Druk, druk, druk maar wel zeer gezellig!

De ontmoeting met Sherlock Holmes

Het is zaterdagavond, de zachte zomerzon brand nog aan de hemel. De welpenleiding heeft die middag hard gewerkt om het terrein klaar te krijgen voor de komst van de kinderen. Om 7 uur was het dan zover, kinderstemmen komen door de bomen de leiding tegemoet. En na enige tijd was de groep compleet, 21 kinderen werden er verwacht. Maar na een telling bleek dit aantal plots te zijn gestegen naar 22, Jules was opkomen dagen zonder opgave. Geen enkel probleem natuurlijk, gooi je matje en slaapzak maar in de tent dan komt alles wel goed. De welpen werden na een kort aanwezigheid op het terrein ineens verrast door een onbekend persoon. Een man met lang luik haar dat langs zijn gezicht naar beneden hing, een zwart wit geblokt petje op zijn hoofd met een cap naar voren en naar achteren. Daarnaast had deze man een lange beige jas aan die hier en daar versleten bleek te zijn. Eén wandelstok ondersteunde deze figuur zodat de onbekende met zijn andere hand een hijsje kon nemen van zijn pijp. Hij stelde zich voor als Holmes, Sherlock Holmes. Iedereen was enthousiast om meneer Holmes te ontmoeten hier in het bos van de Ada’s Hoeve. Alleen had hij een trieste mededeling. Op een houten, half weggerot bruggetje over een droge rivierbedding had meneer Holmes een dode man gevonden. En dit was de zoveelste in een zeer korte tijd, Holmes had het gevoel dat het om een sekte of een genootschap moest gaan die niet helemaal 100% waren in hun hoofd. De welpen staarden Holmes aan na dit ongelovige verhaal, en na een blik bij de brug waren alle mannen van de JPG overtuigd om de dader of daders te pakken te krijgen. Er was wel één probleem: Dit moest binnen een week. De welpen zouden maar even blijven in Ommen en ook de terugvlucht van Sherlock Holmes was al geboekt. Desalniettemin een uitdaging die iedereen aanging en met zijn allen te enthousiast naar bed konden gaan.

Een rustige dag na enerverende avond

De zondag was voor allen even wennen, de regels voor slapen gaan en wakker worden moesten bij iedereen nog even binnendringen. Met een stevig ontbijt werd de dag afgetrapt, een heerlijk vers broodje met pasta of jam werd bij menig welp opgegeten. De dag bleek al heel snel heel erg wisselvallig te worden met hier en daar een enkele bui. Gelukkig konden er gedurende ochtend wel heuse gipsafdrukken worden gegoten en kregen de welpen een les over het bos van boswachter Rama. Vele keren moest iedereen weer gaan schuilen in de tent om daarna weer te gaan spelen in het bos. Om 2 uur werd het kamp officieel geopend op het terrein van de Verkenners. ’s Middags zijn verscheidene spelletjes gespeeld om de moed tijdens deze druilerige dag erin te houden. De leiding heeft een schommel opgehangen, een hangnet gespannen tussen de bomen en een katapult gemaakt zodat iedereen zich kon vermaken tussen de buien door. Gelukkig zijn de welpen niet al te moeilijk en kunnen er met een bal wel 100 verschillende spellen worden verzonnen. Gek genoeg is een potje voetbal best wel populair. ’s Avonds dook men samen met Sherlock Holmes het bos weer in op zoek naar iemand van het genootschap. Deze werd ook gevonden, verstopt achter een boom kwam daar een persoon naar voren gestapt.

Hoe durven jullie hier te komen!? Dit is ons terrein, en wij zullen niet wijken voor jullie. Holmes jij denkt dat wij de daders zijn van alle ernstige gebeurtenissen in dit gebied. Maar probeer eerst maar eens bewijzen te vinden alvorens ons te beschuldigen, dat gaat je niet lukken!

Dat was duidelijk, met het geheim genootschap viel er niet te sollen. Maar toch moest men deze week nog proberen om bewijzen te verzamelen tegen het geheim genootschap.

Klimmen, levend ganzenbord en een geweldig recept

Whaaaaaat, gaan we klimmen? Cooool

Een enthousiaster onthaal van de welpen kon haast niet na het vertellen dat wij vandaag zouden gaan klimmen in een klimpark. Op het terrein van Outdoor Ommen waren verschillende onderdelen en klauterroutes te vinden om overheen te gaan. Onder begeleiding werd de groep opgedeeld en konden we overal deel aannemen. Een parcours moest overwonnen worden met verschillende obstakels, de spider toren kon beklommen worden en ontstond er een competitie bij het kratten stapelen. De bedoeling van het laatste onderdeel is om gezekerd in een harnas ervoor te zorgen dat je zoveel mogelijk kratten opstapelt en zo hoog mogelijk eindigt. Rama stond lange tijd boven aan de lijst met 17 kratten, helaas voor hem wist Ernst-Jan dat record ruimschoots te verbreken met 20 kratten. Hij ging er met de roem en eer vandoor die middag. Na de terugkomst op het kampterrein zou het nog heel even duren totdat de ouders op de stoep staan voor de oudermiddag. Iedere ouder is natuurlijk reuze nieuwsgierig naar hoe hun kind zich vermaakt op het kamp. Om de ouders in die sferen te brengen is door de leiding het spel “Levend Ganzenbord” voorbereidt. De bedoeling is om doormiddel van een dobbelsteen je door het speelveld te begeven, bij elke boom, struik of grassprietje staat een nummer met daarbij een opdracht die elk lid van het team moet uitvoeren voordat ze verder mogen gaan. Helaas voor de leiding bleek iedereen veel te snel door het speelveld heen te gaan en waren ze gedwongen om sneller het eten voor te bereiden. Het gerecht was niet al te moeilijk en bleken bij veel ouders en kinderen in de smaak te vallen. Er werd zelfs gevraagd om het recept. Dus ouders let op, voor 4 personen geldt: 300gr pasta, 1 ui, 250gr spekjes, 750gr spinazie en 125gr kruidenkaas. Heerlijk, snel en makkelijk. Na de maaltijd werden de ouders weer naar huis gestuurd en kon het programma verder worden vervolgd.

15 kilometer voor 1 zwembad!? Moet maar…

Het weer speelt ons al een paar dagen parten, lastig met de planning. Het is ondertussen 1 uur ’s nachts en alle welpen zijn allang naar bed toe. Maar in de tent zit de leiding, overleg, nog eens overleg. Op internet aan het zoeken naar een zwembad in de buurt. Ommen kent wel buitenbaden, maar het gaat regenen. Nog eens zoeken, ah een binnenzwembad. Kijkend op de site staat “gesloten vanwege onderhoud”. Nog eens zoeken, en uiteindelijk komen we terecht bij een zwembad in Hardenberg. 15 kilometer verderop, de verkennerleiding zegt dat het wel kan. Dus de volgende ochtend met enthousiaste moed op de fiets naar Hardenberg, de regen bleef gelukkig weg. Maar het was een lange tocht, en vlak voor aankomst barste de hemel open. We hadden de eerste douche al te pakken. Gelukkig was die tegenslag als sneeuw voor de zon verdwenen bij iedereen toen we met zijn allen een duik konden maken in het zwembad. En hozen dat het die middag gedaan heeft, regen, regen, regen en nog eens regen. Maar de terugweg moest natuurlijk nog komen, die bleek uiteindelijk boven alle verwachtingen droog. De kleren van de heenweg werden op de terugweg droog, en de welpen zijn keurig netjes weer teruggefietst. Zo’n dag is wel slopend maar gelukkig is iedereen weer schoon.

Hikend het gebied rondom Ommen verkennen

Ondertussen is het alweer woensdag, het einde is in zicht maar de moed zit er nog goed in. Het is de mooiste dag van de week en een perfecte dag voor een hike. Om de soms grote kloof tussen de welpen en de verkenners te overbruggen is er door de leiding van beide speltakken besloten om het eerste deel van de hike samen te lopen. Beide speltakken werden verdeeld in 4 groepen die vervolgens weer werden samengevoegd. Een mooie mengelmoes van verkenners en welpen. Het eerste deel van de route bleek vrij simpel te doen, enkele groepjes hadden een klein foutje gemaakt maar wisten desondanks op tijd aan te komen bij post 1. Een prachtig moment om even rustig op een grasveldje de lunch op te eten en samen met de verkennersleiding het volgende stuk van de route door te nemen. Strippenkaart, de kant waar het streepje op wijst moet je in, of was het nou dat je daar niet in mocht? Uw zoon weet het u vast te vertellen maar ik ben het ondertussen even kwijt. De ene helft liep dan ook goed en snel naar post 2. De andere helft liep een klein beetje verkeerd en werden zo’n 3 km van de route af weer gevonden. Helaas voor hen moesten zij die 3 kilometer dan ook weer teruglopen. Post 2 was de plek waar de verkenners het water zouden oversteken met een touwbrug en de welpen hun weg verder zelf zouden vervolgen. De welpen werden nu opgedeeld in 2 grotere groepen en kregen een kaart mee met 2 stippen. De ene stip was de plek waar wij nu waren en de andere stip was de plek waar je een broodje knakworst zou krijgen. Makkelijk gezegd, wat moeilijker gedaan. Wederom liep er een groepje fout maar dat mocht de pret niet drukken. Na het broodje knakworst was het nog maar een klein stukje naar het kampterrein. Gek genoeg waren een paar jongens een halfuur na aankomst alweer aan het voetballen terwijl ze zojuist minstens 16km hebben gelopen. Misschien dat de hike volgend jaar maar langer moet. De hele dag was het droog gebleven met af en toe de zon erbij, al met al een top dag.

Is Douwes Dump beter dan het centrum?

De laatste volledige dag is aangebroken op het kampterrein in Ommen, hierna nog maar één nachtje slapen en dan gaan we alweer naar huis. Maar één van de activiteiten waar de welpen altijd naar uitkijken is het winkelen in het dorp. Lekker struinen door de straten en meestal je zakgeld uitgeven aan te veel snoep. Deze activiteit hadden wij nog niet gehad, en de jongens zijn pienter genoeg om te bedenken dat het dan vandaag zou moeten gebeuren. Dit hielden we natuurlijk niet verborgen en na het smeren van een lunchpakketje gingen wij op weg naar Ommen. Niet al te ver fietsen gelukkig maar voordat wij zouden stranden in het centrum zijn we eerst een stukje doorgefietst naar Douwes Dump, een hele grote loods met oude legerspullen en kampeerspullen. Super gaaf en ideaal om de winkeltocht mee te beginnen. Nadat iedereen zijn ogen had uitgekeken zijn we teruggegaan naar het centrum. Daar aangekomen worden er altijd 3 regels meegegeven: blijf bij elkaar in groepjes, wees aardig tegen andere mensen en wees pas om 3 uur terug. De leiding heeft een moment voor zichzelf gecreëerd. En aangezien de lunchtijd, wordt dat natuurlijk gevierd op een mooi terras in het stadje.

Na verloop van tijd was elke welp wel uit gewinkeld of klaar met het bekijken van de winkels, immers velen hadden hun zakgeld al gespendeerd bij de dump, en zijn wij teruggegaan naar het kampterrein.

Als afsluiter van het mooie kamp is er een barbecue georganiseerd samen met de verkenners. Alles was aanwezig en overal was aan gedacht, een lekkere frisse salade bij het lapje vlees. Stokbroodjes vooraf en een stuk fruit achteraf. Lekker smullen bij het vuur samen met de oudere jongens van de verkenners.

Het einde van het geheim genootschap

Maar zoals jullie al wellicht door hebben, waar blijft Sherlock Holmes? Hij is bijna elke avond langs geweest en elke avond zijn wij met hem op pad geweest. Op zoek naar de moordenaar en het geheim genootschap. Er zijn ondertussen al vele harde bewijzen gevonden die leiden richting één persoon. Hij zou en moet vanavond dan ook gevangen worden. De leiding had nog maar net alles opgeruimd van de barbecue, en de eerste spullen al ingepakt voor de volgende dag of daar kwam de speurdersneus al aan. Deze detective kwam onze welpen ophalen voor de laatste keer. Op de laatste avond zou de slechterik worden gevangen en zou Holmes ervoor zorgen dat hij niet meer andere mensen het leven zuur kon gaan maken.

Op pad in het donker, op weg naar de schuilplaats van het Geheim Genootschap. Daar zagen wij hem volledig in het zwart gehuld, niks vermoedend in zijn hut. Samen met een paar dappere welpen sloop Raksha achterom om hem uit de hut te jagen terwijl Sherlock Holmes met de andere welpen de man zouden opwachten. In mum van tijd was de man gevangengenomen en konden wij met een gerust hart huiswaarts keren naar Assen. Al was het daar nu dan toch een beetje laat voor, dus welpen: tandenpoetsen en naar bed! Op vrijdagochtend gaan we naar huis. De ouders waren er keurig om 10 uur en iedereen keerde weer blij, moe en voldaan naar huis.

De leiding ruimde alles op en nadat alles weer op zijn plek lag in het scoutinggebouw konden wij ook blij, moe en voldaan naar huis. Als leiding hebben wij in elk geval erg genoten van het kamp en hopen dat dit bij de welpen net zo is. Volgend seizoen gaan we weer rustig verder.