken doorlopen en via Marjolein terecht gekomen bij de JPG. Eerst als leiding en nu als materiaalbeheerder / materiaalonderhoud samsam met dhr.Timmer!! (ook Johan genoemd)
Tijdens het NPK vind je mij in de scoutshop en klus af en toe wat mee met de AVD.
Ik kan nog heel lang doorgaan met scoutingervaringen zoals HIT, Jamboree’s en diverse hikes, maar doe dit lekker niet! Ik stop en geef de pen door aan de nieuwe welpenleiding Barbara van Zon.
|
|
(naar boven) |