Nieuwsbrief, jaargang 19, nr. 1
Inhoud:
Redactie, Voorzitter, Aanhangwagen, Beverbabbels, Hordenieuws, Zomerkamp Welpen, Marnewaard, Open NK Atletiek v Gehandicapten, de Pen, Rowannieuws, Oliebollen, Stamgezwam
Nu alle vakantieperikelen weer achter de rug zijn heeft de redactie elkaar weer opgezocht en ziehier het resultaat. De redactie heeft de nodige veranderingen ondergaan. Martijn van Dijken heeft (helaas) bedankt vanwege de drukte van zijn studie en zijn bijbanen. Petra Gordinou de Gouberville heeft zich in het scoutingleven van de Frayelemagroep uit Slochteren gestort en stopt helaas ook.
Beide ex-redactieleden hartstikke bedankt voor jullie bijdragen en succes bij jullie verdere ‘loopbaan’ c.q. ‘scoutingbaan’.
Maar de opvolgers zijn ook alweer bekend. Ingrid Heersink zal ons team komen versterken met haar ‘crea-inbreng’. En Harmen de Jonge zal het hoofdstuk advertenties onder zijn hoede nemen. Dus mochten er mensen zijn die zich geroepen voelen om een leuke advertentie te plaatsen, ‘Harmen de Jonge will be your man’.
Na deze organisatorische mededelingen even de aandacht verplaatsen naar de groep. In september zijn de oudste kinderen van de speltakken overgevlogen naar de volgende speltakken.
Binnen de leiding zijn er ook veranderingen geweest. Kortom genoeg mensen die in ’97-’98 weer voldoende energie hebben om het een spectaculair seizoen te maken.
Ook de redactie is van plan dit jaar creatieve, leuke, interessante, leerzame en informatieve ‘Nieuwsbriefen’ te maken. Natuurlijk lukt dit niet zonder jullie, uiteindelijk is de Nieuwsbrief er van en voor jullie.
Ook houden we de traditie van de welbekende slogan in ere, deze is nog bedacht door Petra als laatste actie. (hartelijk bedankt en ook voor die blümen )
“Wees origineel & creatief, lever kopij in voor de Nieuwsbrief”
de Redactie
|
|
(naar boven) |
Enige weken geleden werd ik voorzichtig op de hoogte gesteld van het feit dat er kopij moest worden ingeleverd voor de alom bekende en geroemde Nieuwsbrief. Wetende dat er nieuwe redactieleden in deze commissie hebben plaatsgenomen, dacht ik, kom Dirk, kruip eens vroegtijdig achter de machine, en lever eens een stuk in wat de toets der kritiek kan doorstaan. Welnu, waarde lezers, morgen moet de kopij ingeleverd zijn en onmiddelijk is het u duidelijk wat er van mijn goede voornemens terecht is gekomen. Niets, niemendal, nada dus. Wil ik dan niet, zal ik het dan nooit leren, ik weet het niet maar ik blijf mijn best doen. We zijn al weer een tijdje bezig, de herfstkampen zitten er weer op en zo langzamerhand zit iedereen weer in zijn ritme.Zelf ben ik aan mijn laatste seizoen als voorzitter van de groep begonnen. Aan het eind van dit seizoen heb ik, met veel plezier, het voorzitterschap gedurende 5 jaar vervuld en in mijn ogen wordt het dan tijd dat iemand anders weer eens een frisse wind laat waaien. (figuurlijk gesproken natuurlijk). Ook Ina Wagenaar zal aan het einde van het seizoen stoppen met haar werk als groepssecretaris. Ina is gelijk met mij begonnen en ik overdrijf niet als ik stel dat zij in vele gevallen mijn wandelende geweten, mijn sprekende agenda was. Ina we draaien nog een heel seizoen maar alvast bedankt.Naar de groep toe zou ik willen zeggen kijk eens om je heen en denk is na over, voor jullie geschikte, kandidaten. Hoe eerder onze opvolgers bekend zijn, hoe beter dat is. Intussen proberen wij er MET ELKAAR weer een mooi seizoen van te maken. Met elkaar natuurlijk met hoofdletters, want alleen dan lukt het om elke zaterdag met plezier naar de houtlaan te komen en gedurende langere tijd met elkaar op kamp te gaan.
veel plezier, Dick van Schaik
|
|
(naar boven) |
Waarde scouters, huurders van de aanhangwagen, vrienden, bekenden, kortom allen die zich met enige regelmaat, telefonisch, dan wel persoonlijk, bij mij melden met de vraag of de aanhanger beschikbaar is. Het doet mij deugd u te kunnen melden dat de aanhangwagen voorzien is van een nieuw kleurtje, volledig nieuwe bedrading,binnenkort van een beweegbare achterklep, met in de nabije toekomst zeer waarschijnlijk een zogenaamde traanplaat als bodem. U ziet de aanhanger wordt nog steeds verbeterd en zo hoort het ook. Waarom dit verhaal, niet om te laten zien hoe actief ik ben, maar wel om verhuurtechnisch een kleine wijziging wereldkundig te maken. Tot nu toe was de aanhanger altijd te huur voor het luttele bedrag van vijf hele guldens. Eventuele schades werden van het geinde bedrag hersteld. Helaas moet ik vaststellen dat de schades de opbrengst te boven gaan. Zo heb ik reeds twee maal bedrading moeten vervangen en ook een spinternieuw neuswiel is reeds op weg naar de eeuwige jachtvelden. Kortom de verhuurprijs< is en blijft vijf hele guldens, defecten worden nog steeds van dat geld gerepareerd. Schades ontstaan door, zoals dat zo mooi heet, onoordeelkundig gebruik, zijn vanaf nu helaas voor rekening van de huurder. Kortom eigenlijk veranderd er helemaal niets, als je tenminste een beetje oplet wat je doet.
Vr. groet, blij dat ik rij, Dick van Schaik.
|
|
(naar boven) |
Eindelijk is er dan weer een ‘verse’ Nieuwsbrief uitgekomen, waaronder nieuws van de Bevers. We gaan even een stukje terug in de tijd, te beginnen met het zomerkamp in juli 1997. Het Thema was “Een rondreis door Europa”… of dit ook zo bij de bevers is overgekomen weten we niet, maar één ding is zeker, we hebben weer een Fantastisch kamp gehad, met als topper –> Drouwenerzand waar we ons de hele dag vermaakt hebben. (U snapt natuurlijk wel dat deze trip in ons thema “De reis naar Eurodisney” werd genoemd. Na dat te gekke kamp hebben we allemaal vakantie gevierd en op 23 Augustus (97) zijn de opkomsten weer begonnen. Op 6 september hebben we (helaas) afscheid moeten nemen van diverse bevers, die ons intussen ‘ontgroeid’ waren of te wel, rijp voor de Welpen en dat lieten ze duidelijk merken ook !! Het ‘overvliegen’ heeft ons in totaal 9 Bevers doen verliezen, maar het is ze van harte gegund, en wij wensen ze veel plezier bij de Welpen. Toen hadden wij nog 9 bevers overs; een gezellig clubje jongens, maar er kan nog altijd meer bij – HINT – vriendjes mee nemen Jongens… Uiteraard doen we nog steeds leuke dingen bij de Bevers, dus op 4 oktober zijn we met z’n allen naar de kinderboerderij geweest. In het kader van Wereld dierendag, maar denkt u niet dat de kinderen daar zoveel oog voorhadden, want het spelen in de speeltuin en het van een ‘hoge’ berg afrollen vonden ze veel leuker.
Dat was het zo’n beetje voor de geschiedenis vandaag, we gaan nu weer de drukke periode in met op 11 november -> Sint Maarten, op 5 december Sinterklaas en Kerst enz enz…
Een gezellige tijd staat ons te wachten.
Tot slot nog een prietpraatje die tijdens het zomerkamp onstaan is :
Bij het broodjes bakken roept een Bever enthousiast :
“Ja, wij gaan broodstokken bakken !!!!!!!
That’s all folks, groetjes , de Beverleiding
|
|
(naar boven) |
De afgelopen weken hebben we het weer druk gehad met de welpen. Zo was er op zes september overvliegen, we hebben toen van de bevers er een paar nieuwe welpen bij gekregen. In het weekend van vier oktober was het gids-en helperskamp, de gidsen en helpers moesten vrijdag om vijf uur aanwezig zijn bij de A.H. in Vredeveld. Zij kregen daar van ons geld om boodschappen van te doen. Zij moesten er alles van kopen, frisdrank, chips en een warme maaltijd. Toen alle boodschappen gedaan waren gingen ze lopend naar het troepgebouw toe. Daar aangekomen konden ze meteen beginnen met het koken, voor velen was dit de eerste keer in de keuken. Maar naar ongeveer een uur stond er min of meer een maaltijd op tafel. Nadat de gidsen en helpers gegeten hadden en een klein deel van de afwas hadden gedaan, begon het avondspel. Ze kregen een geheimschrift naar het Station toe, vanaf daar moesten ze de bus pakken richting Smilde. Bij de laatste halte in Assen moesten ze uitstappen. Vanaf daar werden ze werden ze vervoerd naar de Smelt. Sommige welpen dachten dat we in de glijbaan zouden overnachten, maar helaas was dat niet zo. We gingen met ze lopen vanaf de Smelt naar de oude eendenvijver. Daar lag een vlot voor ze klaar, ze moesten per tweetal naar het eilandje midden in de eendenvijver varen om te kijken of er geen schat lag. Nadat iedereen er over was gegaan konden we terug lopen naar het troepgebouw en gaan slapen.
De volgende morgen in alle vroegte waren ze weer wakker, we gingen rustig ontbijten en weer eens afwassen. De afwas was namelijk nog steeds niet klaar en zou pas aan het eind van het weekend afkomen. Na het ontbijt werden er een paar ruige spelletjes gedaan. Daarna moest er gewerkt worden, de gidsen moesten samen met de welpen een programma bedenken. Na een lang beraad waren ze eruit, ze zouden levend stratego gaan doen. Om twee uur kwamen de welpen, er werd zoals bekent weer een geopend, daarna werd door een gids het spel uitgelegd. Nadat het spel een paar keer gespeeld was gingen we sluiten en de welpen naar huis, met de gidsen en helpers hebben we nog even nagepraat over het afgelopen weekend. Volgens mij was die wel geslaagd.
Dan volgt hier nog even een oproep, wij willen binnenkort de welpenruimte blauw gaan verven, mochten er ouders zijn die wat verf overhebben dan zouden wij dat graag willen hebben. Alvast bedankt.
Namens de Welpenleiding,
Marten Munniksma
|
|
(naar boven) |
Op de eerste dag van dit spannende piratenkamp gaan de welpen, na de nodige kampregels op pad naar Heeg. Daar wacht de geheimzinnige kapitein Rob op ons. Hij zal ons gaan keuren voor de rode piraten. Na een lange tocht gaan we met een zeilboot, een moterboot en vier roeiboten het meer op. En zoals echte piraten het betaamt wordt er stevig ende stoer geroeit. Kapitein Rob heeft alles vanaf de wal gezien en de volgende dag komt hij ons vertellen dat we zijn aangenomen. We mogen hem helpen met zoeken naar de schat die gestolen is door de zwarte piraten. Op het eiland van de zwarte piraten “Black Island” vinden we een schatkaart. De sluwe zwarte piraten hebben de schat op ons eigen kampterrein verstopt, want daar zouden we nooit hebben gezocht. ’s Morgensvroeg op de derde dag wordt de schat door ons gevonden en in de schat vinden we een aanwijzing die ons naar Workum leidt. We hebben een leuke dag in Workum, maar vinden verder niets. Terug op het kampterrein treffen we Chil vastgebonden aan, het hele terrein is overhoop gehaald en de schat is weg. De zwarte piraten hebben Chil overvallen toen de rest er niet was. Als later kapitein Eén Oog (leider van de zwarte piraten) langs komt daagt hij ons uit voor een gevecht. We besluiten voor de schat te vechten. Aangekomen op black island zien we maar twee zwarte piraten de rest is gevlucht. Helaas is ook kapitein Eén Oog ervandoor en met de schat. De twee zwarte piraten willen ons de kapitein bezorgen, maar dan wel in ruil voor een feestmaal en hun leven. De volgende dag wordt de kapitein gehaald en de schat weer terug gevonden.
Met ieder een eigen deel van de schat kunnen we nu moe en voldaan naar huis.
groetjes van de Welpenleiding.
|
|
(naar boven) |
Het nieuwe terrein van het Noordelijk Pinkster Kamp. Volgens de NPK-geschiedenisboeken werd het NPK in 1946 voor het eerst in Anloo gehouden. Nu 51 jaar later werd het laatste NPK gehouden in Anloo. In 1998 zal het 69ste NPK op een nieuwe locatie worden gehouden. Om iedereen van tevoren kennis te laten maken met het terrein zul je in deze en de volgende Nieuwsbrief enige informatie lezen over het nieuwe terrein en het NPK.
Het terrein waar we vanaf volgend jaar het NPK zullen houden, ligt in de Marnewaard, de vroegere Lauwerszee. Na de inpoldering heeft het ‘nieuwe land’ grotendeels vorm gekregen als open grasland, maar er zijn ook grote stukken met struik- en boombeplanting. Door het jaar heen gebruikt defensie een groot deel van de Marnewaard als oefenterrein. Het terrein waar het NPK zal komen, is vooral aan de zuid- en de westkant omzoomd door 4 tot 6 meter hoge bomen. In dat bos kan helaas niet worden gekampeerd, maar het is wel zo groot dat het veel mogelijkheden voor leuke programma’s biedt. Behalve bos, is er ook veel water in de omgeving aanwezig. Waarschijnlijk zullen er meer actviteiten op en rond water georganiseerd gaan worden.
Hoewel het een betrekkelijk open terrein is zal dit geen probleem hoeven zijn. Iedereen die op de Wereldjamboree in Dronten (1995) is geweest, heeft kunnen zien dat ook op een betrekkelijk vlak terrein fantastische activieiten mogelijk zijn.
“Ons” nieuwe terrein heeft bos- en waterpartijen op loopafstand. Het is een gedraineerd terrein waardoor ook bij nat weer kamperen goed mogelijk is. We beschikken over goede aan- en afvoerwegen en over ruime parkeermogelijkheden voor leiding en bezoekers.
Het uitgangspunt is dat er net zoals in Anloo een centraal middenterrein zal komen, met ’t Seepeert, Scout-Shop en alle andere diensten. Dit middenterrein ligt op korte afstand van de terreinen voor WEKkers, Scouts en Explorers. De pivo’s zijn groot en sterk en kunnen dus wat verder lopen.
Een van de eisen voor het nieuwe terrein was dat er voor alle groepen voldoende kampeerruimte en ruimte voor programma’s moest zijn. Per speltak moest er ook een centraal terrein voor activiteiten komen. Dat is met de voorlopige indeling goed gelukt. In de volgende nieuwsbrief zul je meer kunnen lezen over de terreinindeling. Ook zal er dan een gedetailleerde kaart getoont worden.
|
|
(naar boven) |
Open NK Atletiek ’97 voor gehandicapten
Dat de redactie niet alleen typt, plakt en knipt kon men onlangs zien bij de O.N.K.A (bovenstaand kopje ) in Emmen. Samen met enkele stamleden en coördinator Marcel Doornbos vertrokken wij naar Emmen om hand- en spandiensten te verrichten. Aangezien de meesten van ons de nodige ervaring hadden bij de Wereldspelen voor Gehandicapten was dit een leuk en energiek vervolg. De deelnemers kwamen uit verschillende Europese landen; Engeland, België, Tsjechië, e.d. en lieten ons eens even zien welke sporten zij beheersten. Onze activiteiten bestonden uit het vastsjorren van rolstoelen , zetten van koffie, inpakken van ongeveer 1000 lunchpaketten tot het relaxen in een heus bubbelbad. Want aan onze ontspanning en die van de deelnemers, was duidelijk gedacht. Deze keer lagen we niet te kleumen in tenten zoals het een echte padvinder betaamd, welnee, “Huize Huttenheugte” was onze thuisbasis. Voor ons geen bevroren kip aan het spit en kampliedjes zingen, maar luxe ontbijt c.q. diner in een warme overdekte ruimte.
Dat de deelnemers fanatieke sporters waren kon men zien aan menig record wat werd verbroken. Helaas was het weekend tekort om “diepzinnige” gesprekken te voeren. Aangezien niet elke deelnemer vloeiend Engels sprak. Maar met gezellige, luchtige praatjes en veel glimlachen kom je een heel eind.
Over 2 jaar zullen de Europese kampioenschappen georganiseerd worden en daar zullen wij zeker weer van de partij zijn (mits we gevraagd worden, uiteraard). Mocht er ooit iets zijn op het gebied van gehandicaptensport, ga eens kijken en verbaas jezelf over de handigheid en sportiviteit van deze sporters.
Bart, Erik, Harmen, Miel & Margriet, Dirk-Jan,
Marcel & Mathilde, Gerard, Ingrid
|
|
(naar boven) |
Aan het begin van dit nieuwe seizoen heeft de redactie van de Nieuwsbrief het heft in eigen hand genomen en besloten zelf maar eens een stukje voor deze rubriek te schrijven. Met deze rubriek hebben we nl. de bedoeling zoveel mogelijk scouts aan het woord te laten. En dan wel uit alle speltakken, bestuursleden, mensen van het leidingteam enz. Bij deze zullen wij hier een begin mee maken!!
Mijn naam is Mathilde Doornbos-Brands. Sinds de wereldspelen voor gehandicapten in 1990 loop ik rond bij de JPG. Ik ben begonnen bij de welpenleiding, wat leuk aansloot bij mijn opleiding, nl. HBO-Jeugdwelzijnswerk. Ik heb drie en een half jaar bij de welpenleiding ‘gewerkt’, met heel veel plezier maar zonder enige scoutingachtergrond, totdat ik in mijn afstudeerjaar kwam en het niet meer goed kon combineren. Dat betekende dus afscheid nemen van een hele leuke tijd, waar ik gelukkig heel veel leuke contacten aan heb overgehouden. Nadat is was afgestudeerd heb ik nog een half jaar de opleiding Maatschappelijk Werk & Dienstverlening gevolgd, maar uiteindelijk heb ik besloten dat ik toch graag met kinderen wilde werken. Vrij snel daarna kreeg ik een baan in het HZG als pedagogisch medewerkster in de kinderkliniek. Ik heb daar een hele leerzame tijd gehad, maar ontdekte dat 14 maanden in het ziekenhuis voor mij lang genoeg waren. Ik besloot dat een wat vrolijker beroep beter bij mij past en kon aan de slag bij St. K.V. kinderdagverblijf in Vries, waar ik nu anderhalf jaar met veel plezier werk.
Wat de scouting betreft ben ik steeds weer wat actiever geworden in de afgelopen jaren. Tijdens de Europese – en de Wereldjamboree in Dronten (twee fantastische evenementen) heb ik als subkamp medewerkster meegewerkt en daar was het dat het idee ontstond om met een gezellig clubje weer eens een Nieuwsbrief op poten te zetten. Zo gezegd zo gedaan en inmiddels zijn we alweer aan ons derde seizoen begonnen.
Daarnaast ben ik sinds januari ’97 actief als groepsbegeleidster van de JPG, samen met Magriet Bakker, die ook na een periode van rust weer actief is toegetreden.
Alsof het allemaal niet op kan heb ik naast dit alles ook nog een leuk privé leven, samen met Marcel Doornbos (actief bij de AVD), waar ik vorig jaar mee getrouwd ben (nog steeds gelukkig) en onze hond Simba.
De pen wordt deze keer doorgegeven aan Jelmer van de Welpen.
Mathilde
|
|
(naar boven) |
Na een lange zomervakantie, hier dan ook een stuk van en over de rowans. Allereerst wil ik vanaf deze plaats alle nieuwe rowans welkom heten, ook hebben wij natuurlijk afscheid moeten nemen van andere rowans. Marten, Peter en Ewout veel plezier bij de stam, en bedankt.
Ook wij zijn natuurlijk op zomerkamp geweest en wel naar Duitsland. Met een busje en twee auto’s konden wij ons perfect verplaatsen in dat mooie land van bockworsten en bier. Dit was een week die we allemaal niet zo snel zullen vergeten.
Maar dat is allemaal al geweest, laten we eens kijken wat we nog voor de boeg hebben. Zo hebben we een installatiehike, een trappersbaan met de verkenners en last but not least hebben we een video/sega marathon.
Deze keer niet zo’n heel erg lang verhaal over de rowans, maar dat komt natuurlijk omdat we nog een beetje aan het opstarten zijn, wat in ieder geval wel duidelijk is is dat we er dit jaar weer een goed jaar van maken. Waarin scouting en lol centraal staan.
Zoals u weet is het nieuwe seizoen weer begonnen. Bij de rowans zijn een aantal jongens vertrokken en zijn er weer een aantal bijgekomen.
Elk seizoen komen vaste programma`s weer terug, zo ook het zomerkamp. We weten nog niet waar we heen gaan of wat we gaan doen daar, maar we weten wel dat het zomerkamp heel wat geld kost.
We hebben een aantal vaste banen (Bijvoorbeeld wintertriahtlon en bier tappen in de TT nacht), maar we willen er nog een paar banen bij. Dus als u mensen nodig heeft (Bijvoorbeeld in de tuin, het huis opknappen of wat dan ook) neem gerust contact op.
Om ons in te schakelen of heeft u vragen bel mij gerust:
Door de week: (026)*******
In het weekend: (0592)******
met vriendelijke groet,
Alex Visser
|
|
(naar boven) |
Geachte lezer
Zoals u elders in deze nieuwsbrief kunt lezen werken wij (de rowans) voor ons zomerkamp. Dit jaar willen wij een nieuwe actie opstarten.
Het is nog wat vroeg om er nou al aan te denken, maar de volgende nieuwsbrief is er al weer te laat voor. Dus bewaar desnoods deze nieuwsbrief.
De meeste mensen hebben er een hekel aan om ze te bakken en anderen denken weer zal ik ze zelf bakken (en 3 weken in de stank zitten) of ze toch maar kopen. We hebben het over de OLIEBOLLEN.
Wij bieden u aan uw oliebollen en krentenbollen te bakken en dat voor een lage prijs, namelijk: 10 oliebollen fl 6,-
10 krentenbollen fl 7,50
Bij fl 50,- krijgt u een korting van 10%.
De oliebollen worden woensdag 31 december bij u afgeleverd. Wilt u oliebollen kopen vul dan het onderstaande strookje in en deponeer deze in de bus in de hal van het gebouw.
Koopt u ze alstublieft,
met vriendelijke groet,
namens de Rowans, Alex Visser
|
|
(naar boven) |
Deze keer heb ik moeite om een stukje te schrijven, met tegenzin heb ik me achter m’n vertrouwde beeldscherm geplaatst. Toch ziet het er anders uit, mijn compu is met de tijd meegegaan en ik ook. Word 97 vult op dit moment mijn scherm, het ledenbestand van de stam mijn gedachten. Het zit namelijk zo, enerzijds hebben wij dit seizoen al weer drie nieuwe leden verwelkomt, anderzijds ook al weer ‘afscheid’ genomen. De Anthonie van Diemenstam is een rare verzameling personen, die niet altijd even subtiel in het leven staan.
Tuurlijk is het weekend en tijd om eens uit de (beklemmende?) band van de dagelijkse sleur te springen. Het is echter de vraag of het plezier van een groep individuen door een voortdurende competitie van lolligheden zijn climax moet hebben in extremiteiten die op een ander moment van de week niet door de beugel (zouden moeten) kunnen. Dacht het niet. Ook de consumptie van ‘enkele’ glaasjes (of blikjes) vanillevla kan nooit een excuus zijn. Iedereen weet evenwel dat zulks een grensverruimende werking heeft op de houding van mensen.
Niet altijd pikt de stam signalen op die zouden moeten leiden tot verandering, sommige signalen zijn zo sterk dat de stam daar moeilijk raad mee weet. Voor mij is het belangrijkste dat de stam oprecht z’n best doet er het beste van te maken, helaas niet altijd, maar als het er op aankomt wel(?).
Het laatste weekend van augustus had de stam zijn beginweekend. Kamperen in Kaatsheuvel, attracties van de Efteling, het Daf museum te Eindhoven zijn leuke dingenà Daarover hier genoeg gezegd.
De andere stamopkomsten straalden niet van de actie, onder andere doordat enkele stamleden meehielpen de Nationale Kampioenschappen Atletiek ’97 voor gehandicapten in Emmen tot een succes te maken, maar ook door bezoek van enkele stamleden aan de najaarskoempoelan (na- en voorbespreking van resp. NPK ’97 te Anloo en NKP ’98 in de Marnewaard) en tot slot de algemene ledenvergadering van de Anthonie van Diemenstam. Alle drie leerzame en noodzakelijke activiteiten, maar niet bevorderend voor de doorsnee stamavond. Tussendoor heeft een grote afvaardiging van de stam nog aan de Scout-In op het ‘jamboree-terrein’ nabij Dronten deelgenomen. Naar horen zeggen een bijzonder leuke afwisseling op het doorsnee stambestaan.
Inmiddels heeft de stam een (deels) nieuw bestuur en is een nieuw (jaar)programma opgesteld. Na een moeilijke start beloofd het voor de Anthonie van Diemenstam toch een mooi (en succesvol) jaar te worden. Vlekkeloos zal het jaar niet verlopen, maar dat had ook niemand voorspeld (integendeel, denk ik). Obstakels vragen om creativiteit en vormen uitdaging. Met gedeelde inspanning kunnen we er weer een seizoen van maken om niet te vergeten (of we dat nu willen of niet).
(vooralsnog) Uw Stamtammer
|
|
(naar boven) |