Nieuwsbrief, jaargang 19, nr. 4
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Beverbabbels, Hordenieuws, Troepnieuws, HIT Kortenhoef, HIT Trapperskamp, Wist u dat?, de Pen
Rowannieuws, Stamgezwam
Bij menigeen steken de lentekriebels alweer danig de kop op. De redactie zit nu dan ook te schrijven, typen, plakken en knippen tussen straattrillers en rinkelend tuingereedschap van buren en Marcel D. De terrasjes moeten klaar om straks te kunnen genieten van het prachtige zomerweer.
Dit keer is er weer behoorlijk wat kopij ingeleverd, al heeft het helaas weer (te) veel moeite gekost om dat op tijd te doen… De uiterlijke inleverdatum voor kopij staat altijd voor in de Nieuwsbrief, dus zou iedereen voortaan op tijd kunnen zijn; dat scheelt ons een hoop geleur, gezeur, gebel en ge-email.
Bij het lezen van deze Nieuwsbrief komt u veel enthousiaste verhalen tegen over de afgelopen HIT in Dwingeloo. Twee leden van de redactie zijn ook net weer bijgekomen van een fantastisch maar inspannend kamp, waarbij we ons wel hebben verbaasd over een aantal ‘scouts’ die 40 à 50 km. hebben gelopen op Nike-air gympen (fout!!) met bagage (20 kg; waaronder 4 kg. make-up en bk pannenset) verpakt in een grote weekendtas (fout!!). En dan nog verbazen ze zich over de grote blaren onder hun voeten… wel hebben we er bewondering voor dat ze zich ook werkelijk door die 40 km. heengesleept hebben!
Van de HIT gaan we nu over naar het NPK en zoals u verderop in dit blad kunt lezen zijn bijna alle speltakken al weer druk bezig met de voorbereidingen. Dit jaar wel een grote verandering, geen bosrijk Anloo, maar een waterrijke Marnewaard. Bij dit uitgestrekte terrrein met z’n grote grasvelden komen er bij sommigen onder ons weer Jamboreeherinneringen naar boven.
Tot besluit wensen wij iedereen heel veel succes toe met de voorbereidingen. Wij hopen dat we allemaal een spetterend kamp zullen beleven!
Na het Noordelijkste Pinksterkamp verwachten we veel kopij (voor de verandering eens op tijd misschien?)…, maar voor nu wensen we jullie heel veel leesplezier.
de Redactie
|
|
(naar boven) |
Kent u dat gevoel, het is zaterdagavond, 20.30 uur en buiten is het nog licht. Je weet zelfs dat het nog zeker gedurende een half uur licht zal blijven en bovendien is het niet echt koud meer. De tuin begint uit te lopen, dwz. hetgeen er aan planten en bomen instaat natuurlijk, en bovendien heb ik vandaag de nodige grasmaaiers horen werken.
U begrijpt wel waar ik heen wil, het buitenleven heeft zijn aanvang weer genomen. Nog even en de barbeques, de tuinfeesten het terraszitten en alle ander geneugden des levens barsten weer in alle hevigheid los.
De komende maanden zijn misschien wel de mooiste maanden van het scouting seizoen. Na alle nattigheid en viezigheid kunnen we weer naar buiten. Niet alleen om ons op de zaterdag te vermaken maar ook om weer op kamp te gaan. De HIT hebben we alweer gehad, het pinksterkamp en het zomerkamp komen eraan. En als u dit leest is er een VAZO (vader-zoon)kamp geweest, georganiseerd door de welpenleiding. Zij die erbij waren weten hoe mooi het is geweest. Zelf staat mij nog uit de tijd dat ik leiding was, helder voor de geest hoe heerlijk het was, om op een heuvel op Kampsheide, lekker in de zon te liggen. Met een oog kijkend of de welpen dat deden wat de bedoeling was, terwijl de rest van het lichaam dacht “wat wil een mens nog meer”. Nee de komende maanden kunnen we de accu weer volledig opladen.
Geniet ervan,
Dick
|
|
(naar boven) |
Hier weer een stukje over de bevers. Wat voor geweldige dingen hebben we de laatste tijd weer gedaan. Eerst weer een stukje terug in de tijd. In februari zijn we onder andere creatief geweest met eierkoeken. Deze konden worden versierd met snoep zoals slagroom, smarties en dropveters. De eierkoeken zagen er geweldig uit maar het lekkerste was toch wel het opeten van de koeken.
Zo zijn we ook een middag naar kabouterland in Exloo geweest. Dit is een konijnengang met holen waar kabouters in zitten maar ook dieren zoals veldmuisjes (achter glas). Hier konden de bevers ook naar binnen. Door middel van een glijbaan kwamen we weer buiten waar ons een mooie speeltuin stond te wachten met een echoput en een trollengrot. Ook hebben we hier nog drinken met wat lekkers gehad en later nog een ijsje. Hierbij wil ik de ouders nog bedanken die zijn meegereden naar Exloo. BEDANKT.
Wat stond er zoal nog meer op de programma. Er is nog een gezamelijke opkomst geweest met alle speltakken waarbij er een route was uitgezet in het bos waar we in gemengde groepen (waar van elke speltak een paar leden inzaten) de route liepen. Onderweg kregen we opdrachten die iedereen moest doen. Ook dit was wel heel leuk.
Verder hebben we nog maskers gemaakt van ballonnen met oude kranten die we een week later weer geverfd hebben. Ook hebben we nog broodjes gebakken en wel een echte hut gebouwd van hele lange palen (die bij het gebouw vandaan kwamen) met takken en bladeren uit het bos. Later nog een stuk zeil erbij en klaar was de hut. Toen hebben we daar nog thee in gedronken. Ook hebben de bevers nog een tekening gemaakt maar geen gewone. Dit was een tekening van zand. Zand werd gekleurd met ecoline toen lijm op papier in verschillende vormen en daar weer het gekleurde zand.
Verder is er voldoende opgave voor het zomerkamp. Dus het zomerkamp gaat door.
Met hartelijke groeten,
de Beverleiding.
|
|
(naar boven) |
Wij zijn weer druk bezig met de voorbereidingen van het Pinksterkamp in de Marnewaard. We hopen dat het eerste jaar op nieuwe plek een groot succes zal worden. Maar het duurt nog wel een tijdje voordat het pinksteren is, dus zullen we eerst nog even terugblikken op de afgelopen tijd. We hebben een nieuwe leiding in ons midden opgenomen, hij luistert naar de naam Peter van den Berg. Wij hopen dat hij een hele tijd bij ons zal blijven. We hebben de afgelopen dingen weer vele dingen meegemaakt, tijdens een gezamelijk programma hebben we allemaal sportieve spelletjes gadaan. Wat een groot succes was. Ook hebben we de welpen leren omgaan met het kompas, ze mochten zelf een route voor de andere welpen uitzetten. Iedereen is van de route terugggekomen dus ze hebben er wat van opgestoken. Ook hebben we ze wat knopen geleerd. Voor de inwendige welp werd ook goed gezorgd, we hebben boven een kampvuur lekkere pannenkoeken gebakken. Tijdens een regenachtige opkomst hebben we de hele ruimte versiert met stoepkrijt, het resultaat is helaas niet meer te bewonderen.
Binnenkort zal het vazo-kamp zijn, een kamp voor de vaders en hun zonen. Wij hopen dat de zonen hun vaders veel dingen over scouting kunnen leren. Op konningendag zijn we druk bezig in de stad op het Koopmansplein, komt allen kijken.
De toekomst zal ook veel goeds brengen, met pinksteren traditioneel het Noordelijkste PinksterKamp. Dit jaar voor het eerst in de Marnewaard. We hopen dat het een groot succes wordt. En in de zomer een gezamelijk zomerkamp, met alle leden van de JPG en de Stam.
de Welpenleiding
|
|
(naar boven) |
Vergaderingentje hier koempoelantje daar weekendje Dwingeloo, trouwens leuk gehad met de HIT?
HIT? Dat was toch toen met Pasen? Ja. Ooh dat ben ik al lang weer vergeten, we moeten toch straks alweer op pinksterkamp. Breek me de tent niet open!
Nu terug naar de dag in maart met het verschrikkelijke mooie weer. We zijn toen naar kampsheide geweest om de aanwezige energie kwijt te kunnen. Na een spelletje vlaggenroof wat getrek aan het touw en enige liters ranja kwam met het aloude beren het einde van de middag weer in zicht. Dus het was tijd voor de terug reis.
Enkele weken later vond de leiding het weer eens nodig om de kaart uit de kast te pakken en te vertellen wat je daar allemaal mee kan. In de verhalen van de HIT zal straks wel blijken of dit zin heeft gehad.
Als we even verder kijken in de planning dan zien we nog een aantal jaarlijks terugkerende evenementen. Zo gaan we alvast aan de slag voor het pinksterkamp wat aankleding maken, even kijken of de tent nog op kunnen zetten. Op 16 mei mogen de heren een poging doen om een maaltijd te bereiden op een houtvuur tijdens de kookwedstrijden. Een onafhankelijke maar strenge jury zal bepalen welke patrouille het smakelijks en meest hygiënisch kan koken.
Van 29 mei t/m 2 juni gaan we kamperen in de marnerwaard tijdens het N.P.K. Dit zal een enorm intergalactisch vetijn worden waarin we een gecrasht ruimteschip weer op weg moeten helpen de ruimte in.
Op 20 juni gaan we met de hele groep een afsluitend programma doen, zodat we na die tijd gezellig op zomerkamp kunnen.
In een volgende (nieuws)brief meer informatie, het is nu is het tijd voor de spannende verhalen van de hit.
Groetjes,
de verkennersleiding
|
|
(naar boven) |
We vertrokken om tien uur uit assen en we reden eerst naar Hilversum.
Naar een poosje zoeken vonden we het eindelijk, want het stond niet zo goed anngegeven. Het was naast de Ferrarie garage en de Roll’s Rols garage dat vonden we wel leuk.
We begonnen op een parkeerplaats daar werd je rugzak gewogen, want als die te zwaar was dan mocht er gelukkig iets uit, mijn rugzak was best wel zwaar en die van m’n koppelgenoot zeker want die kregen ze niet eens aan de haak.
Toen de rugzak op het normale gewicht zat ingen we in een kring staan en dan mocht je weg.
Na de eerste post kreeg je geld genaamt ‘HITS’ met dat geld kon je die avond gaan gokken.
De volgende dag vertrokken we uit kampterrein ‘Buitenzorg’ naar Kortenhoef.
We zouden de volgende dag gaan kanoen, maar het had gesneeuwd en geregend en bovendien waaide het heel hard.
Gelukkig had de leiding al snel iets bedacht namelijk een dropping en dat was ook heel leuk.
Toen we terug kwamen kan je barbecuen en zelf touw maken.
Aan het eind van de middag werden we opgehaald en was de HIT over.
Het was een te gek kamp.
Groetjes Jelle & Martijn.
(verkenners)
|
|
(naar boven) |
zaterdag 11 april 1998,
Toen ik op het labelterrein Dwingeloo aankwam liep ik naar de tent waar ik me moest aanmelden. Ik kreeg te horen dat ik mijn tent moest opzetten, maar dat gaat nogal moeilijk als Marc pas om 5 uur komt en hij de binnentent heeft en ik de buitentent.
Dus kon ik dat ook niet doen en moest toen maar wachten totdat er gevloten werd en dat we daarna gezamenlijk naar de opening gingen. Zo gebeurde dat ook en nadat de vlaggen gehesen waren liepen we weer terug naar het kampterrein. Je koppelnummer werd opgenoemd en toen dat gebeurd was (iedereen was aanwezig), gingen we spelletjes doen o.a. rugby, liften, worstelen, dronkenmannetje en nog veel meer.
Marc arriveerde om 17:15 en wij konden eindelijk de tent opzetten.
Na een tijdje at je je zelf meegenomen avondeten op en die avond deden we nog een nachtspel. Je moest naar havens (leiding) toe lopen op willekeurige volgorde en zo zorgen dat je alle havens hebt bereikt. Geen enkel papier was hetzelfde en daarom kon niemand met elkaar lopen. Er zit natuurlijk een moeilijkheid aan want er waren ook jagers die dan een streep onder de naam van een haven zetten en daarvoor krijg je een strafpunt voor per streep. Marc was een van de jagers, wat mij dus niks verbaasde dat de jagers nogal dom waren want ze gingen op het pad lopen, en daar lopen bijna geen luitjes dus kruis je weinig af.
Om ongeveer halfelf gingen we weer terug en kregen we warme chocolademelk en daarna het bericht dat we moesten gaan slapen.
Eenmaal in onze tent nakleppend schrik me rot door het geroep van Johan: “hee! stelletje homo’s!!” (Sapiens?, red.) staat hij voor onze tent. Voordat ik deze dag afsluit met een punt nog even een bericht voor Johan: schreeuw in het vervolg maar ergens anders want ik schrok me wild. (Punt).
zondag 12 april 1998,
Na een slecht geslapen nacht wordt er om 8 uur geroepen dat je er uit moest komen.
De vertrektijd was die avond al gezegd en wij moesten vertrekken om 9:10. Na het ontbijt gesmeerd te hebben gingen we weg we kregen de kaart om precies 9:10 en de tent mochten we laten staan.
We gingen op weg en kregen eerst een kruispuntenroute. Heel simpel dus foutloos gelopen. Daarna kwamen we bij een post, een snoeppost waar je moest raden wat voor snoep het was. Dat is op zich niet zo moeilijk, maar als je alle snoepjes tegelijk in je mond gepropt krijgt dan is het wat minder. Kauwgom met een winegum zal ik nooit iemand aanraden want dat was niet te eten. Alle snoepjes hadden we goed. Daarna liep je 50 meter in oostelijke richting en kreeg je over een grote lengte een bolletje pijltje route. Ook dat ging weer helemaal goed en kwam je aan bij een post waar je over een Indianenbrug moest. O ja, bij elke post kreeg je je eten voor die avond hier kregen we aardappels en bij de vorige post wortels. Daarna kregen we een coördinaat opgegeven en hierna kreeg Marc dus de kaart, want kaart lopen vind hij leuk. Eenmaal daar gekomen liepen we nog een oleaat en dat oleaat eindigde bij een parkeerplaats aan de weg waar een trappersbaan was je moest buikschuiven, op een balk lopen die ± 1½ meter boven de grond hing. Het enige hulpmiddel om erover te komen was een slap touw en daarna moest je nog met een gepionierde A tegen een boom aanvallen en daarna om de boom rennen en de volgende aantikken, in dit geval Marc.
Na de trappersbaan op weg met een kruispuntenroute. Ook dit liepen we foutloos.
Daarna nog een routebeschrijving die op een post bij een recreatieplas uitkwam. Daar moest je met je eigen gebouwde vlot een rookworst in een zakje uit het water vissen. Omdat er bijna geen lucht in het zakje zat dreef de worst niet goed en konden we er niet makkelijk bij, we hadden tegenwind en we waren al niet zo fit meer, dus zo snel ging het niet. Na veel gedoe en 20 minuten tijd hadden we het vlot uit elkaar en de worst uit het water. Onderhand was het ± 17:00 uur geworden maar gelukkig was het kamp niet ver. Nog maar 100 meter lopen en toen kwamen we bij het scoutinggebouw. Daar moesten we overnachten onder een zeiltje en daarna mochten we ons eten koken. Het vuur wat iemand gemaakt had was uit en moesten we het geheel opnieuw aanmaken. Na net niet gare aardappels gegeten te hebben, besloten we allebei onder een zeiltje te gaan liggen want het was heel erg koud (je had het ook alleen maar koud, ook tijdens het lopen) en met z’n tweeën onder een zeiltje is warmer.
Later die avond lieten we met warme chocolademelk een paar yell’s horen en daarna mocht je naar bed.
Dit was het einde van een zware dag.
maandag 13 april 1998,
Na een koude, winderige nacht onder een zeiltje geslapen te hebben stonden we te vroeg op omdat Marc verkeerd op zijn horloge heeft gekeken. We zijn niet om kwart voor negen opgestaan maar om kwart voor acht, maar dat kwam goed uit want dan kon je nog van de weinige zon van die dag genieten. Alles opgeruimd en na een stevig ontbijt gingen we weer weg. Met een oleaat en coördinaat gingen we op weg en na een stevige omweg van bij elkaar zo’n 5 kilometer kwamen we om 15:00 uur aan op het labelterrein Dwingeloo. Vermoeid en met zere voeten braken we de tent af en na een tijd gerust te hebben gingen we naar de sluiting en daar gebeurde het net zoals bij de opening weer dat we een hagelbui op ons dak kregen. Blij dat ik naar huis kon ik kijk nu al uit naar HIT Dwingeloo 1999.
Met de sluiting betekende dit weer het einde van een vermoeiende en zware maar zeker geslaagde HIT Dwingeloo 1998!!
vriendelijke groeten,
Niels goedvolk
APL patrouille leeuwen (verkenners)
|
|
(naar boven) |
Geef die pen ‘ns door…
Hallo, ik ben Pieter Jan Lindhout (voor velen PJ).
En schrijf verder met de pen die ik van Niels Goedvolk kreeg.
Als welp ben ik bij de Johannes Postgroep begonnen, nog voor er bevers bestonden, maar eigenlijk kwam ik er al voor ik wist wat scouting was, in de buik van m’n moeder en in de kinderwagen gingen we vaak de grote broers wegbrengen en bezoeken, zelfs op het NPK. Nu bijna dertien jaar geleden. Na de verkenners en de rowans ben ik een jaar welpenleiding geweest en ben nu verkennersleiding samen met Johan, Marcel en Marjolein wat erg goed bevalt.
Naast scouting zit ik ook nog op school in Ede (vlak bij Arnhem) en daar leer ik om eens een goede fotograaf te worden. Iets wat erg veel tijd kost met al dat foto’s maken en donkere kamer werk met rare chemicaliën, ooit komt daar misschien wel een mooie foto van. Door de week woon ik in een gezellig studentenflatje in Wageningen met veertien andere mensen, waar ik met een klasgenoot een keer in de maand een een pannenkoeken feestje vier om flink met de pannenkoeken te gooien (wat bijna altijd goed gaat) maar in het weekend slaap ik bij m’n ouders in Assen en kan ik zaterdag naar scouting om gezellig met deen boel verkenners spelletjes te doen. Andere hobby’s zijn fotograferen, sport-klimmen en in de zomer berg wandelen of klimmen met een zware rugzak op.
Ik geef de pen door aan Laurens Rinsma.
Groeten Pieter Jan
|
|
(naar boven) |
• Stamleden soms heel wat over hebben voor een broodje shoarma?
• Peter M. en Marco S. uit A. zoveel van kangaroes houden dat ze er een jaar tussenin gaan wonen?
• Marten M. en Peter vdB. meer “spoorbijsters’ dan padvinders zijn?
• de Regio Drenthe nog enthousiaste medewerkers zoekt?
• T.O.A.M. K.U.T. is?
• ’t nu wel weer mooi geweest is?
|
|
(naar boven) |
Het was even stressen, maar ook deze keer hebben de rowans weer net op tijd hun stukje voor deze nieuwsbrief in kunnen leveren. Eigenlijk is het elke keer zo, de datum voor het inleveren van kopij wordt weer over het hoofd gezien en dan wordt het weer stressen.
Ach, het lukt bijna altijd weer om een mooi verhaal te maken. En over activiteiten hebben de rowans ook deze periode weer niet te klagen gehad. Natuurlijjk zijn we weer bezig geweest met het spekken van de rowan-kas, maar ook zijn er scoutingactiviteiten als pionieren en kaart/kompas aan de orde geweest. Maar laten we bij het begin beginnen. De rowan-kas is in de afgelopen periode weer behoorlijk aangevuld, zo hebben we bij de Top of Holland trophy (een voetbal-/handbaltoernooi) twee scholen bewaakt en hebben we natuurlijk hier en daar nog een ander klusje aangepakt.
Maar daar gaat natuurlijk niet alle tijd van de rownas in zitten, want de programma’s op de zaterdagmiddag zijn natuurlijk het belangrijkste, zo hebben we in de afgelopen periode met 12 rowans ons reanimatie-diploma gehaald. En hebben we als voorbereidign op het komende NPK weer geoefend op het bouwen van keukens.
Over dit NPK gesproken, er zijn alweer een paar prachtige ideeen boven komen borrelen en we kunnen u dan ook allen aanraden om tijdens de pinksterdagen ook even over het terrein van de rowans te lopen, want het belooft een spectacel te worden. Het thema van het NPK is Schotland en behalve natuurlijk de quilts en de highland-games staan er nog een paar spannende dingen op ons te wachten tijdens de pinksterdagen.
Maar dat is natuurlijk niet alles wat de rowans in de komende periode in petto hebben. Natuurlijk staat ook het zomerkamp alweer voor de deur en ook de voorbereidingen daarvoor zijn al in volle gang. En natuurlijk ons andere punt de rowan-kas, we zullen hem blijven spekken, want de drukke tijden van TT komen er weer aan en dat belooft weer een gouden tijd te worden voor onze afdeling.
Kortom er is weer van alles gaande bij de rowans. En zoals ik al eerder zei, mocht u nog even tijd over hebben tijdens de pinksterdagen probeer dan nog even over het rowan-terrein te lopen. Want de vraag blijft natuurlijk, bestaat het monster van Loch Ness nou of bestaat het monster niet???
namens de Rowans,
Jeroen Doornbos
|
|
(naar boven) |
En… Hoe was uw Paasweekend? Vrolijk? Lekker eieren geschilderd, verstopt, gezocht, gevonden? Pasen roept bij mij al jaren één gedachte op: Dwingeloo!
Met enige trots kan ik u melden dat een aantal stamleden dat lange, slopende weekend erg cool waren. Zij meldden zich namelijk op Goede Vrijdag ochtend om negen uur aan de Houtlaan voor een bakkie koffie of thee. Rutger en Dirk-Jan waren al helemaal in de kampeerstemming. De eerste nacht van huis hadden deze mega-coole coördinatoren er al weer op zitten (of beter gezegd liggen). Een kleiner aantal stamleden was niet cool en bleven thuis of hadden zich laten strikken door ene W. H. uit O. voor de (s)Hit the trail.
Hoe dan ook, voor de meeste stamleden stond Pasen weer in het teken van de HIT. De omgeving van Dwingeloo, met z’n ‘ongerepte’ natuur en bewoners, moest ook dit jaar weer de lusten en lasten van zo’n duizend scouts incasseren. En als ik de verhalen die ik gehoord heb op een rijtje zet viel dat nog niet mee. Maar niet zozeer de omgeving als wel de dappere dames en heren van de organisatie moesten het veel incasseren. Want vele stoere bikkels (m/v) hadden zich dit jaar aangemeld om zich in drie dagen tijd volledig te laten afmatten. De deelnemers hadden zich al weken, zelfs maanden, van tevoren verheugd èn voorbereid op de uitdagingen die hen te wachten lagen langs de (water)wegen, de paden en de lanen van de Drentse provincie.
De coole stamleden van de Anthonie van Diemenstam gingen samen met een delegatie van de Chaukenstam al op vrijdagochtend hard aan het werk om voor de opening van de 26e HIT te Dwingeloo op zaterdag om twee uur ’s middags een heus kamp uit/in de grond te stampen.
De zeer goed voorbereide deelnemers stonden tijdens de (gevaarlijke) opening al te popelen om op pad te gaan. De hapering in de openingsceremonie door een onverwachte korte, maar harde, hagelbui was tekenend voor de HIT van dit jaar.
Onverwacht, kort en hard waren toch wel dé sleutelwoorden van Dwingeloo ’98. De (regen-, hagel- en sneeuw)buien en zonne(n?)stralen waren onverwacht hard en meestal van korte duur. De inspanningen van de medewerkers waren onverwacht kort, maar gelukkig hard. De avonden van vanillevla-consumptie vielen onder categorie onverwacht, de ochtenden onder hard en de mukado competitie onder kort.
Een deel van onze stam raasde als een mysterieuze oranje vlek eerst met Otto Jan (daarvoor nog heel erg bedankt!) door de ontginningen van Midden-Drenthe en later met Henk Jan (ook leuk ;-). Dirk Jan en Rutger coördineerden ze van hot naar her. De ene keer met vlotten, de andere keer met palen, touw en grondboor, vervolgens met fietsen en bagage, en ook nog eens met de overschotten van de plaatselijke supermarkt. En weet je wat het mooiste is dat je overkomen kan tijdens zo’n ritje? Hier komt ie: ‘In the middle of nowhere’ een oranje vlek in blinde paniek uit de bosrand zien schieten die je herkent als Marten Munniksma.
Enfin, terwijl onze overbekende DAF zich een weg ploegde door de weke bosbodem rond Dwingeloo vermaakte de overige stamleden zich met allerlei vervelende klusjes op het basisterrein. Iedereen die meegeweest is kent het wel: eikels rapen, zakdoekje leggen, Thrianta-pesten, zandhappen en natuurlijk mukado. Het toernooi had niet het elan van vorig jaar, de regels waren al bedacht en de sterspelers spaarden hun krachten voor de wereldkampioenschappen of waren herstellende van een blessure. Al met al een laffe vertoning, niemand wilde zijn ware conditie tonen en iedereen weigerde zijn trukendoos te openen. Maar ja, zo gaat dat in de topsport.
Een van de leukste momenten is elk jaar ‘het medelijden’. Ons medelijden wel te verstaan. Elk jaar zijn er een aantal minder goed getrainde deelnemers die hun tocht niet kunnen volbrengen en als zieke honden komen zij met hun staart tussen de benen hun hangende pootjes in de aardappelemmers van de keuken stoppen. Licht geïrriteerd komt Sander (chef van de keuken) zo nu en dan een strenge blik op de onhandige pootjes van de uitvallers werpen, met de bedoeling ze aan te sporen een andere vorm dan dobbelsteen te produceren bij het schillen der aardappelen. Een knipoog naar ons zou genoeg zijn om onze concentratie voor het Mukado te breken en ons gierend over de grond te doen rollen, maar helaas blokeert een grote tent ons uitzicht. De verhalen van de ‘Trail-medewerkers’ nog vers in het geheugen maakt ons gevoelig. Weer steekt ons medelijden de kop op, nu met de leiding wel te verstaan. We slaan een arm om ze heen, spreken een bemoedigend woord en peppen ze weer op. Nadat ze weg zijn pinken we een traantje weg en proosten met elkaar op een goede afloop. Net voordat het licht begint te worden kruipen de laatsten van ons met pijn in de buik van het lachen onze tent weer in.
Elke ochtend een nieuwe dag, en ook al hebben we nu een alternatief (een warme douche), je kop onder de koude kraan blijkt het lekkerst. Nadat de ledematen weer in de kom of anderszins op hun plek gezet zijn vervoegen we ons druppelsgewijs aan het ontbijt.
Ik heb wel eens gehoord dat het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is. En ik geloofde dat, totdat twee geestelijk gestoorde Chauken mij een schaal met verse haring onder de neus duwden. Goedemorgen…voor mij bijna de laatste, maar…je kunt het ze niet kwalijk nemen, dus acht ik het maar een leuk gebaar.
Pasen kwam, zag en ging, de dinsdag brak aan… De HIT brak mij en ik een paaltje. Slopende uren remden de laatste coole achterblijvers van rennen af tot sjokken. Maar toch lukte het ons weer, het terrein raakte leger en de container raakte voller. We deden blijkbaar toch iets goed. De chinees deed ons daarna goed. Met het buikje op ploffen, vervolgden wij onze weg naar Assen, alwaar de laatste materialen hun weg naar Houtlaan, container of verhuurder vonden.
Thuis, douche, krant, drinken, bed…
Een coma later was het weer dag. De dag was brak, net als ik. Spieren en gewrichten hadden meer en anders bewogen dan gewend. Nu voelde ik dat weer eens…ik herinner me nog denken: “één week geduld, dan voel ik me bijna weer mens”. Ik had gelijk: bijna!
De laatste Koempoelan voor ’t noordelijkste NPK zit al weer op. De hoogste tijd om ons te gaan voorbereiden op dat nog grotere evenement. Pinksteren in de Marnewaard, met vierduizend scouts? Ik weet het niet.
Maar één ding is zeker, alleen de allercoolste stamleden gaan mee.
Tot later, Paling
PS: TOAM = KUT
|
|
(naar boven) |