Nieuwsbrief, jaargang 21, nr. 3
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Beverbabbels, Hordenieuws, Troeppraat, Rowannieuws, AVD Expeditions 1, AVD Expeditions 2, Stamgezwam, de Pen
van de Redactie
(door: Margriet Bakker)
De Nieuwsbrief van februari 2000. Ook wij zijn wedergekeerd na een spannende Millenniumnacht. Nadat veel mensen hun bad konden laten leeglopen, vele dozijnen kaarsen in de lades terug gestopt werden en de extra dekens weer in de kist, kon men gewoon doorgaan in het jaar 2000. Alles gaat weer z’n gangetje en de Millenium perikelen zijn allang vergeten. Er is ook alweer het nodige gebeurd binnen de J.P.G. Nieuwjaarsborrel van de Stam, wat eindigde in een Bourgondische Chinese rijsttafel. Nooit van gehoord? Kom dan volgend jaar op deze alom bekende Stamborrel. Het Stamdiner natuurlijk, een Astrix en Obelix barbecue rondom het gebouw. Het smaakte uiteraard prima, wanneer het niet zo is wordt dit ook vermeld.
Er werd eindelijk eens uit de doeken gedaan waar de gedachten van menig stamlid regelmatig naar toe dwalen. Nee, niet naar een leuke brunette of blondine maar naar Maxima. Wie of wat dat dan wel niet wezen mag? Ga eens naar de Hit in Dwingeloo tijdens de Paasdagen. Dan zullen er ongetwijfeld stamleden aanwezig zijn die totaal in vervoering zijn van hun eigen Maxima.
Dat wij nu in het bezit zijn van een nieuwe heldhaftige speltak kan men lezen in het Beververslag over de Power Bevers. Ook beschikken zij over een medisch adviesbureau, dus raad vragen over medische problemen, de Power Bevers hebben altijd een pAssende oplossing. Helaas konden de Bevers onze reactiemotor G. v.d. B. uit G. niet helpen. G. heeft een vreselijke ingewikkelde operatie moeten ondergaan en dat is bepaald niet leuk. Om hem uit dit medische dal te halen, kunnen wij met zijn allen een beterschapkaart sturen. Niet één kaart van de groep maar van iedereen een kaart. Voor meer info, zie het prikbord verderop.
En hoe gaat de redactie nu verder? Nou, gelukkig bestaat het gezin v.d. B. uit meerdere p.c. kenners. Dus de honneurs worden waargenomen door Peter, voor intimi Kinky of Mang. Ook kan de redactie een verheugende mededeling doen, ‘the Rowans are back in town’. Na enkele malen afwezig te zijn geweest in de Nieuwsbrief, zijn ze gelukkig terug gekeerd naar het thuisfront. Welkom boys! Verkenners zijn present, Voorzitter aanwezig en zelfs vanaf de rand van zijn ziekenhuisbed heeft onze G. nog een stukje Stamgewam in elkaar weten te zetten.
Nog meer nieuws? Ja, Stam Dien is weer uit haar c.q. zijn winterslaap gekomen. En tijdens die winterslaap heeft Lisette (samen met Jelle natuurlijk) een dochtertje ter wereld gebracht. Genaamd Lauren, wederom een nieuw stamlid voor Dien. Wat was dat ook alweer, stam Dien? Dat is nu de stam die allerlei leuke scouting hebbedingen verkoopt tijdens het N.P.K., een mobiele Scoutshop eigenlijk. Het lijkt nog ver weg maar voordat jullie het weten is het weer Pinkstertime. Maar eerst vindt er nog de Nachthike plaats en wel op 19 februari, des ‘s in de landerijen rondom Assen.
Goed mensen, dit was dan weer wat nieuws van de redactie, rest mij nog te schrijven dat wij Peter heel hartlijk bedanken voor zijn tomeloze inzet en G.
LAAT JE NIET GEK MAKEN, JONGEN.
|
|
(naar boven) |
van de Voorzitter
(door: Martin Velthuizen)
Wat een kale bedoening hè, zo rond het Troepgebouw! De gemeente heeft besloten om een groot aantal dennen rond het gebouw te kappen, om zo de eiken en overblijvende dennen meer overlevingskansen te geven. De ‘dunnetjes’ mogen we zelf weghalen, en het resultaat toevoegen aan onze voorraad brandhout. Een deel van het ‘loof’ (hoe heet dat bij naaldbomen?) heeft de weg naar de vuurkorf reeds gevonden, met spectaculair gevolg mag ik wel zeggen. Het was erg ‘mistig’, maar een ieder had er ook veel lol van. We hopen dat de troep rond het gebouw spoedig zal zijn opgeruimd.
Niet alleen bomen verdwijnen van de Houtlaan! Ook onze gasten van scoutinggroep St. George hebben intussen hun nieuwe onderkomen betrokken. Natuurlijk wensen wij hen veel succes met het nieuwe gebouw. Er moet nog veel aan gebeuren, gelukkig krijgen ze veel hulp.
De boerenkoolmaaltijd van de verkenners was weer een groot succes. Aanvankelijk leek de belangstelling gering, maar uiteindelijk was het toch weer ‘volle bak’. Op 11 en 12 maart houden de verkenners een ‘Ou/Zo-kamp’, voor Ouder en Zoon. Dit is een variant op het bekende Va/Zo-kamp (Vader/Zoon). Het wordt ongetwijfeld weer heel gezellig, we rekenen op een flinke deelname!
Binnen de beverleiding worden enkele accenten verlegd, in verband met gewijzigde persoonlijke omstandigheden. U blijft echter de vertrouwde gezichten zien, enthousiast en vol elan. Overigens mogen er nog best wat ‘bevertanden’ bij, vooral jongens van 5 en 6 jaar zijn van harte welkom. Laat ze een paar keer meedraaien, en tien tegen een dat ze graag willen blijven!
De rowans hebben grote plannen voor het maken van een film. Het lijkt een heel professioneel gebeuren te worden, we zijn dus heel benieuwd naar het resultaat. Ongetwijfeld zullen we hier nog veel van horen. Het zomerkamp van de rowans ligt ver weg, letterlijk, het lijkt me fantastisch als het ze lukt om de plannen te realiseren. Ik wens ze daarbij heel veel succes. Het carnaval zoeken ze dichter bij huis, hier krijgen we in de volgende nieuwsbrief vast een mooi verslag van. Toch, jongens?
Tja, die volgende Nieuwsbrief. Dat wordt misschien alweer mijn laatste als groepsvoorzitter, want er lijkt schot te zitten in de invulling van de vacature. U wordt natuurlijk op de hoogte gehouden. Ik wens u verder veel leesplezier met deze nieuwsbrief, en zeg u graag: tot de volgende keer!
|
|
(naar boven) |
bijzondere Beverbabbels
(door: Hilde Feenstra)
Wat wij allemaal wel niet mee maken bij de Bevers. Behalve hoge spanning soms bij de leiding om weer een spetterend programma te maken, kregen we begin deze maand wel een heel raar bezoekje.
Ridder Graniet, ‘sterker dan ik, kan niet’ had een groot probleem. Er was een draak in zijn omgeving die ontzettend verkouden was. En elke keer als hij moest niezen, spuwde hij vuur, en dat gaf nog weer een klein probleempje. Alle huizen vlogen zowaar in de fik, ja en wat doe je daar nu aan. Merlijn de Tovenaar had geen receptje in zijn boek en aan Klazien uit Zalk konden we het ook niet meer vragen. Vandaar dat de Bevers om hulp werd gevraagd. Eerst zijn we op zoek geweest naar de draak, maar die lag waarschijnlijk ziek in zijn grot. Helaas niet gevonden. De week erop hebben we nog een kleine poging gedaan om hem te vinden, maar draken komen alleen ‘s naar buiten dus die hoop konden we ook weer opgeven. Het werd knutselen geblazen. En er werd wat afgeblazen door de kinderen. Want knutselen is nou niet echt hun favoriete bezigheid. Maar er werden toch mooie draken van kosteloos materiaal gemaakt, maar daar help je de draak weer niet mee. Zaterdag 29 januari hebben we een bodemonderzoek gedaan. Op zoek naar beesten met 6 poten of 1000. Hé, waarom maken we zelf geen drankje. Zo gezegd, zo gedaan. Met modder, takken en dooie spinnen zijn we aan de slag gegaan. Maar er miste 1 ingrediënt, SPUUG. Het klinkt heel vies maar het was wel leuk om te doen. En het heeft geholpen. De draak is genezen en de kingeren zijn rijkelijk beloond met een draailolly. Waarom een draailolly? Nou, welke maag draait zich wel niet 10 keer om door ons toverdrankje. Vol spanning wachten we op een nieuwe opdracht. Ja, we voelen ons echt de Power Bevers.
We zien jullie allemaal graag weer op een zaterdag Beverdag.
Groet’n de Berverleiding
p.s. Alle ouders ontzettend bedankt voor al het kosteloos materiaal
|
|
(naar boven) |
zwammend Hordenieuws
(door: Erhard en Hans Maarten)
Om te beginnen willen we ons zelf graag hartelijk feliciteren met het heugelijke feit dat drie van ons leidingteam zichzelf sinds kort echt welpenleiding mogen noemen. Zij hebben twee weekenden lang keihard moeten werken om het beruchte papiertje (de erkenning) te bemachtigen. Jullie zijn gewaarschuwd! Niet alleen de leiding is nu erkend: Een tiental niewelingen, mogen zich nu met enig trots ook echt………. WELP.. noemen. Freek, Mike, Martijn, Wesly, Michiel, Nick, Gijs, Pascal, Floriaan en Rudy, kregen op 5 december, van “de goedheilige” akela, hun erkenning. Na de officiele ceremonie, werden de nieuwe welpen, vriendelijk doch dringend verzocht, hun ouders de poort te wijzen, zodat er verder kon worden gegaan met het programma. ( sommige ouders vonden scouting-koffie toch nog zo lekker dat ze wat langer bleven plakken. Anderen snelden zich naar de auto, om zo thuis hun monden te kunnen gaan spoelen ) Eindelijk zonder ouders, mochten de nieuwe welpen zich in de praktijk gaan bewijzen. Met het ruigere: sjouw, bouw en trekwerk werd de rest van de middag gevuld en om half vijf stonden de ouders weer, gedoucht en gepoetst, klaar om hun kinderen op te halen. Kortom een ZWARE middag: Zware ceremonies, Zwaar werk en Zware koffie.
De volgende opkomst: -3 graden C. op de thermometer, windkracht 8, neerslag van de derde categorie en 15 op de schaal van Richter: Kortom een prima dag om de stad in te gaan! Zwaar bepakt met een waxinelichtje, trotseerden onze jongens de elementen en gingen op pad om hun kaarsje in een goudstaaf om te zetten. In de stad was het de bedoeling om hun kaarsje te verruilen voor iets mooiers en daarmee verder te ruilen. Bij een bloempot van de Xenos, een knuffelbeer, een rugzak en een porselijnen varkentje is het gebleven. Een goudstaaf hebben we net niet kunnen krijgen. Daar was de middag te kort voor. Compleet verregent maar zo trots als pauwen kwam de hele horde met hun schatten bij het gebouw aan. Kortom een “HEAVY”dagje: Heavy weer, een Heavy buit en……….. uuuuuuh…………. Heavy Metal.
Mensen die nu denken dat welpen het alleen maar zwaar/heavy te verduren hebben, hebben het mis. Dit bewijst de relaxe knutselmiddag van begin januari. Onder het genot van een kopje thee werd er massaal aan een groot hoefsmitschort gewerkt. Gewapend met naald, draad, veters en leer werd een begin gemaakt aan de thema-aankleding voor het NPK 2000. Vanaf vrijdag 9 juni zullen wij ons namelijk in Gallie bevinden om daar als enige dorpje dapper weerstand te blijven bieden aan de Romeinse overheersing. Je raad het al: ons thema is dit jaar Asterix en Obelix, en het schort voor smit “Hoefnix” hebben we dus al gemaakt.
De komende zaterdagen beloven ook weer erg leuk te gaan worden. Tenminste, als je de programmering van de leiding mag geloven en van veel actie en gezelligheid houdt. Bovendien zit er weer een heus VaZo-kamp aan te komen. Wat?… VaZo-kamp? VaZo-expeditions kunnen we het dit jaar maar beter gaan noemen, want het leidingteam heeft voor dit kamp heel wat leuke ideeen bedacht. Hierover zal iedereen (voor de verandering), ruimschoots van te voren geïnformeerd worden.
Tot slot, WIST U DAT:
- Alex meer gel in zijn haar heeft dan Elvis
- Laurens een mooiere vriendin heeft dan prins Willem Alexander
- Bagheera daar erg jaloers op is
- Fort Fiesta in het niets valt bij de forten van de welpen
- Bessel nog steeds op kop staat in de niet-stil-zit-competitie
- Freek aardig op weg is om Bessel van zijn troon te stoten
- Michiel [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][mieGiel] geen Michel [miesjel] heet
- De welpen meer van Ruud afweten dan het hele leidingteam
- Laurens aan je haar kan zien, of je naar je vriendin gaat. (hè Baloe)
- Mike’s moeder vuilniszakken gebruikt om haar zoon te vervoeren
- “Bulldogen” plat-Veendams is voor “Beren”
- Akela bijna 24 uur per dag online is
- “Koffie” meer kapot maakt dan je lief is.
|
|
(naar boven) |
prima Troeppraat
(door: Gijsbert Rispens)
Eindelijk is het millennium dan begonnen, de wereld is niet vergaan, de stroom is niet uitgevallen en alle verkenners zijn met behoud van ledematen de jaarwisseling door gekomen. Kortom, eind goed al goed.
We konden dus weer fris beginnen aan het nieuwe jaar. Dat deden we dan ook met een flinke fietstocht met als doel een frisse duik in het water van Aqualaren in Zuidlaren. Hier was het goed toeven en de meeste jongens vonden dan ook dat we veel te vroeg vertrokken.
Al dat gezwem en gefiets maakt natuurlijk hongerig, dus was het de week daarop weer tijd voor de traditionele boerenkoolmaaltijd. Dit jaar stond het evenement in het thema van het boerenland, dus werd de boerenkool geserveerd door in overall geklede kaderleden. Joost vormde hierop (uiteraard) een uitzondering. Hij had zichzelf voorzien van een nette blouse en stropdas onder het motto: “De boer van tegenwoordig is een ondernemer.” De boerenkool smaakte als vanouds.
Op 22 januari was het weer tijd voor wat ouderwetse scoutingtechnieken. Dit keer werd er gepionierd op schaal, dat betekend veel gepriegel met stokjes en touwtjes. Uiteindelijk werd de prijs voor het beste bouwwerk gegeven aan de “boren”, of was het nou “trug” van EriK‘s patrouille Panters.
Het casino stond de volgende zaterdag centraal, dit betekent dat er weer flink gegokt werd, er werd (al dan niet eerlijk) veel gewonnen, maar ook weer veel verloren. En uiteindelijk, het is een cliché, maar toch blijkt het “balletje” telkens weer raar te kunnen rollen, want dankzij het gooien van twee Mexico’s op rij (stamleden opgepast!) zag Yorick zijn kapitaal van negatief tot behoorlijk positief gaan.
Met andere woorden, er is weer veel gebeurd en er staat natuurlijk nog meer te gebeuren, denk hierbij onder anderen aan een OuZo kamp (niet die Griekse drank, maar Ouder-Zoon) en op termijn natuurlijk het NPK en het zomerkamp.
Wij van de Verkennersleiding hebben er zin in.
|
|
(naar boven) |
reuze Rowannieuws
(door: Coen)
Jullie hebben er lang op moeten wachten, maar hier is de nieuwsbrief van de rowans. Het gaat goed met de rowans. Er komt namelijk binnen kort een film uit. Deze film zal een erg diepgaande film worden (naar wij dachten) en met een beetje geluk kunt u de film binnen kort in de kolk gaan bezichtigen. (Van zelfsprekend tegen een aannemelijk prijsje). Verder hebben de wij nog veel meer mooie ideeën, zo zijn wij van plan het carnavals feestje in de zuidelijke provincies een beetje op te vrolijken en zijn wij van plan in de zomer vakantie naar Tsjechië te gaan. Ook zorgen wij met NPK voor de hoogste toren. Dit wordt nog wel even oefenen, want de proef torens die wij de laatste tijd gebouwd hebben zijn zeker nog niet door de ARBO goed gekeurd. Al zit er wel enige voor uitgang in. Tot zover een voor uitblik in de toekomst.
De laatste tijd zijn de rowans zeer actief geweest; we zijn zwarte piet geweest, wat niet alleen leuk is, maar ook nog verdiend. We hebben de winter triatlon helpen opbouwen en het kerst-volleybal toernooi beveiligd. Met het geld wat we hier mee verdienen kunnen we weer leuke dingen doen zoals lasergamen, maar daar kan ik jullie niet erg veel over vertellen, omdat ik zelf niet mee ben geweest, maar het schijnt erg leuk te zijn geweest. Verder hebben we laatst een luchtballon gemaakt met als doel natuurlijk om de ‘plasticzak met een gasbrandertje er onder’ te laten vliegen, dit is helaas niet helemaal geslaagd, maar misschien lukt dit een andere keer. Verder hebben we een video marathon gehad. De eerstejaars moesten volgens de traditie een drie gangen menu voor de ouderen maken en ‘s nachts werd er koffie gedronken, film gekeken en computerspelletjes gespeelt. Verder heb ik niet erg veel nuttigs te melden (er van uitgaande dat u dit bovenstaande als nuttig beschouwd) Ik hoop dat ik u genoeg heb ingelicht over wat de rowans de laatste tijd hebben gedaan.
P.S. sorry nieuwsbriefredactie dat jullie zolang hebben moeten wachten op een stukje voor de nieuwsbrief en sorry rowans dat ik dit stukje voor de nieuwsbrief gemaakt heb, want zo lopen jullie een erg lekkere taart mis.
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions 1
(door: Dirk-Jan & Rutger)
4 december 1999
Bonjour!
Hier weer eens bericht uit het zonninge Zuid-Frankrijk. Wij kunnen jullie vertellen dat we na drie maand van hard werk gaan vertrekken. We gaan waarschijnlijk 7 dec. richting Mallorca. Daar hopen we Ajax-Mallorca te zien spelen.
Wat hebben wij zoal uitgespookt de afgelopen tijd? we zijn bezig geweest met onze verdere inburgering in de jet-set. We hebben ten behoeve van onze praktijkervaring een expeditie ondernomen naar het naburige St. Tropez. Daar hebben we genoten van een bloederig lapje entrecote die we hebben weggespoeld met een flesje uitstekende wijn. In een etalage zagen we een leren jasje hangen van zo’n FF 20.000,- (± 6.700 gulden). Helaas was de winkel gesloten en moesten we het zonder leren jasje doen. In de haven troffen we een schoenerfeestje aan (schoener is een boottype, het type waar wij ook aan werken). Na enige navraag bleek onze uitnodiging per abuis vergeten te zijn. Dus moesten we weer terug naar Marseille. Toen we weer in onze haven waren besloten we dat we eigenlijk zelf ook wel een boot wilden hebben (ook omdat we dan wel beter in de jet-set zouden pAssen). Met ons budget van 5.000 gulden dachten we er wel te komen. We kozen een prachtige Kolibrie uit. Een goede keus zo dachten wij, want we kregen er een zeil en roer bij. Het was een goed ontworpen boot, zo een met veel ontluchtingsgaten en doorkijkspleten in de bodem. We waren behoorlijk content met onze keus. Een expert vertelde ons echter dat de gaten, waar wij zo mooi ons hoofd doorheen konden steken om de boel van binnen te bekijken, ten koste zouden gaan van het drijfvermogen. Daar wij op zoek waren naar een zeilboot en niet naar een duikboot besloten we af te zien van de aankoop.
Daar stonden we dan; met legen handen en beide benen weer aan de grond. We waren duidelijk nog niet klaar voor toetreding tot de jet-set. We gingen dus maar weer aan het werk. Bootje uit het water, schilderen, mast erop, gaten (28!) vullen en hop weer in het water. Aangezien we nog een aantal maanden moeten varen met dat ding leek het onze net aangekomen kapitein wel een goed idee om te leren zeilen. “Heis de zeilen”, beveelt de kapitein met kalme stem. Met twee man de gaffel van de bazaan omhoog en naar voren om de fok te hijsen. Zwaar werk, het schip rolt en gaat maar op en neer, fok omhoog door met de kluiver. Eén man in het net naast de boegspriet, de ander bij de val en omhoog. Nu direct door naar het stagzeil. Stagzeil op. Door naar de jager, weer in het net. Het water is bijna aan te raken vanaf hier. Jager op, wat een actie. Door met de fisherman, fisherman op. “Zeilen gehesen kapitein”. “Mooi zo mannen”. We voelen ons goed, echte zeemannen. De volgende keer proberen we het als het waait en we op zee zijn, in plaats van in de haven zonder wind.
Niet veel later gingen we echt zeilen, wij de twee ruige en ervaren matrozen moesten weer de zeilen hijsen hetgeen ons deze keer minder makkelijk afging nu er golven van 50cm waren en er een wind stond van zeker kracht 2. We slaagden er desondanks ook dit keer weer in en zeilden nu toch echt. Dit alles bekwam de maag van matroos Dirk wat minder goed, maar toch wist de beresterke matroos zijn lunch binnen te houden. We zeilden enige tijd rond, totdat de kapitein onverwacht aankondigde dat we terug moesten. Waarna hij het roer aan matroos Dirk gaf. Die keek hoopvol naar zijn scheepsmaat matroos Rutger, maar die had ook absoluut geen idee waar ze waren. Na een aantal pogingen tot driehoekspeilingen kwamen we tot de conclusie dat er op zee weinig te schieten valt (Bij gebrek aan het torentje van Rolde). Na enige aanwijzingen van de kapitein kwamen we weer op koers, dat ging eventjes goed, heel eventjes. Matroos Dirk had de regels van het varen goed gelezen en wist dus dat de andere boten niet geraakt mochten worden. Daarbij was hij echter vergeten dat de wal vermeden moest worden. Toen we iets later op de motor weer los waren gekomen voelden we ons gerust gesteld door haar brute gebrul.
Zij gromde, knorde en spinde van opwinding, omdat ze eindelijk weer eens aan het varen was. Maar door al die opwinding raakte zij al snel oververhit en begon ze te gillen van hitte (het alarm). Zij opende haar motorruim om matroos Rutger binnen te laten om haar wat verkoeling te geven. Terwijl hij daar zo bezig was in haar motorruim waar alles behoorlijk schudde door de golven en het er ook al snel 50 graden celcius was begon ook matroos Rutger ruzie te krijgen met zijn lunch. Ook hij wist het binnen te houden. Hij had inmiddels was verkoeling voor haar geregeld en zij wilde graag weer verder. Dus voeren we terug naar de haven waar we tot en met vandaag aan het werk waren. We kijken uit naar onze zeereis en hopen jullie de volgende keer vanaf een of ander eiland te mogen schrijven. Voor nu de groeten.
‘Nous restons en contact’
|
|
(naar boven) |
AVD Expeditions 2
(door: matroos Dirk en matroos Rutger)
7 januari 2000
Buenos dias amigos!
De zeilen worden gehesen, de 3-klank wordt getoeterd ter afscheid en daar gaan we dan. Met een snik en een traan nemen we afscheid van Port St. Louis. We zetten koers naar Mallorca. Eenmaal op het ruime sop blijft de wind uit en dus starten we onze trots. Zij is blij dat ze even mag. Onze stoere matroos Dirk doet dit keer verwoede pogingen in zijn gevecht tegen de zee, maar verliest uiteindelijk toch en moet zijn avondeten aan de vissen afstaan. De daaropvolgende dagen gaat het veel beter, het voedsel blijft binnen en er wordt ook weer een stuk gezeild. We hebben gehoord dat Mallorca een voldoende aantal kroegen bezit om ons te gaan vermaken, dus zien we er wel naar uit.
Op Mallorca aangekomen worden we eerst landziek, dit voelt net alsof je teveel gedronken hebt, en daarna drinken we teveel. Zoveel dat matroos Rutger niet meer op de grond durft te liggen zonder zich vast te houden. Kapitein Marco vraagt zich verwonderd af of dit nou het steile wand klimmen is waar de matrozen zo veel over praten. Toen we weer genoeg bloed in ons alcohol hadden gingen we weer de zee op.
Gibraltar is maar drie dagen varen was ons verteld, maar toen wij na 18 uur varen nog maar ter hoogte van Ibiza waren, besloten we een veilige ankerplaats te zoeken. Dit vanwege wat wij een orkaan noemen. De kapitein noemt het een stormpje… Ankeren doen we voor Isla de Formentera, net onder Ibiza. Het anker wordt uitgeworpen en een ankerwacht ingesteld. Slapen. Ja, slaap hebben we wel nodig na een doorwaakte / doorweekte nacht. Na een paar goede uurtjes in de kooi kijken we enigszins verbaast op als we naast een containerschip wakker worden. We zijn niet de enige die een veilig plaatsje gezocht. We doen een poging tot surfen, een poging want een beachstart zat er niet in vanwege de zee-egels. En matroos Rutger spleet al gauw een mast in tweeën. Een perfecte dag verder. Mooie skyline, zon, zee, hitte en geen toeristen.
We gaan nog maar even tanken op Ibiza, we moeten tenslotte goed voor haar zorgen. Hier blijven we ook maar even drie dagen. Helaas is Ibiza niet zo gezellig als we dachten, dus leert onze kapitein ons echt passagieren (ja, we worden nu toch echt zeelui). We liggen in de “real club Nautico de Ibiza” en verwachten dus de complete jet-set, maar ze zijn er niet. Het zal wel te koud zijn voor ze. Teleurgesteld in ze, zweren wij de jet-set af en treden toe tot het zee-zigeunersgilde. Het enige dat we hier voor nodig hebben zijn een paar gitaars en mondharmonica’s. Het voordeel is dat we nu tenminste was aan dek kunnen drogen en overal herrie en rommel kunnen maken. Dit bevalt ons goed.
Via Carthagena (het oude Carthago) en Puerto Motrill komen we nu toch wel een sind richting Gibraltar. 21:50 uur; 36° 14,38’N ; 4°
56,23’W; koers 270° OO; peiling: vuurtoren op 258° OO; Verwarring.
Blijkt de Grote Bosatlas toch gelijk te hebben, de Straat van Gibraltar is echt smal. De vuurtoren is van Punka Almina (Afrika). Iets later zien we ook de rots van Gibraltar. Er zijn hier ontzettend veel havens en we verwachten ook een grote stad. Dit valt erg mee. Het lijkt wel een beetje op Dwingeloo, alleen de mensen zijn hier veel vriendelijker. Gibraltar is een vreemde plek, midden in zee een enorme rots (die de hele dag in mist is gehuld) en het is er echt Engels. Bobby’s (politie agenten) en pubs, zelfs het weer is Engels.
Eerste kerstdag weer op zee. De straat van Gibraltar is druk en we zijn blij als we op de “Atlantic” zijn. Horloge een uurtje terug, koers Zuid. Richting Canarische Eilanden. Goede wind, weinig golven en na twee uur varen al twee Bonito’s (kleine tonijn soort) gevangen. Lekker visje en een goed gevoel: zo uit de zee in de buik. ‘s Nachts doen we een wedstrijd met de dolfijnen, deze kunnen we goed zien aan het lichtgevende spoor fluoriserende algen. Prachtig gezicht. Zons-op en –ondergangen, duizenden sterren waarvan ze de helft naar beneden smijten. Je blijft wensen doen!
Op Larzarrohe (een Can. Eil.) duiken we de kroeg in. Een avond verkennen, een avond indrinken en dan echt op stap vanwege oud & nieuw. Een millennium vuurwerk dat recht boven ons hoofd werd afgestoken, alsof het voor ons alleen bedoeld was. Matroos Rutger verloor deze nacht zijn hart aan een mooie Spaanse. Vraagt ze: “Waarom kijk je zo?” Rutger: “Je hebt van die mooie ogen.” Zij weer: “Maar je kijkt helemaal niet naar m’n ogen.” Oeps, dat krijg je van drie dagen vanille vla.
De bergen trokken de aandacht van de padvinder in matroos Dirk en dus ging hij te voet naar de ankerplaats. Overnachten in de bergen deed padvinder Sahi goed. Met een rugzak op het strand heb je een hele boel bekijks. Boem, daar stuitert een Zodiac het strand op. Marine-style weer het strand af. Over het strand jakkeren met zo’n 20 knopen, echt heel tof. De rest van de dag heeft matroos Rutger besteed aan het vol kwijlen van de duikapparatuur van de baas. Dat terwijl matroos Dirk zich heeft gestort op een poging tot surfen en dit keer ging dit ten koste van een giek.
Vandaag weer veilig in de haven schrijven we jullie misschien voorlopig voor het laatst, want de post op de Kaap Verdische Eilanden vertrouwen we niet zo en daarna rest ons slechts de oceaan, heel veel oceaan.
Rest ons nog te zeggen: waanzinnig goed, gelukkig en actief 2000 en de groeten!
Ps. 1 gitaar = 2 gitaars
1 meervoudt = 2 meerfoudts
|
|
(naar boven) |
‘serieus genomen’ Stamgezwam
(door: PalinG)
De Millenniumwisseling ongeschonden voorbij gekomen? De AVD wel, geen ‘bug’ heeft ons kunnen schaden. Lekker in de feeststemming zochten wij elkaar op de eerste zondag van de nieuwe eeuw al op voor een borreltje. Ieder keurig in de kleren, behalve zij. Maxima stond er enigszins aanstootgevend bij. Zij was een beetje té luchtig gekleed. Dat was trouwens niet haar schuld. Voor haar face-lift hebben wij haar eens lekker ontdaan van alle overbodige accessoires en alle make-up. Stuk voor stuk worden al haar sieraden nagekeken, gepoetst en opgeknapt. Haar naakte lichaam wordt overal gestraald en bekeken op zwakke plekken, daarna geplamuurd en bijgeschuurd. Haar huidje ik al bijna overal weer helemaal strakgetrokken. Dit weekend wordt ze voorzien van een keurige laklaag. In een mum van tijd zal ze haar oude vertrouwde kleur terug hebben. Een gezonde blos -wat rouge en eye-liner- en op de juiste plek weer de juiste sieraden, ze zal stralen als nooit tevoren. [Grapje van de maand: “ze is bijna (D)AF”, ha ha ha!]
Traditioeel begint de AVD het nieuwe kalenderjaar met haar Nieuwjaarsdiner. Zo ook dit jaar, diverse genodigden vonden wederom hun weg naar het Stamhol. Altijd weer een erg gezellige gelegenheid om nog eens een gesprekje met deze of gene te voeren. De organiserende commissie had gezorgd voor een geslaagde dag/avond/nacht. In het thema van Asterix & Obelix, sloeg de menigte zijn tanden in de salades…(grapje! Goente is voor watjes!), spare-ribs, worsten, en bierpullen (?!). Rare jongens, die padvinders. Zonder -onnodig- bloedvergieten at ieder zijn/haar buikje rond. Onder het motto van “elk geweld is zinloos” dronken we gebroederlijk een kopje koffie en besloten de avond met een vanille vlaatje… of twee…of…
Met de roes bovenstaande uitspatting nog in gedachten was het twee weken later tijd voor het grote werk. Cheiz had eens groot uitgepakt en bedacht dat een avondje knutselen met palen en touwen wel eens goed voor onze ‘pionier-vaardigheid’. Onder het motto: “met een kleine paal kun je ook veel lol hebben”, waren de tig kilo’s wegende palen vervangen door enkele grammen wegende stokjes en de loodzware touwen -vaak als staalkabels zo sterk en als een been zo dik- waren vervangen door “dat is bijna niet te doen zo dun man”- draad. Hoe dan ook, met vereende krachten werd in een mum van tijd een primitief legerarsenaal uit de stokjes en draad gestampt. Met een elastiekje, een bierdopje en een ingenieus bouwwerk bleek het mogelijk om zonder al te goed te richten het hoornvlies van je tegenstander te beschadigen.
Geheel volgens traditie staat zo half februari de AVD Nachthike weer op het program. Dit jaar -met een droom over de toekomstige beursgang van “AVD Holding” voor ogen- staat de Nachthike in het teken van WWW. Deelnemers gaan via webs en pagina’s van site naar site. Uiteindelijk komen ze terug bij www.vanillevla.nl
|
|
(naar boven) |
Geef die pen ‘ns door…
(door: Marije Scheeper)
Ja, hier ben ik dan.
De nieuwste Beverleiding. Ik zal mij eerst eens even voorstellen. Ik ben Marije Scheeper. Alweer 20 jaar oud. Op dit moment ben ik bezig met de PABO en hoop daar over 2,5 jaar mee klaar te zijn. Als ik dan nog niet uitgestudeerd ben, plak ik er nog een jaartje Zwolle aan vast zodat ik kan werken in het speciaal onderwijs.
Ik heb niet zoals de meeste bij de JPG een scouting verleden, Nee, ik heb de opvulling van mijn zaterdag aan Hilde te danken. (Ja, Hilde, ook mijn baantjes!) Als ze te weinig leiding hadden bij de Bevers werk ik gevraagd of ik alsjeblieft wou helpen. Nou, daar was ik wel voorin. Maar daar bleef het niet bij. Ik werd (alweer door Hilde) gevraagd om mee te gaan naar het N.P.K., scouting Vries had leiding te kort. Nou, dat was een feest. Hier verder geen details over. Na het N.P.K. werd het rustig. Dit duurde echter niet zolang want Hester werd zwanger en ging weg bij de Bevers. Vanaf toen werd ik officieel Beverleiding. Ik had natuurlijk eerst een ‘proeftijd’ (bedankt Bas). En nu draai ik alweer een tijdje mee. Lekker het bos in, speurtochten uitzetten, knutselen en nog veel meer. Ik vind het heel gezellig met de kinderen en natuurlijk de rest van scouting. Zolang ik het nog red met mijn studie, zien jullie mij hier nog wel een tijdje. Nou, ik hoop dat jullie nu genoeg van mij weten. Zo niet, bel……(ha, ha)
Dan geef ik nu de pen door aan IWAN VAN DE ROWANS.
Groetjes Marije
BELANGRIJKE MEDEDELING VAN DE REDACTIE:
Zegt het voort aan de rowans dat Iwan voor de volgende Nieuwsbrief een stukje inlevert, voor onze populaire rubriek ‘Geef die pen ‘ns door’.
De Rowans lijden soms aan spontaan geheugenverlies en het zou toch jammer zijn als wij niet een stukje zouden lezen over Iwan, wie hij is, wat hij doet, waarom, enz. kortom:
WIJ WILLEN ALLES WETEN VAN IWAN DE ROWAN !!
|
|
(naar boven) |
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]