nr. 4 – apr. 1997

Nieuwsbrief, jaargang 18, nr. 4

Inhoud:
Redactie, Beverbabbels, Hordenieuws, HIT Triathike, Uit het logboek van…, Oproep, Gevraagd, Rowannieuws, de Pen, Stamgezwam

Na een lange winter is nu eindelijk de lente weer aangebroken. “De grote schoonmaak” is weer begonnen en de tulpen, narcissen, krokussen, blauwe druifjes en andere bolgewassen staan al volop in bloei. De zon laat zich al steeds vaker zien, wat bij ons Redactieleden zorgt voor een nog zonniger humeur. Helaas zit het weer ons tijdens deze dag niet mee, het regent!
Dat wij Redactieleden ook een privéleven hebben, naast onze drukke werkzaamheden voor de Nieuwsbrief, is iets dat naar onze mening velen ontgaat. Naast onze dagtaken als studenten en werkenden, hebben wij onze huizen (die al of niet in de verkoop zijn; bel voor info: tel. (0592)353383) onze partners en/of huisdieren om tijd aan te spenderen. Dat wij het daarnaast leuk vinden om met elkaar een in de zoveel tijd een Nieuwsbrief creëren, betekent niet dat wij iedere keer drie weken lang tientallen bezoeken willen brengen en/of telefoontjes willen plegen om kopij binnen te krijgen. Wij willen een leuke, spannende, niet al te voorspelbare Nieuwsbrief “ontwerpen”, maar op deze manier houden wij daar geen tijd en langzamerhand geen energie meer voor over. Vindt een ieder dat de Nieuwsbrief een blad moet zijn waar je naar uitkijkt als de vorige net is uitgebracht, help ons daar dan bij!
Onze slogan blijft: “Veel kopij op tijd, de Nieuwsbrief wijd verspreid.”

Met onze altijd opgeruimde humeuren hebben wij zo nu en dan wel wat ruimte voor ‘rommel’, dus wij laten ons door het bovenstaande niet uit het veld slaan.
De zomertijd is sinds het paasweekeinde weer ingegaan, wat voor de deelnemers en medewerkers van de HIT een hak in hun reserves betekende. Een uur minder van het toch al geringe aantal slaapuurtjes, betekent een flinke aanslag. Waarschijnlijk is een ieder van dit weekend al weer redelijk hersteld, of er blijvende schade is aangericht zal nog moeten blijken. Verder op in de Nieuwsbrief meer over de HIT.

De voorbereidingen voor NPK, de laatste in Anloo, zijn al weer in volle gang en wij van de Redactie kunnen bekennen dat we daar al reikhalzend naar uitkijken. Het belooft een waar spektakel te worden en zo niet dan zorgen we daar zelf wel voor.
Rest ons nog iedereen een prettig, geslaagd en succesvol voorjaar toe te wensen!

de Redactie

P.S. Terwijl de Redactie haar uitroepteken plaats achter het woord wensen, belt de groepsvoorzitter met de mededeling dat in deze Nieuwsbrief geen literair stuk van zijn hand zal verschijnen…

Beverbabbels
Beste lezer,

Hier weer een berichtje van de bevers. U zult wel nieuwsgierig zijn naar de belevenissen van de jongste groep van de Johannes Post. Welnu, ik zal hieronder een stukje van de sluier oplichten…

Op de eerste dag van februari werden de bevers in auto’s gestopt en de leiding reed hiermee weg. Onderweg vroegen de bevers zich de hele tijd af, waar we nu weer heen gingen. Schaatsen of zwemmen (de zon scheen immers), dierentuin of politie waren mogelijke opties in de fantasie van de bevers. De auto’s stopten in het Asserbos bij de nieuwe eendenvijver. Na een bezoek aan de geiten, varkens, konijnen, cavia’s, muizen, eenden, ganzen, pauwen en andere beesten in de kinderboerderij en op het eiland, was er nog tijd over voor een spelletje tikkertje. Daarna was het alweer tijd om de auto’s op te zoeken en naar de houtlaan te rijden om te gaan sluiten.

De week daarop stond er een speurtocht met opdrachten op het programma. Helaas laat mijn geheugen mij momenteel in de steek. Ik weet namelijk niet meer wat de opdrachten waren. Helaas, maar het was wel een leuke middag.

Een week later was de beverruimte ingericht als een bioscoop. Met een videofilm, ranja en popcorn heeft de leiding een rustig programma en de bevers een leuke middag.

Na een weekje vrijaf in verband met de voorjaarsvakantie, begon op vrijdag 28 maart het voorjaarskamp. Na het klaarleggen van matjes, luchtbedden, slaapzakken, kussens, knuffeldieren en vooral de zaklampen gingen de beverouders weg en de bevers gingen wat drinken in de beverruimte. Al gauw kwam dokter Spoetnik binnen. Volgens sommige bevers leek deze geleerde man wel verdacht veel op Gerben, en dat moest die arme man ook heeeel vaak aanhoren. Dr. Spoetnik vertelde wat over de ruimte, waar hij net vandaan kwam. Ook vertelde hij dat zijn raket naast het gebouw neergestort was. Nou wij kijken dus. En jawel over de kampvuurkuil stond iets dat met veel fantasie een raket was. Daarin kon je ook nog een kampvuur maken, aldus gedaan en het werd weer gezellig met (vieze) liedjes en nog veel viezere moppen. Inmiddels was het al laat en donker geworden, dus tijd voor het schijnwerperspel. Bas en Gerben waren verstopt in het bos en de bevers moesten zo stil mogelijk naar hen toe sluipen. Als Bas of Gerben een geluid hoorden, schenen zij met een zaklamp in de richting van het geluid. Wie dan in de lichtstraal kwam, was af en moest weer overnieuw beginnen. Na dit spannende spel was het tijd om de handen te wassen, de tanden te poetsen, pyjama aan en naar bed. Na een tijd(je) lawaai, sliep dan toch eindelijk de laatste bever en kon ook de leiding gaan slapen. Na het wakker worden (heeeeeeel vroeg) en ontbijt, begonnen we weer met enkele spelletjes in het thema ruimte. En na de middag-pannenkoeken was het tijd om bij te komen bij het kampvuur en ondertussen een lekker (????) broodje te bakken. Als leiding word je hiervan ietwat gek, want om de 5 seconden vraagt een bever of zijn broodje al gaar is, zelfs als dit broodje nog helemaal wit is. Als het dan eindelijk zwart is, en gaar van binnen, kan je weer de zwarte laag ervan af schrapen en het broodje aan de bever geven. Hierna was het alweer half vier en was het kamp afgelopen.
De week daarop was er geen opkomst omdat het grootste deel van de leiding op cursus zou gaan. Net nadat we bij elke bever een briefje door de bus hadden gedaan, hoorden we dat de cursus niet door zou gaan.

Van de twee weken daarop weet ik niet precies wat er gebeurd is, want in verband met een wintersportvakantie was ik toen niet aanwezig aan de houtlaan, ik heb wel gehoord dat het gezellige middagen waren.

Voor zover de geschiedenis van de bevers van de Johannes Postgroep, nu nog een vluchtige blik in de toekomst.
Wij willen deze zomer graag met de bevers op zomerkamp en wel op 30 juni en 1 en 2 juli, houdt deze dagen daarom vrij.

Dit was het dan weer voor vandaag,
snaveltjes dicht en oogjes toe,

met vriendelijke groet,
namens de beverleiding,
Gerben Blom

Hordenieuws

En daar is ie dan weer: DE nieuwe Nieuwsbrief, en daar kan natuurlijk niet een geschreven en gedrukt stukje van de welpenhorde in missen.

De H.I.T. is inmiddels alweer achter de rug, en ik weet zeker dat de welpen die hier aan mee hebben gedaan een te gek gaaf kamp hebben gehad, en dat zij volgend jaar zeker weer mee zullen doen.
Maar er komen nog meer hele mooie dingen ons tegemoet, juist het NPK is alweer in opkomst.
En zoals iedereen inmiddels al wel zal weten wordt dit het laatste NPK in het pittoreske en o zo gezellige Anloo (met dank aan Natuurmonumenten).
Desalniettemin zal dit laatste NPK in Anloo zeker een groot spektakel worden dus als je niet het hele kamp mee kan, kom dan zeker even langs om te kijken.

Maar ook zonder al deze grote en geweldige kampen hebben de welpen zich zeker goed kunnen vermaken aan de Houtlaan, waar het uiteindelijk allemaal toch om draait.

Nu ik toch de aandacht van een aantal ouders heb gekregen wil ik deze kans gelijk even benutten om nog een puntje te regelen:

? ? Van de meeste welpen heeft de leiding inmiddels al het verzekeringsnummer en de naam van de huisarts. Er zijn echter nog een aantal waar dit niet het geval is. Zouden de ouders die bovengenoemde gegevens nog niet hebben gegeven aan de leiding dit als nog kunnen doen, mocht er iets gebeuren tijdens een kamp of een opkomst (wat ik mij moeilijk kan voorstellen) dan kunnen we als leiding in elk geval doorgeven hoe het kind is verzekerd en wie de huisarts is.

Terwijl ik dit kleine stukje aan het schrijven ben lopen er achter mij allemaal studenten/studentes, die het zo te horen erg zwaar hebben terwijl ik alweer moet denken aan de zaterdagmiddag.
Waren we allemaal maar een scout, school zou een stuk makkelijker gaan!

Met vriendelijke groet,
Baloe

HIT Triat-hike

We begonnen zoals elk jaar met de opening die elk jaar anders is. Dit keer was het de 20e keer dat de HIT in Dwingeloo begon. Iedereen had een ballon met daaraan een kaartje die tijdens de opening werd losgelaten, waarvan het merendeel na 10 seconden al in de boom vast zat.
Er waren verschillende kampen dus iedereen had zijn eigen Yell, bij ons was dat: “Geen gezeik TRIAT HIKE”. Na de opening ging iedereen weer terug naar zijn plek waar je ook in het begin naar toe moest. Daar werd verteld dat er omde 3 minuten een koppel of troppel vertrok. Wij waren troppen 2, dus we mochten na 3 minuten al weg. De eerste post was aan het eind van het pad dus in dat kleine stukje was nog niemand verdwaald. Na ongeveer 20 minuten lopen kwam de tweede post, daar gingen we polsstok springen. De Friezen onder ons noemden het fearlipjen. Toen we ongeveer op 5 kilometer zaten kregen we een post waar je eerst met een apebrug en daarna met een paal naar beneden moest glijden. Later gingen we over de heide waar we aan het eind een post hadden. Hier kreeg je soep en er werden ook nog een paar kaarten ingenomen. ’s Avonds om 21.00 à 22.00 uur waren we met 9 koppels en troppels verdwaald. Ik schat om 23.oo uur hadden we de tent opgezet.

De tweede dag moesten we om acht uur opstaan de oude tijd was 9.00 uur. We gingen in drie groepen kanoën. Iedereen hoopte dat je niet nat zou worden maar dat viel smerig tegen. Ik was niet in het water gevallen maar was wel zeik nat en de anderen ook. We lagen bij de etenspost meer dan een uur achter op het schema. Dus gingen we maar bij de 15 kilometer stoppen en naar de camping toe wat nog ongeveer 1,5 à 2 kilometer lopen was. We hadden rustig de tijd om nog te eten en de tent op te zetten. Als je wilde kon je je natte kleding in de blokhut van de leiding ophangen. We moesten vroeg naar onze slaapzak om te slapen want we moesten de volgende dag er om 6.00 uur uit om 70 kilometer te fietsen.
Het was erg vroeg en toen ja hoor je voelt hem aankomen we werden gewekt en als je niet kwam dan moest het maar met een emmer koud water. (helaas is niemand met water gewekt) Het fietsen was een behoorlijk eind waar we toen de laatste 20 kilometer ook weer met een stuk of 9 koppels en troppels reden. We hadden allemaal we ergens last van, je benen of je kont van het lange zitten en er had ook iemand buikpijn van het fietsen. Toen we allemaal weer veilig aangekomen waren met een beetje klagen kregen we de beroemde staf pot. Hier wil ik ze voor bedanken en ook die genen die de toffe posten hebben opgezet. Al met al was het een gigantisch tof, te gek op zijn Limburgs een kei gaaf kamp.

Simon Visser.

Uit het logboek van…

Een paar week geleden was er een wat bijzondere opkomst, iedereen(ook de leiding) werd met touwen aan elkaar gebonden. Dan liep je dus de hele tijd met je eigen patrouille aan je benen vast gebonden!
Toen hebben we een aantal dingen moeten doen waar uiteindelijk iedereen chagrijnig van werd. We hebben bijvoorbeeld touwgetrokken, waarbij het er zowieso bij op aankomt dat je goed samenwerkt en zeker als je aan elkaar vast zit. Het touwtrekken was ook wel bijzonder, want het was touwtrekken met vier groepen!
We hebben ook geblinddoekt een touw moeten volgen, (terwijl we nog aan elkaar zaten dus) toen kwam het dus helemaal op samenwerking aan.

een Verkenner

Oproep:

Aan alle scoutingleden
Ben jij al op internet?
Stuur dan even een E-mail naar:
Marcel Helder (verkennersleiding J.P.G.)

hotsmoke@globalxs.nl
Vermeldt je naam, wat je doet binnen scouting, maar ook je E-mail adres.

Gevraagd:

Telefoonkaarten!
Zowel binnen- als buitenlandse zijn welkom

Neem contact op met:
André Haveman
Epe 34, Assen
(0592) *******

Informatieavond

Jamboree ’98 te Chili
(zie stukje in deze Nieuwsbrief)
Bijvoldoende belangstelling kan ook in Drenthe een informatieavond georganiseerd worden.

Informatie en/of opgaven bij:
Henk de Geeter
(0592) *******

Rowannieuws

J.P.G.P
‘De Johannes Post Grand Prix van Assen’

Op 15 Maart werd de Grand Prix van Assen verreden op het Johannes Post Circuit. Om 10.00 uur ’s ochtends maakten alle deelnemers hun Formule 1 wagen klaar voor vertrek. Na de opwarmronde met een moeilijke kegelopdracht ging het licht op groen. De race kon beginnen. Alle teams gingen van start en gingen op weg naar de eerst pitstop. In de eerst pitstop kregen alle teams de opdracht om een verloren onderdeel uit de donkere kelder te halen. Een blindspoor was het gevolg. Na een zoektocht van ongeveer vijftien minuten konden de deelnemers weer plaatsnemen in hun bolides. Het gaspedaal werd diep ingetrapt en de auto’s gingen opweg naar de volgende pitstop. Na een nek aan nek race tussen Lada, Lambourghini en Ferrari verscheen Benneton als eerste in de pitstop. Vanwege een kostenbesparing moesten de teams tussen door op deze pitstop nog even een nieuw Formule 1 frame testen door een klein oefencircuit af te leggen. Het volgende deel van het circuit werd afgelegd op de fiets. De teams hadden zich namelijk ook ingeschreven voor de Drentse rijwiel vierdaagse. Maar vanwege het fietsverbod op het circuit moest er maar gelopen worden. De fietsen werden ingenomen en daar stonden ze dan. Na het bezoek van een leuk boerendorpje hoorden ze geblaat. Schapen!! Het lievelingsdier van elke coureur. Ze renden erop af en hielden bij de schaapskudde de derde pitstop. Hier werden ze ondervraagd over hun kennis van hun concurrenten. Die kennis was bij het merendeel van de teams erg belabberd. Na deze algemene test gingen de coureurs weer op pad naar de volgende pitstop. Bij de pitstop bij de schaapskooi kregen ze een tekening van een deel van het circuit. Aangekomen in de een na laatste pitstop kon er brandstof worden getankt. Dit keer geen olie van de Shell of Texaco maar echte tomatensoep van de Basismarkt. Gevuld met brandstof konden de coureurs de strijd weer opvoeren. Na een klein stukje door het mulle zand kwamen ze weer op het asfalt. De gemiddelde snelheid liep weer op tot vijf kilometer per uur. Maar helaas, aan alles komt een einde. Het asfalt hielt na enkele honderden meters al weer op. De deelnemers konden hun banden weer verwisselen om vervolgens door te racen naar de laatste pitstop. Dit was verreweg de langste pitstop van de hele race. Nadat de coureurs waren uitgestapt moesten ze zich melden bij de wedstijdleiding. Maar vanwege een interne verbouwing moesten de coureurs eerst enkele hindernissen afleggen voor ze weer met een vlot naar hun auto konden. Het laatste deel van het circuit was simpel, vanwege een administratieve communicatiestoornis tussen de wedstrijdleiding konden de coureurs vol gas door naar de finish. Benneton kwam hier als eerste aan. Maar vanwege de corrupte baancommisarissen won het team van Lada alsnog. Daarmee won Lada als eerste de Johannes Post Grand Prix van Assen. Uiteraard was er ook champagne en een trofee. Een trofee? Nee! Vanwege de eerder genoemde corrupte baancomissarissen kon deze trofee pas een week later worden uitgereikt. De trofee werd uitgereikt op het circuit van Las Vegas, uiteraard werd hier flink feestgevierd en gegokt. De wedstrijdleiding en de baancommisarissen konden al met al terugkijken op een spannende race.

Namens de wedstrijdleiding,
Peter, Gijsbert en Jeroen

Geef die pen ‘ns door

Helemaal vergeten was ik het om een stukje te schrijven voor “geef die pen eens door”; totdat daar een telefoontje was van Mathilde van de redactie!!! Ze belde tussen half negen en half tien en waarom weet ik dat zo precies? Dit is precies de tijd van “the x-files” 1 van mijn favoriete programma’s en ik ben denk ik de enige die dit leuk vind want na Mathilde belden nog vier mensen!!!

Even kort: acht jaar was ik toen ik een keus moest maken tussen voetbal en scouting; het werd dus scouting; stom denk je achteraf want voetballers verdienen meer.
Na de welpen alles doorlopen t/m stam, vanaf mijn zestiende leiding bij de verkenners van de BAOW groep uit Beetsterzwaag, tussendoor nog een jaar zeeverkennersleiding, daarna samen met een vriend van mij een Esta-groep (welpen) opgezet.
Nu leiding bij de verkenners in Assen. Samen met de stam uit Beetsterzwaag doe ik nog een HIT onderdeel in Dwingeloo en ik hou me bezig met het materiaal van de JPG.

Soms lijkt het wel of er niks anders is dan scouting; heel leuk maar soms teveel: na dit seizoen hou ik op met leiding geven om een keer rustig op een zaterdag mijn tuin om te spitten en de zolder te verven.

Meer informatie geef ik niet vrij over mezelf!

gegroet: Atze Walsweer.

PS: ik geef de pen door aan: penningmeesteresse Charlotte Heijltjes.

Stamgezwam

Zoals elk jaar zijn er weer een aantal A.V.D.-ers die in de gelukkige omstandigheid waren mee te kunnen met de HIT in Dwingeloo. De A.V.D. vormt daar jaarlijks met de Chaukenstam uit Groningen het TOAM. Deze vier letters zijn een afkorting van ‘Transport Opbouw Afbraak en Materiaalbeheer’.
Aan de HIT kunnen scoutingleden meedoen vanaf de kabouters/welpen. Aan de verschillende zwerftochten (de H van hikes) en kampen (I van interessekampen en T van trapperskampen) deden dit jaar in Dwingeloo zo’n 750 kinderen mee. De kamp- en hikeleiding vermaakt de kinderen tijdens het paasweekend, maar wat velen niet weten is dat de Anthonie van Diemenstam en de Chaukenstam al vanaf vrijdagochtend in touw zijn om de HIT mogelijk te maken.
Een aantal A.V.D.-ers verzamelde zich op de Goede Vrijdagochtend rond 08:30 uur bij het troepgebouw aan de Houtlaan. Aldaar pulkte menigeen onder het genot van ‘koffie vol aroma’ de slaap uit z’n ogen. Daarna gingen Peter en Rutger op zoek naar hogedrukreiniger, heater en aggregaat. Tegelijk ging de vrachtwagen, gevolgd door auto, naar Anloo. Het houthok werd na lange tijd geopend en beroofd van 110 6-meter palen, 120 4-meter palen en 420 2-meter palen. Enkele platen underlayment en pallets er bovenop, hupsakee, terug naar Assen. Aldaar tonnen, jerrycans en bagage er bijgevoegd en de reis naar Dwingeloo kon beginnen. Om ongeveer 13:00 uur bereden wij het voor de meesten vertrouwde en voor een enkeling onbekende zandpad.
Voor mij bekend terrein. Toch grote verwarring! De container stond verkeerd geparkeerd. Toch maar aan de slag, de container wordt later die dag verplaatst. Alles komt goed.
Snel tenten opzetten: EHBO, Fouragetent, Keuken, Kok- en Trapperskamp. Puzzelen in het groot, al die palen, al dat zeil. Slepen, trekken, hijsen, zak in de nok (of niet…), rijgen, knopen, etc. Als de avond genadeloos invalt, ‘Is het al zo laat?’, ‘Ja, vandaag nog wel, morgen is het al later.’ Eten, vanillevla. De morgen komt zoals altijd te vroeg, ik stuur hem weg, tevergeefs.
De Chauken in de bus, de Anthonen in de vrachtwagen. Posten opbouwen, materiaal afleveren, posten afbreken, materiaal ophalen. Op het terrein bouwen de achtergebleven TOAM-ers aan een lanceerplatform-toren-kooi-constructie. De HIT bestaat dit jaar 20 jaar. Tijdens de opening houdt Max (het opperhoofd van de HIT) een verhaaltje over het ontstaan en de omzwervingen van de HIT door Drenthe. Op Max teken gaat de A.V.D. en een paar honderd ballonnen (minus een paar) los. Iedere deelnemer (op een paar na) van de HIT te Dwingeloo was vertegenwoordigd door een kaartje aan een ballon gevuld met het pretgas uit een fles. Mooi gezicht, hoewel: Beter één ballon in de lucht dan tien in de boom.

Tijd voor een potje Mukado. De spelers rekken hun spieren, inspecteren hun materiaal, krijten hun paal, harken het veld en tellen langzaam af. Goeie worp, een applausje waard. Mukado: een serieuze bezigheid. Het C-team krabt zich op het hoofd, net als menig voorbijganger. Onverstoorbaar vervolgen de spelers hun zenuwslopende spel. Goeie stoot, een applausje waard. De belangstelling wordt groot: een kinderstem vraagt zeurderig: ‘Papa, wat zijn die aan het doen?’ Een papastem vraagt: ‘Moeder, wat doen ze toch?’ Moeder herstelt van haar verbazing en haalt vertwijfelt haar schouders op. Ze weet het werkelijk niet, maar hoe leg je dat aan je kind uit?
Voor ons betekent de belangstelling dat een degelijk speelveld bittere noodzaak is geworden. Gauw aan de slag. Een keurig geharkte cirkel. Keurig worpgat. Palenrek. Omheining. Vlaggemast. Scheidrechterstoel. En: ‘Let the games begin!’ Ja, ja…’s Avonds nodig bijkomen van een inspannende dag.

We slaan een stukje over…

‘Seksracisten!’, riep het meisje toen ze maandagnacht zonder medelijden door de resterende TOAM-ers uit de voormalig fouragetent, maar inmiddels tot keuken omgedoopte tent, weggepest werd. Zij zocht haar heil elders, bij het vuur. Van de regen in de drup, al had ze dat niet door. Bij het vuur maakte ze kennis met de grootste flikkers (in de meest negatieve zin van het woord) die ze zou kunnen treffen. Rutger en Dirk Jan trokken alle registers open en met succes. Want toen ik later die nacht bij het vuur kwam durfde ze nauwelijks tegen me te praten. Ze had één kant van het verhaal gehoord en wilde zich nergens mee bemoeien. Ik was ingelicht en vond haar nerveuze blikken prachtig. Schuddebuikend viel ik later de keuken weer binnen.
Met de gedachte dat we weer met veel succes iemand op het verkeerde been hadden gezet vonden ook wij de weg naar ons bedje.

Nog één dagje hard werken, alles opruimen en inpakken eten bij ’t Wagenwiel (tegenwoordig door een stel (inmiddels door ons ontgroende) onnozelen omgetimmerd tot Rozenboom). Naar huis, vrouw, kinderen, bomen, ouders, vriendinnen, dieren (al dan niet in de vorm van een vriendin) of andere dingen die zich niet laten meenemen op de HIT. Thuis onder de douche en dan naar bed… Volgend jaar weer.
De Stam wenst u nog een prettige lente!

Uw Stamtammer