Nieuwsbrief, jaargang 21, nr. 2
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Beverbabbels, Hordenieuws, Troepnieuws, Kaderkamp ’99, Zomerkamp ’99, Stamgezwam, de Pen
van de Redactie
(door: Margriet Bakker)
We beginnen vandaag in thema met de openingszin, ‘ Makkers staakt uw wild geraas, het heerlijk avondje is gekomen’. Klinkt dat bekend in de oren, hopelijk wel wat dat is toch één van Sint’s favoriete liedjes. Want het is vandaag 4 december, en voor menigeen breekt er nu een bijzon-der spannende tijd aan. Ja, ook voor de re-dactieleden. Wij konden ons met moeite losrukken van onze schoen, zou de goede Sint er nog een klein pakje in doen. (meer ga ik niet rijmen want verderop in deze Nieuwsbrief zullen jullie…)
Hopelijk ziet Sinterklaas dat wij zo druk bezig zijn en steeds liedjes zingen onder het typen, dan zou je toch denken, ja, iets met…
Als jullie het verslag van de Welpen lezen, dan valt er onmiddellijk iets op. Niet alleen de Sint schudt moeiteloos een gedicht uit zijn mouw, ook de welpenleiding draait hier zijn/haar arm niet voor om. Heel creatief gedaan.
Hé, wat galoppeert hier door het huis? , zou dat het paard van, ach nee het is de hond des huizes die een imitatie van Sint’s schimmel ten tonele brengt. Helaas.
Inmiddels zit ik op de ‘motor’ van de redactie te wachten. Hij had wat moeite om uit zijn warme bed te komen. Als de hagel en regen zo lekker op je raam klettert, heb je niet veel reden om eruit te gaan.
Maar goed, wat brengt deze Nieuwsbrief nog meer. Gelukkig weer een Beververslag met een dringende oproep aan iedereen, dus…
De jaaragenda van de J.P.G. Heel handig, uitknippen en ophangen zou ik zo zeggen. Natuurlijk de voorzitter met ‘hot news’en de verkenners met een paar pagina’s. Helaas ontbreken er toch weer 2 rubrieken.
Daarom heeft de redactie besloten om zichzelf maar eens voor te stellen in ‘geef die pen eens door’. De vorige keer was dat een inval redactielid maar die zit nu lekker in Zuid Afrika te dikdakk’n. Wel jammer maar wie weet is de volgende die uitgekozen wordt wat meer enthousiast.
Dit was de laatste Nieuwsbrief van deze eeuw en op de valreep nog net een nieuwe advertentie van “SAFE Motors”.
Gek eigenlijk, de volgende editie komt in het magische jaar 2000. Wij komen weer terug hoor, want alles is Millennium proof en zo niet dan merken we dat vanzelf.
Maar eerst gaan we nog een gezellige en drukke tijd tegemoet. Menigeen is bezig met de voorbereiding voor natuurlijk de man met de rode mijter of die ander met de rode puntmuts. Enige stamleden buigen zich over het Nieuwjaarsdiner wat op 8 januari plaats zal gaan vinden. Een hele happening altijd, ja die mannen kunnen dan toch een smakelijke en creatieve maaltijd tevoorschijn toveren. En dat zonder hulp van vrouwen, blijft verbazingwekkend.
Uiteraard de traditionele boerenkoolmaaltijd, ook zelf bereid maar dan door de verkenners zelf. Een Nieuwjaarsborrel staat ons nog te wachten maar dan wel in een andere volgorde natuurlijk. En daar is nu een jaaragenda voor, daar staan de juiste data op vermeldt.
Zo lieve mensen, dit was het allerlaatste stukje van de redactie in het jaar 1999. Wij wensen iedereen alle goeds in het nieuwe Millennium en daarna natuurlijk ook. Luidt het jaar niet te spetterend uit, denk aan je vingers, je hebt er tenslotte maar tien.
Wij zeggen en schrijven, oan sjens,
Of zoals Ruud zou zeggen;
LAAT JE NIE GEK MAKEN!
|
|
(naar boven) |
van de Voorzitter
(door: Martin Velthuizen)
In de vorige Nieuwsbrief heb ik aangegeven dat er wijzigingen zouden gaan plaatsvinden in het bestuur van de groep. Ik kan u daar nu wat meer van vertellen.
In de laatste ‘grote groepsraad’ is Marjolein Walsweer verkozen tot nieuwe groepsbegeleidster. Wij zijn hiermee bijzonder ingenomen, want Marjolein kent de groep van binnenuit en heeft jarenlange scoutingervaring in verschillende speltakken. Zij start haar werkzaamheden in het voorjaar van 2000. Samen met Frank Huising zal zij onze groep verder begeleiden. Vanaf deze plaats wil ik haar graag veel succes wensen in haar nieuwe functie!
De penningmeester van onze groep, Charlotte Hummel, heeft aangegeven dat ze per 1 januari aanstaande haar functie wil neerleggen. Ze is dan ongeveer 5 jaar een prima penningmeester van onze groep geweest, waarvoor ik haar, namens de hele groep, hier alvast van harte wil bedanken!
Ik heb mijzelf beschikbaar gesteld voor de functie van penningmeester, en ben in de laatste ‘grote stichting’ als zodanig benoemd. We zijn binnen de groep inmiddels op zoek naar een nieuwe voorzitter, want ik kan en wil niet te lang de gecombineerde functie voorzitter/penningmeester uitvoeren.
Als alles volgens plan verloopt, heeft de St. George binnenkort een nieuw, eigen troepgebouw. Het voorbehoud aan het begin van de vorige zin staat er niet voor niets: diverse malen al is de bouw door de aannemer uitgesteld, maar ditmaal zou het allemaal wel lukken!
We wensen St. George veel succes met de bouw, en totdat het zover is zijn ze van harte welkom in het gebouw van JPG.
En daarna natuurlijk ook. Vooruitkijkend naar wat ons nog te wachten staat aan programma’s: louter pret! December feestmaand, zo is de uitdrukking, maar ook de maand januari is voor JPG veelbelovend.
Ik wens u allen een fijne decembermaand, geen last van de ‘MillenniuM-bug’, en een heel goed 2000!
|
|
(naar boven) |
Beverbabbels
(door: Hilde Feenstra)
Wat gaat de tijd toch eigenlijk weer snel, zo ben je nog bezig met de laatste zomervellen van je rug af te halen, of sinterklaas staat alweer voor de deur. Vandaar dat wij de bevers bij de vorige nieuwsbrief ook nog geen kopij hadden ingeleverd. Aan iedereen die onze stukjes trouw lezen en hem dus ook hadden gemist onze excuses.
Maar de bevers en de leiding hebben zelf echt niet stil gezeten. Ja en nu word het even diep graven naar alle leuke dingen die we hebben gedaan de afgelopen weken na de zomervakantie. Wel kunnen we u vertellen dat de afgelopen weken echt smikkelen was geblazen bij ons. Zo zijn we begonnen met het versieren van eierkoeken. Maar om nou een mooi gezicht te kunnen maken van snoep moest je natuurlijk eerst even je eigen gezicht op papier tekenen, en deze werkjes hebt u een tijd kunnen bewonderen in ons beverlokaal.
De week erop was het tijd om pannenkoeken te bakken boven een waxinelampje. En dit kost ontzettend veel inspanning en concentratie maar ook deze waren heel erg lekker. En mochten de pannenkoeken toch mislukken, geen nood Bas de pannenkoekenveteraan bakte in de keuken nog even een lekkere pannenkoek voor wie er nog 1 of 2 wilde hebben. Maar aan al het leuks en lekkers kwam al snel een eind. Zo moesten we een paar Bevers laten gaan tijdens het overvliegen, maar we hebben er net zo hard weer gezellige jongens bij gekregen. Maar ons lievelings lied blijft toch; ER KAN NOG MEER BIJ.
Dus heeft jullie thuis nog een verdwaald neefje of broertje van 5 jaar dan kun je gaan vertellen hoe leuk de bevers zijn, en dat je altijd 3 keer mag komen kijken. De week daar weer op zijn we met z’n allen indiaantje wezen spelen, compleet met sminck. Timo was meer een soldaat, en Dennis vond dat zijn gehele gezicht wel heel veel kleurtjes mocht bevatten. Kort daarop stond de goede oude sint alweer voor de deur, en ja onze bevers hebben hem nog even in levende lijven gezien. Namelijk bij Marsdijk. Maar helaas waren er maar een paar bevers gekomen. Maar dat mocht de pret niet drukken.
En Vandaag, want ik schrijf dit op een zaterdagavond na een programma, kan ik u voorspellen dat we heel slecht weer krijgen Nee ik volg geen studie om de 2de Piet Paulesma te worden, maar de kinderen waren niet meer te houden zo druk. Toch eerst nog even een muizentrap Piet gemaakt en daarna vlug naar buiten om verstoppetje te doen. Later weer lekker snel naar bin-nen, terwijl we daarvoor een verkeersles van Marije hebben gehad. Want wist u dat er 2x een rechts bestond, namelijk rechts gewoon en andere rechts, dus links kunnen we wel afschaffen. Eenmaal binnen hebben we nog even een spel gedaan van wie zit er onder het kleed, en daarna een boek gehoord over een mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft. Tevreden en voldaan weer naar huis.
PS: wie kan ons helpen aan afvalmateriaal, te denken aan wc-rollen, melkpakken of andere pakken, oude kleren, boekenplanken, of ander gezellig materiaal om ons hok een fleurig geheel te doen lijken?
|
|
(naar boven) |
Hordenieuws
(door: Sint & Piet (met hulp van Cindy Stegink))
…Welpen Poëzie…
In deze tijd van feesten en gerijm,
Willen de welpen ook bij de tijd zijn.
Veel welpen hebben de kans genomen,
Om naar het herfstkamp te komen.
Veel gezelligheid en herfstachtig weer,
‘t is geslaagd, keer op keer.
Binnen kruipen bij een knapperend vuur,
Terwijl de wind door de bomen waait, heel guur.
Zaterdag na een lange fietsreis,
Lekker weken en het Rolder zwemparadijs.
En aan een leuke avond en enge wandeltocht,
Heeft een ieder z’n warme slaapzak opgezocht.
Nou, vooruit met de geit,
Wat gebeurde er nog meer bij de welpen de laatste tijd.
Niemand heeft zich verveeld,
De nesten zijn opnieuw ingedeeld.
Nest Oranje, met gids Jeroen Zwart,
Leidt het nest samen met Rinnert, met heel hun hart.
Zeven namen op een rij,
Oscar, Bessel, Michel, Jonno en Freek zijn blij.
Ook nest Rood,
Geeft zich bloot.
Met helper Erik en gids Jelmer Komen, Blijf je dromen.
Nick, Martijn, Pascal, Gijs en Floriaan
hoeven niet te kreunen,
Zij kunnen op hun gids en helper steunen
Gids Arno en helper Alex houden ze in het gareel,
De jongens van nest Geel.
Zullen we wedden,
Ik denk dat Fabian, Richard, Wesley, Rudy en Mike het wel redden.
En dan als laatste nest Wit,
Jongens met veel pit.
Thijs als helper en Timmo als gids,
Met onder hun hoede de volgende kids.
Björn, Michiel, Albert, Martijn en Laurens Velthuizen,
Zul je vaak door het bos zien suizen.
4 nesten, 28 welpen,
Inclusief 8 gidsen en helpers om de leiding te helpen.
Dus dat je dat even weet,
Speltak welpen is compleet.
Niet alleen verstoppertje en beren,
Er valt veel meer te leren.
De gidsen en helpers hebben het geweten
Tijdens hun kamp was het behoorlijk zweten.
Met aanwijzingen in de hand,
Schoven ze de leiding aan de kant.
Een groepje ex-leiding, brutaal, dom,
ongewAssen en ongeschoren, Nest Zwart was geboren.
Ja, ga er maar aanstaan,
De gidsen en helpers hebben het zaterdagmiddag programma gedaan.
De volgende keer zeggen ze misschien, nee,
Leiding zijn voor 1 dag valt niet mee.
Al was nest Zwart niet zo braaf,
Zij vonden het kamp en de opkomst erg gaaf.
Het is weer achter de rug,
En we kijken er voldaan op terug.
Bij het lezen van dit is het al geweest,
De installatie, wat een feest.
Iedereen heeft de belofte gedaan,
En kan nu echt bij hun nest gaan staan.
Dus hou deuren en ramen dicht,
Het einde van deze poëzie in zicht.
Blijf binnen en laat de koeien op stal staan,
Want de welpen van de JPG komen er aan.
|
|
(naar boven) |
prima Troeppraat
(door: Gijsbert Rispens)
Beste lezer,
Hier gaan we dan, de tweede Nieuwsbrief van het seizoen, en wederom mag ik het stukje van de verkennersleiding schrijven. Tja, waar zal ik eens beginnen? Er is zoveel gebeurd in die paar maanden.
Laten we beginnen met het herfstkamp, Er moest gefietst en gelopen worden tijdens het herfstkamp. En dit is moeilijk, want kaartlezen is al een groot probleem bij onze verkenners, laat staan als ze er nog bij moeten fietsen ook. Dan kom je snel in Vries uit in plaats van Veenhuizen, of niet Joost? De loopafstanden waren iets minder groot, dus dat scheelde. Desondanks was de hindernisbaan aan het einde van de dag voor sommige verkenners iets teveel van het goede. Na een lekker bakje patat konden ze dus goed slapen. Uiteindelijk vertrokken de jongens moe, maar voldaan van het gebouw.
Verder hebben de verkenners nog aan hun carri`re als projectontwikkelaar gewerkt, door het spelen van het projectontwikkelaars spel in de stad, het resultaat er werden vele miljoenen verloren.
Het kader kon zich nog verheugen op een kaderkamp En ze mochten een eigen programma draaien. Konden zij ook eens zien hoe zwaar hun leiding het heeft.
Maar wat staat er nog te gebeuren, hier kan ik natuurlijk niet te veel over zeggen, maar er wordt natuurlijk geïnstalleerd binnenkort en ook de kerstviering komt er weer aan op 18 december. Ook is er weer een Poolkamp waar een aantal verkenners aan mee zal doen. Op 15 januari volgt natuurlijk de eerste Boerenkoolmaaltijd van het millennium verzorgd door ons Kader.
Kortom wij vervelen ons niet, ik zou zeggen: “Fijne kerstdagen en een groot feest met de Millenniumwisseling.” En tot ziens bij de boerenkoolmaaltijd.
Wist u dat…
- Joost tijdens de fietshike met zijn patrouille naar Vries fietst.
- Terwijl ze naar Veenhuizen moeten.
- Hij naar de warme bakker wou.
- Zijn patrouille werd gevonden bij het damesvoetbal
- Eri(c/k) heel goed sluipen kan.
- Dat de leiding hem niet hoorde.
- De verkenners na St. Maarten wel heel druk waren.
- Wij denken dat dit met het snoep te maken heeft.
|
|
(naar boven) |
|
|
(naar boven) |
Troeppraat 2, Kaderkamp ’99
(door: Joost Watering)
Bij de scouts is het zo dat het kader (de PL’s en de APL’s) ééns per jaar een kamp heeft, het kaderkamp, waar hike’s en droppings op niveau gelopen worden en waar dan ook flink de beest uitgehangen kan worden. Tenminste, zo zou het moeten zijn, want waar het niet dat juist dit jaar de leiding een idee heeft om een relaxt kamp te draaien. Niet dat het erg was, want het kamp was goed, maar toch.
Het begon allemaal toen we (het kader) een brief kregen waarin we werden uitgenodigd voor het kaderkamp op zaterdag 27 en zondag 28 november. Dat kan nog wel, maar toen we onderaan de officiële brief de kleine lettertjes lazen en zagen dat we niet alleen 10 gulden kampgeld moesten betalen, maar ook nog een compleet programma moesten verzinnen voor binnen én buiten om de zaterdagmiddag te vullen, dachten we toch echt dat het teveel voor ons werd, maar we hebben het overleefd.
We hadden een week van tevoren op een avond toen het wel erg donker was, uitgebreid vergaderd bij Bauke, onder het genot van vele gelukskoekjes en we hadden, al vonden we zelf, een compleet binnen en buiten, voor droog en nat weer programma uitgedacht. Maar toen we dachten dat we ons pad gevonden hadden en de volgende dag op padvinderij kwamen, was natuurlijk alles verkeerd en na een paar uur gekaderraad te hebben hadden we dan eindelijk een goed programma op papier hadden gingen we naar huis met het gevoel de volgende week een goed kaderkamp te draaien.
Maar toen we de week erna ‘s zaterdags om 12.00 uur allemaal aanwezig waren, op Niels en bouke na, de laatste kwam helemaal niet en de eerste kwam iets later, had één van ons natuurlijk het programma, waar we zoveel uur in gestoken hadden, vergeten en konden we weer opnieuw beginnen. Na een stoomcursus van Marcel, Gijsbert en Wim, hoe je in een half uur onder het genot van “een bakkie koffie” relaxt 7 perfecte binnen en buiten programma’s kon bedenken, hadden we weer iets op papier staan en was het 14.00 uur, tijd om te openen en aangezien Marcel er niet was kreeg Erik de gelegenheid om zijn vereende stemkrachten “openen!!!!!” te roepen en nadat Gijsbert dan de kans had gekregen om voor hopman te spelen en om de vlag te vragen, gingen we naar binnen en konden wij beginnen met ons programma.
Nadat er door Ronald was voorgelezen wie er allemaal wel en niet waren, gingen we een een van de meest originele spelen van de scouts doen: Beren. Na ons lekker uitgeleefd te hebben en we weer binnen zaten gingen we het grote Ranja-zuip-en-verslik-je-maar-toch-doordrink spel doen. Wie een zes gooide mocht, nee moest met zijn rietje uit een grote pan met ranja drinken, totdat de volgende zes gooide. Daarna een hadden we van de welpen de grote boze stukke witte aap geleend en als je de door Erik of Ronald gestelde vraag goed beantwoord had door de pet van de aap op je eigen hoofd te zetten en het antwoord te geven kreeg je een punt.
Als afsluiting van de middag hebben we nog een potje gebeert met de rowans, wat slecht uitkwam voor Wim, die een paars-groen-blauw oog kreeg.
Na de sluiting hebben we geevalueerd en natuurlijk hadden we bijna alles weer verkeert gedaan. Later kwam Marcel met een verrassing, we gingen courmetten. Het eten smaakte natuurlijk allemaal en na het eten begonnen we met een grote schoonmaak. Toen we even later gezellig met de lamp uit bij de haard zaten, kwam er iemand op het idee om een sluipspel te doen. Dat deden we bij de hunnebedden en natuurlijk won ik…niet. Om ongeveer 2 uur stopten we ermee. en liepen we terrug, waarna we na nog wat gegeten te hebben in bed doken.
De volgende morgen werden we om 9.00 uur door Gijsbert gewekt, die ons vertelde dat er vuur moest komen, om ons brood te bakken. Ik mochtnatuurlijk de broodmix maken en na een potje gevoetbald en gepaaltjestrefbalt te hebben, konden we dan eindelijk om 12.00 uur ons ontbijt maken. Om 13.55 uur waren we klaar en ging iedereen weg, behalve ik natuurlijk, ik moest weer helpen met opruimen. Om 17.30 uur ging ik dan toch maar naar huis, met het gevoel een relaxt kamp gedraait te hebben.
|
|
(naar boven) |
Troepnieuws 3, Zomerkamp ’99
(door: Simon Visser)
Het zomerkamp in 1999 is begonnen!! Tikkel heeft ons een ticket naar Kandersteg geschonden. Tikkel is een zwerver die ons deze reis leidt. De piloot heeft afgezegd dus reizen wij apart. Wij konden weg maar kregen helaas vertraging in Ekehaar want Niels werd ziek. Met z’n vieren verder naar de eerste post, Joytime. Na een dikke 30 minuten kwam de rest van de vliegtuigen aan en lunchte wij in onze jetset. Het vliegtuig moest weer verder en kwamen wij in een reuze snel tempo in Kandersteg aan. Rustig de tent op zetten en het begin met de keuken maken.
Zondagochtend is het vroeg opstaan, erg koud is het niet want we zijn ‘s nachts naar een warm land gevlogen. Een pijl en boog bouwen en een paar Zimbabwe spelletjes spelen. Het was al snel in de avond gelopen en dat betekent koken, niet op een tafelvuur maar pannekoekjes op een kaarsje. ‘s Avonds nog even een spel en wegwezen uit dit land, op weg naar Tokyo.
Fukie-jama was het eerste als je echt wakker was uit de boom zag vliegen. Hij kwam met het mooie idee om van die rare hoedjes te maken dus gingen we creatief bezig in Tokio. Daarna het mooiste van de hele dag “sumoworstelen” Na een paar heftige strijden bleven er twee mensen over Koen en Simon. Deze strijd die snel ging was gewonnen door Simon. Hij ging worstelen tegen Tikkel. Na een lange heftige stoeipartij was de winnaar onbeslist gebleven. De ouders kwamen deze avond dus even een spelletje bedenken en eten koken. Hoe kon het ook toepasselijker we aten nasi. De ouders kwamen en wat een spektakel als je bedenkt dat de moeder van Jaap “de” kabelbaan probeert. Langzamer kwam het einde in zicht en zocht het niet kader hun gereserveerde plaatsen in hun jetset op.
Dinsdag is het hike dag Aba en Riginol hebben een route bedacht en dat betekent tas inpakken en klaar staan om te vertrekken. Wij hadden wat vertraging en gingen dus als laatste weg. De eerste post: controle van de tas. Wij gingen hier als derde weg terwijl we vierde begonnen. Op naar de tweede post, we liepen zonder enkele twijfels door het landschap van Australië en kwamen als eerste aan bij de tweede post. Na een warme snack en Gerbens patrouille de snacktent ook had gevonden. Wij en Gerbens patrouille liepen dus als een groep door. Ondertussen zijn wij Koens patrouille ook tegen gekomen en zit de stemming er dus goed in. Een tijdje later heeft Rob ons ook gevonden (of wij Rob) En zijn alle patrouille bij elkaar. Erg hard ging het niet want Marcel die had te grote schoenen aan en dat betekent blaren. De leiding kwamen wij met z’n allen tegen en die was niet zo blij met onze groepsverzameling en dus werden wij opgesplitst. Een tijd later komen drie patrouilles mekaar tegen bij een gras boerderij. Na een tijd zijn we maar na een snackbar gelopen en hebben we gebeld. We zaten eigenlijk aardig goed en moesten een paar kilometer het Boomkroonpad oplopen en daar gingen we boven de bomen kijken. Nu is het nog maar een klein stukje en aangekomen op het kampterrein is de hike flap snel klaar en is de rust snel ingevallen. Kaderraad en ook wij konden gaan slapen.
Spullen in pakken en langzamerhand word men wat wakker, ontbijten en weer op reis. Dit keer moesten we in groep lopen. Altijd feest maar dit schoot ook niet op want we hadden in middels nog grotere blaren bij ons. Maar jahoor na een lange tijd zijn we ook aangekomen op het kampterrijn. Slaapzak uithangen, fatsoenlijk aankleden en we gingen naar het dorp.
Een patatje en we mochten doen wat we wouden maar er moest eten gekocht worden voor dat we terug gingen. Wij besloten een paar prootjes te maken met gehakt, sla, paprika, komkommer en bruine bonen. Dit vulde goed en het is dus als een goed gerecht bevallen.
Keuken opruimen en ontbijten begon deze dag weer mee. We zijn in een land aangekomen waarvan je zegt waar is dit, dat geld ook voor ons dus het land heet???? We hadden een zandafgraving opgezochten gaan zwemmen. Na een tijd is iedereen aan het bouwen. Terug gekomen op het kampterrijn word alles klaargemaakt voor het barbeknoeien. En de bonte avond word in mekkaar gezet. Naar een tijdje is voor de ouderen van de JPG de Rechtbank van stilte door het kader uitgevoerd.
Rustig alles afbreken en in de jetset naar Assen…
|
|
(naar boven) |
Hmm weer Stamgezwam
(door: PalinG)
Half oktober kon dan eindelijk het seizoen voor de stam echt beginnen. Na al die maffe, maar erg leuke evenementen was het dan nu tijd voor een zo langzamerhand traditionele traditie: het Beginweekend. HobbyBob, Erhard en Cheizberd hadden zich ditmaal uitgesloofd voor de organisatie van de opening van het stamjaar. ‘AVD Racing Spektakels’ kon vrijdagavond bij de TT-baan van start gaan. Na een misselijkmakende opwarmronde gingen 5 teams (waaronder Maxima) van start. Via de mobiele telefonie netwerken die Nederland in ‘r afgelegen delen rijk is hielden de teams contact met de wedstrijdleiding. Johan T., Martijn v.D. en ondergetekende gingen er uiteindelijk met de 1ste prijs vandoor…
In colonne ging de meute toen naar de eindbestemming: een kampeerboerderij met een grasveldje als een biljartlaken dat nodig gekreukt moest worden. Gelukkig arriveerde AVD Nature Rescue net op tijd.
Nadat de ploegers ‘s ochtends het biljart hadden gladgestreken vertrokken de heren vol goede moet richting het land van onze Europese Oosterburen. Warner Bros. Movie World zou de rest van de ochtend en middag het speelterrein vormen van de deels in oranje gehulde ‘mannen’ (of toch soms nog/weer jongetjes?). Eten Sam-bal-bij, uitbuiken, en optutten gingen daarna vooraf aan een bezoekje aan de plaatselijke disco: ZAK ! Deze horecagelegenheid stelde de stamleden in de gelegenheid eens nader kennis te maken met de nieuwe stamleden (voor zo ver aanwezig), maar vooral met de lokale dames (de meeste voorzien van een handig oor). Ja, een nacht om niet snel te vergeten.
Twee weken later was het tijd voor een programma van HobbyBob. Swing-end, kan ik u vermelden, was dat zeker. Ondanks de kou en een blijvend tekort aan vuur bleek het geen probleem om warm te blijven. Sjorrend aan paaltjes en stokken, draaide menig stamlid zich het zweet op z’n voorhoofd. Om het door een kok geknede brooddeeg toch gaar te krijgen werd er ook nog even met de 1 lucifer techniek een vuurtje aangestoken…
De laatste stamopkomst tot nu toe (de AVD aangeboden door ‘Boels & Nike Entertainment’) stond in het teken van de nieuwe spelsensatie ‘AVD-laat-je-nie-gek-maken’. Het bleek dat Marten zeer wijs was met water (hij dronk zich een k(l?)otsende buik), Hobby-Bob in het donker graag een rondje om het gebouw huppelt om de bodem aan te stampen of een boom uit te deuken en tot slot dat menig stamlid twee dagen later met spierpijn wakker werd (15 keer opdrukken is best veel).
Maargoed, inmiddels heeft de stam kennis gemaakt met vier nieuwe leden: Anton, Alex, Marcel en Reynold. Bij deze welkom jongens!
Tot slot is het wellicht interessant om te vermelden dat Johan Timmer penningmeester van de stam blijft, Jan-Roel (Boels) Timmer Stamtammer (secretaris) is geworden en Marcel Doornbos Stambaas (voorzitter) blijft tot dat ondergetekende in staat is dat van hem over te nemen (medio februari 2000?).
Voor nu, iedereen heel prettige weken en een goed begin van het nieuwe jaar!
|
|
(naar boven) |
Geef die pen ‘ns door…
(door: Margriet Bakker (Aaltje) & Gerard van den Berg (PalinG))
Nou, in deze rubriek wordt aandacht besteed aan de twee redactieleden die deze Nieuwsbrief in elkaar hebben gedraaid. Te beginnen bij mijzelf.
Ik ben Margriet Bakker wonende te A. heb al een padvindersverleden achter de rug, dat zo’n dertig jaar geleden begon. (ik schrik er nu zelf van, 30 jaar!).
Doordat ik uit een padvindersfamilie kom, 3 broers die daar al hun vrije tijd spendeerden, kwam ik als klein kaboutertje bij de St.George, de enige gemengde groep toentertijd. Mocht ook al meteen mee op kamp en had helemaal geen last van heimwee hoor. Nee, het litteken op mijn knie deed erg zeer. Ik doorliep alle speltakken met veel plezier, vooral toen mijn eigen broer de hopman was en ik p.l. van de Antilopen. Aangezien het vrouwelijke geslacht nog niet overdreven veel aanwezig was op het N.P.K. terrein in Anloo, hadden mijn vriendin en ik regelmatig een ‘date’. Dat ging goed totdat de hopman ons ontdekte, dit leuk vertelde aan de Akela van de welpen (m’n andere broer) met als gevolg dat ik nog nooit zo hard gewerkt heb, want anders…..
Na enige tijd werd ik Raksha bij de welpenleiding, ging naar de Hotelschool en alles stond op een laag pitje. Opeens was er een Jamborette in Amersfoort of zo, en daar werd er gevraagd of ik welpenleiding wilde worden bij de J.P.G. En zo zat ik er weer midden in, ook als Raksha. Na dit enige jaren te hebben gedaan ben ik nu als redactielid beland bij de Nieuwsbrief en zit hier met een oud welpje van mij. Zelfs mijn huidige partner is een padvinder, ontmoet tijdens de Wereld Jamboree. Ook daar veel beleefd en veel over te vertellen maar dat doe ik nu maar niet. In mijn dagelijkse bestaan ben ik catering manager bij de firma Eurest, een ieder welbekend, toch? Jawel, wij cateren ook de T.T.-baan, Thialfstadion, NAM, Provinciehuis enz., oh ja. Hiernaast geef ik cursussen binnen het bedrijf en heb daar ontzettend veel lol in. De vrije tijd die dan nog overblijft is voor de hond (misschien nog een tweede) en twee katten, ja en Miel natuurlijk. En hoe heten de katten, nou heel logisch, Raksha en Chil.
Niet zo moeilijk hoor, een stukje schrijven over jezelf en bij deze geef ik de pen door aan mijn lieftallig welpje, Gerard van den Berg.
Ach ja, hoewel sommige mensen blijkbaar te stom zijn om een stukje als dit te schrijven (Willem!) doe ik daar over het algemeen niet zo moeilijk over. Ik ben bij diegenen die de Nieuwsbrief wel lezen beter bekend als PalinG. Al zo’n 6 jaar schrijf ik 5 keer per jaar het stukje Stamgezwam… Af en toe zelfs een mopperstukje voor de Rowans als WEER geen stukje hebben ingeleverd, of iets als dit… Inmiddels toch ook al weer bijna 18 jaar bij de Groep (vanaf 7 jr.) heb ik alle speltakken leren kennen en daarna bij de stam diverse functies bekleed. Nieuwjaarsdiner, Stamtammer, NPK, Vrachtwagen, en vanaf medio februari 2000 (door onvoorziene medische redenen dan pas) Stambaas. Net als Margriet zit ik al jaaaaren bij de Nieuwsbriefredactie, daarnaast probeer ik de website van de Groep en Stam draaiende te houden. Ik ben niet de enige Van den Berg bij de Groep, mijn beide broer(tje)s zitten ook bij de Stam, zij luisteren naar de namen Niek (of Nike) en Peter (of Kink-E). Mijn paps doet nog iets bij de regio. Enfin, misschien later nog eens wat meer over mij…
Margriet en Ik laten ons nie gek maken door Willem (van de welpenleiding), zijn beurt gaat voorbij. Wij geven de pen door aan de nieuwste beverleiding: Marije.
Dame, stel je eens voor aan de lezer…
Succes…
|
|
(naar boven) |