Nieuwsbrief, jaargang 23, nr. 1
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Hordenieuws, Troeppraat, Rowannieuws, Kampvuuur bij exp.leiders, Stamgezwam, Geef die pen
van de Redactie
(door: de Redactie)
Een nieuw seizoen, nieuwe nieuwsbrief, nieuw nieuws, nieuwe redactie, kortom alles nieuw.
En daar zitten we dan de eerste keer, wat onwennig voor ons uit te staren. Geen PalinG voor het computer werk, geen Margriet voor het stukje van de redactie en geen Miel om de zaak te verzieken.
Een nieuwe redactie; zonder verstand van computers, slegte beheersching van de Nederlandsche taal en drie katers.
Gelukkig zijn de stukjes op tijd binnen, net als de advertenties. Alleen het stukje van de redactie liet weer eens op zich wachten (ze zijn ook altijd de laatste).
Dan maar vast met de rest beginnen. Gerben heeft voor de gelegenheid zijn vooroorlogse typemachine meegenomen. Hans server was een keer niet down en Alex heeft zijn ganzeveer al in het potje inkt gedoopd.
Nadat we alles behalve het stukje van de redactie in deze nieuwsbrief verwerkt hadden, was het alleen nog wachten op het stukje van de redactie.
En daar zaten we dan… en daar zaten we dan …
– …
– Koffie?
– Lekker
– Suiker?
– Lekker
– Koekje?
– Lekker
– …
– Melk?
– Lekker, jammer dat de koffie al op is
2 uur later
– Zullen we nog lang wachten?
– Lekker… O, je vroeg wat anders
– Of zullen we hem zelf schrijven, dan kunnen wij ook naar huis
– Goed
– Goed
– Oke dan
– Koffie?
– Lekker
– Enz.
– Lekker
We hopen dat u geniet van deze nieuwsbrief, en dat hij niet zo stijf is als wij van de koffie staan.
|
|
(naar boven) |
van de Voorzitter
(door: Mario Fokkens)
Een nieuw seizoen en een nieuwe start. De zomerkampen zijn geweest, de programma’s voor de komende tijd zijn gemaakt en iedereen kan er weer uitgerust en met volle moed tegenaan. Van de afgelopen zomerkampen zult u verderop in de nieuwsbrief wel het een en ander lezen, dit laat ik geheel aan de literaire vaardigheden van de leiding en leden over.
Wanneer een nieuw (programma) jaar begint, betekend dit dat er eerst een ander afgesloten wordt. Dit brengt vaak met zich mee dat er van mensen afscheid genomen gaat worden. Zo ook dit jaar.
We hebben een aantal verliezen geleden, te weten Margriet Bakker, deze werkte reeds enige tijd mee aan het maken van de Nieuwsbrief en Monique Kuiper, zij heeft zich verdienstelijk gemaakt als Beverleidster. Wij hebben bij de afsluiting van het vorige jaar afscheid genomen van beiden en ik wens hen nogmaals namens de gehele Joh. Post Groep al het beste toe en wil hen bedanken voor de inzet en bijdrage die zij hebben geleverd aan onze groep.
Daarmee kom ik op het volgende punt van verlies. Na het overvliegen van de verschillende speltakken dit seizoen zullen we het als groep zonder de bevers moeten doen. Omdat er sprake is van een tekort aan leiding en wij als bestuur niet in staat zijn geweest om dit tekort te verhelpen hebben we besloten om de speltak de bevers op te geven als onderdeel van de groep.
Dit is een zeer moeilijke beslissing geweest maar zonder voldoende leiding kunnen we het spelplezier en de veiligheid niet garanderen. Dit houdt in dat de bevers die onze groep nu rijk is over zullen gaan naar de welpen.
Na alle nare berichten blijft natuurlijk staan dat we als groep weer een nieuw en spannend jaar tegemoet gaan waarin we zullen zorgen voor de nodige ontspanning en plezier voor de leden en leiding.
Het blijft voor deze keer een kost stukje omdat de aftrap nog maar net is geweest en ik verwacht dat de verschillende speltakken zorg zullen dragen voor het aangename leesplezier met de verhalen en belevenissen van de afgelopen kampen.
Mario Fokkens.
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws Akela (Cindy Stegink)
Ik zit even te denken…….
Is dit de eerste nieuwsbrief van het nieuwe scouting seizoen of is hem er al een voorgegaan.
Zijn jullie allemaal al op de hoogte van al onze ervaringen tijdens zomerkamp 2001??? Nou ik ga er maar van uit dat jullie vast alles al weten, is het niet via de nieuwsbrief dan vast wel via de enthousiaste verhalen van de welpen en de leiding (Het was weer een heel koe(l) kamp)
Ik heb zelf nog geen zomervakantie gehad dus ik ben een beetje de kluts kwijt, en…..terwijl ik dit stukje schrijf is het nog midden in de nacht, de volle maan verlicht mijn kantoor en dromerig denk ik terug aan afgelopen zaterdag.
Overvliegen 2001
Door het opheffen van speltak de Bevers en doordat ze toch eigenlijk al wel oud en wijs genoeg waren voor een nieuwe uitdaging zijn er afgelopen zaterdag 9 stoere mannen overgevlogen naar ons, de Welpen dus. Dit ging natuurlijk (traditie getrouw) niet zonder slag of stoot.
In kleine groepjes moesten ze een speurtocht lopen, dat werd even goed speuren dus, maar ze liepen met ervaren welpen mee (die overvlogen naar de verkenners) dus ze waren in goede handen.
Na een vragenpost moesten ze met een lepel tussen de lippen een parcours aflopen, eitje, denk je…….nou dat viel tegen.. met een rauw ei dat op die lepel moest blijven liggen.
Toen kwamen ze aan bij het water, door de overvloedige regen stond het ook aardig hoog. Even kijken op de kaart van de speurtocht, “je moet naar de overkant, maar je mag niet via de brug”
Voor een beetje scout natuurlijk geen probleem, terwijl de Rowans met een surfplank probeerden droog over te komen (wat natuurlijk niet lukt, je moet de toeschouwers ook vermaken toch!!) lag er voor de aanstaande welpen en verkenners een schitterend vlot klaar.
Dus zij kwamen wel droog aan de overkant, en waren een ervaring rijker..
Ook voor de toeschouwers een spektakel om te zien, genietend van een koppie thee, verwarmt door de heerlijke najaarszon (deze was speciaal voor de gelegenheid overgekomen uit Spanje op uitnodiging van de overvliegcommissie) en uitrustend van de stevige wandeling.
Na een brancard-race moesten ze nog onder een net door kruipen, oftewel “tijgeren”.
Ze moesten zich natuurlijk wel een beetje bewijzen, kunnen ze het aan om te leren overleven in de jungle, redden ze zich als welp bij de JPG…
Wij als leiding hebben er in elk geval alle vertrouwen in. En heten dan ook Robin, Adriaan, Jetze, Max, Selwyn, Dick, Pascal en Marc van harte welkom bij de Welpen en we wensen jullie een te gek gave tijd toe bij scouting.
Niet alleen kregen we er welpen bij, er gingen er ook een hele hoop weg, snik,snik,snotter…Welpen waar we de afgelopen jaren lief en leed mee gedeeld hebben vonden dat ze het wel een beetje gezien hadden bij de welpen, De jungle kenden ze als hun eigen broekzak en ze wilden graag verder op verkenning in de omgeving, nou waar kun je dat beter dan bij de verkenners….
Bessel, Michel, Martijn, Alex, Richard, Laurens, Thijs, Rinnert en Peter we zullen jullie missen maar we wensen jullie alle succes bij de verkenners, zet hem op hè!!
Zo even over naar de orde van de dag…..Wat staat ons allemaal nog te wachten de komende weken.
Herfstkamp, gedurende het eerste weekend van de herfstvakantie, een te gek kamp, weten we uit ervaring het is vooral een gaaf kamp wanneer je nog niet zo vaak gekampeerd hebt, hier kun je zo gezegd wat ervaring op doen, je mede welpen beter leren kennen en de kans kunnen grijpen de leiding wakker te houden (op eigen risico)Er hoeft niet veel meer over gezegd te worden, je moet gewoon komen.!!!
Ik heb ook nog een mededeling, Bagheera gaat Down under, oftewel op kangaroejacht, of ging hij nou Crocodil Dundee na doen, met andere woorden, hij gaat ons in december voor een half jaar verlaten, we wensen hem alvast een te gekke tijd toe.
Zo jullie zijn weer een beetje op de hoogte, en nou maar hopen dat we weer zulke gave dingen gaan doen de komende tijd zodat we ook bij straks weer voor genoeg leesvoer kunnen zorgen.
Groetjes,(vanuit het bruisende nachtleven,)
namens de welpenleiding
Akela
|
|
(naar boven) |
Troeppraat
“Daar gaan we weer…”
(door: Gijsbert Rispens)
De zomerregen van het zomerkamp heeft inmiddels weer plaatsgemaakt voor najaarsregen, kortom het nieuwe scoutingseizoen is weer begonnen. En dan kunnen de verkenners natuurlijk niet achterblijven.
Het seizoen werd op 25 augustus traditiegetrouw begonnen met iets waaraan een gemiddelde verkenner een hekel heeft, namelijk het opruimen van z’n eigen rommel, die hij geproduceerd had op het zomerkamp. Helaas werd, eveneens traditiegetrouw, deze opkomst weer matig bezocht, wat uiteraard niet zo zou moeten zijn!!
Scoutingtechnieken zijn essentieel als je het wilt maken als verkenner, deze moet je dus goed beheersen. Goed beheersen wil zeggen dat je niet alleen een platte knoop kan leggen, want dat kan een welp ook. Verkenners onderscheiden zich van welpen doordat ze meer kunnen! Bijvoorbeeld naast een platte knoop ook een schootsteek en naast de kruissjorring ook de diagonaalsjorring. En uiteraard nog veel meer. Maar het is natuurlijk niet zo dat je na je overvliegen naar de verkenners spontaan ineens al deze technieken kent. Daarom is er zoiets als het groene boekje. In dit groene boekje staan allerlei technieken die je als verkenner moet beheersen, of zoals in de meeste gevallen, zou moeten beheersen. De technieken die je wel beheerst als verkenner kan je laten aftekenen door de leiding. Die technieken die je nog niet beheerst moet je natuurlijk oefenen. Heb je het hele boekje doorgewerkt. Dan mag je jezelf verkenner 3e klas noemen. De presentatie van het groene boekje vond plaats op 1 september. Hierna konden de verkenners direct met het boekje aan de slag.
De opkomst van 8 september stond ook in het teken van basis scoutingtechnieken, namelijk de vier handgrepen van het kompas. Enige oefening hierin bleek niet overbodig, de verkenners waren soms de richting helemaal kwijt.
“Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.” Verkenners komen als lief klein welpje binnen en gaan als vervelende (bijna) rowans weer weg. (Of draai ik nu twee woorden om?) 15 september was de laatste opkomst van de verkenners die over zouden vliegen naar de rowans. Om te bewijzen dat ze, naast hun lengte, ook nog op andere gebieden zich konden onderscheiden van de gemiddelde welp, organiseerden deze jongen hun eigen laatste opkomst. En dat deden ze niet slecht, ondanks het feit dat de najaarsregen nog wat roet in het eten gooide. Strategisch denkwerk in combinatie met ruw stoeien, goeie discussies in combinatie met een lekker kopje thee, een afgelast spel in combinatie met bakken met regen, dat zat allemaal in het programma, dat dus zeker compleet genoemd mag worden. Jaap, Jaap, Laurens, Bauke, Niels en Erik, goed gedaan en veel plezier bij de rowans.
Als er mensen weggaan, moeten er uiteraard ook weer nieuwe mensen bijkomen. Dit gebeurde op 29 september tijdens het overvliegen, maar liefst 8 welpen lieten zien dat ze het potentieel in zich hebben goeie verkenners te worden.
Vlotten, stenen, netten en paperclips, het bleek allemaal geen probleem te zijn voor deze jongens.
Bessel, Peter, Michel, Alex, Richard, Laurens, Thijs en Rinnert welkom bij de verkenners!
Najaarsregen wordt herfstregen en daarna winterregen, of misschien wel sneeuw. Maar tussen al deze regen door schijnt ook ongetwijfeld de zon en zullen er ook weer vele leuke opkomsten plaatsvinden. In ieder geval hebben we op 19, 20 en 21 oktober, regen of geen regen, herfstkamp. U hoort nog van ons…
Namens de verkennersleiding
Gijsbert
|
|
(naar boven) |
Rowannieuws
(door: Fulco Westerhout)
Exact 2001
Het seizoen is nog maar net begonnen en wij hebben alweer een kamp.
Op vrijdag hadden we eerst nog een spooktocht en daarna gingen we op de fiets naar Zuidlaren. Rond een halfdrie ‘s nachts kwamen we dan eindelijk op het terrein aangepuft snel de tAssen in de tent dumpen en rond het vuur gaan zitten met een biertje. De volgende ochtend weer vroeg op om negen uur hier had niet iedereen zo’n zin in maar uiteindelijk is iedereen vrij snel uit de tent gekomen. Eerst ontbijten (in de modder) en daarna gingen we een kleine hike lopen. Na de hike gingen we allemaal vage spellen doen onder anderen twister, dronkemans race en nog heel vele andere spellen. Toen de spelletjes waren afgelopen gingen wij nog snel even een verhaal maken voor de bonte avond. Na veel gepieker en gelach hebben we toch wat bedacht. Toen gingen we barbecuen (wat trouwens erg leuk is als je tot aan je enkels in de modder staat) Zonder onze grote vriend Kees R. kon bijna niemand van ons eten want bestek en bord kennen we bij de rowans niet meer. Kees was zo slim geweest om wegwerp borden en bestek te kopen dus konden wij toch nog heerlijk smikkelen en smullen.
Toen iedereen uitgegeten was moesten we ons verzamelen voor de grote tent in de modder.
We werden in groepen verdeeld dus dat betekent dat alle JPG’ers bij elkaar horen. Toen werd er uitgelegd wat we gingen doen. We gingen het welbekende spel de “Hunt” doen. Je kreeg per groep drie ballonnen en deze moest je ophangen op bepaalde plekken in Zuidlaren. Ook kregen we drie lintjes dus je kon drie keer betrapt worden door de “Hunters”. Toen Bart en Arjen met het busje waren ver-trokken gingen wij (de rowans) onze fiets ook eens pakken want je bent wel gek als je dat hele stuk moet lopen. We kwamen als snel een andere groep tegen en we hebben ze wijs gemaakt dat wij de hunters waren dus konden ze alvast 1 lintje inleveren. (Dit was mooi meegenomen want nu konden wij 4 keer gepakt worden.)
Toen we in Zuidlaren aankwamen hebben we de fiets gedropt en zijn we op pad gegaan.
We zijn er uiteraard in geslaagd om alle drie de ballonen op te hangen maar dat spreekt natuurlijk voor zich.
Maar dit is niet zonder kleerscheuren gebeurd; toen we een café uitliepen (waar we even bij moesten komen van de fietstocht) zag Gerben een auto met hunters erin voorbij rijden. Dit maakte het alleen maar leuker, even een tactiek bedenken en dan weg (je moest eigenlijk meteen stoppen als de hunters je zagen) we gingen alleen of in groepjes van twee het café voorbij toen iedereen het café voorbij was zetten we het op het lopen naar het bos en de hunters hadden het al snel opgegeven.
Na een paar uur moesten we weer terug naar het kampterrein. Toen iedereen weer terug was kon de bonte avond beginnen. Wij hadden weer het mooiste stukje (en dat is niet egoïstisch bedoeld wij zijn nou eenmaal ietsjes beter dan de anderen).
Marc was de verteller van het intergalactische verhaal hij vertelde over space Joris (Rob) en het intergalactische monster [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][ik (=Fulco)].
Het was erg spannend en uiteindelijk werden de ballen (een netje met 2 sinasappelen van het monster eraf gesneden). Na afloop van de bonte avond hebben we nog gezellig een paar biertjes genuttigd en toen gingen we slapen. De volgende ochtend ging het opstaan ongeveer net zo langzaam als de ochtend daarvoor maar iedereen was toch nog op tijd voor het ontbijt. Na het ontbijt hebben we een mysterie spel gespeeld dit was erg leuk. Toen dit spel ook was afgelopen moest alles worden opgeruimd en ingepakt. Het kamp was afgelopen.
Ondank het slechte weer hebben we toch een geslaagd weekend gehad.
Groeten de Rowans
|
|
(naar boven) |
Kampvuur bij de Expeditieleiders
(door: Alex Visser)
7 juli 10.00 uur, eindelijk was het zover. Na een afgelaste hit en een APK bij het gebouw stond er weer een kamp op het programma waarbij het echt om het kamperen gaat. Snel werd er afscheid genomen van de achterblijvende ouders en de tocht naar Brokopondo (Hoenderloo) kon beginnen, waar een zware expeditie lag te wachten.
Aangekomen in Hoenderloo stond maxima al te glimmen in de zon (Sanders.com bedankt). Na een snelle lunch begonnen we max leeg te trekken en ons materiaal naar het kampterrein te brengen. Daar werden de tenten snel opgezet en werd de eerste hand gelegd aan de keukens.
Om 20.30 uur was het tijd om een bord chili con carne, misschien denkt u nou wat laat, maar dat had een reden. Tijdens het inpakken vernam iemand (ik zal geen namen noemen) dat de gasfles iets open staat, maar degene is niet zo slim om hem dan even dicht te draaien, en dan heb je een lege gasfles.
‘s Avond werden alle expeditieleden om een olielamp geroepen (er was een stookverbod, smekende verkenners om regen en ja hoor de rest van de week regende het) waar de expeditieleiders de expeditieleden van harte welkom heten in Brokopondo en het een en ander werd uitgelegd over de Living-stonebokaal (daar werd tijdens de expeditie om gestreden).
Zondagmorgen werd er door de expeditieleden hard gewerkt om hun keuken zo snel mogelijk af te krijgen, en werd er door sommige verkenners een van de mooiste torens uit de JPG geschiedenis opgebouwd.
Om een uur was het basiskamp opgebouwd. De patrouilles (tijdens de expeditie een kamp) moesten allemaal een naam bedenken en een kampvlag maken. Met als gevolg dat we de kampen x-devils, lords of the brokopondo, BBP squad en de Pongo gang hadden met allemaal een te gekke vlag.
Wanneer de verkenners na een kleine expeditie in de regen terug komen is het stookverbod opgeheven en konden we beginnen met hout te sprokkelen om op het kampvuur te koken.
Het ging alleen zo hard regen dat er toch maar weer op gas werd gekookt.
‘s Avonds hebben we nog een potje toehamoerak (levend kwartet) gespeeld (het eerste onderdeel voor de Livingstone bokaal) en daarna werd er door het kader de rechtbank van de stilte opgevoerd.Maandag stond de volgende expeditie te wachten. Op fiets vertrokken we naar het natuurpark van Brokopondo waar we een bezoek hebben gebracht aan het Museonder. Daarna nog een tijdje door het park gefietst (sorry de expeditie-leiders komen ook niet dagelijks in het park, dus zij konden ook verdwalen). Gelukkig hadden de expeditieleden genoeg te doen op de fiets. Sommige zeurden hoever het nog was, anderen klaagden dat ze niet meer konden, weer anderen duwden andere expeditieleden maar de meeste expeditieleden hadden het druk met het zoeken naar vrouwelijk schoon (voor zichzelf of voor anderen).
Aan het einde van de dag nog een potje rugby gespeeld, maar dit ging de expeditieleden al snel vervelen omdat er te veel regels waren. s’ Avonds voor het eerst gekookt op houtvuur, rijst, worst en een hawaisaus.
Daarna stond de tweede kampenmeeting gepland. De kampen moesten tegen elkaar het populaire beachvolleybal spelen. De X-devils kwamen als winnaar uit de bus. Daarna was het al snel tijd om naar bed te gaan want voor de volgende dag stond de grote expeditie naar het hoogtekamp te wachten.
Volgende nieuwsbrief het vervolg.
PalinG
|
|
(naar boven) |
Stamgezwam
“Het avontuurtje”
(door: PalinG)
Rakelings scheerde Max langs het toestel. Met een flinke ruk aan het stuur wist chauffeur S. (tevens parttime pappa) het propellervliegtuig net op tijd te ontwijken. Max was een beetje enthousiast vandaag. Ze liet haar lichten zwaaien en zet het op een vaartje over de grote taxibaan, wetend dat ze door ‘hem’ op de hielen gezeten werd..
Wat was ze blij vandaag. Haar hartje klopte harder dan ooit, want ze was zojuist door een korte, maar prachtige ceremonie verbonden aan de man van haar dromen. De voorbereidingen waren al weken bezig, maar ze kon het nu nòg niet geloven.
Eerder die dag had ze opgewonden rondgetoerd met hekken en borden. Er werden heel wat gasten verwacht en de stroom moest natuurlijk goed begeleid. Echt iets voor Max om haar eigen feestje zo te regelen. Ze had natúúrlijk de hulp van de oranje mannen, die voor de gelegenheid in nette jasjes gestoken waren. Op haar aanwijzen werden borden geplaatst, werd vriendelijk gezwaaid naar alle gasten en werd parkeergeld afgetroggeld. Tja, zo’n feestje moet toch ergens van betaald worden. Vele, vele, nog meer dan vele gasten vonden hun weg naar het schitterende landgoed.
De vader van Lex had aangeboden het feest te houden in en rond het ouderlijk huis. Max had het zich niet beter kunnen voorstellen. De nieuwe serre was prachtig en de tuin was een weelde. Vooral de strakke betonnen paden (met een tikkeltje overdreven veel tuinverlichting) maakten een toertochtje tot een groot genot. Op de gevel van het schitterende landhuis prijkte de naam “Groningen Airport Eelde”. Max kent haar talen niet zo goed, maar vond het ondanks dat een naam om te onthouden.
De camera’s flitsten en het paar werd vrolijk uitgezwaaid. Het opruimen van het feestje kon ze gerust overlaten aan de oranje mannen. Zij had andere plannen…
De huwelijksreis begon twee gelukkige weken later. Op vrijdagavond vertrokken ze, na enig kort oponthoud, richting het zuiden. Op weg door het prachtige Drentse… onderweg een fijne picknick in het gras. Hotdogs, tosti, een warme drank… heerlijk. Terug naar de natuur. Voor Lex de eerste keer. Max is een heus buitenmens, met veel kampeerervaring. Lex is meer de intellectueel.
Een rilling liep over haar rug toen ze de natuurcamping naderden. Lex maande haar tot rust, maar Max was door de opwinding nauwelijks meer aanspreekbaar. Met hulp van de oranje mannen wist Lex haar te kalmeren. Hij heeft een goede invloed op haar, het stel is voor elkaar gemaakt.
Op de camping aangekomen, liet hij haar galant voorgaan. Stiekem omdat hij het eigenlijk nog iets te spannend vond. Hij had nog nooit in een groot donker bos gekampeerd. Max zorgde geroutineerd voor een geschikte overnachtingsplek en stuurde de oranje mannen rond haar heen het bos in. Binnen enkele minuten hadden ze zich allemaal warm genesteld. Lex zoende haar lief welterusten en viel met haar in een diepe slaap…
De volgende dag gingen Lex en Max zonder de mannen op pad. Nu eens aandacht voor elkaar. De mannen dropten ze met vlot in het water. Al snel krioelden de mannen op (en rond) het vlot. Door de flinke stroming en de harde wind mee, moest er af en toe hard geremd worden. Het uitwerpen van een flink anker bewees daarbij goede diensten. Aan het eind van de dag, op camping twee te Ommen, werd nogmaals luid getoost op de ware liefde.
Koe en varken werd aan het spit gestoken, de blikken vanille vla opengebroken…
-wordt vervolgd-
PalinG
|
|
(naar boven) |
Geef die pen ‘ns door…
(door: Miel Mulder)
– Hallo allemaal –
Als ik dit stukje schrijf is het donderdag 4 oktober 2001 en Aflex (Alex Visser) was net bij ons aan de deur om de spullen van de Nieuwsbrief op te halen, omdat hij samen met o.a. Gerben en Hans-Maarten aanstaande zondag met de Nieuwsbrief bezig gaat. Bij het verlaten van de woning vroeg hij of ik “de Pen” wil doen voor de komende nieuwsbrief want regelmatig werd aan hem gevraagd: “wie is toch die man die telkens vreemde mensen rondleidt in het gebouw”? (en het vlees snijdt op zondag).
Ik zal mij even voorstellen, Ik ben Miel Mulder, ik woon samen met Margriet, Raksha, Chil en Bart. Nee, wees gerust, ik woon niet in een commune, Raksha en Chil zijn de poezen en Bart is een gepensioneerde bewakings-hond van vliegveld Eindhoven, die bij ons van zijn welverdiende rust geniet. Hij is nu 12 jaar en hij woont sinds 3 jaar bij ons.
In het dagelijkse leven ben ik consulent bij het G.U.O. een uitvoeringsinstelling. Dit is een organisatie die zich bezig houdt met sociale verzekeringen , zoals de WW, ZW en de WAO.
Mijn scouting leven is ongeveer 33 jaar geleden begonnen. Op 7 jarige leeftijd ging ik, samen met mijn broer, naar de welpen van de Havik V, toen nog aan de Violenstraat, in Groningen.
Door verhuizingen heb ik op meerdere groepen gezeten om uiteindelijk in Assen te gaan wonen en lid te worden van de Anthonie van Diemenstam.
Daarnaast zit ik in het stichtingsbestuur van de JPG, regel de verhuur van het gebouw en bemoei me met het materiaal van het NPK.
Ik ben dus regelmatig aan de Houtlaan te vinden om mensen rond te leiden, die het gebouw willen huren of om op de zaterdagmiddag gezellig een biertje te drinken en wat te kletsen met de JPG-leiding die ook vaak nog even blijft hangen.
Naast scouting mag ik graag motorrijden. Ik ben lid van Motor Touring Club Holland, een landelijke club van motorrijders die graag toeren en daarnaast van gezelligheid houden. Enkele keren per jaar wordt er een weekend georganiseerd in binnen- of buitenland. Overdag wordt er dan getoerd en ‘s avonds wordt er vaak gebarbecued en bier gedronken rond het kampvuur. Dus eigenlijk zijn motorrijders, padvinders met motoren.
Ik hoop dat jullie een beetje een indruk hebben gekregen van wie ik ben en wat ik doe en weten waarom ik dus telkens aan de Houtlaan rondhang.
Zoals gebruikelijk is in deze rubriek moet ik de pen doorgeven en ik heb besloten hem door te geven aan Atze Walsweer.
Tot ziens aan de Houtlaan.
Miles
|
|
(naar boven) |
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]